Hallo iedereen,
Deze week toch een paar dingen gebeurd die het vermelden waard zijn.
Ik begin bij woensdag:
Woensdag had ik de kans om naar de rechtbank te gaan, en een echt proces mee te maken. Had me dus ingeschreven, maar niet verwacht dat ik mee zou kunnen gaan. Bleek een vrij populaire uitstap te zijn. Was 1 van de 3 gelukkige buitenlandse studenten die mee konden (al de rest was inderdaad Japanner). Deze uitstap werd georganiseerd in het kader van het jury-systeem dat zal ingevoerd worden in mei volgend jaar. Hier wordt nog steeds elke zaak door één of meerdere rechters beslist, and that’s it. Het nieuwe systeem is vergelijkbaar met dat wat we in België hebben bij een zaak die voor het Hof van Assisen komt.
Heb dus uiteindelijk 2 processen gezien, en dat op 75 minuten. Waren natuurlijk kleine zaken, en werd onmiddellijk na de tenlastelegging en verdediging enzo een uitspraak gedaan. Ik moet zeggen dat het nogal indrukwekkend was; niet de rechtzaal zelf, want die is zo groot als onze living (nenee, zo klein ook weer niet, maar zeker niet groot), maar wel het feit dat de beklaagde op 1 meter van het publiek zit, en het publiek komt en gaat.
Na die twee processen was het tijd voor een verdere uitleg over het nieuwe systeem, waarbij we vragen konden stellen en uiteindelijk zelf op de plaats van de rechter konden plaatsnemen met een (versleten) toga aan :) Natuurlijk heb ik wel een paar foto’s, maar ik mag ze niet verspreiden. Er werd zeer nadrukkelijk gezegd dat ze niet op facebook of een blog mochten gezet worden, dus zal ik mij maar braafjes aan de regels houden.
Donderdag waren meter en pepe bij ons thuis (in Ddl welteverstaan), en dus was het tijd om eens met hen een klapke te doen. Geen al te extreme reacties, was ik wel blij om. Was een beetje bang om traantjes te zien ofzo, maar alles is heel “beschaafd” verlopen :P Ze missen mij nog niet zooo erg :P
Vrijdag stond er een uitstapje op het programma, maar kon niet doorgaan wegens ziekte van één van de deelnemers.. jammer maar helaas, zal later nog wel eens lukken.
Zaterdag ben ik eerst samen met Simona een speech-contest gaan bijwonen. Als toeschouwers! Claudia nam deel, en dus moesten we haar toch wat gaan aanmoedigen. Ze heeft niet gewonnen, maar ’t was wel heel goed; en eerlijk gezegd zat er geen enkele slechte voordracht in, ze waren aan elkaar gewaagd.
Nadien stond de Christmas-party (zie vorig bericht) op het programma: verkleed zijn was verplicht. Nu ja, niet verplicht, maar onder groepsdruk doet een mens dan toch een stom kostuumpje aan.
Ik moet zeggen dat dit feestje het eerste échte feestje was dat ik hier meegemaakt heb. ’t Was zwaar de moeite, en ben blij dat ik geweest ben! Natuurlijk duurde het kerstfeestje maar van 18tot20u (op z’n Japans hé!), maar nadien zijn we naar een club getrokken. Was hier nog niet naar een club geweest, en weet eigenlijk niet of het voor herhaling vatbaar is… De jongens-meisjes verhouding was niet echt wat het moest zijn (lees: dubbel zoveel jongens als meisjes), en dus was het niet altijd even comfortabel om zich voort te bewegen of te dansen. Nu ja, kom, ‘k ben daar nu ook eens geweest, en da’s leuk meegenomen.
Nadien ook voor de eerste keer een taxi genomen, ’t is me toch wat te duur om vaker te nemen, maar wel praktisch als je om 4u (des nachts) nog ergens naartoe wil natuurlijk.
Zondag niet veel gedaan, behalve de gevolgen van zaterdag(avond&-nacht) gedragen (jaja… :P), en op skype met m, p, L en D gebabbeld.
‘k Zou het nog bijna vergeten, ik was wel in staat om te studeren voor een test die ik vandaag had :P Flinke ellen! :P
Deze week staan er ook nog een paar leuke dingen op het programma, maar het allerbelangrijkste: wanneer ik vrijdag opsta, bevindt mijn honnepon zich in het Japanse luchtruim! Iets later dan natuurlijk (/ hopelijk) op Japanse bodem :P Tijd om van de vakantie te genieten, met mijn lieve schat aan mijn zijde, effenaf iets om naar uit te kijken :D
We hebben al een paar uitstapjes gepland, dus ik hou jullie zeker op de hoogte!
Tot later!
maandag 15 december 2008
zondag 7 december 2008
2 weken-blog
Jaja, ’t is gebeurd… 2 weken niets van mij laten horen, foei ellen, foei!
Mja, nee, ik denk niet dat iedereen vol spanning zit te wachten op mijn super-spannende berichten uit Japan, allez, als ik eerlijk ben hoop ik dat eigenlijk wel :)
Een kort verslagje van de week die ik “overgeslagen” heb:
Woensdag 26 november was er Japan Study, georganiseerd door Niji no Kai. Deze keer ging de sessie over nieuwjaar en kerstmis, en hebben we ook een typisch Japans kerstkaartje gekregen en geschreven :) Leuk, binnen een week of 3 zal ik dus van een Japanner een kaartje in de bus krijgen :)
Zaterdag 29 november was het Claudia’s verjaardag. Plan was om naar een club te gaan, maar omdat er enkele minderjarigen (hier min20-jarigen) bij waren, hebben we dat plan maar op de lange baan geschoven. Waarschijnlijk was het ook wat te duur; dus da’s voor wat later als we opeens rijk geworden zijn :P Samen iets gaan eten in een heel leuk café-restaurant (moet er zeker met Dimitri ook naartoe!), en dan nog wat gaan drinken. Uiteindelijk waren we vrij vroeg thuis, vooral omdat de Japanners hun laatste trein (終電, shūden) moesten halen. De plaats waar we nog iets gaan drinken waren was wel duur… Ik wil zeggen dat de werkelijke prijs nergens te bespeuren was op de drankkaart, gevolg, toen we wouden betalen kwam er nog een soort van “service fee” of iets in die aard, bovenop. Ipv 850 yen voor 1 drankje werd het dus opeens 1200 yen… Was wel even slikken, maar kom, voor 1keer kan dat geen kwaad.
Ook iets ambetant meegemaakt terwijl we stonden te wachten op mensen, een vieze oude vent die zich precies wel aangetrokken voelde tot enkele westerse meisjes, en die ons aansprak, en vieze praat verkocht, én ons zelfs achtervolgde toen we ’t op een “lopen” zetten. Nu ja, opeens verdween hij, dus ja, eind goed al goed.
Oja, in de vroege namiddag was ik ook nog richting 上野 (Ueno, plaats in Tokyo) getrokken, om het hotel waar Dimitri en ik 10 dagen zullen verblijven, even te gaan spotten… Meneer was ongerust, en wou alles toch eens bevestigd zien :P Als een braaf lief ben ik dan maar naar ginder gegaan, en heb alles bevestigd :) Nogmaals, te goed voor deze wereld :D
Over naar deze week:
Donderdag naar de film met wat mensen van Niji No Kai. Het was de eerste keer dat ik hier naar de cinema zou gaan, dus was wel benieuwd. De film die we zouden gaan zien was ハッピーフライト (Happii Furaito, Happy Flight), en helemaal van Japanse makelij… Allez nee, dat weet ik niet, maar ’t was in ’t Japans te doen. Was wel wat bang dat ‘k het niet echt ging snappen, maar nee hoor, no problemo! :) Natuurlijk was er hier en daar iets dat ik niet volledig snapte, maar het overgrote gedeelte goed begrepen, en zelfs mopjes begrepen… ’t Zal precies toch moeten zijn dat mijn japans er wat op verbeterd :D
Heb mij natuurlijk ook eens geïnformeerd hoe het zit met de buitenlandse films die ze daar afspelen, d.i. of ze ondertitels gebruiken ofwel of ze dubben. Gelukkig ondertitelen ze de Engelse/ Amerikaanse films; ellen zal dus nog wel een paar keer gaan :)
Wil eigenlijk vooral Quantom Of Solace zien (de nieuwe Bond), maar die komt hier pas 24 januari uit… traag traag!
Nadien nog iets gaan eten, en dan op zoek naar een kostuum. Jaja, een kostuum! Een écht verkleedpartij-kostuum :P 13 december is er namelijk een kerstfeestje, en omdat er met Halloween niet echt iets georganiseerd was, wordt het kerstfeestje een verkleedfeestje :)
Heb me een Santa Clara-pakje aangeschaft, maar ’t is me toch wat kort, dus zal er toch een lange broek onder moeten gedragen worden, jammer maar helaas.
Vrijdag 5 december niet in het andere gebouw tot ’s nachts gebabbeld en gelachen met de kotgenoten, want… Dimitri en ik waren 3jaar samen dan. Dus, mijn hele avond aan Skype en hem gespendeerd :) Drie jaar samen, de tijd vliegt…
Gisteren (6 dec) is de Sint niet langsgekomen, dus heb ik maar zelf voor mijn cadeautjes gezorgd :P Samen met Claudia, Katya en Simona naar 原宿 (Harajuku) gegaan. Eerste stop was Gap, er waren wel wat solden –waarom weet ik niet, maar dat is onbelangrijk!- en dus heb ik mijn slag geslagen. Een kleedje aan -70%, dat kan al tellen :) Nadien iets gaan eten in een burgerding, de 2de keer in 3 maand dat ik frietjes gegeten heb. Moet zeggen, ze hebben gesmaakt, maar ‘k had ze eigenlijk nog niet echt gemist. Ok, volgende stop: H&M… Man man man, interessant. Veel interessanter dan die in Ginza (銀座), want hier was ook de “jongerenlijn” beschikbaar. Heb dus eindelijk een paar leuke T-shirtjes gevonden, en ook veel oorringen. ’t Was nodig, want ik draag altijd dezelfde hier, en dat kan toch niet he!? :P
Oh, nog vergeten dat ik tussen eetplaats en H&M laarzen gekocht heb. Jawel, ellen heeft laarzen gevonden, in Japan zowaar. Ok, voor wie dit niet snapt: het is zowaar onmogelijk voor mij om in België laarzen of iets in die aard te vinden, wegens te dikke kuiten :) Nu, de laarzen die ik hier gekocht heb, zijn niet heel hoog ofzo, maar toch hoger dan de enkellaarsjes die ik thuis gekocht had. Ik dus weer blij!
Na de winkeltocht in H&M een crêpe gegeten. Een panne(n?)koek met vanalles en nog wat erin geduwd. Ik heb eentje gekocht met aardbeien en ijs, lekker, maar zwaar, amai.
Weer de trein op richting 新宿 (Shinjuku), want Simona wou nog een mp3-speler kopen, en ik eerlijk gezegd ook. Katya had nog een iets te doen voor school, dus die keerde terug naar de dorm, met 3 dus verder. In Yodobashicamera heb ik een mp3-speler gekocht, lijkend op een Ipod, maar ’t is er geen ah nee! :) Doordat ik al heel wat dingen gekocht had in Yodobashicamera, had ik al veel punten gespaard. Die punten kan je op elk moment gebruiken om een aankoop te betalen. En dat heb ik dus gedaan. Gevolg: een 4GB mp3-speler, met groot scherm, waarop filmpjes en foto’s kunnen afgespeeld worden. En dat gratis :) ’t Is niet zo’n speciaal ding, maar toch leuk om te hebben :)
Voor de rest, vandaag wordt weer een studeerdag, of tenminste een dag waarbij ik al mijn gerief in orde moet zetten. Waarschijnlijk ook een gesprekje met m, p en L. Misschien ook met Dimitri.
Ik doe mijn best om volgende week wel weer te bloggen :P
Toedeloedeloe!
Mja, nee, ik denk niet dat iedereen vol spanning zit te wachten op mijn super-spannende berichten uit Japan, allez, als ik eerlijk ben hoop ik dat eigenlijk wel :)
Een kort verslagje van de week die ik “overgeslagen” heb:
Woensdag 26 november was er Japan Study, georganiseerd door Niji no Kai. Deze keer ging de sessie over nieuwjaar en kerstmis, en hebben we ook een typisch Japans kerstkaartje gekregen en geschreven :) Leuk, binnen een week of 3 zal ik dus van een Japanner een kaartje in de bus krijgen :)
Zaterdag 29 november was het Claudia’s verjaardag. Plan was om naar een club te gaan, maar omdat er enkele minderjarigen (hier min20-jarigen) bij waren, hebben we dat plan maar op de lange baan geschoven. Waarschijnlijk was het ook wat te duur; dus da’s voor wat later als we opeens rijk geworden zijn :P Samen iets gaan eten in een heel leuk café-restaurant (moet er zeker met Dimitri ook naartoe!), en dan nog wat gaan drinken. Uiteindelijk waren we vrij vroeg thuis, vooral omdat de Japanners hun laatste trein (終電, shūden) moesten halen. De plaats waar we nog iets gaan drinken waren was wel duur… Ik wil zeggen dat de werkelijke prijs nergens te bespeuren was op de drankkaart, gevolg, toen we wouden betalen kwam er nog een soort van “service fee” of iets in die aard, bovenop. Ipv 850 yen voor 1 drankje werd het dus opeens 1200 yen… Was wel even slikken, maar kom, voor 1keer kan dat geen kwaad.
Ook iets ambetant meegemaakt terwijl we stonden te wachten op mensen, een vieze oude vent die zich precies wel aangetrokken voelde tot enkele westerse meisjes, en die ons aansprak, en vieze praat verkocht, én ons zelfs achtervolgde toen we ’t op een “lopen” zetten. Nu ja, opeens verdween hij, dus ja, eind goed al goed.
Oja, in de vroege namiddag was ik ook nog richting 上野 (Ueno, plaats in Tokyo) getrokken, om het hotel waar Dimitri en ik 10 dagen zullen verblijven, even te gaan spotten… Meneer was ongerust, en wou alles toch eens bevestigd zien :P Als een braaf lief ben ik dan maar naar ginder gegaan, en heb alles bevestigd :) Nogmaals, te goed voor deze wereld :D
Over naar deze week:
Donderdag naar de film met wat mensen van Niji No Kai. Het was de eerste keer dat ik hier naar de cinema zou gaan, dus was wel benieuwd. De film die we zouden gaan zien was ハッピーフライト (Happii Furaito, Happy Flight), en helemaal van Japanse makelij… Allez nee, dat weet ik niet, maar ’t was in ’t Japans te doen. Was wel wat bang dat ‘k het niet echt ging snappen, maar nee hoor, no problemo! :) Natuurlijk was er hier en daar iets dat ik niet volledig snapte, maar het overgrote gedeelte goed begrepen, en zelfs mopjes begrepen… ’t Zal precies toch moeten zijn dat mijn japans er wat op verbeterd :D
Heb mij natuurlijk ook eens geïnformeerd hoe het zit met de buitenlandse films die ze daar afspelen, d.i. of ze ondertitels gebruiken ofwel of ze dubben. Gelukkig ondertitelen ze de Engelse/ Amerikaanse films; ellen zal dus nog wel een paar keer gaan :)
Wil eigenlijk vooral Quantom Of Solace zien (de nieuwe Bond), maar die komt hier pas 24 januari uit… traag traag!
Nadien nog iets gaan eten, en dan op zoek naar een kostuum. Jaja, een kostuum! Een écht verkleedpartij-kostuum :P 13 december is er namelijk een kerstfeestje, en omdat er met Halloween niet echt iets georganiseerd was, wordt het kerstfeestje een verkleedfeestje :)
Heb me een Santa Clara-pakje aangeschaft, maar ’t is me toch wat kort, dus zal er toch een lange broek onder moeten gedragen worden, jammer maar helaas.
