deel 2, en ook meteen het laatste. 'k Heb mijn best gedaan :P
4 februari: Zoals beloofd stond er iemand op ons te wachten aan het station in Chiang Mai. Zeer gemakkelijk! We hebben in het hotel direct een uitstap besteld voor de volgende dag, zodat die dag toch ook schoon ingevuld werd. Na opfrissing enzo, zijn we een wandelingetje gaan maken in de buurt, aan de hand van een wandeltoer die Lonely Planet beschreef. Aan de eerste tempel die we tegen kwamen, stond er een gast die ons aanbood om ons voor 100 baht rond te rijden in de stad, en dan op ’t einde een paar winkels te bezoeken. Ik wist onmiddellijk dat dat niet goed zou uitdraaien, maar mijn medereizigers wilden die kans toch graag grijpen. Zo gezegd zo gedaan, inderdaad een paar mooie dingen gezien, die ver van het centrum zaten, maar toch ook naar een paar winkels meegesleurd. Duidelijk dat hij daar stempeltjes kreeg of iets in die aard om te kunnen gaan tanken. We hebben hem na 2 winkels duidelijk gemaakt dat we toch wel naar huis wilden terugkeren, en mja, met tegenzin heeft hij ons toch terug gevoerd. Wij dus opnieuw wandelen op die wandeltoer. Er was daar ook iets speciaals op te vinden: massagesalon in de vrouwengevangenis :P Jaja, we wilden dat uitproberen, aangezien het bijzonder goedkoop was. Jammer genoeg was ’t net gesloten toen we aankwamen. We zijn dan maar naar een ander massagesalon geweest, dat iets duurder was. ’t Was effenaf de moeite ze, amai!
’s Avonds zijn we dan naar de avondmarkt geweest, en daar heb ik zo’n (in mijn ogen) coole broek gekocht, die nogal veel alternatievelingen dragen. ’t Kruis van de broek hangt later dan mijn knieën denk ik, en ’t is zo’n heel los ding. Leuk leuk leuk :)
5 februari: Vroeg opgestaan, en uitgecheckt, want we vertrokken op een uitstap. Gelukkig konden we onze bagage in het hotel laten staan, fjoew! We zijn naar een natuurpark ten noorden van Chiang Mai gegaan. In ’t minibusje zaten maar 5 mensen: wij 3en, en dan nog een koppel Canadezen. Heel aangename mensen, we staan ook op hun foto’s en filmpjes :) Wat hebben we gezien: 3 watervallen, een traditioneel dorpje waar ze sjalen en consoorten maken, de 2 koninklijke pagodes (1 voor de koning, en 1 voor de koningin) en het hoogste punt van Thailand. ’t Was zeker zijn geld waard, want alleen is het veel te moeilijk om zulke dingen te organiseren. Onze buschauffeur was wel nogal van het roekeloze type: 160 km/u op een slalomweg op de helling van een berg :P Man man man :P
’s Avonds moesten we dan de trein terug nemen naar Bangkok, omdat we de volgende dag een vliegtuig naar Phuket moesten nemen. Jammer maar helaas waren er geen slaapplaatsen meer, en dus moesten we genoegen nemen met gewone zitplaatsen. Wederom in een te koude trein :( ’t Was niet echt aangenaam, en ik was dan ook redelijk gebroken tegen dat we ’s morgens aankwamen in Bangkok.
6 februari: We hebben onze koffers in het station gedropt (tegen betaling natuurlijk), en zijn dan weer het centrum ingetrokken, omdat we toch enkele uren moesten wachten vooraleer we naar de luchthaven konden. We hadden een ticketje gekocht om weer met de Airport Express naar de luchthaven te gaan, maar op het afgesproken uur bleek die niet te komen, en een half uur later ook niet. Beetje paniek, maar opeens stonden die mensen daar met een minibusje. We zijn daarmee vertrokken, en ook goed (en op tijd) aangekomen in de luchthaven. Maar ik moet toch toegeven dat ik er niet helemaal gerust op was. Had het gevoel alsof ze ons gewoon bedrogen hadden, maar ’t ticket had maar evenveel gekocht als voor de echte Airport Express. Nu ja, eind goed al goed.
Na amper een uurtje vliegen kwamen we al aan in Phuket International Airport. Daar stond een jongeman met een mooie wagen op ons te wachten. Hij zou ons immers naar het hotel in Naithon brengen. We hadden al gelezen dat Naithon heel erg rustig was, en amai, ze hadden niet overdreven. 5 hotelletjes, en 200 meter strand ofzo. Heel rustig, en daardoor ook wel wat duurder :( Nu ja, we kregen een gigantische kamer voorgeschoteld. Alleen jammer dat ’t toilet en de airco niet gingen :P We werden dus snel naar een ander gebouw overgebracht, waar alles wel goed werkte, jeuj! Die dag zijn we niet meer naar ’t strand gegaan, aangezien het al vrij donker werd. We hebben wel op het strand gegeten, zooo leuk!
7 februari: We zijn rijkelijk laat opgestaan, gaan ontbijten en dan naar het strand. Mannekes toch, Naithon komt echt wel heel erg in de buurt van het paradijs. Mooi blauw water, proper strand, rustig… aah, ik wil terug!
