Dag iedereen!
Weer even een kort tekstje over het verloop van de voorgaande week :)
Maandag een schone knieval gedaan, letterlijk weliswaar. Uitgegleden in een gang, en nogal hard terechtgekomen. Gevolg: twee zwarte knieën (nee, niet eens blauw), en een pijnlijke enkel (zelfs tot vandaag).
Voor de rest weer les, huiswerk, toetsjes, taakjes, … :)
Vrijdag was het een vrije dag voor de studenten van het Intensive Japanese Program. Leuk leuk leuk, en nog meer omdat ik me ingeschreven had om een uitstap te maken samen met een groep van de IJP-studenten. De plaats waar het om ging was Hakone, maar onderweg wel vanalles en nog wat gezien. Vrijdagmorgen vroeg vertrokken met de bus. De eerste stop was 山中湖 (Yamanaka-ko, Yamanaka-lake), van waaruit we 富士山 (Fuji-san, Mount Fuji) goed konden zien. Het moet gezegd, toen ik dé berg der bergen zag, was ik toch wel even sprakeloos. Hij is zooooooo mooi! Al vanop de bus zagen we hem, en iedereen was echt aan dat beeld gekluisterd. Zeer de moeite waard! Gedurende de hele dag konden we hem zien, en het zicht bleef fantastisch!
Ergens in een service-area gegeten, en dan richting de Asahi- brouwerij (1 van de verschillende weliswaar). Het bezoek op zich is niet echt de moeite, allez ja, nogal saai, maar achteraf mocht er geproefd worden, en dat was al veel interessanter natuurlijk :D
Na dat bezoek richting hotel gereden. Onderweg wel even op een afgelegen plaats gestopt, maar wat een zicht op Mount Fuji. De avond was reeds gevallen en alle lichtjes in de stadjes voor de berg gaven het een zeer speciale touche :)
Aangekomen in het hotel was het eerste doel om in de 温泉 (onsen, warmwaterbron/ -bad) te geraken. Belangrijk detail hier: totaal naakt, met allemaal andere meisjes en vrouwen samen in een bad zitten… enige schaamte moet toch overwonnen worden. Ik denk dat dat wel duidelijk is! Nu ja, aangezien iedereen naakt was, voelde iedereen zich wel wat beschaamd, dus ik was toch niet alleen. Al de schaamte viel van mij af, toen ik uiteindelijk buiten zat, in dat gigantisch warm bad… zo een goed gevoel! Heel relax, en aangenaam. Jaja, voor herhaling vatbaar!
Nadien in het hotel ons avondmaal gegeten, allemaal typisch Japanse dingen, niet allemaal mijn smaak, maar kom. Ook karaoke en bier aanwezig, dus ’t was wel tof! Na ’t eten ben ik nog eens in de onsen gegaan, en heb naar de sterretjes gekeken. Zeer romantisch, ware het niet dat er enkel meisjes in dat bad zaten :D
Volgende ochtend veel te vroeg op, lekker ontbijt genoten, en weer bus op. Deze keer naar 大涌谷 (ōwaku-dani, Owaku-vallei), een vallei met vulkanische activiteit… Heel raar om te zien, heel veel warme damp die uit de grond komt. Maar vooral, stinken stinken stinken! Bweik!
Na die stinky plaats richting 芦ノ湖 (Ashino-ko, Ashino-lake), en daar een boot opgestapt richting Hakone. Het meer was ook mooi, zeer groot, en veel natuur te zien. Ik kon me amper voorstellen dat dit ook Japan kon zijn… Aangekomen in Hakone iets gegeten en weer de bus op naar het openluchtmuseum. Zeer veel kunst te zien, niet allemaal mijn smaak, maar kom, er zaten toch een paar interessante dingen tussen.
Weer de bus op, en gigantisch lang in de file gestaan, waardoor we 2u te laat in Waseda aankwamen. Nu ja, het was een leuke busrit, leuke mensen, veel gelachen, geslapen en gegiecheld :)
Zoals je op de foto’s wel zal kunnen zien, was Fuji-san zodanig de moeite waard, dat ik gewoon constant mijn fototoestel moest bovenhalen!