Vrijdag 5 december niet in het andere gebouw tot ’s nachts gebabbeld en gelachen met de kotgenoten, want… Dimitri en ik waren 3jaar samen dan. Dus, mijn hele avond aan Skype en hem gespendeerd :) Drie jaar samen, de tijd vliegt…
Gisteren (6 dec) is de Sint niet langsgekomen, dus heb ik maar zelf voor mijn cadeautjes gezorgd :P Samen met Claudia, Katya en Simona naar 原宿 (Harajuku) gegaan. Eerste stop was Gap, er waren wel wat solden –waarom weet ik niet, maar dat is onbelangrijk!- en dus heb ik mijn slag geslagen. Een kleedje aan -70%, dat kan al tellen :) Nadien iets gaan eten in een burgerding, de 2de keer in 3 maand dat ik frietjes gegeten heb. Moet zeggen, ze hebben gesmaakt, maar ‘k had ze eigenlijk nog niet echt gemist. Ok, volgende stop: H&M… Man man man, interessant. Veel interessanter dan die in Ginza (銀座), want hier was ook de “jongerenlijn” beschikbaar. Heb dus eindelijk een paar leuke T-shirtjes gevonden, en ook veel oorringen. ’t Was nodig, want ik draag altijd dezelfde hier, en dat kan toch niet he!? :P
Oh, nog vergeten dat ik tussen eetplaats en H&M laarzen gekocht heb. Jawel, ellen heeft laarzen gevonden, in Japan zowaar. Ok, voor wie dit niet snapt: het is zowaar onmogelijk voor mij om in België laarzen of iets in die aard te vinden, wegens te dikke kuiten :) Nu, de laarzen die ik hier gekocht heb, zijn niet heel hoog ofzo, maar toch hoger dan de enkellaarsjes die ik thuis gekocht had. Ik dus weer blij!
Na de winkeltocht in H&M een crêpe gegeten. Een panne(n?)koek met vanalles en nog wat erin geduwd. Ik heb eentje gekocht met aardbeien en ijs, lekker, maar zwaar, amai.
Weer de trein op richting 新宿 (Shinjuku), want Simona wou nog een mp3-speler kopen, en ik eerlijk gezegd ook. Katya had nog een iets te doen voor school, dus die keerde terug naar de dorm, met 3 dus verder. In Yodobashicamera heb ik een mp3-speler gekocht, lijkend op een Ipod, maar ’t is er geen ah nee! :) Doordat ik al heel wat dingen gekocht had in Yodobashicamera, had ik al veel punten gespaard. Die punten kan je op elk moment gebruiken om een aankoop te betalen. En dat heb ik dus gedaan. Gevolg: een 4GB mp3-speler, met groot scherm, waarop filmpjes en foto’s kunnen afgespeeld worden. En dat gratis :) ’t Is niet zo’n speciaal ding, maar toch leuk om te hebben :)
Voor de rest, vandaag wordt weer een studeerdag, of tenminste een dag waarbij ik al mijn gerief in orde moet zetten. Waarschijnlijk ook een gesprekje met m, p en L. Misschien ook met Dimitri.
Ik doe mijn best om volgende week wel weer te bloggen :P
Toedeloedeloe!
maandag 24 november 2008
lomp en een leuk weekend
Dag iedereen!
Weer even een kort tekstje over het verloop van de voorgaande week :)
Maandag een schone knieval gedaan, letterlijk weliswaar. Uitgegleden in een gang, en nogal hard terechtgekomen. Gevolg: twee zwarte knieën (nee, niet eens blauw), en een pijnlijke enkel (zelfs tot vandaag).
Voor de rest weer les, huiswerk, toetsjes, taakjes, … :)
Vrijdag was het een vrije dag voor de studenten van het Intensive Japanese Program. Leuk leuk leuk, en nog meer omdat ik me ingeschreven had om een uitstap te maken samen met een groep van de IJP-studenten. De plaats waar het om ging was Hakone, maar onderweg wel vanalles en nog wat gezien. Vrijdagmorgen vroeg vertrokken met de bus. De eerste stop was 山中湖 (Yamanaka-ko, Yamanaka-lake), van waaruit we 富士山 (Fuji-san, Mount Fuji) goed konden zien. Het moet gezegd, toen ik dé berg der bergen zag, was ik toch wel even sprakeloos. Hij is zooooooo mooi! Al vanop de bus zagen we hem, en iedereen was echt aan dat beeld gekluisterd. Zeer de moeite waard! Gedurende de hele dag konden we hem zien, en het zicht bleef fantastisch!
Ergens in een service-area gegeten, en dan richting de Asahi- brouwerij (1 van de verschillende weliswaar). Het bezoek op zich is niet echt de moeite, allez ja, nogal saai, maar achteraf mocht er geproefd worden, en dat was al veel interessanter natuurlijk :D
Na dat bezoek richting hotel gereden. Onderweg wel even op een afgelegen plaats gestopt, maar wat een zicht op Mount Fuji. De avond was reeds gevallen en alle lichtjes in de stadjes voor de berg gaven het een zeer speciale touche :)
Aangekomen in het hotel was het eerste doel om in de 温泉 (onsen, warmwaterbron/ -bad) te geraken. Belangrijk detail hier: totaal naakt, met allemaal andere meisjes en vrouwen samen in een bad zitten… enige schaamte moet toch overwonnen worden. Ik denk dat dat wel duidelijk is! Nu ja, aangezien iedereen naakt was, voelde iedereen zich wel wat beschaamd, dus ik was toch niet alleen. Al de schaamte viel van mij af, toen ik uiteindelijk buiten zat, in dat gigantisch warm bad… zo een goed gevoel! Heel relax, en aangenaam. Jaja, voor herhaling vatbaar!
Nadien in het hotel ons avondmaal gegeten, allemaal typisch Japanse dingen, niet allemaal mijn smaak, maar kom. Ook karaoke en bier aanwezig, dus ’t was wel tof! Na ’t eten ben ik nog eens in de onsen gegaan, en heb naar de sterretjes gekeken. Zeer romantisch, ware het niet dat er enkel meisjes in dat bad zaten :D
Volgende ochtend veel te vroeg op, lekker ontbijt genoten, en weer bus op. Deze keer naar 大涌谷 (ōwaku-dani, Owaku-vallei), een vallei met vulkanische activiteit… Heel raar om te zien, heel veel warme damp die uit de grond komt. Maar vooral, stinken stinken stinken! Bweik!
Na die stinky plaats richting 芦ノ湖 (Ashino-ko, Ashino-lake), en daar een boot opgestapt richting Hakone. Het meer was ook mooi, zeer groot, en veel natuur te zien. Ik kon me amper voorstellen dat dit ook Japan kon zijn… Aangekomen in Hakone iets gegeten en weer de bus op naar het openluchtmuseum. Zeer veel kunst te zien, niet allemaal mijn smaak, maar kom, er zaten toch een paar interessante dingen tussen.
Weer de bus op, en gigantisch lang in de file gestaan, waardoor we 2u te laat in Waseda aankwamen. Nu ja, het was een leuke busrit, leuke mensen, veel gelachen, geslapen en gegiecheld :)
Zoals je op de foto’s wel zal kunnen zien, was Fuji-san zodanig de moeite waard, dat ik gewoon constant mijn fototoestel moest bovenhalen!
Ik ga ook eens proberen van een andere account aan te maken op een ander foto-website-ding. Ik kan immers enkel de laatste 200 foto’s laten zien, en mja… vind dat niet zo bijzonder handig. Ik laat wel iets weten als het zover is!
Ok, weer tijd om te studeren!
Tot de volgende.
Weer even een kort tekstje over het verloop van de voorgaande week :)
Maandag een schone knieval gedaan, letterlijk weliswaar. Uitgegleden in een gang, en nogal hard terechtgekomen. Gevolg: twee zwarte knieën (nee, niet eens blauw), en een pijnlijke enkel (zelfs tot vandaag).
Voor de rest weer les, huiswerk, toetsjes, taakjes, … :)
Vrijdag was het een vrije dag voor de studenten van het Intensive Japanese Program. Leuk leuk leuk, en nog meer omdat ik me ingeschreven had om een uitstap te maken samen met een groep van de IJP-studenten. De plaats waar het om ging was Hakone, maar onderweg wel vanalles en nog wat gezien. Vrijdagmorgen vroeg vertrokken met de bus. De eerste stop was 山中湖 (Yamanaka-ko, Yamanaka-lake), van waaruit we 富士山 (Fuji-san, Mount Fuji) goed konden zien. Het moet gezegd, toen ik dé berg der bergen zag, was ik toch wel even sprakeloos. Hij is zooooooo mooi! Al vanop de bus zagen we hem, en iedereen was echt aan dat beeld gekluisterd. Zeer de moeite waard! Gedurende de hele dag konden we hem zien, en het zicht bleef fantastisch!
Ergens in een service-area gegeten, en dan richting de Asahi- brouwerij (1 van de verschillende weliswaar). Het bezoek op zich is niet echt de moeite, allez ja, nogal saai, maar achteraf mocht er geproefd worden, en dat was al veel interessanter natuurlijk :D
Na dat bezoek richting hotel gereden. Onderweg wel even op een afgelegen plaats gestopt, maar wat een zicht op Mount Fuji. De avond was reeds gevallen en alle lichtjes in de stadjes voor de berg gaven het een zeer speciale touche :)
Aangekomen in het hotel was het eerste doel om in de 温泉 (onsen, warmwaterbron/ -bad) te geraken. Belangrijk detail hier: totaal naakt, met allemaal andere meisjes en vrouwen samen in een bad zitten… enige schaamte moet toch overwonnen worden. Ik denk dat dat wel duidelijk is! Nu ja, aangezien iedereen naakt was, voelde iedereen zich wel wat beschaamd, dus ik was toch niet alleen. Al de schaamte viel van mij af, toen ik uiteindelijk buiten zat, in dat gigantisch warm bad… zo een goed gevoel! Heel relax, en aangenaam. Jaja, voor herhaling vatbaar!
Nadien in het hotel ons avondmaal gegeten, allemaal typisch Japanse dingen, niet allemaal mijn smaak, maar kom. Ook karaoke en bier aanwezig, dus ’t was wel tof! Na ’t eten ben ik nog eens in de onsen gegaan, en heb naar de sterretjes gekeken. Zeer romantisch, ware het niet dat er enkel meisjes in dat bad zaten :D
Volgende ochtend veel te vroeg op, lekker ontbijt genoten, en weer bus op. Deze keer naar 大涌谷 (ōwaku-dani, Owaku-vallei), een vallei met vulkanische activiteit… Heel raar om te zien, heel veel warme damp die uit de grond komt. Maar vooral, stinken stinken stinken! Bweik!
Na die stinky plaats richting 芦ノ湖 (Ashino-ko, Ashino-lake), en daar een boot opgestapt richting Hakone. Het meer was ook mooi, zeer groot, en veel natuur te zien. Ik kon me amper voorstellen dat dit ook Japan kon zijn… Aangekomen in Hakone iets gegeten en weer de bus op naar het openluchtmuseum. Zeer veel kunst te zien, niet allemaal mijn smaak, maar kom, er zaten toch een paar interessante dingen tussen.
Weer de bus op, en gigantisch lang in de file gestaan, waardoor we 2u te laat in Waseda aankwamen. Nu ja, het was een leuke busrit, leuke mensen, veel gelachen, geslapen en gegiecheld :)
Zoals je op de foto’s wel zal kunnen zien, was Fuji-san zodanig de moeite waard, dat ik gewoon constant mijn fototoestel moest bovenhalen!
Ik ga ook eens proberen van een andere account aan te maken op een ander foto-website-ding. Ik kan immers enkel de laatste 200 foto’s laten zien, en mja… vind dat niet zo bijzonder handig. Ik laat wel iets weten als het zover is!
Ok, weer tijd om te studeren!
Tot de volgende.
zondag 16 november 2008
een berg beklommen
Hallo allemaal,
Buiten de lessen deze week toch iets gedaan :)
Maandag was er Japan Study, georganiseerd door 虹の会 (Niji no kai-regenboogclub). Ik denk dat ik Niji no kai wel al vermeld heb in vorige berichten, maar toch nog even kort een uitleg. In Japan is het zo dat op elke universiteit er heel veel circles (groepen) zijn die zich bezighouden met vanalles en nog wat. Sommige zijn sportgroepen, anderen doen iets cultureels, Niji no kai houdt zich bezig met buitenlanders en Japanners entertainen :) Dat betekent dat er allerhande “culturele” activiteiten gedaan worden, maar ook nomikai en feestjes enzo. Ik ben niet echt lid, maar ga toch veel naar hun activiteiten, en ’t is altijd heel leuk.
Dus, maandag Japan Study: ’t is niet dat we Japans leren ofzo, er worden ons gewoon een paar plaatsen in Tokyo en Japan voorgesteld, die om bepaalde dingen leuk, interessant, zeker het bezoeken waard zijn… Er zijn ook een paar quizjes, en op die vragen weet je eigenlijk nooit het antwoord, en moet je gokken, maar dat is wel leuk :)
Vrijdag ziek geworden in de les, niet zo leuk :( Buikpijn en hoofdpijn, en daarbij leek het ook overal veel te warm, dus teveel zweet… Nee, ik voelde mij niet zo goed. Daardoor moest mijn “date” met Dorien (een mede-Japanoloog uit Leuven, die aan 埼玉大学 (Saitama-daigaku, Saitama universiteit, studeert dit jaar) er aan geloven. ’t Was niet echt mogelijk om een leuke avond te beleven, en ben dus maar snel in bed gekropen. Ik moet zeggen dat het mij bijzonder veel deugd gedaan heeft!
Zaterdag laat opgestaan, en wat we in de loop van de week eens laten vallen hadden, effectief uitgevoerd: naar H&M geweest :D Jaja, H&M in Japan, mét normale maten, jawel :) Ellen was direct content! Deze keer moest er ook niet aangeschoven worden tot in Boejoemboera, dus dat was ook weeral meegenomen. Veel leuke kleren gezien en gekocht, jawel. Ik moet wel zeggen dat de H&M hier overbevolkt is zoals die bij ons is tijdens de eerste dag van de solden ofzo… Gigantisch veel volk, echt… Heel raar was wel dat er enkele buitenlanders werkten in die winkel. Toen ik uit het pashokje kwam begon ik mijn uitleg te doen en stond daar zo’n (Aziatisch uitziende) vent van H&M raar naar mij te kijken, en dan opeens “Sorry, I don’t speak Japanese”. Was me dat even verschieten! Toen ik zijn naamkaartje zag, las ik “Ethan Ching Chang Chong”. Familienaam kan ik mij niet herinneren, maar was absoluut iets Aziatisch. Een andere medewerkter had een blanke huid en lange blonde lokken, een Europese denk ik, grappig!
Vandaag net terug thuis na een zeer vermoeiende dag. Samen met Niji no kai-leden naar een berg hier in Tokyo geweest, 高尾山 (Takao-san, Mount Takao). Toch wel een klein uur op de trein gezeten, aan de voet van de berg een shuttle, of hoe noemt dat, genomen tot ergens in de helft. Van dat punt tot de top gewandeld, en ondertussen de schrijnen en 紅葉 (kōyō, verkleuren van de bladeren in de herfst) bewonderd. Toch wel wat gezweet, en gelukkig geen regen tot we op de top waren :) Eigenlijk was de afdaling pakken zwaarder, enorm steile paden, en verschrikkelijke pijn in knieën en enkels… Iedereen leek er toch wel last van te hebben. Nu ja, het was de moeite, en onze portie “sport” zit erop voor deze week :D
Nadien samen iets gaan eten en drinken, en voila, terug op kot rond 21u.