Oja, voor ik het vergeet: dit was effectief een gedeelte van Thailand dat verwoest werd door de tsunami in december 2004. Toen we naar het hotel reden zagen we dat alles eigenlijk in aanbouw is, en dat er toch nog schade op te merken is. En opeens dacht ik bij mezelf: iedereen die ouder is dan 4,5 jaar heeft de tsunami hier overleefd; die hebben die gruwel van die gigantische golf meegemaakt… Een mens wordt er toch stilletjes van. Hetzelfde gevoel heb ik eigenlijk de volledige week gehad, want we zijn die week gans de tijd in “tsunami-danger”-gebied geweest.
8 februari: Deze keer richting Krabi, weer op het vasteland van Thailand, want Phuket is een eiland :) ’t Was nogal een bedoening om daar te geraken: wij bevonden ons in het noordelijk deel van het eiland, en hebben een taxi genomen naar de luchthaven, die nog noordelijker ligt. Van daar hebben we een bus genomen naar het uiterste zuiden van het eiland, naar Phuket-town, want daar was een groot busstation. En van daar zijn we weer helemaal naar het noorden gereden, en dan het vasteland op naar Krabi. ’t Was nu eenmaal de goedkoopste manier om er te geraken, en ’t is niet dat we geen tijd hadden e :P
Aangekomen in het busstation in Krabi hebben we een tuk-tuk naar het hostel genomen, en diezelfde avond nog een uitstap voor de volgende dag geboekt. Krabi zelf is ook heel klein, en er zou een tsunami-memorial-monument moeten staan. Inderdaad “zou moeten staan”, want we hebben er 2 avonden naar gezocht, en het was onvindbaar! :P
9 februari: ’s morgens vroeg werden we opgehaald om aan onze uitstap te beginnen: een boottocht naar de Phi Phi eilanden :) Het is heel moeilijk uit te leggen hoe mooi het ginder was. Op facebook zijn foto’s te vinden, en die zeggen veel meer dan woorden.
Wel heb ik er voor het eerst in bijna 12 jaar in de zee gezwommen (allez, gepeddeld :P ). De meeste mensen weten wel dat ik absoluut niet tegen zout water kan, omdat mijn huid dan een zeer branderig gevoel krijgt. Maar ik wou het toch eens proberen, en voila, het was draaglijk, aangezien ik geen pijn had. Ellen blij natuurlijk :)
De “gids” op de boot had opeens ook extra aandacht voor mij, ik denk dat het aan mijn “schoon ogen” lag, die wat lager dan mijn echte ogen liggen :P Man man man! ’t Was te grappig, maar op ’t einde toch ook een beetje ambetant, mja :)
De Phi Phi-eilanden komen ook misschien wel nog dichter in de buurt van “het Paradijs”, neem het van mij aan!
10 februari: ’s morgens met een minibusje naar Patong Beach (op Phuket-eiland), maar dat was toch ook niet al te koosjer, mijn gedacht. We hebben 3 keer moeten overstappen, en dan stopten ze opeens aan de kant van de weg bij een “reisbureautje” om ons een hotel aan te smeren, man man, nog een chance dat wij alles al hadden geboekt. Ach ja, we zijn toch goed aangekomen, da’s het voornaamste.
In Patong zelf was het drukkend warm, anders dan in Bangkok of Chiang Mai. Maar was het goede weer niet één van de redenen waarom we naar Thailand gekomen waren? :)
Ons hostelletje lag in het midden van de uitgaansbuurt, en dat wisten we snel, toen alle cafés en bars hun muziek loeihard opendraaiden. Nog een geluk dat in Patong (misschien in gans Thailand) de regel geldt dat alle bars toe moeten om 2u ’s nachts.
’s Avonds zijn we iets gaan drinken in de Aussie Bar, omdat dat ons het enige niet vrouwen-overload-café leek. Waar we echter op uitkeken was een straatje gevuld met bars waar schaars geklede vrouwen elke man die passeert proberen te lokken… Ieder diertje zijn pleziertje :)
11 februari: Laat opstaan, namiddag aan het strand, ’s avonds iets gaan drinken. :D Omschrijft de hele dag :P
We zijn wel ’s avonds naar een “discotheek” geweest, waar ze aan het filmen waren voor MTV. Misschien kom ik ooit wel eens op MTV :P
12 februari: zie 11 februari :P Behalve dan het naar de discotheek gaan :P
Wel een bedenking: ik wist dat Thailand bekend stond voor zijn dames van plezier, maar dat het echt zo erg was, wist ik niet. Je zag ze ’s avonds allemaal in “vol ornaat” rondlopen, op zoek naar een vriendje… De volgende ochtend zagen we dan veel jongedames uit een hotel komen, nog in de zelfde luchtige outfit als de avond ervoor. Sommige gingen ook gaan ontbijten met hun vriend voor de nacht; de man betaalde het ontbijt, keek haar liefdevol aan, ze namen afscheid, en liepen elk de andere kant van de straat op. Nee, niet echt mijn ding, maar kom, nogmaals: ieder diertje zijn pleziertje…
13 februari: Deze keer niet te laat opgestaan, want onze laatste dag in Thailand was aangebroken. Bij het wakker worden hoorden we iets heel raars, en pas toen we de deur naar het terras openstaken zagen we het… REGEN! Ik werd ver zot, want dat betekende dat ik mijn regencape toch zou moeten gebruiken. ’t Was wel zo’n typische stortbui, zoals we die bij ons ook kennen, als het heel lang heel warm geweest is. Ik denk dat het hoop en al 2 uur geduurd heeft, maar we waren toch bezorgd. We hebben gedurende die 2 uren lang ontbeten, maar dat wou wel zeggen dat we eerst door de regen naar een cafeetje moesten. De regencape heeft het goed volgehouden :P
Toen de regen stopte, was het in no time weer warm, vooral doef. We hebben de bus genomen naar Phuket-town, omdat van daar uit een bus naar de luchthaven zou vertrekken. Maar aangezien onze vlucht maar om 23u was, moesten we dus redelijk wat tijd ginder spenderen. En natuurlijk, Phuket-town is een doods stadje… We hebben rondgewandeld, en gegeten, rondgewandeld en een ijsje gegeten, en dan gewoon ons ergens neergezet om de tijd te laten passeren. Niet echt aangenaam, maar kom.