Ik ga ook eens proberen van een andere account aan te maken op een ander foto-website-ding. Ik kan immers enkel de laatste 200 foto’s laten zien, en mja… vind dat niet zo bijzonder handig. Ik laat wel iets weten als het zover is!
Ok, weer tijd om te studeren!
Tot de volgende.
maandag 24 november 2008
zondag 16 november 2008
een berg beklommen
Hallo allemaal,
Buiten de lessen deze week toch iets gedaan :)
Maandag was er Japan Study, georganiseerd door 虹の会 (Niji no kai-regenboogclub). Ik denk dat ik Niji no kai wel al vermeld heb in vorige berichten, maar toch nog even kort een uitleg. In Japan is het zo dat op elke universiteit er heel veel circles (groepen) zijn die zich bezighouden met vanalles en nog wat. Sommige zijn sportgroepen, anderen doen iets cultureels, Niji no kai houdt zich bezig met buitenlanders en Japanners entertainen :) Dat betekent dat er allerhande “culturele” activiteiten gedaan worden, maar ook nomikai en feestjes enzo. Ik ben niet echt lid, maar ga toch veel naar hun activiteiten, en ’t is altijd heel leuk.
Dus, maandag Japan Study: ’t is niet dat we Japans leren ofzo, er worden ons gewoon een paar plaatsen in Tokyo en Japan voorgesteld, die om bepaalde dingen leuk, interessant, zeker het bezoeken waard zijn… Er zijn ook een paar quizjes, en op die vragen weet je eigenlijk nooit het antwoord, en moet je gokken, maar dat is wel leuk :)
Vrijdag ziek geworden in de les, niet zo leuk :( Buikpijn en hoofdpijn, en daarbij leek het ook overal veel te warm, dus teveel zweet… Nee, ik voelde mij niet zo goed. Daardoor moest mijn “date” met Dorien (een mede-Japanoloog uit Leuven, die aan 埼玉大学 (Saitama-daigaku, Saitama universiteit, studeert dit jaar) er aan geloven. ’t Was niet echt mogelijk om een leuke avond te beleven, en ben dus maar snel in bed gekropen. Ik moet zeggen dat het mij bijzonder veel deugd gedaan heeft!
Zaterdag laat opgestaan, en wat we in de loop van de week eens laten vallen hadden, effectief uitgevoerd: naar H&M geweest :D Jaja, H&M in Japan, mét normale maten, jawel :) Ellen was direct content! Deze keer moest er ook niet aangeschoven worden tot in Boejoemboera, dus dat was ook weeral meegenomen. Veel leuke kleren gezien en gekocht, jawel. Ik moet wel zeggen dat de H&M hier overbevolkt is zoals die bij ons is tijdens de eerste dag van de solden ofzo… Gigantisch veel volk, echt… Heel raar was wel dat er enkele buitenlanders werkten in die winkel. Toen ik uit het pashokje kwam begon ik mijn uitleg te doen en stond daar zo’n (Aziatisch uitziende) vent van H&M raar naar mij te kijken, en dan opeens “Sorry, I don’t speak Japanese”. Was me dat even verschieten! Toen ik zijn naamkaartje zag, las ik “Ethan Ching Chang Chong”. Familienaam kan ik mij niet herinneren, maar was absoluut iets Aziatisch. Een andere medewerkter had een blanke huid en lange blonde lokken, een Europese denk ik, grappig!