Ook nog even inkopen gedaan om morgen eten te maken, en nog wat huiswerk gemaakt.
Nu ga ik nog wat verder luisteren op Sporza naar de match Club Brugge- Anderlecht :)
Tot volgend weekend!
Buiten de lessen deze week toch iets gedaan :)
Maandag was er Japan Study, georganiseerd door 虹の会 (Niji no kai-regenboogclub). Ik denk dat ik Niji no kai wel al vermeld heb in vorige berichten, maar toch nog even kort een uitleg. In Japan is het zo dat op elke universiteit er heel veel circles (groepen) zijn die zich bezighouden met vanalles en nog wat. Sommige zijn sportgroepen, anderen doen iets cultureels, Niji no kai houdt zich bezig met buitenlanders en Japanners entertainen :) Dat betekent dat er allerhande “culturele” activiteiten gedaan worden, maar ook nomikai en feestjes enzo. Ik ben niet echt lid, maar ga toch veel naar hun activiteiten, en ’t is altijd heel leuk.
Dus, maandag Japan Study: ’t is niet dat we Japans leren ofzo, er worden ons gewoon een paar plaatsen in Tokyo en Japan voorgesteld, die om bepaalde dingen leuk, interessant, zeker het bezoeken waard zijn… Er zijn ook een paar quizjes, en op die vragen weet je eigenlijk nooit het antwoord, en moet je gokken, maar dat is wel leuk :)
Vrijdag ziek geworden in de les, niet zo leuk :( Buikpijn en hoofdpijn, en daarbij leek het ook overal veel te warm, dus teveel zweet… Nee, ik voelde mij niet zo goed. Daardoor moest mijn “date” met Dorien (een mede-Japanoloog uit Leuven, die aan 埼玉大学 (Saitama-daigaku, Saitama universiteit, studeert dit jaar) er aan geloven. ’t Was niet echt mogelijk om een leuke avond te beleven, en ben dus maar snel in bed gekropen. Ik moet zeggen dat het mij bijzonder veel deugd gedaan heeft!
Zaterdag laat opgestaan, en wat we in de loop van de week eens laten vallen hadden, effectief uitgevoerd: naar H&M geweest :D Jaja, H&M in Japan, mét normale maten, jawel :) Ellen was direct content! Deze keer moest er ook niet aangeschoven worden tot in Boejoemboera, dus dat was ook weeral meegenomen. Veel leuke kleren gezien en gekocht, jawel. Ik moet wel zeggen dat de H&M hier overbevolkt is zoals die bij ons is tijdens de eerste dag van de solden ofzo… Gigantisch veel volk, echt… Heel raar was wel dat er enkele buitenlanders werkten in die winkel. Toen ik uit het pashokje kwam begon ik mijn uitleg te doen en stond daar zo’n (Aziatisch uitziende) vent van H&M raar naar mij te kijken, en dan opeens “Sorry, I don’t speak Japanese”. Was me dat even verschieten! Toen ik zijn naamkaartje zag, las ik “Ethan Ching Chang Chong”. Familienaam kan ik mij niet herinneren, maar was absoluut iets Aziatisch. Een andere medewerkter had een blanke huid en lange blonde lokken, een Europese denk ik, grappig!
Vandaag net terug thuis na een zeer vermoeiende dag. Samen met Niji no kai-leden naar een berg hier in Tokyo geweest, 高尾山 (Takao-san, Mount Takao). Toch wel een klein uur op de trein gezeten, aan de voet van de berg een shuttle, of hoe noemt dat, genomen tot ergens in de helft. Van dat punt tot de top gewandeld, en ondertussen de schrijnen en 紅葉 (kōyō, verkleuren van de bladeren in de herfst) bewonderd. Toch wel wat gezweet, en gelukkig geen regen tot we op de top waren :) Eigenlijk was de afdaling pakken zwaarder, enorm steile paden, en verschrikkelijke pijn in knieën en enkels… Iedereen leek er toch wel last van te hebben. Nu ja, het was de moeite, en onze portie “sport” zit erop voor deze week :D
Nadien samen iets gaan eten en drinken, en voila, terug op kot rond 21u.
Ook nog even inkopen gedaan om morgen eten te maken, en nog wat huiswerk gemaakt.
Nu ga ik nog wat verder luisteren op Sporza naar de match Club Brugge- Anderlecht :)
Tot volgend weekend!
zondag 9 november 2008
2 maanden in Japan
Deze week is er hier echt niets, niets, maar dan ook niets gebeurd, dus kan ik niet veel schrijven.
1 ding wel: vandaag ben ik exact 2 maand in Japan, m.a.w. gisteren was het 2 maand geleden dat ik België verlaten heb. Ik moet zeggen dat de tijd in zekere zin vliegt, maar natuurlijk ook vrij traag passeert.
Ik heb al 6 weken les achter de rug, en maar 6 meer te gaan vooraleer het vakantie is. En dat komt op het zelfde neer als dat ik nog 6 weken moet wachten vooraleer ik Dimitri kan zien. Nu ja, het zal wel lukken om die periode te overleven. Daarna zal het waarschijnlijk moeilijker worden… Maar dat zijn zorgen voor later.
Nu eerst weer concentreren op talloze taakjes en toetsjes, en hopen dat de volgende 6 weken in een mum van tijd passeren, en de daarop volgende 3 weken voorbij kruipen :)
Mijn excuses voor dit teleurstellend blogbericht :D
1 ding wel: vandaag ben ik exact 2 maand in Japan, m.a.w. gisteren was het 2 maand geleden dat ik België verlaten heb. Ik moet zeggen dat de tijd in zekere zin vliegt, maar natuurlijk ook vrij traag passeert.
Ik heb al 6 weken les achter de rug, en maar 6 meer te gaan vooraleer het vakantie is. En dat komt op het zelfde neer als dat ik nog 6 weken moet wachten vooraleer ik Dimitri kan zien. Nu ja, het zal wel lukken om die periode te overleven. Daarna zal het waarschijnlijk moeilijker worden… Maar dat zijn zorgen voor later.
Nu eerst weer concentreren op talloze taakjes en toetsjes, en hopen dat de volgende 6 weken in een mum van tijd passeren, en de daarop volgende 3 weken voorbij kruipen :)
Mijn excuses voor dit teleurstellend blogbericht :D
maandag 3 november 2008
Baseball!!
Hallo allemaal,
Wéér een dag te laat, maar kom, we zullen er niet van sterven he! :)
Hoogtepunt van de week was de 野球戦 (yakyū-sen, baseball wedstrijd) tussen 早稲田大学 (Waseda daigaku, Waseda University) en 慶応大学 (Keiō daigaku, Keio University), kortweg早慶戦 (Sō-Kei-Sen, Waseda-Keio-Wedstrijd) genoemd, op zaterdag.
Er is hier een soort van baseballcompetitie tussen de 6 belangrijkste universiteiten van Tokyo. Ik zal ze snel even opnoemen: Waseda Univ., Keio Univ., Tokyo Univ., Rikkyo Univ., Meiji Univ. en Hosei Univ. ’t Is toch al een tijdje een traditie dat die 6 teams het tegen elkaar opnemen, om uit te maken welke univ nu eigenlijk echt het beste baseballteam heeft. Meer uitleg op Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_Big_Six_Baseball_League ; er is ook een Japanse site voor de liefhebbers :P http://www.big6.gr.jp/
Zaterdag was het een belangrijke wedstrijd, want die zou bepalen of Waseda kampioen werd dit jaar of niet… en je raadt het al… jeeeeeeeeeej! Kampioen! :)
Nu, ik moet zeggen dat ik wat met een raar gevoel vertrokken ben, omdat ik geen idee had hoe het met de regels zat, maar uiteindelijk viel dat heel goed mee :) ’t Is niet zo moeilijk.
Heel raar was wel dat we al om 7u30 aan het stadion moesten zijn, terwijl de wedstrijd maar om 13u begon… Héél raar, en vooral verschrikkelijk ambetant, want dat wou zeggen dat we om kwart voor 7 ten laatste op kot moesten vertrekken. Nu ja, zo gezegd zo gedaan, en toen we aan het stadion aankwamen snapten we direct de reden voor het vroege vertrek… We moesten een lange wachtrij vormen, en natuurlijk, hoe eerder in de rij, hoe beter de plaatsen. En aangezien we met heel veel waren en allemaal bij elkaar wilden zitten, was het dus noodzakelijk om al snel aan te schuiven. Uiteindelijk mochten we om 10u30 in het stadion, maar dan hebben we nog 2,5 uur moeten wachten. Gelukkig waren er cheerleaders die ons hele tijd bezig gehouden hebben… Mooie dansjes en liedjes, en ook aanmoedigingskreten geleerd :) Bijzonder grappig en héél leuk!
En heel grappig was ook de interactie met de supporters van Keio. Nu, ’t is wel wat te vergelijken met een topper in de Belgische 1e klasse, maar toch… Baseball is hier gewoon hét van hét…
Wat een Japanner mij daar ook vertelde, en later uit de interviews na de match bleek, is dat er een paar van de Waseda spelers volgend jaar echt professioneel baseball speler zullen worden. Blijkbaar levert Waseda vrij veel profs af.
De overwinning moest natuurlijk gevierd worden, en dus zijn we een 飲み会 (nomikai, drinkfeestje) gaan doen… Het moet genuanceerd worden: de Japanners drinken en worden zat, de Europeanen drinken en blijven nuchter :) Er was ook veel eten, en heel lekker, leuk leuk leuk :)
Achteraf nog wat rondgehangen in 新宿 (Shinjuku, plaats) en dan maar teruggekeerd naar Takadanobaba. Omdat het nog altijd maar 22u30 ofzo was, toch nog enen gaan drinken in Hub, en dan definitief richting dorm.
Ik moet zeggen dat het een bijzonder lange dag was, en ook heel vermoeiend, want voluit supporteren voor je team is dan ook heel belangrijk hier, maar het was het waard.
Gisteren (zondag) is het universiteitsfestival gestart 早稲田祭 (Waseda-sai, waseda-festival), maar ben niet geweest. Vandaag is er nog een dag vol activiteiten, en zal dan waarschijnlijk gaan. Gisteren was immers “huiswerkdag”.
Die Japanners zijn toch echt tuk op taakjes en toetsjes… Man man man :) Maar ja, het voordeel is (hopelijk) dat er dan ook goede punten te rapen vallen!
Nu is het tijd om aan mijn middagmaal te beginnen, mjam mjam :D
Tot de volgende!
Zéér belangrijk punt nog: foto’s zijn geüploaded! www.flickr.com/ellenneckebroeck Allen daarheen :)
Wéér een dag te laat, maar kom, we zullen er niet van sterven he! :)
Hoogtepunt van de week was de 野球戦 (yakyū-sen, baseball wedstrijd) tussen 早稲田大学 (Waseda daigaku, Waseda University) en 慶応大学 (Keiō daigaku, Keio University), kortweg早慶戦 (Sō-Kei-Sen, Waseda-Keio-Wedstrijd) genoemd, op zaterdag.
Er is hier een soort van baseballcompetitie tussen de 6 belangrijkste universiteiten van Tokyo. Ik zal ze snel even opnoemen: Waseda Univ., Keio Univ., Tokyo Univ., Rikkyo Univ., Meiji Univ. en Hosei Univ. ’t Is toch al een tijdje een traditie dat die 6 teams het tegen elkaar opnemen, om uit te maken welke univ nu eigenlijk echt het beste baseballteam heeft. Meer uitleg op Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_Big_Six_Baseball_League ; er is ook een Japanse site voor de liefhebbers :P http://www.big6.gr.jp/
Zaterdag was het een belangrijke wedstrijd, want die zou bepalen of Waseda kampioen werd dit jaar of niet… en je raadt het al… jeeeeeeeeeej! Kampioen! :)
Nu, ik moet zeggen dat ik wat met een raar gevoel vertrokken ben, omdat ik geen idee had hoe het met de regels zat, maar uiteindelijk viel dat heel goed mee :) ’t Is niet zo moeilijk.
Heel raar was wel dat we al om 7u30 aan het stadion moesten zijn, terwijl de wedstrijd maar om 13u begon… Héél raar, en vooral verschrikkelijk ambetant, want dat wou zeggen dat we om kwart voor 7 ten laatste op kot moesten vertrekken. Nu ja, zo gezegd zo gedaan, en toen we aan het stadion aankwamen snapten we direct de reden voor het vroege vertrek… We moesten een lange wachtrij vormen, en natuurlijk, hoe eerder in de rij, hoe beter de plaatsen. En aangezien we met heel veel waren en allemaal bij elkaar wilden zitten, was het dus noodzakelijk om al snel aan te schuiven. Uiteindelijk mochten we om 10u30 in het stadion, maar dan hebben we nog 2,5 uur moeten wachten. Gelukkig waren er cheerleaders die ons hele tijd bezig gehouden hebben… Mooie dansjes en liedjes, en ook aanmoedigingskreten geleerd :) Bijzonder grappig en héél leuk!
En heel grappig was ook de interactie met de supporters van Keio. Nu, ’t is wel wat te vergelijken met een topper in de Belgische 1e klasse, maar toch… Baseball is hier gewoon hét van hét…
Wat een Japanner mij daar ook vertelde, en later uit de interviews na de match bleek, is dat er een paar van de Waseda spelers volgend jaar echt professioneel baseball speler zullen worden. Blijkbaar levert Waseda vrij veel profs af.
De overwinning moest natuurlijk gevierd worden, en dus zijn we een 飲み会 (nomikai, drinkfeestje) gaan doen… Het moet genuanceerd worden: de Japanners drinken en worden zat, de Europeanen drinken en blijven nuchter :) Er was ook veel eten, en heel lekker, leuk leuk leuk :)
Achteraf nog wat rondgehangen in 新宿 (Shinjuku, plaats) en dan maar teruggekeerd naar Takadanobaba. Omdat het nog altijd maar 22u30 ofzo was, toch nog enen gaan drinken in Hub, en dan definitief richting dorm.
Ik moet zeggen dat het een bijzonder lange dag was, en ook heel vermoeiend, want voluit supporteren voor je team is dan ook heel belangrijk hier, maar het was het waard.
Gisteren (zondag) is het universiteitsfestival gestart 早稲田祭 (Waseda-sai, waseda-festival), maar ben niet geweest. Vandaag is er nog een dag vol activiteiten, en zal dan waarschijnlijk gaan. Gisteren was immers “huiswerkdag”.
Die Japanners zijn toch echt tuk op taakjes en toetsjes… Man man man :) Maar ja, het voordeel is (hopelijk) dat er dan ook goede punten te rapen vallen!
Nu is het tijd om aan mijn middagmaal te beginnen, mjam mjam :D
Tot de volgende!
Zéér belangrijk punt nog: foto’s zijn geüploaded! www.flickr.com/ellenneckebroeck Allen daarheen :)
maandag 27 oktober 2008
disneyland en consoorten
Hallokes!
Voor de les begint even deze blog updaten :)
Dinsdag: Disneyland Paris, euh, Tokyo :D
Vroeg opgestaan, want het vertrek was om 8u30 gepland. Eigenlijk toch maar om 9u10 ofzo de trein genomen, want iedereen was wat laat, en er was ook nog een hongergevoel dat gestild moest worden.