In de luchthaven van Phuket stond ons weer hetzelfde te wachten. De laatste bus naar de luchthaven kwam immers al aan om 19u30. Gegeten, rondgewandeld, gegeten, gewandeld, gezeten…
14 februari: Valentijn in de luchthaven :P om 12u ’s nachts aangekomen, ipv een half uur later :P Onze vlucht naar Tokyo was maar om 8u20. Wil dus zeggen dat we een ganse nacht in de luchthaven gespendeerd hebben. Ik heb geen oog dichtgedaan, en heb rondgewandeld, en gelezen, en gegeten en rondgewandeld. Same story all over again :P
Eindelijk de vlieger op, ik denk dat ik onmiddellijk in slaap gevallen ben. Maar natuurlijk hebben de mensen van de vlieger mij constant wakker gemaakt, want er was eten of drinken, of weet ik veel wat… Nu ja, het moet gezegd: Thai Airways is een uiterst goede reispartner :) Zeer comfortabel!
Aangekomen in Narita moesten we weer douane en al die onnozelheid doorlopen, en dan nog eens anderhalf uur de trein op vooraleer we weer in onze “geliefde dorm” zouden aankomen.
Ik moet zeggen dat ik niet bijster enthousiast was toen ik mijn kamertje opnieuw aanschouwde. :(
Aan iedereen die overweegt om naar Thailand te gaan: doen! Aan iedereen die het niet overweegt: overweeg het, en ga!
Ik zal alleszins terug gaan, ’t was de mooiste reis die ik tot nu toe al gemaakt heb. Ze zou nog mooier geweest zijn moest Dimitri samen met mij gegaan zijn. Hint hint… We gaan samen, ooit :)
Zaterdag (overmorgen) komen mijn ouders en zus naar Japan. Dat betekent dus dat ik dan ook weer even "buiten strijd" zal zijn. Ik zal achteraf wel weer een update geven :)
Groetjes!
donderdag 19 februari 2009
woensdag 18 februari 2009
reis naar Thailand-1
Hallo iedereen,
Hier ben ik weer met een berichtje uit Japan.
Aangezien ik mijn dagen hier slijt met filmpjes bekijken op internet, en muziek beluisteren, wordt het maar eens tijd dat ik jullie een update geef over de gebeurtenissen in Thailand. Inderdaad, enkel de gebeurtenissen in Thailand, aangezien we niet in Cambodja geraakt zijn. Ik had reeds geschreven over het visumprobleem dat zich kon voordoen bij Simona, uit Litouwen. En inderdaad, toen we aankwamen in Bangkok bleek al snel dat we het land niet zouden kunnen verlaten; ze had immers een “single-entry permit” gekregen, waardoor zij het land niet meer zou in kunnen binnen de periode waarin die permit geldig was.
29-30 januari: Eigenlijk was ik niet van plan om te gaan slapen, aangezien we rond 5u ’s morgens naar het station moesten vertrekken. H ad ’s nachts nog wat met Dimitri gebabbeld op skype, maar uiteindelijk sloeg de vermoeidheid heel erg toe, en ben ik toch maar een uurtje gaan slapen, alvorens een douche te nemen die mij wakker moest maken en houden voor de rest van de dag :) Rond 4u ontbeten, en jaja, om 5u waren we al op de baan. Zac (Amerikaan) was er toch niet helemaal gerust op, en had ons toch liever met een jongen zien vertrekken, dan 3 meisjes helemaal alleen. Want “wat als ze jullie daar kidnappen en we jullie nooit meer terugzien” :P Alsof een jongen dat zou kunnen verhelpen :P Mooi op tijd aangekomen in de luchthaven heb ik mijn geld gewisseld voor Amerikaanse dollars, die ik nadien in Thailand gewisseld heb naar Thaise baht. De vlucht verliep zeer rustig en aangenaam. Ik denk dat we 5 uur gevlogen hebben, maar door het uurverschil is het allemaal wat troebel.