Vandaag net terug thuis na een zeer vermoeiende dag. Samen met Niji no kai-leden naar een berg hier in Tokyo geweest, 高尾山 (Takao-san, Mount Takao). Toch wel een klein uur op de trein gezeten, aan de voet van de berg een shuttle, of hoe noemt dat, genomen tot ergens in de helft. Van dat punt tot de top gewandeld, en ondertussen de schrijnen en 紅葉 (kōyō, verkleuren van de bladeren in de herfst) bewonderd. Toch wel wat gezweet, en gelukkig geen regen tot we op de top waren :) Eigenlijk was de afdaling pakken zwaarder, enorm steile paden, en verschrikkelijke pijn in knieën en enkels… Iedereen leek er toch wel last van te hebben. Nu ja, het was de moeite, en onze portie “sport” zit erop voor deze week :D
Nadien samen iets gaan eten en drinken, en voila, terug op kot rond 21u.
Ook nog even inkopen gedaan om morgen eten te maken, en nog wat huiswerk gemaakt.
Nu ga ik nog wat verder luisteren op Sporza naar de match Club Brugge- Anderlecht :)
Tot volgend weekend!
Buiten de lessen deze week toch iets gedaan :)
Maandag was er Japan Study, georganiseerd door 虹の会 (Niji no kai-regenboogclub). Ik denk dat ik Niji no kai wel al vermeld heb in vorige berichten, maar toch nog even kort een uitleg. In Japan is het zo dat op elke universiteit er heel veel circles (groepen) zijn die zich bezighouden met vanalles en nog wat. Sommige zijn sportgroepen, anderen doen iets cultureels, Niji no kai houdt zich bezig met buitenlanders en Japanners entertainen :) Dat betekent dat er allerhande “culturele” activiteiten gedaan worden, maar ook nomikai en feestjes enzo. Ik ben niet echt lid, maar ga toch veel naar hun activiteiten, en ’t is altijd heel leuk.
Dus, maandag Japan Study: ’t is niet dat we Japans leren ofzo, er worden ons gewoon een paar plaatsen in Tokyo en Japan voorgesteld, die om bepaalde dingen leuk, interessant, zeker het bezoeken waard zijn… Er zijn ook een paar quizjes, en op die vragen weet je eigenlijk nooit het antwoord, en moet je gokken, maar dat is wel leuk :)
Vrijdag ziek geworden in de les, niet zo leuk :( Buikpijn en hoofdpijn, en daarbij leek het ook overal veel te warm, dus teveel zweet… Nee, ik voelde mij niet zo goed. Daardoor moest mijn “date” met Dorien (een mede-Japanoloog uit Leuven, die aan 埼玉大学 (Saitama-daigaku, Saitama universiteit, studeert dit jaar) er aan geloven. ’t Was niet echt mogelijk om een leuke avond te beleven, en ben dus maar snel in bed gekropen. Ik moet zeggen dat het mij bijzonder veel deugd gedaan heeft!
Zaterdag laat opgestaan, en wat we in de loop van de week eens laten vallen hadden, effectief uitgevoerd: naar H&M geweest :D Jaja, H&M in Japan, mét normale maten, jawel :) Ellen was direct content! Deze keer moest er ook niet aangeschoven worden tot in Boejoemboera, dus dat was ook weeral meegenomen. Veel leuke kleren gezien en gekocht, jawel. Ik moet wel zeggen dat de H&M hier overbevolkt is zoals die bij ons is tijdens de eerste dag van de solden ofzo… Gigantisch veel volk, echt… Heel raar was wel dat er enkele buitenlanders werkten in die winkel. Toen ik uit het pashokje kwam begon ik mijn uitleg te doen en stond daar zo’n (Aziatisch uitziende) vent van H&M raar naar mij te kijken, en dan opeens “Sorry, I don’t speak Japanese”. Was me dat even verschieten! Toen ik zijn naamkaartje zag, las ik “Ethan Ching Chang Chong”. Familienaam kan ik mij niet herinneren, maar was absoluut iets Aziatisch. Een andere medewerkter had een blanke huid en lange blonde lokken, een Europese denk ik, grappig!