Na ongeveer 40 minuten op de trein (als het niet minder was), zagen we het grote Disney-resort al. Mooi mooi, en ik voelde me onmiddellijk weer 11 jaar (of was ik al 12), toen ik naar Disneyland Paris geweest ben.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik niet met volle goesting vertrokken was, omdat ik dacht dat het misschien een beetje te kinderachtig ging zijn, en mja, ik nu eenmaal niet zo’n grote fan van Disney ben… maar: bij het binnengaan van de hekkens en bij het zicht van het sprookjeskasteel smolt ik helemaal :) Letterlijk en figuurlijk, want het was verdomd warm die dag. Bewijs is dat de vorm van mijn sandalen in mijn voeten gebrand was… Jaja :)
Dus, Disneyland: er bestaat daar het systeem van Fast Pass-tickets, interessant me dunkt. Je kan om de plus-minus 2,5u zo’n ticket aanvragen bij een attractie naar keuze, en moet dan rond een bepaald uur die attractie ook doen. Ideale is natuurlijk dat je dan de rij wachtenden voor je hélemaal mag voorsteken, wat wil zeggen: minimum 70 minuten wachten verhinderen :D Ideaal ideaal, en zeker als je de smachtende, jaloerse blikken van de wachtenden ziet, mwoeha! Nu ja, natuurlijk zijn we zelf ook jaloers geweest toen we een hele horde mensen zagen passeren toen wij aan het afzien waren in de aanschuifrij. Nu ja, kom, het spaart toch wel wat tijd uit.
Ook een klein accidentje gehad, allez ja, eigenlijk niet, want er is niets gebeurd, maar het kon :) Aan het aanschuiven voor zo’n rap ding, en toen we ongeveer aan 3/4de van de rij waren (=50min. wachten) een mededeling: voor de veiligheid gingen ze de attractie even sluiten… aaaaaaargh! Hatelijk! We kregen wel een fast pass-ticket voor een attractie naar keuze, dus dat was dan wel weer leuk :) Uiteindelijk zijn we later op de avond toch nog eens gaan aanschuiven voor dat ding, en hebben we deze keer 1,5u in de rij gestaan, maar het was de moeite :D
Belangrijk is: ik heb me zowaar laten gaan in de hele “Japanners houden van Disneyland”-hype… Ook al ben ik geen Japanner, toch heb ik zo’n hoedje-achtig ding gekocht, met de oren van Stitch… Hilarisch! Jaja, het kind in me was wakker :P Foto’s zullen natuurlijk volgen, als ik weer nieuwe upload heb, jaja, silly me..
De gewone parade 3x gezien en de avondlijke lichtparade gezien, het vuurwerk gemist (door aanschuiven in een attractie), enorm gelachen én véél foto’s genomen…
Kortom een uiterst geslaagde dag!
Donderdag en vrijdag ganse dag regen. En ik bedoel ook echt ganse dag; het heeft geen seconde gestopt… Hatelijk! Maar kom ja, het kan hier niet altijd fantastisch zijn.
En bijna vergeten: bij de kapper geweest. Eerst en vooral, een zeer knappe verschijning (een man jawel), en ja hoor, Dimitri weet het al :P Ten tweede: mijn haar ziet er deftig uit Ten derde: ik vind het wat te kort, maar 't zal wel weer groeien zeker :D
Vrijdag eindelijk met Jasmijn afgesproken, deze keer hebben we elkaar wel gevonden! :) Zeer leuke avond, meer valt daar niet over te zeggen. Ah, toch 1 ding: het is fantastisch om nog eens in het Nederlands met iemand te kunnen babbelen, echt zorgeloos, niet hoeven nadenken over constructies en woordenschat die je al dan niet kent.
Zaterdag zowaar weer ganse dag voor school gewerkt, ik verander hier nog in een blokbeest. ’t Is van moeten jammer genoeg, want ik heb hier echt elke dag test en huiswerk en mja, dan moet je dus voorbereiden e :(
Gisteren weer even toerist geweest: richting 浅草(Asakusa, plaats) getrokken. Asakusa is het oude centrum van Tokyo, en daar staat ook de grootste tempel in Tokyo. Allen daarheen dus!
Nu, eerst en vooral ga je binnen door zo’n gigantische poort (in dit geval de 雷門, kaminarimon, donderpoort) en dan zie je 100 winkels ofzo, en véél volk. Die winkels zijn allemaal heel klein, en verkopen voornamelijk postkaarten (jaja, waar ik toch naar moeten zoeken heb, hebben ze hier in veelvoud!), typisch Japanse dingetjes die toeristen graag kopen, eten (koekjesachtigen), enzovoort. Aan het einde van die winkelgang betreedt men het tempelcomplex. En er zijn ook vanalle “kraampjes” (zal ik maar zeggen) waar je geluk kan “kopen”… mwoeha, dat klinkt te grappig, maar het idee is dat je 100yen betaalt, een nummertje trekt (met een doos schudt, daar valt een stok met nummer uit) en dan dat papiertje neemt en je “geluk” leest. Ik had nr. 78, het grootste en beste geluk (of iets in die aard). Dus, voor de komende dagen/ weken/ maanden staat het geluk aan mijn kant, geloof het maar ja! :D
Na het verplichte bezoek aan de tempel iets gaan eten en dan weer terug. Deze keer richting Shibuya, met het grote kruispunt, waar ik voordien al iets over geschreven had. Deze keer had ik wel mijn fototoestel mee, maar ’t is geen sinecure om een foto te nemen als je tussen de mensen loopt. Dus heb ik maar snel een foto getrokken toen het volk zich in beweging zette, gevolg: een foto met enkel mensen :) Ook een poging gedaan om in de bekende Starbuck’s iets te gaan drinken, maar dat was buiten al die anderen gerekend die dat natuurlijk ook wel wilden doen! Ach ja, volgende keer beter. Alleen is vandaar het zicht op het ハチコ交差点 (hachiko-kōsaten, Hachiko-kruispunt=dat grote kruispunt dus) fantastisch, da’s dus voor in de loop van het jaar. Dan zijn we ook maar eens in een デパート(depaato, department store) gaan rondneuzen, mannekes toch, dat is veel te duur voor mijnen portemonnee ze! Ik dacht dat het te vergelijken was met een Inno, maar toch niet. Jammer maar helaas :( Och ja, niet getreurd, ik heb toch geld uitgegeven, aan een kussen… Ik heb er vannacht al fantastisch op geslapen!
Bij onze terugkeer was het weeral ongeveer 23u, dus tijd om te gaan slapen… dat was mijn plan, maar had nog wat werk te doen: dus eigenlijk nog tot 1u30 verder gedaan, om vanmorgen wat te kunnen uitslapen… Nu ja, een mens gaat er niet dood van, maar ik vind het toch niet leuk om ’s avonds laat nog te moeten werken.
En dan last but not least: ik wil iedereen toch al eens bedanken die mij een brief/ kaart/ pakje/ whatever gestuurd heeft! ’t Is echt heel leuk om de brievenbus te openen en te zien dat er weer iemand aan mij gedacht heeft! Weet dus allemaal dat ik daar van geniet, en dat het mij een goed gevoel geeft om hier door te gaan :) (Ok, dat klonk te sentimenteel, maar jullie snappen mij wel)
Natuurlijk vind ik de reacties via email en op deze blog ook leuk e! :D Maar wie mij kent weet dat ik toch het meest hou van de “geschreven” post… vandaar
Tot de volgende!
Voor de les begint even deze blog updaten :)
Dinsdag: Disneyland Paris, euh, Tokyo :D
Vroeg opgestaan, want het vertrek was om 8u30 gepland. Eigenlijk toch maar om 9u10 ofzo de trein genomen, want iedereen was wat laat, en er was ook nog een hongergevoel dat gestild moest worden.
Na ongeveer 40 minuten op de trein (als het niet minder was), zagen we het grote Disney-resort al. Mooi mooi, en ik voelde me onmiddellijk weer 11 jaar (of was ik al 12), toen ik naar Disneyland Paris geweest ben.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik niet met volle goesting vertrokken was, omdat ik dacht dat het misschien een beetje te kinderachtig ging zijn, en mja, ik nu eenmaal niet zo’n grote fan van Disney ben… maar: bij het binnengaan van de hekkens en bij het zicht van het sprookjeskasteel smolt ik helemaal :) Letterlijk en figuurlijk, want het was verdomd warm die dag. Bewijs is dat de vorm van mijn sandalen in mijn voeten gebrand was… Jaja :)
Dus, Disneyland: er bestaat daar het systeem van Fast Pass-tickets, interessant me dunkt. Je kan om de plus-minus 2,5u zo’n ticket aanvragen bij een attractie naar keuze, en moet dan rond een bepaald uur die attractie ook doen. Ideale is natuurlijk dat je dan de rij wachtenden voor je hélemaal mag voorsteken, wat wil zeggen: minimum 70 minuten wachten verhinderen :D Ideaal ideaal, en zeker als je de smachtende, jaloerse blikken van de wachtenden ziet, mwoeha! Nu ja, natuurlijk zijn we zelf ook jaloers geweest toen we een hele horde mensen zagen passeren toen wij aan het afzien waren in de aanschuifrij. Nu ja, kom, het spaart toch wel wat tijd uit.
Ook een klein accidentje gehad, allez ja, eigenlijk niet, want er is niets gebeurd, maar het kon :) Aan het aanschuiven voor zo’n rap ding, en toen we ongeveer aan 3/4de van de rij waren (=50min. wachten) een mededeling: voor de veiligheid gingen ze de attractie even sluiten… aaaaaaargh! Hatelijk! We kregen wel een fast pass-ticket voor een attractie naar keuze, dus dat was dan wel weer leuk :) Uiteindelijk zijn we later op de avond toch nog eens gaan aanschuiven voor dat ding, en hebben we deze keer 1,5u in de rij gestaan, maar het was de moeite :D
Belangrijk is: ik heb me zowaar laten gaan in de hele “Japanners houden van Disneyland”-hype… Ook al ben ik geen Japanner, toch heb ik zo’n hoedje-achtig ding gekocht, met de oren van Stitch… Hilarisch! Jaja, het kind in me was wakker :P Foto’s zullen natuurlijk volgen, als ik weer nieuwe upload heb, jaja, silly me..
De gewone parade 3x gezien en de avondlijke lichtparade gezien, het vuurwerk gemist (door aanschuiven in een attractie), enorm gelachen én véél foto’s genomen…
Kortom een uiterst geslaagde dag!
Donderdag en vrijdag ganse dag regen. En ik bedoel ook echt ganse dag; het heeft geen seconde gestopt… Hatelijk! Maar kom ja, het kan hier niet altijd fantastisch zijn.
En bijna vergeten: bij de kapper geweest. Eerst en vooral, een zeer knappe verschijning (een man jawel), en ja hoor, Dimitri weet het al :P Ten tweede: mijn haar ziet er deftig uit Ten derde: ik vind het wat te kort, maar 't zal wel weer groeien zeker :D
Vrijdag eindelijk met Jasmijn afgesproken, deze keer hebben we elkaar wel gevonden! :) Zeer leuke avond, meer valt daar niet over te zeggen. Ah, toch 1 ding: het is fantastisch om nog eens in het Nederlands met iemand te kunnen babbelen, echt zorgeloos, niet hoeven nadenken over constructies en woordenschat die je al dan niet kent.
Zaterdag zowaar weer ganse dag voor school gewerkt, ik verander hier nog in een blokbeest. ’t Is van moeten jammer genoeg, want ik heb hier echt elke dag test en huiswerk en mja, dan moet je dus voorbereiden e :(
Gisteren weer even toerist geweest: richting 浅草(Asakusa, plaats) getrokken. Asakusa is het oude centrum van Tokyo, en daar staat ook de grootste tempel in Tokyo. Allen daarheen dus!
Nu, eerst en vooral ga je binnen door zo’n gigantische poort (in dit geval de 雷門, kaminarimon, donderpoort) en dan zie je 100 winkels ofzo, en véél volk. Die winkels zijn allemaal heel klein, en verkopen voornamelijk postkaarten (jaja, waar ik toch naar moeten zoeken heb, hebben ze hier in veelvoud!), typisch Japanse dingetjes die toeristen graag kopen, eten (koekjesachtigen), enzovoort. Aan het einde van die winkelgang betreedt men het tempelcomplex. En er zijn ook vanalle “kraampjes” (zal ik maar zeggen) waar je geluk kan “kopen”… mwoeha, dat klinkt te grappig, maar het idee is dat je 100yen betaalt, een nummertje trekt (met een doos schudt, daar valt een stok met nummer uit) en dan dat papiertje neemt en je “geluk” leest. Ik had nr. 78, het grootste en beste geluk (of iets in die aard). Dus, voor de komende dagen/ weken/ maanden staat het geluk aan mijn kant, geloof het maar ja! :D
Na het verplichte bezoek aan de tempel iets gaan eten en dan weer terug. Deze keer richting Shibuya, met het grote kruispunt, waar ik voordien al iets over geschreven had. Deze keer had ik wel mijn fototoestel mee, maar ’t is geen sinecure om een foto te nemen als je tussen de mensen loopt. Dus heb ik maar snel een foto getrokken toen het volk zich in beweging zette, gevolg: een foto met enkel mensen :) Ook een poging gedaan om in de bekende Starbuck’s iets te gaan drinken, maar dat was buiten al die anderen gerekend die dat natuurlijk ook wel wilden doen! Ach ja, volgende keer beter. Alleen is vandaar het zicht op het ハチコ交差点 (hachiko-kōsaten, Hachiko-kruispunt=dat grote kruispunt dus) fantastisch, da’s dus voor in de loop van het jaar. Dan zijn we ook maar eens in een デパート(depaato, department store) gaan rondneuzen, mannekes toch, dat is veel te duur voor mijnen portemonnee ze! Ik dacht dat het te vergelijken was met een Inno, maar toch niet. Jammer maar helaas :( Och ja, niet getreurd, ik heb toch geld uitgegeven, aan een kussen… Ik heb er vannacht al fantastisch op geslapen!
Bij onze terugkeer was het weeral ongeveer 23u, dus tijd om te gaan slapen… dat was mijn plan, maar had nog wat werk te doen: dus eigenlijk nog tot 1u30 verder gedaan, om vanmorgen wat te kunnen uitslapen… Nu ja, een mens gaat er niet dood van, maar ik vind het toch niet leuk om ’s avonds laat nog te moeten werken.
En dan last but not least: ik wil iedereen toch al eens bedanken die mij een brief/ kaart/ pakje/ whatever gestuurd heeft! ’t Is echt heel leuk om de brievenbus te openen en te zien dat er weer iemand aan mij gedacht heeft! Weet dus allemaal dat ik daar van geniet, en dat het mij een goed gevoel geeft om hier door te gaan :) (Ok, dat klonk te sentimenteel, maar jullie snappen mij wel)
Natuurlijk vind ik de reacties via email en op deze blog ook leuk e! :D Maar wie mij kent weet dat ik toch het meest hou van de “geschreven” post… vandaar
Tot de volgende!
donderdag 23 oktober 2008
domme ellen toch
hallo hallo!
heb net alle foto's geüploaded, maar maar maar, ellen zou ellen niet zijn als ze een ietsiepietsie klein foutje gemaakt had...
heb dus alle foto's geüploaded in het oorspronkelijke formaat (veeeeeel te groot dus), en toen ik dat besefte heb ik ze allemaal gedeleted, maar.... natuurlijk zegt die stomme flickr account mij nu dat dat geen oplossing is en dat mijn maandelijkse limiet erdoor is... Maw: geen foto's meer deze maand!
Domme ellen toch!
Sorry :(
heb net alle foto's geüploaded, maar maar maar, ellen zou ellen niet zijn als ze een ietsiepietsie klein foutje gemaakt had...
heb dus alle foto's geüploaded in het oorspronkelijke formaat (veeeeeel te groot dus), en toen ik dat besefte heb ik ze allemaal gedeleted, maar.... natuurlijk zegt die stomme flickr account mij nu dat dat geen oplossing is en dat mijn maandelijkse limiet erdoor is... Maw: geen foto's meer deze maand!