Aangekomen in Bangkok moest Simona zoals eerder gezegd een visum aanvragen, en dus hebben we daar wat tijd verspeeld :) Nadien was het enkel aanschuiven aan de douane, en na een fotootje te laten genomen hebben, bevonden we ons officieel en legaal in Thailand. We hebben ons toch even omgekleed/ opgefrist in de toiletten, want de hitte sloeg meteen hard toe. Een ticketje later, zaten we op de Airport Express naar het centrum van Bangkok. Net zoals in Japan (Tokyo, Narita) ligt de luchthaven van Bangkok ongeveer een uur buiten Bangkok zelf.
Aangekomen in Bangkok vlogen allerhande verkopers, “gidsen” en “mensen van de informatiedienst” op ons af. Nog een chance dat ik een kaartje bij had waarop goed uitgelegd stond waar ons hostel zich bevond. Na amper 10 minuutjes wandelen in de verzengende hitte kwamen we aan in het hostel. Een mooie kamer stond daar op ons te wachten. Echt een heel mooi en proper hostel om te verblijven, ik kan het iedereen aanraden die ooit naar Bangkok gaat, plus, ’t was goedkoop :)
We hebben ons eerst wat opgefrist, opnieuw ja, en wat informatie aan de eigenares van het hostel gevraagd, en zijn dan naar de “Night Market” in Lumpini getrokken. Onmiddellijk veel te zien, en natuurlijk ook veel gerief dat het kopen waard was, maar we hebben ons toch ingehouden :) Daar ook goedkoop gegeten, denk aan 50 baht voor een maaltijd= 1,12 euro ongeveer. We zijn eigenlijk vrij vroeg weer teruggekeerd en hebben onze plannen voor de volgende dag overlopen. Al snel beseften we dat we nog een extra dag zouden nodig hebben om de stad te kunnen verkennen. We hadden immers aanvankelijk maar voor 2 nachten geboekt, gelukkig konden we nog 1 nacht langer blijven. Dat zorgde meteen al voor minder stress.
31 januari: We hadden wat raad gevraagd aan de eigenares van het hostel, en zouden dus naar het oude stadsgedeelte van Bangkok gaan, om daar de mooie tempels en het paleis te bezoeken. Zij raadde ons aan om een bus te nemen, aangezien die maar 10 baht zou kosten. Na 30 min. wachten bleek die bus toch niet te komen, dus begonnen we te wandelen. Dat bleek ook tegen te vallen, aangezien er nogal veel straatjes waren die niet op de kaart stonden, en we ons niet meer konden oriënteren. Onderweg ook een paar “vriendelijke, oprecht geïnteresseerde mensen” tegen gekomen. Die we steeds vriendelijk afgescheept hebben :) Ik moet zeggen, ik had voordien vanalles gelezen over de scams in Thailand, en veel van de mensen die we tegenkwamen deden exact wat er geschreven stond in die tekstjes. Gevolg: ik werd redelijk paranoïde, want alles leek wel een “scam”. Nu ja, ik denk toch dat we veel vermeden hebben door paranoïde te reageren, eerlijk gezegd. Dus dus, terug naar de zoektocht naar de tempels. Toch maar een tuk tuk genomen, die ons mooi op de plaats afgezet heeft waar we wouden zijn. Achteraf bekeken hebben we wel redelijk overbetaald, maar kom… We waren al blij dat we daar waren, en ’t is niet dat ’t zoveel geld was :POver de tempels zelf kan ik niet zo veel zeggen, behalve dat ze gigantisch goed onderhouden zijn, en er veel (blad)goud te vinden is. De foto’s zeggen meer dan wat ik kan uitleggen…
Nadien zijn we naar het paleis geweest. Dat kostte redelijk veel om binnen te mogen (500 baht), en iedereen moet ook deftig gekleed zijn: geen minirokjes, topjes, sandalen enzo. Gelukkig had ik een T-shirt bij en kon ik die boven mijn topje aandoen. Sandalen werden toch toegelaten, gelukkig :) Het paleis zelf leek wel een paradijs, met onmetelijke rijkdommen… Goud, goud en nog eens goud, overal! Bijna waren we niet naar het paleis gegaan, omdat opnieuw van die “mensen met goedbedoelde raad” ons zeiden dat het paleis gesloten was omwille van een boeddhistische feestdag. In de dingen die ik gelezen had stond overal geschreven dat er geen boeddhistische feestdag bestaat :P Die mensen kunnen maar proberen, en waarschijnlijk trappen er ook mensen in, die zij dan een rondleiding –tegen betaling natuurlijk- kunnen geven. De prijs van zo’n rondleiding is niet echt hoog, maar meestal nemen ze je mee naar winkels waar zij commissies krijgen op het aantal klanten dat zij meebrengen. ’s Avonds zijn we in de buurt van het paleis op een traditionele markt gaan eten, wederom goedkoop en lekker. :) We hebben die avond nog een heel grote wandeling gemaakt, en hebben in een plaatselijke boekenhandel de “Lonely Planet Guide voor Thailand” gekocht. Kwestie van wat meer informatie ter hand te hebben. :)