Vandaag net terug thuis na een zeer vermoeiende dag. Samen met Niji no kai-leden naar een berg hier in Tokyo geweest, 高尾山 (Takao-san, Mount Takao). Toch wel een klein uur op de trein gezeten, aan de voet van de berg een shuttle, of hoe noemt dat, genomen tot ergens in de helft. Van dat punt tot de top gewandeld, en ondertussen de schrijnen en 紅葉 (kōyō, verkleuren van de bladeren in de herfst) bewonderd. Toch wel wat gezweet, en gelukkig geen regen tot we op de top waren :) Eigenlijk was de afdaling pakken zwaarder, enorm steile paden, en verschrikkelijke pijn in knieën en enkels… Iedereen leek er toch wel last van te hebben. Nu ja, het was de moeite, en onze portie “sport” zit erop voor deze week :D
Nadien samen iets gaan eten en drinken, en voila, terug op kot rond 21u.
Ook nog even inkopen gedaan om morgen eten te maken, en nog wat huiswerk gemaakt.
Nu ga ik nog wat verder luisteren op Sporza naar de match Club Brugge- Anderlecht :)
Tot volgend weekend!
zondag 9 november 2008
2 maanden in Japan
Deze week is er hier echt niets, niets, maar dan ook niets gebeurd, dus kan ik niet veel schrijven.
1 ding wel: vandaag ben ik exact 2 maand in Japan, m.a.w. gisteren was het 2 maand geleden dat ik België verlaten heb. Ik moet zeggen dat de tijd in zekere zin vliegt, maar natuurlijk ook vrij traag passeert.
Ik heb al 6 weken les achter de rug, en maar 6 meer te gaan vooraleer het vakantie is. En dat komt op het zelfde neer als dat ik nog 6 weken moet wachten vooraleer ik Dimitri kan zien. Nu ja, het zal wel lukken om die periode te overleven. Daarna zal het waarschijnlijk moeilijker worden… Maar dat zijn zorgen voor later.
Nu eerst weer concentreren op talloze taakjes en toetsjes, en hopen dat de volgende 6 weken in een mum van tijd passeren, en de daarop volgende 3 weken voorbij kruipen :)
Mijn excuses voor dit teleurstellend blogbericht :D
1 ding wel: vandaag ben ik exact 2 maand in Japan, m.a.w. gisteren was het 2 maand geleden dat ik België verlaten heb. Ik moet zeggen dat de tijd in zekere zin vliegt, maar natuurlijk ook vrij traag passeert.
Ik heb al 6 weken les achter de rug, en maar 6 meer te gaan vooraleer het vakantie is. En dat komt op het zelfde neer als dat ik nog 6 weken moet wachten vooraleer ik Dimitri kan zien. Nu ja, het zal wel lukken om die periode te overleven. Daarna zal het waarschijnlijk moeilijker worden… Maar dat zijn zorgen voor later.
Nu eerst weer concentreren op talloze taakjes en toetsjes, en hopen dat de volgende 6 weken in een mum van tijd passeren, en de daarop volgende 3 weken voorbij kruipen :)
Mijn excuses voor dit teleurstellend blogbericht :D
maandag 3 november 2008
Baseball!!
Hallo allemaal,
Wéér een dag te laat, maar kom, we zullen er niet van sterven he! :)
Hoogtepunt van de week was de 野球戦 (yakyū-sen, baseball wedstrijd) tussen 早稲田大学 (Waseda daigaku, Waseda University) en 慶応大学 (Keiō daigaku, Keio University), kortweg早慶戦 (Sō-Kei-Sen, Waseda-Keio-Wedstrijd) genoemd, op zaterdag.