Domme ellen toch!
Sorry :(
maandag 20 oktober 2008
druk weekend
Dag iedereen!
Ok, ik weet het, er is een beetje vertraging geslopen in het posten van de blog. Ik hoor sommigen al zeggen: oei oei, nu al beginnen slabakken :D Nee nee, dit is eenmalig. Gisteren gewoon ganse dag weggeweest, wat geen tijd meer overliet voor een update van de blog.
Maandag tot vrijdag
Same old same old…
Vrijdagavond afgesproken met Jasmijn (vriendin uit Leuven die aan 立教大学 Rikkyō University studeert). Maar maar maar… Jasmijn kwam niet opdagen, allez ’t is te zeggen, ze was er wel, en ik ook, maar we stonden elk op een andere plaats. Ok, geen probleem zou je kunnen zeggen: er bestaat een GSM. Jammer maar helaas was Jasmijn die vergeten, dus mja :) Och ja, volgende week beter, en dan neem ik een trui mee, want het wordt hier vervaarlijk koud des avonds.
Ipv dan met Jasmijn iets te gaan eten en drinken, heb ik Claudia opgetrommeld en zijn we samen gaan eten. Geen spannende avonturen achteraf, want heb nog tot een stuk in de nacht gewerkt voor school. Ach ja, een mens kan niet altijd slapen :P
Zaterdag ochtend mooi op tijd opgestaan, wat 漢字 (kanji) bestudeerd/ gestudeerd, en om 13u richting お台場 (Odaiba) getrokken, samen met Claudia en Simona. De rest was –hoorde ik achteraf- vrijdag wat te lang weg geweest en had wat te diep in het glas gekeken, en was niet in staat om een namiddagje toerist te zijn.
Ik denk dat het ons ongeveer een uur gekost (of misschien zelfs iets meer) heeft om in Odaiba zelf te geraken. Eerst naar de andere kant van de 山手線 (Yamanote-sen, Yamanote-lijn= spoorlijn die helemaal rond Tokyo gaat), en dan via de monorail naar Odaiba. Odaiba is een aangelegd stukje Tokyo, aan de oevers van de Stille Oceaan. Leuk leuk, want nu heb ik mijn handen eens in het Stille Oceaan-water kunnen steken. Niet dat dat anders aanvoelde dan pakweg het water in mijn bad thuis, maar kom :)
Eigenlijk vind ik dat er daar niet zo veel te zien is, maar kom, ’t is eens leuk om daar te zijn. Vooral ’s avonds: Odaiba heeft namelijk een fantastisch mooi zicht op de Rainbow Bridge en Tokyo Tower. Je zal het wel zien op de foto’s :) Toen het nog niet donker was, hebben we wat rondgewandeld buiten, maar zijn dan snel in het winkelcentrum getrokken. Heel leuke winkels en eettenten. En én: ik heb er zowaar kledij gekocht, jaja! Ellen was direct content!
Na teveel tijd binnen gespendeerd te hebben, hebben we weer een wandeltochtje gemaakt, deze keer richting Dreambridge (夢の橋, yume no hashi). Eigenlijk was dat maar een gewone brug met veel lichtjes, niets speciaals :) Ondertussen donker geworden, en weer terug richting omgeving van het winkelcentrum. Een fantastisch zicht! Ik was niet echt onder de indruk van Odaiba by day, maar wel by night. Mooi. En vooral een aanrader voor koppeltjes, me dunkt, want er liepen er massaal veel, toen het eenmaal avond werd. 寂しいなああ(sabishii, eenzaam)…
Terug op de dorm heb ik nog wat schoolwerk gedaan, en een nieuw ドラマ(dorama, Japanse soap/ drama) beginnen kijken.
Zondag een heel drukke dag, maar fantastisch leuk!
Om 11u vertrokken naar 高田馬場 (Takadanobaba, plaats dichtbij Waseda) en afgesproken voor een spel: 山手線ごっこ (Yamanote-sen-gokko, Tikkertje spelen op de Yamanote-lijn). Concreet: 3 groepen (A tikt B, B tikt C en C tikt A), bepaalde afstand tussen 2 stations op de spoorlijn. Verschrikkelijk grappig, maar ook stressy. Niet alleen omdat je weet dat er een groep mensen naar je op zoek is, maar ook omdat je weet dat de security mensen van JR (Japan Railways, den nmJs :) ) je elk moment kunnen vragen wat je eigenlijk aan het doen bent… En je dus ook eventueel kunnen “oppakken”. Op voorhand dus afgesproken dat als er iemand gesnapt zou worden, dat die persoon dan zou zeggen dat hij een student van 慶応大学 (Keiō daigaku, Keio University) of 東京大学 (Tōkyō daigaku, Tokyo University) was. Dat zijn namelijk andere universiteiten hier in Tokyo, en er is altijd wel wat rivaliteit terug te vinden… Vergelijk het met KUL, UG, VUB in België :)
Het spel heeft een 3uur geduurd, en ik verzeker het je, ’t was de moeite! Aangezien we niet mochten lopen, en enkel in de eerste of laatste wagon mochten plaatsnemen was het op sommige momenten bijzonder spannend en zweterig! :D
Uiteindelijk 2de geworden, maar kom, het was gewoon bijzonder leuk.
Nadien naar 代々木公園 (Yoyogi-kōen, Yoyogi park) gegaan, en daar gebabbeld, gedronken, gegeten. Er waren daar wel heel wat rare types aanwezig: soort van elvis’achtigen, en bijhorend lief, die zwaar aan het rock-and-roll’en waren. Rare dingen!
Na luilekkeren in Yoyogi park, terug naar Takadanobaba en naar een 居酒屋(Izakaya, een Japanse bar/ café) getrokken, en daar gegeten en gedronken à volonté. Was nog nooit in een izakaya geweest, dus was eens iets anders.
Omdat het nog altijd maar rond 21u was, zijn we met een ganse groep nog richting 戸山公園 (Toyama-kōen, Toyama park) gegaan, en hebben daar nog tot een uur of 11-12 gebabbeld en gedronken. Aangename sfeer! Uiteindelijk met een paar mensen nog naar Hub (English Pub) afgezakt, nog ééntje gedronken, en dan richting dorm.
Uiteindelijk was het nog altijd maar 1u30 toen ik in mijn bed lag, dus kom, ’t is niet dat ik tot een kot in de nacht weg ga :)
Vandaag weer les, en aangezien we morgen géén les hebben (’t is de “verjaardag” van Waseda University) trek ik dan met Leena, Katie en Chiaki naar Disneyland! Jaja, het moest er ooit eens van komen. En aangezien het morgen enkel voor ons een soort van feestdag is, zal het er misschien niet zo overbevolkt zijn als in het weekend. We zullen zien, ik hou jullie op de hoogte :D
Ivm foto’s. Ik heb er deze keer wel enkele :) Maar ik weet nog niet wanneer ik ze zal uploaden… Ik plaats wel elke keer een mini-omschrijving, dus je kan dan ongeveer raden wanneer ik waar geweest ben! Ik heb zelfs de gsm-foto’s op mijn pc gekregen, slechte kwaliteit, maar kom :)
Tot de volgende!
Ok, ik weet het, er is een beetje vertraging geslopen in het posten van de blog. Ik hoor sommigen al zeggen: oei oei, nu al beginnen slabakken :D Nee nee, dit is eenmalig. Gisteren gewoon ganse dag weggeweest, wat geen tijd meer overliet voor een update van de blog.
Maandag tot vrijdag
Same old same old…
Vrijdagavond afgesproken met Jasmijn (vriendin uit Leuven die aan 立教大学 Rikkyō University studeert). Maar maar maar… Jasmijn kwam niet opdagen, allez ’t is te zeggen, ze was er wel, en ik ook, maar we stonden elk op een andere plaats. Ok, geen probleem zou je kunnen zeggen: er bestaat een GSM. Jammer maar helaas was Jasmijn die vergeten, dus mja :) Och ja, volgende week beter, en dan neem ik een trui mee, want het wordt hier vervaarlijk koud des avonds.
Ipv dan met Jasmijn iets te gaan eten en drinken, heb ik Claudia opgetrommeld en zijn we samen gaan eten. Geen spannende avonturen achteraf, want heb nog tot een stuk in de nacht gewerkt voor school. Ach ja, een mens kan niet altijd slapen :P
Zaterdag ochtend mooi op tijd opgestaan, wat 漢字 (kanji) bestudeerd/ gestudeerd, en om 13u richting お台場 (Odaiba) getrokken, samen met Claudia en Simona. De rest was –hoorde ik achteraf- vrijdag wat te lang weg geweest en had wat te diep in het glas gekeken, en was niet in staat om een namiddagje toerist te zijn.
Ik denk dat het ons ongeveer een uur gekost (of misschien zelfs iets meer) heeft om in Odaiba zelf te geraken. Eerst naar de andere kant van de 山手線 (Yamanote-sen, Yamanote-lijn= spoorlijn die helemaal rond Tokyo gaat), en dan via de monorail naar Odaiba. Odaiba is een aangelegd stukje Tokyo, aan de oevers van de Stille Oceaan. Leuk leuk, want nu heb ik mijn handen eens in het Stille Oceaan-water kunnen steken. Niet dat dat anders aanvoelde dan pakweg het water in mijn bad thuis, maar kom :)
Eigenlijk vind ik dat er daar niet zo veel te zien is, maar kom, ’t is eens leuk om daar te zijn. Vooral ’s avonds: Odaiba heeft namelijk een fantastisch mooi zicht op de Rainbow Bridge en Tokyo Tower. Je zal het wel zien op de foto’s :) Toen het nog niet donker was, hebben we wat rondgewandeld buiten, maar zijn dan snel in het winkelcentrum getrokken. Heel leuke winkels en eettenten. En én: ik heb er zowaar kledij gekocht, jaja! Ellen was direct content!
Na teveel tijd binnen gespendeerd te hebben, hebben we weer een wandeltochtje gemaakt, deze keer richting Dreambridge (夢の橋, yume no hashi). Eigenlijk was dat maar een gewone brug met veel lichtjes, niets speciaals :) Ondertussen donker geworden, en weer terug richting omgeving van het winkelcentrum. Een fantastisch zicht! Ik was niet echt onder de indruk van Odaiba by day, maar wel by night. Mooi. En vooral een aanrader voor koppeltjes, me dunkt, want er liepen er massaal veel, toen het eenmaal avond werd. 寂しいなああ(sabishii, eenzaam)…
Terug op de dorm heb ik nog wat schoolwerk gedaan, en een nieuw ドラマ(dorama, Japanse soap/ drama) beginnen kijken.
Zondag een heel drukke dag, maar fantastisch leuk!
Om 11u vertrokken naar 高田馬場 (Takadanobaba, plaats dichtbij Waseda) en afgesproken voor een spel: 山手線ごっこ (Yamanote-sen-gokko, Tikkertje spelen op de Yamanote-lijn). Concreet: 3 groepen (A tikt B, B tikt C en C tikt A), bepaalde afstand tussen 2 stations op de spoorlijn. Verschrikkelijk grappig, maar ook stressy. Niet alleen omdat je weet dat er een groep mensen naar je op zoek is, maar ook omdat je weet dat de security mensen van JR (Japan Railways, den nmJs :) ) je elk moment kunnen vragen wat je eigenlijk aan het doen bent… En je dus ook eventueel kunnen “oppakken”. Op voorhand dus afgesproken dat als er iemand gesnapt zou worden, dat die persoon dan zou zeggen dat hij een student van 慶応大学 (Keiō daigaku, Keio University) of 東京大学 (Tōkyō daigaku, Tokyo University) was. Dat zijn namelijk andere universiteiten hier in Tokyo, en er is altijd wel wat rivaliteit terug te vinden… Vergelijk het met KUL, UG, VUB in België :)
Het spel heeft een 3uur geduurd, en ik verzeker het je, ’t was de moeite! Aangezien we niet mochten lopen, en enkel in de eerste of laatste wagon mochten plaatsnemen was het op sommige momenten bijzonder spannend en zweterig! :D
Uiteindelijk 2de geworden, maar kom, het was gewoon bijzonder leuk.
Nadien naar 代々木公園 (Yoyogi-kōen, Yoyogi park) gegaan, en daar gebabbeld, gedronken, gegeten. Er waren daar wel heel wat rare types aanwezig: soort van elvis’achtigen, en bijhorend lief, die zwaar aan het rock-and-roll’en waren. Rare dingen!
Na luilekkeren in Yoyogi park, terug naar Takadanobaba en naar een 居酒屋(Izakaya, een Japanse bar/ café) getrokken, en daar gegeten en gedronken à volonté. Was nog nooit in een izakaya geweest, dus was eens iets anders.
Omdat het nog altijd maar rond 21u was, zijn we met een ganse groep nog richting 戸山公園 (Toyama-kōen, Toyama park) gegaan, en hebben daar nog tot een uur of 11-12 gebabbeld en gedronken. Aangename sfeer! Uiteindelijk met een paar mensen nog naar Hub (English Pub) afgezakt, nog ééntje gedronken, en dan richting dorm.
Uiteindelijk was het nog altijd maar 1u30 toen ik in mijn bed lag, dus kom, ’t is niet dat ik tot een kot in de nacht weg ga :)
Vandaag weer les, en aangezien we morgen géén les hebben (’t is de “verjaardag” van Waseda University) trek ik dan met Leena, Katie en Chiaki naar Disneyland! Jaja, het moest er ooit eens van komen. En aangezien het morgen enkel voor ons een soort van feestdag is, zal het er misschien niet zo overbevolkt zijn als in het weekend. We zullen zien, ik hou jullie op de hoogte :D
Ivm foto’s. Ik heb er deze keer wel enkele :) Maar ik weet nog niet wanneer ik ze zal uploaden… Ik plaats wel elke keer een mini-omschrijving, dus je kan dan ongeveer raden wanneer ik waar geweest ben! Ik heb zelfs de gsm-foto’s op mijn pc gekregen, slechte kwaliteit, maar kom :)
Tot de volgende!
zondag 12 oktober 2008
saai, saaier, saaist
Hallo iedereen,
Ik denk dat het snel duidelijk zal zijn dat er deze week niet echt veel gebeurd is…
Belangrijkste punten deze week:
- 20u les… en niet altijd even interessant/ leuk/ gemakkelijk…
- Schoenen gekocht!! :)
- Aardbeving nr. 2: het was les, en zoals gewoonlijk was ik naarstig nota’s aan het nemen tot ik lichtelijk geïrriteerd opkeek omdat ik dacht dat er één of andere idioot hele tijd met de bank aan ’t wiebelen was (je weet wel, de gewoonte die ik ook heb :P), maar toen… 地震があります！(Er is een aardbeving!) Was me dat even een foute inschatting :)
- Gestudeerd, jawel. We hebben bijna elke les test van vanalles en nog wat, dus het is aangeraden om 1. in de les te zijn en 2. een beetje te studeren… Wat was weer de reden waarom ik hier was?! :D
- Was gedaan. Jaja, ik blijf volhouden, mwoeha!
- Naar Hub geweest en zowaar 2keer op 1 avond uitgenodigd geweest door een groepje Japanners, haha, wat een moed.
- テレビドラマbekeken: Japanse tv-drama’s… ’t is zooooo melig, maar toch zoooo leuk om mijn tijd aan te besteden
- Kleren gekocht: jaja, het is gelukt, ik heb iets gevonden dat mij zowaar past, driewerf hoera!