1 februari: lang geslapen, want de hitte maakt een mens nog meer moe dan bij normaal weer. Op ons gemak gegeten en een wandeling van de Lonely Planet gemaakt. We zijn gaan rondwandelen in China Town, niet bijzonder interessant, aangezien er alleen maar Chinese karakters en Chinees eten te bespeuren valt :P We zijn op tijd terug gekeerd naar het hostel en hebben een vlucht geboekt naar Phuket, voor het einde van die week. Ook reservaties gemaakt voor hostel in Ayutthaya. Bijzonder leuk dat je zulke reservatie amper 1 of 2 dagen op voorhand kan maken. ’s Avonds zijn we met de Skytrain naar Siam, het meer moderne gedeelte van de stad, gegaan. Daar hebben we ook voor het eerst kennis gemaakt met “new-halfs”: mannen in vrouwen outfit. Ik wist wel dat Thailand er voor bekend stond, maar dat het allemaal zo vrij was, wist ik niet. Nu ja, die mensen doen ook maar hun gedacht he :)
2 februari: ’s morgens de trein naar Ayutthaya genomen. Ayutthaya is ongeveer 2 uur ten noorden van Bangkok, en om daar te geraken hebben we een 3de klasse-trein gebruikt. Eigenlijk niet zo erg, gewoon heel veel volk in een trein zonder airco, waar de ruiten openstaan. Om de 2 seconden passeert er ook iemand die eten en/of drinken verkoopt. Je moet geen honger lijden op de trein, want ’t kost ochot 20 baht.
Aangekomen in Ayutthaya station moesten we op zoek naar een overzetbootje, aangezien de stad eigenlijk volledig omringd is door een rivier. Moet zeggen dat ik mij niet geheel veilig voelde op het bootje, maar ’t duurde gelukkig maar 2 minuten ofzo. Deze keer weer op zoek naar ons hostel, en ’t verliep wat moeilijker dan gedacht. ’t Was natuurlijk weer heel warm, en gepakt en gezakt is het toch niet geheel aangenaam om rond te tsjokken. Hostel gevonden, wederom een zeer aangename verblijfplaats met bijhorende vijver en terras. De eigenares was ook een heel lief, tof madammetje. Zij bood ons een tuk-tuk-tour aan, voor heel weinig geld. En, ’t was de moeite. We hebben heel wat mooie dingen gezien, die we anders nooit konden zien, aangezien ze buiten de stad/ aan de andere kant van de rivier lagen. We hebben ook een stop gemaakt bij een olifanten-boerderij. Schattig schattig :) De olifanten zagen er goed uit, was content dat te zien, want vaak worden die beesten toch maar uitgebuit. Ik zag dat er ook redelijk wat buitenlandse verzorgers daar werkten, is toch altijd iets meer koosjer, denk ik. De laatste stop was de avondmarkt, waar we zoals steeds goedkoop gegeten hebben, en onze eerste Thaise pint gedronken hebben. Ze smaakte ferm! :D
3 februari: ’s Morgens hebben we rustig ontbeten en ons hotel voor Chiang Mai vastgelegd. De eigenares van het hostel wou voor ons bellen, in ’t Thais gaat ’t altijd wat vlotter. Echter, het eerste hostel dat ze belde, haakte onmiddellijk in, waarop zij een “no good no good” uitbracht :P Lijkt niet zo grappig, maar voor ons is het gedurende gans de reis grappig gebleven :) Het volgende hotel dat ze belde bood onmiddellijk aan ons op te halen aan het station, wat zij bijzonder goed vond. ’t Was gratis, en ze kreeg een goede service, vond ze. Er kwamen vaak mensen naar haar hostel die vroegen of zij hostels kende in Chiang Mai, en die kende ze niet aangezien ze altijd bij haar neef daar verbleef. Ze heeft het adres en telefoonnummer dus opgeschreven, en zou dat hotel vanaf nu doorgeven aan toekomstige klanten.
Na ongeveer een uur op de trein kwamen we aan in Lop Buri, weer een stadje met veel ruïnes. Heel veel mooie gebouwen, of tenminste de overblijfselen ervan, die heel erg op Angkor Wat in Cambodja lijken. Vandaar onze interesse ook :) Aangezien we niet naar Angkor Wat zelf konden gaan, hebben we alle “imitaties” opgezocht :P Lop Buri zelf is een miniem stadje, waar apen vrij rondlopen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik 500 apen gezien heb! Vanuit Lop Buri gingen we de slaaptrein op naar Chiang Mai, een reis van 12 uren. Aangekomen in ’t station bleek al snel dat de trein 1 uur vertraging had, niet dat we daar van schrokken :P Want toen we de trein naar Lop Buri wilden nemen ’s middags, had die ook al 2 uur vertraging :P De treinreis zelf verliep bijzonder comfortabel. ’t Bed was goed, en ik heb goed geslapen… ware het niet dat de airco veel te koud stond. Mannekes toch, iedereen liep daar rond in een dikke broek en dikke trui, omdat het zo koud was. Ik snap wel dat ze ’t fris willen houden, omdat ’t buiten zo warm is, maar toch; ’t was er een beetje over.