Er is hier een soort van baseballcompetitie tussen de 6 belangrijkste universiteiten van Tokyo. Ik zal ze snel even opnoemen: Waseda Univ., Keio Univ., Tokyo Univ., Rikkyo Univ., Meiji Univ. en Hosei Univ. ’t Is toch al een tijdje een traditie dat die 6 teams het tegen elkaar opnemen, om uit te maken welke univ nu eigenlijk echt het beste baseballteam heeft. Meer uitleg op Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_Big_Six_Baseball_League ; er is ook een Japanse site voor de liefhebbers :P http://www.big6.gr.jp/
Zaterdag was het een belangrijke wedstrijd, want die zou bepalen of Waseda kampioen werd dit jaar of niet… en je raadt het al… jeeeeeeeeeej! Kampioen! :)
Nu, ik moet zeggen dat ik wat met een raar gevoel vertrokken ben, omdat ik geen idee had hoe het met de regels zat, maar uiteindelijk viel dat heel goed mee :) ’t Is niet zo moeilijk.
Heel raar was wel dat we al om 7u30 aan het stadion moesten zijn, terwijl de wedstrijd maar om 13u begon… Héél raar, en vooral verschrikkelijk ambetant, want dat wou zeggen dat we om kwart voor 7 ten laatste op kot moesten vertrekken. Nu ja, zo gezegd zo gedaan, en toen we aan het stadion aankwamen snapten we direct de reden voor het vroege vertrek… We moesten een lange wachtrij vormen, en natuurlijk, hoe eerder in de rij, hoe beter de plaatsen. En aangezien we met heel veel waren en allemaal bij elkaar wilden zitten, was het dus noodzakelijk om al snel aan te schuiven. Uiteindelijk mochten we om 10u30 in het stadion, maar dan hebben we nog 2,5 uur moeten wachten. Gelukkig waren er cheerleaders die ons hele tijd bezig gehouden hebben… Mooie dansjes en liedjes, en ook aanmoedigingskreten geleerd :) Bijzonder grappig en héél leuk!
En heel grappig was ook de interactie met de supporters van Keio. Nu, ’t is wel wat te vergelijken met een topper in de Belgische 1e klasse, maar toch… Baseball is hier gewoon hét van hét…
Wat een Japanner mij daar ook vertelde, en later uit de interviews na de match bleek, is dat er een paar van de Waseda spelers volgend jaar echt professioneel baseball speler zullen worden. Blijkbaar levert Waseda vrij veel profs af.
De overwinning moest natuurlijk gevierd worden, en dus zijn we een 飲み会 (nomikai, drinkfeestje) gaan doen… Het moet genuanceerd worden: de Japanners drinken en worden zat, de Europeanen drinken en blijven nuchter :) Er was ook veel eten, en heel lekker, leuk leuk leuk :)
Achteraf nog wat rondgehangen in 新宿 (Shinjuku, plaats) en dan maar teruggekeerd naar Takadanobaba. Omdat het nog altijd maar 22u30 ofzo was, toch nog enen gaan drinken in Hub, en dan definitief richting dorm.
Ik moet zeggen dat het een bijzonder lange dag was, en ook heel vermoeiend, want voluit supporteren voor je team is dan ook heel belangrijk hier, maar het was het waard.
Gisteren (zondag) is het universiteitsfestival gestart 早稲田祭 (Waseda-sai, waseda-festival), maar ben niet geweest. Vandaag is er nog een dag vol activiteiten, en zal dan waarschijnlijk gaan. Gisteren was immers “huiswerkdag”.
Die Japanners zijn toch echt tuk op taakjes en toetsjes… Man man man :) Maar ja, het voordeel is (hopelijk) dat er dan ook goede punten te rapen vallen!
Nu is het tijd om aan mijn middagmaal te beginnen, mjam mjam :D
Tot de volgende!
Zéér belangrijk punt nog: foto’s zijn geüploaded! www.flickr.com/ellenneckebroeck Allen daarheen :)
Wéér een dag te laat, maar kom, we zullen er niet van sterven he! :)
Hoogtepunt van de week was de 野球戦 (yakyū-sen, baseball wedstrijd) tussen 早稲田大学 (Waseda daigaku, Waseda University) en 慶応大学 (Keiō daigaku, Keio University), kortweg早慶戦 (Sō-Kei-Sen, Waseda-Keio-Wedstrijd) genoemd, op zaterdag.