- Ambassade van Litouwen bezocht: Simona moest vandaag gaan stemmen, dus hupsa, wij twee daar naartoe. Ik dacht even dat ik niet mee binnen zou mogen, maar ze waren ginds bijzonder vriendelijk, en ik mocht toch binnen wachten :) Heb ook direct een folder over Litouwen meegekregen en dat “het daar heel schoon is” enzo :)
- Roppongi Hills bezocht: een speciaal complex, met dure winkels (jaja, allemaal) en eetgelegenheden. Maar toch heb ik er iets gekocht: adidas-schoenen. Niet duurder dan op een ander, dus interessant!
- Fototoestel vergeten: ik raak het maar niet gewend om dat ding altijd in mijn tas te steken, nog een chance dat ik een gsm met camera heb, dus heb vandaag een paar foto’s genomen.
- Skype: via skype met m, p en L gebabbeld, en natuurlijk ook met Dimitri. En zoals jullie kunnen lezen heb ik toch iets meer gedaan dan enkel geskypet :D
Ok, ivm de foto’s: ik probeer de enkele die ik heb online te krijgen. Weet nog niet hoe dat te doen via mijn gsm, maar ik zoek een oplossing :)
Tot volgende week!
Ik denk dat het snel duidelijk zal zijn dat er deze week niet echt veel gebeurd is…
Belangrijkste punten deze week:
- 20u les… en niet altijd even interessant/ leuk/ gemakkelijk…
- Schoenen gekocht!! :)
- Aardbeving nr. 2: het was les, en zoals gewoonlijk was ik naarstig nota’s aan het nemen tot ik lichtelijk geïrriteerd opkeek omdat ik dacht dat er één of andere idioot hele tijd met de bank aan ’t wiebelen was (je weet wel, de gewoonte die ik ook heb :P), maar toen… 地震があります！(Er is een aardbeving!) Was me dat even een foute inschatting :)
- Gestudeerd, jawel. We hebben bijna elke les test van vanalles en nog wat, dus het is aangeraden om 1. in de les te zijn en 2. een beetje te studeren… Wat was weer de reden waarom ik hier was?! :D
- Was gedaan. Jaja, ik blijf volhouden, mwoeha!
- Naar Hub geweest en zowaar 2keer op 1 avond uitgenodigd geweest door een groepje Japanners, haha, wat een moed.
- テレビドラマbekeken: Japanse tv-drama’s… ’t is zooooo melig, maar toch zoooo leuk om mijn tijd aan te besteden
- Kleren gekocht: jaja, het is gelukt, ik heb iets gevonden dat mij zowaar past, driewerf hoera!
- Ambassade van Litouwen bezocht: Simona moest vandaag gaan stemmen, dus hupsa, wij twee daar naartoe. Ik dacht even dat ik niet mee binnen zou mogen, maar ze waren ginds bijzonder vriendelijk, en ik mocht toch binnen wachten :) Heb ook direct een folder over Litouwen meegekregen en dat “het daar heel schoon is” enzo :)
- Roppongi Hills bezocht: een speciaal complex, met dure winkels (jaja, allemaal) en eetgelegenheden. Maar toch heb ik er iets gekocht: adidas-schoenen. Niet duurder dan op een ander, dus interessant!
- Fototoestel vergeten: ik raak het maar niet gewend om dat ding altijd in mijn tas te steken, nog een chance dat ik een gsm met camera heb, dus heb vandaag een paar foto’s genomen.
- Skype: via skype met m, p en L gebabbeld, en natuurlijk ook met Dimitri. En zoals jullie kunnen lezen heb ik toch iets meer gedaan dan enkel geskypet :D
Ok, ivm de foto’s: ik probeer de enkele die ik heb online te krijgen. Weet nog niet hoe dat te doen via mijn gsm, maar ik zoek een oplossing :)
Tot volgende week!
zondag 5 oktober 2008
De eerste schoolweek in Japan
Er is niet zoveel gebeurd deze week, maar toch was ze heel druk. Het is immers zo dat we gans de week naar verschillende lessen mochten gaan, om gewoon indrukken op te doen. Indien we een bepaalde les leuker/ gemakkelijker/ beter vonden, was het mogelijk om van les te veranderen. In plaats van de gebruikelijke 90 minuten les (zonder pauze, jawel!), was het gans de week mogelijk om een inleiding van het betreffende vak van een 40-tal minuten te volgen, en vervolgens, na 10 minuten “pauze” (=wandeltijd tussen verschillende gebouwen en lokalen), opnieuw 40 minuten een ander vak te hebben. Zo gezegd, zo gedaan; gans de week dus van het ene vak naar het andere gelopen.
Maandag 29 september: schooljaar begint!
Ik had nooit verwacht dat in dit rustige stadsgedeelte van Tokyo zoveel volk kon rondlopen. Toen ik richting univ wandelde was het hier opeens een overrompeling van Japanse studenten die naar de les gingen. Mannekes mannekes, zoveel volk!
En, daarbij kwam dan ook nog eens dat het aan het watergieten was, eigenlijk de eerste keer sinds ik hier ben. Dus, stel je voor, massa’s studenten, plus die bijhorende paraplu, en heel veel regen… ’t Was eens iets anders. :)
Dinsdag 30 september
Een gewone rondhos-dag op de Waseda University Campus :)
Woensdag 1 oktober
Na de lessen toch nog de kracht gevonden om samen met Katya (Wit-Rusland) en Kathleen (Duitsland) richting Shibuya te trekken. Ik moet zeggen, toen ik uit het station kwam, zag ik een werkelijk indrukwekkend beeld! Ik denk dat die plaats hét uithangbord is van het drukke, overbevolkte Tokyo: een kruispunt met een stuk of 8 straten, gigantisch groot én een massa mensen. Niet te vergelijken met de eerste schooldag-massa, maar gewoon overbevolkingsmassaal veel volk! Wat ik daar gezien heb, was wat ik me voorstelde als ik aan Tokyo dacht. Het was werkelijk geen lachertje om van de ene kant naar de ander kant van het kruispunt te geraken, vooral omdat we ongeveer in het midden van richting wilden veranderen. Stel je voor: een achttal stromen mensen die een bepaalde richting uit willen, en dan zijn daar enkele kiekens zonder kop, die opeens een andere richting uit willen :)
Ok, eenmaal overgestoken zijn we naar de Disneyshop gegaan, jaja, met zowat alles van Disney. Ik vind dat nu niet zo geweldig, maar ik kan me voorstellen dat anderen (en dan vooral Japanners) dat leuk vinden. ’t Leek vanbinnen een echt kasteeltje :)
Nadien naar Loft, een winkel met echt vanalles, gegaan. Ik denk dat ze mij daar nog wel meer zullen zien, want ze hebben zoveel schrijfgerief, en leuke plakkertjes en pennenzakken en aaaargh, veel te veel leuk gedoe! Ik heb me moeten inhouden om niet alles te kopen :P Allez, nee, zo erg was het niet, maar heb me toch een beetje moeten beheersen :)
’s Avonds met het thuisfront gebabbeld op skype, ’t is toch altijd leuk om iets van thuis te horen!
Donderdag 2 oktober
Natuurlijk weer een schooldag!
In de voormiddag een rekening geopend bij Mitsubishi. Was makkelijker dan gedacht :) Fjoew!
’s Avonds was het tijd voor de tweede お茶会 (ochakai, theeceremonie-samenkomst). Deze keer geleerd hoe we de snoepjes en thee moeten aannemen, en doorgeven aan de volgende “gast”. Eigenlijk moet je echt wel veel regeltjes volgen, maar ’t is echt leuk. Natuurlijk was alles weer in ’t Japans te doen, dus dat is ook weer goed voor mijn taalgevoel :)
Bij de volgende samenkomst gaan we een echte theeceremonie doen! Ik kijk er echt al naar uit. ’t Is iets speciaals, en mijn knieën zien enorm af, maar ja, een mens moet iets over hebben om dit stukje Japanse cultuur mee te maken… :D
Na het theeceremonie-ding was er een feestje gepland, maar ik ben jammer genoeg niet kunnen gaan :( Ik had immers vrijdag al een test, en de les begon om 9u. Vandaar dat Ellen dus heel voorbeeldig alle kanji geleerd heeft, en de leestekst die we gingen behandelen voorbereid heeft. Te braaf, dat kind :P
Vrijdag 3 oktober
De laatste schooldag van deze week, en meteen ook de zwaarste! Ik heb 6 uur grammatica, en ik denk dat de meeste mensen wel snappen dat dat veel denkinspanningen vergt, en dus vermoeiend is.
Ik was ’s avonds dus ook veel te moe om ook nog maar een voet buiten te zetten, en dus heb ik gewoon ganse avond filmpjes op internet bekeken. Ja, ik geef het toe: ook J-dorama :P Ik had het nooit verwacht, maar ik begin er zowaar verslaafd aan te geraken! :D
Zaterdag 4 oktober
Te voorbeeldig als ik ben, al vanalles voorbereid voor volgende week, wanneer de lessen écht beginnen. Per les de volle 90 minuten, dus ik zal me schrap moeten zetten!
Ik denk dat het weekend mijn voorbereid-tijd zal worden, zodanig dat ik in de week toch niet te zenuwachtig moet rondlopen. Ik zal zien wat het geeft, want nu ben ik natuurlijk nog vol goede moed :P
Zondag 5 oktober
Te laat opgestaan, en dus BBQ gemist… Ach ja, dan maar een zelfbereide maaltijd eten :) Dat is ook zo slecht nog niet!
En natuurlijk: mijn liefje en ik zijn 2j10m samen :) Ja, ik blijf het per maand tellen, ja! :P
Overzicht van mijn lessen:
1. 発音６: Hatsuon 6, uitspraak 6. Dit is een level 6 vak, maar volgens mij even moeilijk als level 4 of 5. Aangezien die 3 levels hetzelfde handboek gebruiken, en level 7 niet, leek het mij het beste om direct voor 6 te gaan. Dan kan ik misschien volgend semester een ander soort les krijgen, en niet opnieuw dit zelfde boek behandelen. Wat betreft de inhoud van het vak: ’t zal moeilijk worden, want het gaat echt over uitspraakverschillen. In het Japans zijn er inderdaad woorden die hetzelfde geschreven worden in hiragana, maar niet in kanji, en dus een andere betekenis én uitspraak hebben. Ik denk dat het wel handig is om de uitspraak wat onder de knie te krijgen.
2. 聴解５C: chōkai 5c, luisteren 5c. Level 5, en al moeilijk genoeg. Ik ben naar de andere varianten van dit vak gaan kijken/ luisteren, en ik denk dat dit het meest uitdagende is voor mij. Level 6 was niet te moeilijk, maar teveel hooi op de vork zou het misschien wel te moeilijk maken. Dit vak is wat het zegt: luisteroefeningen aan de lopende band!
3. 読解５A: dokkai 5a, lezen 5a. Weer een level 5 vak, en eigenlijk iets te gemakkelijk… Nu ja, we zullen zien. Hopelijk wordt het iets moeilijker naar gelang het semester vordert.
4. 口頭表現５C: kōtōhyōgen 5c, verbale expressie 5c. Ok, dit is niet meteen een fantastische vertaling, maar het gaat hier om een les waarbij we 1,5uur zullen babbelen. Mondeling gedoe dus. Niet meteen mijn favoriet, maar het hoort er bij. Ben ook naar de andere level 5 vakken gaan kijken, en dit leek mij het meest aangename. De rest heb ik allemaal al geleerd, waren gewoon dialogen die we in de 3 jaar in Leuven reeds allemaal behandeld hadden, maar 5C is iets heel anders. Hier is er geen voorbereiding vereist: de les begint en we behandelen een topic. Over dat topic moeten we gewoon babbelen en af en toe een “spreekbeurt” geven. Maar vooral belangrijk, en dat is wat de 先生 (sensei, leraar) zei, is fouten maken. Ze vond het heel belangrijk dat we niet bang zijn om te spreken en fouten te maken, want tenslotte maakt iedereen fouten, en iedereen leert uit zijn eigen, maar ook een ander zijn fouten. Ik hoop dat deze les meevalt, want ik denk dat daar het probleem ligt wanneer ik moet babbelen in het Japans (of elke andere taal): “fouten maken is zo beschamend”! Misschien kan ik daar in deze les iets aan veranderen!
5. 文章表現５C: bunshōhyōgen 5c, schrijfvaardigheid 5c. Weer geen fantastische vertaling, maar het gaat hier om het schrijven van opstellen (作文, sakubun), en proberen de grammatica goed te gebruiken. ’t Zal een vrij drukke les worden, want er wordt verwacht dat we elke week een opstel schrijven, reken het maar uit, ’t zal veel tijd in beslag nemen.
6. 漢字６: kanji 6. Eigenlijk is dit nog te gemakkelijk, maar level 7 is weer iets te hoog gegrepen, vrees ik. Toen ik de planning van Kanji 5 zag, wist ik dat ik mijn tijd zou verspillen, maar level 6 is niet veel beter. Hier zal ik vooral veel meer bijleren door het studeren van de compound words (samengestelde woorden=2 of meer kanji). Level 7 is zelfs haalbaar, maar in dat level moet er per week 80 kanji plus ongeveer 400 compound words (80 keer 5 wooren) gestudeerd worden. De leraar zei dat het niet onoverkomelijk is, maar dat je nogal gedisciplineerd moet zijn om elke week weer zoveel te leren, en dat het in combinatie met sommige andere vakken nogal moeilijk zou worden. Vandaar de keuze voor 6, en volgend semester zal ik de confrontatie met level 7 aangaan :)
7. 文型５: bunkei 5, zinsbouw 5. Ik weet niet goed hoe ik het moet vertalen, maar het komt eigenlijk neer op grammatica. Ik heb de set van bunkei 5a en 5b genomen (=2 vakken), zodat ik een volledig beeld van de grammatica van level 5 heb. ’t Zal ook geen lachertje worden, maar ja :)
8. 総合日本語５: sōgōnihongo 5. Dit vak overlapt verschillende andere vakken, en hebben we 3 keer per week. Aan de hand van een tekst (leesoefening) behandelen we grammatica, kanji en woordenschat. Na het lezen van de tekst, volgt een groepsgesprek en moeten we een opstel schrijven… ’t Is dus vanalles wat, en dus wel ok.
9. 日本語文章のルール５-６: nihongobunshō no rūru 5-6, regels bij het schrijven van Japanse teksten/ zinnen 5-6. Een thema-vak voor zowel level 5 als 6. Zeer interessant, want we zullen veelgemaakte fouten proberen te vermijden (voor de kenners: probleem は en が zal een groot deel uitmaken van deze cursus).
10. 新聞を読む６: shimbun wo yomu 6, de krant lezen 6. Aanvankelijk had ik level 5 genomen van dit thema-vak, maar dat was werkelijk iets te makkelijk. Ik denk dat level 6 een grotere uitdaging is, en aangezien ik dit vak nog eens moet afleggen in België wanneer ik terugkom, zal het een goede oefening zijn!
Alles in totaal moet ik dus 13 vakken van 1,5 uur volgen, ongeveer 20u les in de week. ’t Is vergelijkbaar met Leuven, hét grote verschil is echter dat het nu enkel Japans is… We zullen zien wat het wordt, maar ik zal alleszins mijn best doen om het tot een goed eind te brengen.
Groetjes uit het nu weer warme Japan :)
Oja, wegens te druk, en geen fantastische uitstappen gemaakt: geen foto's :( Ok, nee, ik was mijn toestel gewoon vergeten in mijn kamer toen we naar Shibuya gingen, sorry! :) 't Zal voor volgende keer zijn :P
Maandag 29 september: schooljaar begint!
Ik had nooit verwacht dat in dit rustige stadsgedeelte van Tokyo zoveel volk kon rondlopen. Toen ik richting univ wandelde was het hier opeens een overrompeling van Japanse studenten die naar de les gingen. Mannekes mannekes, zoveel volk!