Ok, hier stopt mijn eerste verslagje, want heb al 3 bladzijden geschreven nu. Ja, ik typ eerst in Word, want als internet crasht, dan ben ik al mijn tekst kwijt… vandaar!
Ik probeer het volledige reisverslag voor zaterdag online te krijgen, aangezien dan mijn ouders en zus in Japan aankomen.
Tot later!
Hier ben ik weer met een berichtje uit Japan.
Aangezien ik mijn dagen hier slijt met filmpjes bekijken op internet, en muziek beluisteren, wordt het maar eens tijd dat ik jullie een update geef over de gebeurtenissen in Thailand. Inderdaad, enkel de gebeurtenissen in Thailand, aangezien we niet in Cambodja geraakt zijn. Ik had reeds geschreven over het visumprobleem dat zich kon voordoen bij Simona, uit Litouwen. En inderdaad, toen we aankwamen in Bangkok bleek al snel dat we het land niet zouden kunnen verlaten; ze had immers een “single-entry permit” gekregen, waardoor zij het land niet meer zou in kunnen binnen de periode waarin die permit geldig was.
29-30 januari: Eigenlijk was ik niet van plan om te gaan slapen, aangezien we rond 5u ’s morgens naar het station moesten vertrekken. H ad ’s nachts nog wat met Dimitri gebabbeld op skype, maar uiteindelijk sloeg de vermoeidheid heel erg toe, en ben ik toch maar een uurtje gaan slapen, alvorens een douche te nemen die mij wakker moest maken en houden voor de rest van de dag :) Rond 4u ontbeten, en jaja, om 5u waren we al op de baan. Zac (Amerikaan) was er toch niet helemaal gerust op, en had ons toch liever met een jongen zien vertrekken, dan 3 meisjes helemaal alleen. Want “wat als ze jullie daar kidnappen en we jullie nooit meer terugzien” :P Alsof een jongen dat zou kunnen verhelpen :P Mooi op tijd aangekomen in de luchthaven heb ik mijn geld gewisseld voor Amerikaanse dollars, die ik nadien in Thailand gewisseld heb naar Thaise baht. De vlucht verliep zeer rustig en aangenaam. Ik denk dat we 5 uur gevlogen hebben, maar door het uurverschil is het allemaal wat troebel.
Aangekomen in Bangkok moest Simona zoals eerder gezegd een visum aanvragen, en dus hebben we daar wat tijd verspeeld :) Nadien was het enkel aanschuiven aan de douane, en na een fotootje te laten genomen hebben, bevonden we ons officieel en legaal in Thailand. We hebben ons toch even omgekleed/ opgefrist in de toiletten, want de hitte sloeg meteen hard toe. Een ticketje later, zaten we op de Airport Express naar het centrum van Bangkok. Net zoals in Japan (Tokyo, Narita) ligt de luchthaven van Bangkok ongeveer een uur buiten Bangkok zelf.
Aangekomen in Bangkok vlogen allerhande verkopers, “gidsen” en “mensen van de informatiedienst” op ons af. Nog een chance dat ik een kaartje bij had waarop goed uitgelegd stond waar ons hostel zich bevond. Na amper 10 minuutjes wandelen in de verzengende hitte kwamen we aan in het hostel. Een mooie kamer stond daar op ons te wachten. Echt een heel mooi en proper hostel om te verblijven, ik kan het iedereen aanraden die ooit naar Bangkok gaat, plus, ’t was goedkoop :)
We hebben ons eerst wat opgefrist, opnieuw ja, en wat informatie aan de eigenares van het hostel gevraagd, en zijn dan naar de “Night Market” in Lumpini getrokken. Onmiddellijk veel te zien, en natuurlijk ook veel gerief dat het kopen waard was, maar we hebben ons toch ingehouden :) Daar ook goedkoop gegeten, denk aan 50 baht voor een maaltijd= 1,12 euro ongeveer. We zijn eigenlijk vrij vroeg weer teruggekeerd en hebben onze plannen voor de volgende dag overlopen. Al snel beseften we dat we nog een extra dag zouden nodig hebben om de stad te kunnen verkennen. We hadden immers aanvankelijk maar voor 2 nachten geboekt, gelukkig konden we nog 1 nacht langer blijven. Dat zorgde meteen al voor minder stress.