Er is hier een soort van baseballcompetitie tussen de 6 belangrijkste universiteiten van Tokyo. Ik zal ze snel even opnoemen: Waseda Univ., Keio Univ., Tokyo Univ., Rikkyo Univ., Meiji Univ. en Hosei Univ. ’t Is toch al een tijdje een traditie dat die 6 teams het tegen elkaar opnemen, om uit te maken welke univ nu eigenlijk echt het beste baseballteam heeft. Meer uitleg op Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_Big_Six_Baseball_League ; er is ook een Japanse site voor de liefhebbers :P http://www.big6.gr.jp/
Zaterdag was het een belangrijke wedstrijd, want die zou bepalen of Waseda kampioen werd dit jaar of niet… en je raadt het al… jeeeeeeeeeej! Kampioen! :)
Nu, ik moet zeggen dat ik wat met een raar gevoel vertrokken ben, omdat ik geen idee had hoe het met de regels zat, maar uiteindelijk viel dat heel goed mee :) ’t Is niet zo moeilijk.
Heel raar was wel dat we al om 7u30 aan het stadion moesten zijn, terwijl de wedstrijd maar om 13u begon… Héél raar, en vooral verschrikkelijk ambetant, want dat wou zeggen dat we om kwart voor 7 ten laatste op kot moesten vertrekken. Nu ja, zo gezegd zo gedaan, en toen we aan het stadion aankwamen snapten we direct de reden voor het vroege vertrek… We moesten een lange wachtrij vormen, en natuurlijk, hoe eerder in de rij, hoe beter de plaatsen. En aangezien we met heel veel waren en allemaal bij elkaar wilden zitten, was het dus noodzakelijk om al snel aan te schuiven. Uiteindelijk mochten we om 10u30 in het stadion, maar dan hebben we nog 2,5 uur moeten wachten. Gelukkig waren er cheerleaders die ons hele tijd bezig gehouden hebben… Mooie dansjes en liedjes, en ook aanmoedigingskreten geleerd :) Bijzonder grappig en héél leuk!
En heel grappig was ook de interactie met de supporters van Keio. Nu, ’t is wel wat te vergelijken met een topper in de Belgische 1e klasse, maar toch… Baseball is hier gewoon hét van hét…
Wat een Japanner mij daar ook vertelde, en later uit de interviews na de match bleek, is dat er een paar van de Waseda spelers volgend jaar echt professioneel baseball speler zullen worden. Blijkbaar levert Waseda vrij veel profs af.
De overwinning moest natuurlijk gevierd worden, en dus zijn we een 飲み会 (nomikai, drinkfeestje) gaan doen… Het moet genuanceerd worden: de Japanners drinken en worden zat, de Europeanen drinken en blijven nuchter :) Er was ook veel eten, en heel lekker, leuk leuk leuk :)
Achteraf nog wat rondgehangen in 新宿 (Shinjuku, plaats) en dan maar teruggekeerd naar Takadanobaba. Omdat het nog altijd maar 22u30 ofzo was, toch nog enen gaan drinken in Hub, en dan definitief richting dorm.
Ik moet zeggen dat het een bijzonder lange dag was, en ook heel vermoeiend, want voluit supporteren voor je team is dan ook heel belangrijk hier, maar het was het waard.
Gisteren (zondag) is het universiteitsfestival gestart 早稲田祭 (Waseda-sai, waseda-festival), maar ben niet geweest. Vandaag is er nog een dag vol activiteiten, en zal dan waarschijnlijk gaan. Gisteren was immers “huiswerkdag”.
Die Japanners zijn toch echt tuk op taakjes en toetsjes… Man man man :) Maar ja, het voordeel is (hopelijk) dat er dan ook goede punten te rapen vallen!
Nu is het tijd om aan mijn middagmaal te beginnen, mjam mjam :D
Tot de volgende!
Zéér belangrijk punt nog: foto’s zijn geüploaded! www.flickr.com/ellenneckebroeck Allen daarheen :)
Abonneren op:
Posts (Atom)