En, daarbij kwam dan ook nog eens dat het aan het watergieten was, eigenlijk de eerste keer sinds ik hier ben. Dus, stel je voor, massa’s studenten, plus die bijhorende paraplu, en heel veel regen… ’t Was eens iets anders. :)
Dinsdag 30 september
Een gewone rondhos-dag op de Waseda University Campus :)
Woensdag 1 oktober
Na de lessen toch nog de kracht gevonden om samen met Katya (Wit-Rusland) en Kathleen (Duitsland) richting Shibuya te trekken. Ik moet zeggen, toen ik uit het station kwam, zag ik een werkelijk indrukwekkend beeld! Ik denk dat die plaats hét uithangbord is van het drukke, overbevolkte Tokyo: een kruispunt met een stuk of 8 straten, gigantisch groot én een massa mensen. Niet te vergelijken met de eerste schooldag-massa, maar gewoon overbevolkingsmassaal veel volk! Wat ik daar gezien heb, was wat ik me voorstelde als ik aan Tokyo dacht. Het was werkelijk geen lachertje om van de ene kant naar de ander kant van het kruispunt te geraken, vooral omdat we ongeveer in het midden van richting wilden veranderen. Stel je voor: een achttal stromen mensen die een bepaalde richting uit willen, en dan zijn daar enkele kiekens zonder kop, die opeens een andere richting uit willen :)
Ok, eenmaal overgestoken zijn we naar de Disneyshop gegaan, jaja, met zowat alles van Disney. Ik vind dat nu niet zo geweldig, maar ik kan me voorstellen dat anderen (en dan vooral Japanners) dat leuk vinden. ’t Leek vanbinnen een echt kasteeltje :)
Nadien naar Loft, een winkel met echt vanalles, gegaan. Ik denk dat ze mij daar nog wel meer zullen zien, want ze hebben zoveel schrijfgerief, en leuke plakkertjes en pennenzakken en aaaargh, veel te veel leuk gedoe! Ik heb me moeten inhouden om niet alles te kopen :P Allez, nee, zo erg was het niet, maar heb me toch een beetje moeten beheersen :)
’s Avonds met het thuisfront gebabbeld op skype, ’t is toch altijd leuk om iets van thuis te horen!
Donderdag 2 oktober
Natuurlijk weer een schooldag!
In de voormiddag een rekening geopend bij Mitsubishi. Was makkelijker dan gedacht :) Fjoew!
’s Avonds was het tijd voor de tweede お茶会 (ochakai, theeceremonie-samenkomst). Deze keer geleerd hoe we de snoepjes en thee moeten aannemen, en doorgeven aan de volgende “gast”. Eigenlijk moet je echt wel veel regeltjes volgen, maar ’t is echt leuk. Natuurlijk was alles weer in ’t Japans te doen, dus dat is ook weer goed voor mijn taalgevoel :)
Bij de volgende samenkomst gaan we een echte theeceremonie doen! Ik kijk er echt al naar uit. ’t Is iets speciaals, en mijn knieën zien enorm af, maar ja, een mens moet iets over hebben om dit stukje Japanse cultuur mee te maken… :D
Na het theeceremonie-ding was er een feestje gepland, maar ik ben jammer genoeg niet kunnen gaan :( Ik had immers vrijdag al een test, en de les begon om 9u. Vandaar dat Ellen dus heel voorbeeldig alle kanji geleerd heeft, en de leestekst die we gingen behandelen voorbereid heeft. Te braaf, dat kind :P
Vrijdag 3 oktober
De laatste schooldag van deze week, en meteen ook de zwaarste! Ik heb 6 uur grammatica, en ik denk dat de meeste mensen wel snappen dat dat veel denkinspanningen vergt, en dus vermoeiend is.
Ik was ’s avonds dus ook veel te moe om ook nog maar een voet buiten te zetten, en dus heb ik gewoon ganse avond filmpjes op internet bekeken. Ja, ik geef het toe: ook J-dorama :P Ik had het nooit verwacht, maar ik begin er zowaar verslaafd aan te geraken! :D
Zaterdag 4 oktober
Te voorbeeldig als ik ben, al vanalles voorbereid voor volgende week, wanneer de lessen écht beginnen. Per les de volle 90 minuten, dus ik zal me schrap moeten zetten!
Ik denk dat het weekend mijn voorbereid-tijd zal worden, zodanig dat ik in de week toch niet te zenuwachtig moet rondlopen. Ik zal zien wat het geeft, want nu ben ik natuurlijk nog vol goede moed :P
Zondag 5 oktober
Te laat opgestaan, en dus BBQ gemist… Ach ja, dan maar een zelfbereide maaltijd eten :) Dat is ook zo slecht nog niet!
En natuurlijk: mijn liefje en ik zijn 2j10m samen :) Ja, ik blijf het per maand tellen, ja! :P
Overzicht van mijn lessen:
1. 発音６: Hatsuon 6, uitspraak 6. Dit is een level 6 vak, maar volgens mij even moeilijk als level 4 of 5. Aangezien die 3 levels hetzelfde handboek gebruiken, en level 7 niet, leek het mij het beste om direct voor 6 te gaan. Dan kan ik misschien volgend semester een ander soort les krijgen, en niet opnieuw dit zelfde boek behandelen. Wat betreft de inhoud van het vak: ’t zal moeilijk worden, want het gaat echt over uitspraakverschillen. In het Japans zijn er inderdaad woorden die hetzelfde geschreven worden in hiragana, maar niet in kanji, en dus een andere betekenis én uitspraak hebben. Ik denk dat het wel handig is om de uitspraak wat onder de knie te krijgen.
2. 聴解５C: chōkai 5c, luisteren 5c. Level 5, en al moeilijk genoeg. Ik ben naar de andere varianten van dit vak gaan kijken/ luisteren, en ik denk dat dit het meest uitdagende is voor mij. Level 6 was niet te moeilijk, maar teveel hooi op de vork zou het misschien wel te moeilijk maken. Dit vak is wat het zegt: luisteroefeningen aan de lopende band!
3. 読解５A: dokkai 5a, lezen 5a. Weer een level 5 vak, en eigenlijk iets te gemakkelijk… Nu ja, we zullen zien. Hopelijk wordt het iets moeilijker naar gelang het semester vordert.
4. 口頭表現５C: kōtōhyōgen 5c, verbale expressie 5c. Ok, dit is niet meteen een fantastische vertaling, maar het gaat hier om een les waarbij we 1,5uur zullen babbelen. Mondeling gedoe dus. Niet meteen mijn favoriet, maar het hoort er bij. Ben ook naar de andere level 5 vakken gaan kijken, en dit leek mij het meest aangename. De rest heb ik allemaal al geleerd, waren gewoon dialogen die we in de 3 jaar in Leuven reeds allemaal behandeld hadden, maar 5C is iets heel anders. Hier is er geen voorbereiding vereist: de les begint en we behandelen een topic. Over dat topic moeten we gewoon babbelen en af en toe een “spreekbeurt” geven. Maar vooral belangrijk, en dat is wat de 先生 (sensei, leraar) zei, is fouten maken. Ze vond het heel belangrijk dat we niet bang zijn om te spreken en fouten te maken, want tenslotte maakt iedereen fouten, en iedereen leert uit zijn eigen, maar ook een ander zijn fouten. Ik hoop dat deze les meevalt, want ik denk dat daar het probleem ligt wanneer ik moet babbelen in het Japans (of elke andere taal): “fouten maken is zo beschamend”! Misschien kan ik daar in deze les iets aan veranderen!
5. 文章表現５C: bunshōhyōgen 5c, schrijfvaardigheid 5c. Weer geen fantastische vertaling, maar het gaat hier om het schrijven van opstellen (作文, sakubun), en proberen de grammatica goed te gebruiken. ’t Zal een vrij drukke les worden, want er wordt verwacht dat we elke week een opstel schrijven, reken het maar uit, ’t zal veel tijd in beslag nemen.
6. 漢字６: kanji 6. Eigenlijk is dit nog te gemakkelijk, maar level 7 is weer iets te hoog gegrepen, vrees ik. Toen ik de planning van Kanji 5 zag, wist ik dat ik mijn tijd zou verspillen, maar level 6 is niet veel beter. Hier zal ik vooral veel meer bijleren door het studeren van de compound words (samengestelde woorden=2 of meer kanji). Level 7 is zelfs haalbaar, maar in dat level moet er per week 80 kanji plus ongeveer 400 compound words (80 keer 5 wooren) gestudeerd worden. De leraar zei dat het niet onoverkomelijk is, maar dat je nogal gedisciplineerd moet zijn om elke week weer zoveel te leren, en dat het in combinatie met sommige andere vakken nogal moeilijk zou worden. Vandaar de keuze voor 6, en volgend semester zal ik de confrontatie met level 7 aangaan :)
7. 文型５: bunkei 5, zinsbouw 5. Ik weet niet goed hoe ik het moet vertalen, maar het komt eigenlijk neer op grammatica. Ik heb de set van bunkei 5a en 5b genomen (=2 vakken), zodat ik een volledig beeld van de grammatica van level 5 heb. ’t Zal ook geen lachertje worden, maar ja :)
8. 総合日本語５: sōgōnihongo 5. Dit vak overlapt verschillende andere vakken, en hebben we 3 keer per week. Aan de hand van een tekst (leesoefening) behandelen we grammatica, kanji en woordenschat. Na het lezen van de tekst, volgt een groepsgesprek en moeten we een opstel schrijven… ’t Is dus vanalles wat, en dus wel ok.
9. 日本語文章のルール５-６: nihongobunshō no rūru 5-6, regels bij het schrijven van Japanse teksten/ zinnen 5-6. Een thema-vak voor zowel level 5 als 6. Zeer interessant, want we zullen veelgemaakte fouten proberen te vermijden (voor de kenners: probleem は en が zal een groot deel uitmaken van deze cursus).
10. 新聞を読む６: shimbun wo yomu 6, de krant lezen 6. Aanvankelijk had ik level 5 genomen van dit thema-vak, maar dat was werkelijk iets te makkelijk. Ik denk dat level 6 een grotere uitdaging is, en aangezien ik dit vak nog eens moet afleggen in België wanneer ik terugkom, zal het een goede oefening zijn!
Alles in totaal moet ik dus 13 vakken van 1,5 uur volgen, ongeveer 20u les in de week. ’t Is vergelijkbaar met Leuven, hét grote verschil is echter dat het nu enkel Japans is… We zullen zien wat het wordt, maar ik zal alleszins mijn best doen om het tot een goed eind te brengen.
Groetjes uit het nu weer warme Japan :)
Oja, wegens te druk, en geen fantastische uitstappen gemaakt: geen foto's :( Ok, nee, ik was mijn toestel gewoon vergeten in mijn kamer toen we naar Shibuya gingen, sorry! :) 't Zal voor volgende keer zijn :P
zondag 28 september 2008
een drukke(?) week
Hey daar in het koude en verre België,
weer even een samenvatting van mijn belevenissen in Nihon 日本 Japan
zondag 21 september
Internet= ganse namiddag en avond met Dimitri op skype gebabbeld. Na twee weken hadden we elkaar echt wel veel te zeggen :)
Maandag 22 september
Vandaag was het de bedoeling dat we onze lessen gingen vastleggen. Allereerst moesten we de lessen nemen die voorbehouden zijn voor ons eigen level.
Vanaf volgende week, wanneer de lessen beginnen, kunnen we lessen veranderen. Dit wil zeggen dat we misschien een vak van een level hoger of lager mogen nemen. We mogen gedurende 1 week vanalle soorten lessen bijwonen, om zo een idee te krijgen van wat er eigenlijk aangeboden wordt. Hier is het dus blijkbaar niet zo dat eenmaal je gekozen hebt, je je volledig aan je keuze moet houden. Dat vind ik wel zeer positief!
Heb me voor de rest van de dag eigenlijk serieus verveeld, maar ja :)
’s Avonds heel lang gebabbeld met iemand uit Brunei (zijn naam ben ik natuurlijk weeral vergeten), uit Australië, uit Cambodja, uit Papoe-Nieuw-Guinea, enzovoort. Mijn verblijf hier zorgt er alleszins voor dat ik een serieus internationale kennissen-/ vriendenkring aan het opbouwen ben!
Dinsdag 23 september
Heel laat opgestaan en onmiddellijk weer gecomputerd :) Een leuk leven, me dunkt…
In de namiddag met een hele groep buitenlandse studenten en Japanners 食べ放題 (tabehōdai, all you can eat) en飲み放題 (nomihōdai, all you can drink) gaan doen voor een periode van 2 uur. ’t Was echt een waar festijn :D Okonomiyaki en monja à volonté, en natuurlijk ook allerhande dranken. Belangrijk om te melden: er moet niet noodzakelijk alcohol gedronken worden, frisdrank enzo mag ook. Het gevolg van deze uitspatting was natuurlijk dat iedereen met een overvolle maag recht moest strompelen, maar het was het waard!
Achteraf hebben we met diezelfde groep ook nog 花火(hanabi, vuurwerk) gedaan. Jaja, gedaan… We hebben eigenhandig vuurwerk afgestoken en allerhande soorten vuurwerkstokjes in onze handen gehad. Heel erg tof, maar wat een rookontwikkeling zeg! Amai, het leek wel een bosbrand.
Toen ik thuiskwam besefte ik opeens dat mijn was nog steeds buiten hing… Dat viel een beetje tegen, maar hij was tenminste helemaal droog :D.
Woensdag 24 september
Na een hele voormiddag niets te doen, afgesproken om in de namiddag richting 銀座 (Ginza, plaats) te trekken. Ons doel: H&M vinden. H&M heeft een tiental dagen geleden haar eerste winkel geopend in Japan, en dus willen wij, als echte kenners (ahum), die toch wel eens verkennen en keuren. En in mijn geval, vooral hopen dat ik in die kleren pas… Die Japanners zijn allemaal zo mini en tiny en smal en aargh :)
Ok, missie: niet volbracht! H&M betreden was gewoon onmogelijk vandaag (en ik vermoed dat het dat ook zal zijn de komende dagen/weken)! Er was een rij van hier tot in Tokyo (haha, ik weet het)… nee, serieus, echt een énorme rij wachtende mensen, die allemaal een kijkje wilden nemen in die nieuwe Europese winkel. Het was gewoon bizar om te zien dat er zoveel vrouwen (ja, maar enkele mannen opgemerkt) die hel wilden doorstaan om iets te kunnen kopen in H&M. Wij (Claudia, Katya, Simona en ik) zijn dan maar richting Zara getrokken, en jawel, daar heb ik een winterjas gevonden! Niet dat ik die meteen nodig heb, maar ik heb hem nu tenminste al. :)
’s Avonds mama, papa en Lisa eindelijk op skype gevonden en wat gebabbeld. Ben nadien nog wat samen gaan zitten met de andere bewoners van de dorm, rustig en gezellig.
Donderdag 25 september
Ik kan me met moeite herinneren wat we op vandaag gedaan hebben… Ach ja, ’t zal wel niets bijzonders geweest zijn, aangezien ik ook geen enkele foto van die dag heb! Ik denk dat ik gewoon ganse dat met de anderen in de grote eetzaal gezeten heb, en dat het dat wat was.
Aha, ik weet het weer: we zijn naar een feestje van ICC (International Communication Center) geweest, maar ’t viel nogal tegen (lees: saai)… vandaar…
Vrijdag 26 september
Vandaag bezoek gebracht aan Heiwa Nakajima Foundation. Lekkere sushi gegeten, maar vooral bijzonder aangename en vriendelijke mensen ontmoet waarmee een gewoon gesprek mogelijk was. Bezoek heeft een 3-tal uurtjes geduurd, en nadien ben ik samen met Katya en een Oostenrijkse jongen (van Chinese afkomst), wiens naam ik absoluut vergeten ben, richting Akihabara getrokken.