31 januari: We hadden wat raad gevraagd aan de eigenares van het hostel, en zouden dus naar het oude stadsgedeelte van Bangkok gaan, om daar de mooie tempels en het paleis te bezoeken. Zij raadde ons aan om een bus te nemen, aangezien die maar 10 baht zou kosten. Na 30 min. wachten bleek die bus toch niet te komen, dus begonnen we te wandelen. Dat bleek ook tegen te vallen, aangezien er nogal veel straatjes waren die niet op de kaart stonden, en we ons niet meer konden oriënteren. Onderweg ook een paar “vriendelijke, oprecht geïnteresseerde mensen” tegen gekomen. Die we steeds vriendelijk afgescheept hebben :) Ik moet zeggen, ik had voordien vanalles gelezen over de scams in Thailand, en veel van de mensen die we tegenkwamen deden exact wat er geschreven stond in die tekstjes. Gevolg: ik werd redelijk paranoïde, want alles leek wel een “scam”. Nu ja, ik denk toch dat we veel vermeden hebben door paranoïde te reageren, eerlijk gezegd. Dus dus, terug naar de zoektocht naar de tempels. Toch maar een tuk tuk genomen, die ons mooi op de plaats afgezet heeft waar we wouden zijn. Achteraf bekeken hebben we wel redelijk overbetaald, maar kom… We waren al blij dat we daar waren, en ’t is niet dat ’t zoveel geld was :POver de tempels zelf kan ik niet zo veel zeggen, behalve dat ze gigantisch goed onderhouden zijn, en er veel (blad)goud te vinden is. De foto’s zeggen meer dan wat ik kan uitleggen…
Nadien zijn we naar het paleis geweest. Dat kostte redelijk veel om binnen te mogen (500 baht), en iedereen moet ook deftig gekleed zijn: geen minirokjes, topjes, sandalen enzo. Gelukkig had ik een T-shirt bij en kon ik die boven mijn topje aandoen. Sandalen werden toch toegelaten, gelukkig :) Het paleis zelf leek wel een paradijs, met onmetelijke rijkdommen… Goud, goud en nog eens goud, overal! Bijna waren we niet naar het paleis gegaan, omdat opnieuw van die “mensen met goedbedoelde raad” ons zeiden dat het paleis gesloten was omwille van een boeddhistische feestdag. In de dingen die ik gelezen had stond overal geschreven dat er geen boeddhistische feestdag bestaat :P Die mensen kunnen maar proberen, en waarschijnlijk trappen er ook mensen in, die zij dan een rondleiding –tegen betaling natuurlijk- kunnen geven. De prijs van zo’n rondleiding is niet echt hoog, maar meestal nemen ze je mee naar winkels waar zij commissies krijgen op het aantal klanten dat zij meebrengen. ’s Avonds zijn we in de buurt van het paleis op een traditionele markt gaan eten, wederom goedkoop en lekker. :) We hebben die avond nog een heel grote wandeling gemaakt, en hebben in een plaatselijke boekenhandel de “Lonely Planet Guide voor Thailand” gekocht. Kwestie van wat meer informatie ter hand te hebben. :)
1 februari: lang geslapen, want de hitte maakt een mens nog meer moe dan bij normaal weer. Op ons gemak gegeten en een wandeling van de Lonely Planet gemaakt. We zijn gaan rondwandelen in China Town, niet bijzonder interessant, aangezien er alleen maar Chinese karakters en Chinees eten te bespeuren valt :P We zijn op tijd terug gekeerd naar het hostel en hebben een vlucht geboekt naar Phuket, voor het einde van die week. Ook reservaties gemaakt voor hostel in Ayutthaya. Bijzonder leuk dat je zulke reservatie amper 1 of 2 dagen op voorhand kan maken. ’s Avonds zijn we met de Skytrain naar Siam, het meer moderne gedeelte van de stad, gegaan. Daar hebben we ook voor het eerst kennis gemaakt met “new-halfs”: mannen in vrouwen outfit. Ik wist wel dat Thailand er voor bekend stond, maar dat het allemaal zo vrij was, wist ik niet. Nu ja, die mensen doen ook maar hun gedacht he :)
2 februari: ’s morgens de trein naar Ayutthaya genomen. Ayutthaya is ongeveer 2 uur ten noorden van Bangkok, en om daar te geraken hebben we een 3de klasse-trein gebruikt. Eigenlijk niet zo erg, gewoon heel veel volk in een trein zonder airco, waar de ruiten openstaan. Om de 2 seconden passeert er ook iemand die eten en/of drinken verkoopt. Je moet geen honger lijden op de trein, want ’t kost ochot 20 baht.
Aangekomen in Ayutthaya station moesten we op zoek naar een overzetbootje, aangezien de stad eigenlijk volledig omringd is door een rivier. Moet zeggen dat ik mij niet geheel veilig voelde op het bootje, maar ’t duurde gelukkig maar 2 minuten ofzo. Deze keer weer op zoek naar ons hostel, en ’t verliep wat moeilijker dan gedacht. ’t Was natuurlijk weer heel warm, en gepakt en gezakt is het toch niet geheel aangenaam om rond te tsjokken. Hostel gevonden, wederom een zeer aangename verblijfplaats met bijhorende vijver en terras. De eigenares was ook een heel lief, tof madammetje. Zij bood ons een tuk-tuk-tour aan, voor heel weinig geld. En, ’t was de moeite. We hebben heel wat mooie dingen gezien, die we anders nooit konden zien, aangezien ze buiten de stad/ aan de andere kant van de rivier lagen. We hebben ook een stop gemaakt bij een olifanten-boerderij. Schattig schattig :) De olifanten zagen er goed uit, was content dat te zien, want vaak worden die beesten toch maar uitgebuit. Ik zag dat er ook redelijk wat buitenlandse verzorgers daar werkten, is toch altijd iets meer koosjer, denk ik. De laatste stop was de avondmarkt, waar we zoals steeds goedkoop gegeten hebben, en onze eerste Thaise pint gedronken hebben. Ze smaakte ferm! :D
3 februari: ’s Morgens hebben we rustig ontbeten en ons hotel voor Chiang Mai vastgelegd. De eigenares van het hostel wou voor ons bellen, in ’t Thais gaat ’t altijd wat vlotter. Echter, het eerste hostel dat ze belde, haakte onmiddellijk in, waarop zij een “no good no good” uitbracht :P Lijkt niet zo grappig, maar voor ons is het gedurende gans de reis grappig gebleven :) Het volgende hotel dat ze belde bood onmiddellijk aan ons op te halen aan het station, wat zij bijzonder goed vond. ’t Was gratis, en ze kreeg een goede service, vond ze. Er kwamen vaak mensen naar haar hostel die vroegen of zij hostels kende in Chiang Mai, en die kende ze niet aangezien ze altijd bij haar neef daar verbleef. Ze heeft het adres en telefoonnummer dus opgeschreven, en zou dat hotel vanaf nu doorgeven aan toekomstige klanten.
Na ongeveer een uur op de trein kwamen we aan in Lop Buri, weer een stadje met veel ruïnes. Heel veel mooie gebouwen, of tenminste de overblijfselen ervan, die heel erg op Angkor Wat in Cambodja lijken. Vandaar onze interesse ook :) Aangezien we niet naar Angkor Wat zelf konden gaan, hebben we alle “imitaties” opgezocht :P Lop Buri zelf is een miniem stadje, waar apen vrij rondlopen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik 500 apen gezien heb! Vanuit Lop Buri gingen we de slaaptrein op naar Chiang Mai, een reis van 12 uren. Aangekomen in ’t station bleek al snel dat de trein 1 uur vertraging had, niet dat we daar van schrokken :P Want toen we de trein naar Lop Buri wilden nemen ’s middags, had die ook al 2 uur vertraging :P De treinreis zelf verliep bijzonder comfortabel. ’t Bed was goed, en ik heb goed geslapen… ware het niet dat de airco veel te koud stond. Mannekes toch, iedereen liep daar rond in een dikke broek en dikke trui, omdat het zo koud was. Ik snap wel dat ze ’t fris willen houden, omdat ’t buiten zo warm is, maar toch; ’t was er een beetje over.
Ok, hier stopt mijn eerste verslagje, want heb al 3 bladzijden geschreven nu. Ja, ik typ eerst in Word, want als internet crasht, dan ben ik al mijn tekst kwijt… vandaar!
Ik probeer het volledige reisverslag voor zaterdag online te krijgen, aangezien dan mijn ouders en zus in Japan aankomen.
Tot later!
donderdag 12 februari 2009
bijna terug in Japan
Hallo iedereen,
ik was de blog even uit het oog verloren, en hupla, mijn vakantie in Thailand zit er al bijna op.
Dat betekent dus dat ik jullie binnenkort vanuit Japan zal updaten over mijn wel en wee in dit toch wel bijzondere land.
Momenteel verblijven we in Patong, op het eiland Phuket- u allen bekend door de tsunami die hier gepasseerd is in 2004. Morgen zullen we naar Phuket-town gaan, en daar onze laatste dag spenderen, alvorens op de vlieger richting Bangkok te stappen. Het zal een vrij lange dag worden, aangezien de vlieger in Phuket maar om 23u vertrekt, en we rond half 1 's nachts aankomen in Bangkok. Dat op zich valt heel goed mee, maar het ambetante punt is dat we om 8u het vliegtuig opmoeten richting Tokyo, en we dus eigenlijk de nacht moeten doorbrengen in de luchthaven in Bangkok. Mja, er is niet veel aan te doen, en we zullen proberen er het beste van te maken.
Ik bericht jullie in de loop van de volgende week over een vakantie die voor herhaling vatbaar is :)
groetjes!
ik was de blog even uit het oog verloren, en hupla, mijn vakantie in Thailand zit er al bijna op.
Dat betekent dus dat ik jullie binnenkort vanuit Japan zal updaten over mijn wel en wee in dit toch wel bijzondere land.
Momenteel verblijven we in Patong, op het eiland Phuket- u allen bekend door de tsunami die hier gepasseerd is in 2004. Morgen zullen we naar Phuket-town gaan, en daar onze laatste dag spenderen, alvorens op de vlieger richting Bangkok te stappen. Het zal een vrij lange dag worden, aangezien de vlieger in Phuket maar om 23u vertrekt, en we rond half 1 's nachts aankomen in Bangkok. Dat op zich valt heel goed mee, maar het ambetante punt is dat we om 8u het vliegtuig opmoeten richting Tokyo, en we dus eigenlijk de nacht moeten doorbrengen in de luchthaven in Bangkok. Mja, er is niet veel aan te doen, en we zullen proberen er het beste van te maken.
Ik bericht jullie in de loop van de volgende week over een vakantie die voor herhaling vatbaar is :)
groetjes!
Abonneren op:
Posts (Atom)