Na veel gezucht en gepuf, en twijfels, en wat er allemaal bijkomt als je iets nieuw wil kopen, een nieuw fototoestel aangeschaft. Ik hoor jullie al komen, nee, ’t is geen roze of groene ofzo… Ik heb een simpel donkergrijs modelletje gekozen. Voor diegenen die de details willen weten: http://www.sony.be/lang/nl/product/dsc-t-series/dsct700h.cee8 . Belangrijk verschil met dit model: mijn is een Japans toestel, dus menu is enkel in Japans. Dat staat natuurlijk ook gelijk aan een iets lagere prijs :)
’s Avonds dit nieuwe toestel goed uitgetest… Resultaat daarvan is te zien op mijn Flickr-account :)
Nog tot ’s avonds laat filmpjes op “You tube” gekeken, en rond 2u ’s nachts met Dimitri gebabbeld op skype. Ik was doodop, maar wel blij om hem te zien en horen!
Zaterdag 27 september
Op tijd opgestaan (het mag ook eens jawel), en richting 生協 (seikyō, co-op) gewandeld. Ik heb 7 boeken gekocht, voornamelijk met het doel om te slagen in 日本語能力試験２級(Nihongo nōryoku shiken nikyū, Japanese language proficiency test, level 2). Dit examen wordt gehouden door de Japanse overheid en iedereen, met kennis van het Japans, kan er aan deelnemen. Ik wil meedoen aan level 2, het op één na hoogste. Daarom heb ik nu reeds de boeken aangekocht en kan ik er op ’t gemak aan beginnen.
Nadien had ik afgesproken met Rie, de vriendin van Sam (vriend uit België, samen Japanologie gestart, maar hij verbleef vorig jaar al 1 jaar in Japan). Rie moest mij allerhande schooldingen van Sam overhandigen. Echt heel leuk, want nu moet ik dat allemaal niet meer kopen, dus: bedankt Sam! :) Ben samen met Rie gaan lunchen in een Italiaans restaurant, en we hebben echt 3 uur gebabbeld aan 1 stuk, de tijd vloog werkelijk voorbij.
Ik moest echter om 15u terug op de univ zijn, want er was een “Orientation by students”… Het was echt geniaal! Ben blij dat ik er naartoe geweest ben, want de studenten hadden allerhande presentaties voorbereid, én zelfs een film, “Hoe verleid ik een (Japanse) jongen/ meisje”, gemaakt. Hilarisch, onvoorstelbaar hilarisch.
Daarna was er een grote welkomstparty, door diezelfde groep studenten georganiseerd. Eten en drinken à volonté, en een spelletje bingo op het eind. Ok, ik geef het toe, in het begin dacht ik ook dat dat maar onnozel was, tot ik de prijzen zag… De 1e prijs was een Wii! De andere prijzen waren ook deftig, geen prullerijen!
Achteraf met die ganse bende richting park getrokken (zelfde van vuurwerk), en feestje gebouwd.
Op kot heb ik nog met Dimitri gebeld via skype, en rond 4u was het toch echt wel bedtijd.
Zondag 28 september
Toch vroeg opgestaan, want had met paar mensen afgesproken om samen naar 靖国神社(Yasukuni-jinja, Yasukuni-schrijn) te gaan. Yasukuni-jinja is een omstreden plek, waarom is helemaal uitgelegd op wikipedia :) http://en.wikipedia.org/wiki/Yasukuni
In de buurt van het schrijn-domein toch redelijk wat rechtse propaganda gezien…
Niet ver van Yasukuni-jinja bevindt zich 北の丸公園(Kita no maru Kōen, parknaam), een mooi park, in centrum Tokyo.
Opnieuw sta ik versteld van de rust in dit gebied, terwijl op 50 meter massa’s mensen passeren en lawaai maken.
Bij onze aankomst in Waseda, zijn we een 天ぷら(tempura, soort eten)-maaltijd gaan nuttigen. Heel lekker, en veel te veel :)
Daarna heb ik heel simpel op mijn bed gelegen en filmpjes van “In de gloria” gekeken, tot het tijd was voor de “dormorientation”. Weer wat regeltjes enzo erbij, en iedereen gelukkig; allez ja :)
Na de “vergadering” met Dimitri gebabbeld, en dan ook nog met mijn ouders en Lisa; eten gemaakt, en nu dus deze blog aan het schrijven!
Ik denk dat er vanavond niet veel meer zal gebeuren dan mij mentaal voorbereiden op het schooljaar hier (jaja, ’t begint eindelijk)… En aangezien ik niet naar de livestream van deredactie.be kan kijken hier in Japan, zal ik dus maar weer You tube moeten bezoeken :)
Tot de volgende!
Ps: Foto’s zijn nog steeds te bekijken op http://www.flickr.com/ellenneckebroeck
weer even een samenvatting van mijn belevenissen in Nihon 日本 Japan
zondag 21 september
Internet= ganse namiddag en avond met Dimitri op skype gebabbeld. Na twee weken hadden we elkaar echt wel veel te zeggen :)
Maandag 22 september
Vandaag was het de bedoeling dat we onze lessen gingen vastleggen. Allereerst moesten we de lessen nemen die voorbehouden zijn voor ons eigen level.
Vanaf volgende week, wanneer de lessen beginnen, kunnen we lessen veranderen. Dit wil zeggen dat we misschien een vak van een level hoger of lager mogen nemen. We mogen gedurende 1 week vanalle soorten lessen bijwonen, om zo een idee te krijgen van wat er eigenlijk aangeboden wordt. Hier is het dus blijkbaar niet zo dat eenmaal je gekozen hebt, je je volledig aan je keuze moet houden. Dat vind ik wel zeer positief!
Heb me voor de rest van de dag eigenlijk serieus verveeld, maar ja :)
’s Avonds heel lang gebabbeld met iemand uit Brunei (zijn naam ben ik natuurlijk weeral vergeten), uit Australië, uit Cambodja, uit Papoe-Nieuw-Guinea, enzovoort. Mijn verblijf hier zorgt er alleszins voor dat ik een serieus internationale kennissen-/ vriendenkring aan het opbouwen ben!
Dinsdag 23 september
Heel laat opgestaan en onmiddellijk weer gecomputerd :) Een leuk leven, me dunkt…
In de namiddag met een hele groep buitenlandse studenten en Japanners 食べ放題 (tabehōdai, all you can eat) en飲み放題 (nomihōdai, all you can drink) gaan doen voor een periode van 2 uur. ’t Was echt een waar festijn :D Okonomiyaki en monja à volonté, en natuurlijk ook allerhande dranken. Belangrijk om te melden: er moet niet noodzakelijk alcohol gedronken worden, frisdrank enzo mag ook. Het gevolg van deze uitspatting was natuurlijk dat iedereen met een overvolle maag recht moest strompelen, maar het was het waard!
Achteraf hebben we met diezelfde groep ook nog 花火(hanabi, vuurwerk) gedaan. Jaja, gedaan… We hebben eigenhandig vuurwerk afgestoken en allerhande soorten vuurwerkstokjes in onze handen gehad. Heel erg tof, maar wat een rookontwikkeling zeg! Amai, het leek wel een bosbrand.
Toen ik thuiskwam besefte ik opeens dat mijn was nog steeds buiten hing… Dat viel een beetje tegen, maar hij was tenminste helemaal droog :D.
Woensdag 24 september
Na een hele voormiddag niets te doen, afgesproken om in de namiddag richting 銀座 (Ginza, plaats) te trekken. Ons doel: H&M vinden. H&M heeft een tiental dagen geleden haar eerste winkel geopend in Japan, en dus willen wij, als echte kenners (ahum), die toch wel eens verkennen en keuren. En in mijn geval, vooral hopen dat ik in die kleren pas… Die Japanners zijn allemaal zo mini en tiny en smal en aargh :)
Ok, missie: niet volbracht! H&M betreden was gewoon onmogelijk vandaag (en ik vermoed dat het dat ook zal zijn de komende dagen/weken)! Er was een rij van hier tot in Tokyo (haha, ik weet het)… nee, serieus, echt een énorme rij wachtende mensen, die allemaal een kijkje wilden nemen in die nieuwe Europese winkel. Het was gewoon bizar om te zien dat er zoveel vrouwen (ja, maar enkele mannen opgemerkt) die hel wilden doorstaan om iets te kunnen kopen in H&M. Wij (Claudia, Katya, Simona en ik) zijn dan maar richting Zara getrokken, en jawel, daar heb ik een winterjas gevonden! Niet dat ik die meteen nodig heb, maar ik heb hem nu tenminste al. :)
’s Avonds mama, papa en Lisa eindelijk op skype gevonden en wat gebabbeld. Ben nadien nog wat samen gaan zitten met de andere bewoners van de dorm, rustig en gezellig.
Donderdag 25 september
Ik kan me met moeite herinneren wat we op vandaag gedaan hebben… Ach ja, ’t zal wel niets bijzonders geweest zijn, aangezien ik ook geen enkele foto van die dag heb! Ik denk dat ik gewoon ganse dat met de anderen in de grote eetzaal gezeten heb, en dat het dat wat was.
Aha, ik weet het weer: we zijn naar een feestje van ICC (International Communication Center) geweest, maar ’t viel nogal tegen (lees: saai)… vandaar…
Vrijdag 26 september
Vandaag bezoek gebracht aan Heiwa Nakajima Foundation. Lekkere sushi gegeten, maar vooral bijzonder aangename en vriendelijke mensen ontmoet waarmee een gewoon gesprek mogelijk was. Bezoek heeft een 3-tal uurtjes geduurd, en nadien ben ik samen met Katya en een Oostenrijkse jongen (van Chinese afkomst), wiens naam ik absoluut vergeten ben, richting Akihabara getrokken.
Na veel gezucht en gepuf, en twijfels, en wat er allemaal bijkomt als je iets nieuw wil kopen, een nieuw fototoestel aangeschaft. Ik hoor jullie al komen, nee, ’t is geen roze of groene ofzo… Ik heb een simpel donkergrijs modelletje gekozen. Voor diegenen die de details willen weten: http://www.sony.be/lang/nl/product/dsc-t-series/dsct700h.cee8 . Belangrijk verschil met dit model: mijn is een Japans toestel, dus menu is enkel in Japans. Dat staat natuurlijk ook gelijk aan een iets lagere prijs :)
’s Avonds dit nieuwe toestel goed uitgetest… Resultaat daarvan is te zien op mijn Flickr-account :)
Nog tot ’s avonds laat filmpjes op “You tube” gekeken, en rond 2u ’s nachts met Dimitri gebabbeld op skype. Ik was doodop, maar wel blij om hem te zien en horen!
Zaterdag 27 september
Op tijd opgestaan (het mag ook eens jawel), en richting 生協 (seikyō, co-op) gewandeld. Ik heb 7 boeken gekocht, voornamelijk met het doel om te slagen in 日本語能力試験２級(Nihongo nōryoku shiken nikyū, Japanese language proficiency test, level 2). Dit examen wordt gehouden door de Japanse overheid en iedereen, met kennis van het Japans, kan er aan deelnemen. Ik wil meedoen aan level 2, het op één na hoogste. Daarom heb ik nu reeds de boeken aangekocht en kan ik er op ’t gemak aan beginnen.
Nadien had ik afgesproken met Rie, de vriendin van Sam (vriend uit België, samen Japanologie gestart, maar hij verbleef vorig jaar al 1 jaar in Japan). Rie moest mij allerhande schooldingen van Sam overhandigen. Echt heel leuk, want nu moet ik dat allemaal niet meer kopen, dus: bedankt Sam! :) Ben samen met Rie gaan lunchen in een Italiaans restaurant, en we hebben echt 3 uur gebabbeld aan 1 stuk, de tijd vloog werkelijk voorbij.
Ik moest echter om 15u terug op de univ zijn, want er was een “Orientation by students”… Het was echt geniaal! Ben blij dat ik er naartoe geweest ben, want de studenten hadden allerhande presentaties voorbereid, én zelfs een film, “Hoe verleid ik een (Japanse) jongen/ meisje”, gemaakt. Hilarisch, onvoorstelbaar hilarisch.
Daarna was er een grote welkomstparty, door diezelfde groep studenten georganiseerd. Eten en drinken à volonté, en een spelletje bingo op het eind. Ok, ik geef het toe, in het begin dacht ik ook dat dat maar onnozel was, tot ik de prijzen zag… De 1e prijs was een Wii! De andere prijzen waren ook deftig, geen prullerijen!
Achteraf met die ganse bende richting park getrokken (zelfde van vuurwerk), en feestje gebouwd.
Op kot heb ik nog met Dimitri gebeld via skype, en rond 4u was het toch echt wel bedtijd.
Zondag 28 september
Toch vroeg opgestaan, want had met paar mensen afgesproken om samen naar 靖国神社(Yasukuni-jinja, Yasukuni-schrijn) te gaan. Yasukuni-jinja is een omstreden plek, waarom is helemaal uitgelegd op wikipedia :) http://en.wikipedia.org/wiki/Yasukuni
In de buurt van het schrijn-domein toch redelijk wat rechtse propaganda gezien…
Niet ver van Yasukuni-jinja bevindt zich 北の丸公園(Kita no maru Kōen, parknaam), een mooi park, in centrum Tokyo.
Opnieuw sta ik versteld van de rust in dit gebied, terwijl op 50 meter massa’s mensen passeren en lawaai maken.
Bij onze aankomst in Waseda, zijn we een 天ぷら(tempura, soort eten)-maaltijd gaan nuttigen. Heel lekker, en veel te veel :)
Daarna heb ik heel simpel op mijn bed gelegen en filmpjes van “In de gloria” gekeken, tot het tijd was voor de “dormorientation”. Weer wat regeltjes enzo erbij, en iedereen gelukkig; allez ja :)
Na de “vergadering” met Dimitri gebabbeld, en dan ook nog met mijn ouders en Lisa; eten gemaakt, en nu dus deze blog aan het schrijven!
Ik denk dat er vanavond niet veel meer zal gebeuren dan mij mentaal voorbereiden op het schooljaar hier (jaja, ’t begint eindelijk)… En aangezien ik niet naar de livestream van deredactie.be kan kijken hier in Japan, zal ik dus maar weer You tube moeten bezoeken :)
Tot de volgende!
Ps: Foto’s zijn nog steeds te bekijken op http://www.flickr.com/ellenneckebroeck
zondag 21 september 2008
Foto's
Nu internet werkt, zal ik hier wat meer te vinden zijn; vandaar deze 2de blog van vandaag!
Eigenlijk wil ik jullie gewoon melden dat ik mijn foto's zal posten op volgende webpagina:
http://www.flickr.com/photos/ellenneckebroeck/
Daar zal ik een selectie van foto's plaatsen, die weergeven wat er hier zoal gebeurt. Ik zal geen foto's in mijn blogberichten plaatsen, omdat dat een hele rompslomp is, en ik gewoon te lui/lomp/... ben om uit te zoeken hoe het gemakkelijker kan :)
Groetjes,
ellen
Eigenlijk wil ik jullie gewoon melden dat ik mijn foto's zal posten op volgende webpagina:
http://www.flickr.com/photos/ellenneckebroeck/
Daar zal ik een selectie van foto's plaatsen, die weergeven wat er hier zoal gebeurt. Ik zal geen foto's in mijn blogberichten plaatsen, omdat dat een hele rompslomp is, en ik gewoon te lui/lomp/... ben om uit te zoeken hoe het gemakkelijker kan :)
Groetjes,
ellen
Eindelijk!
Dag iedereen,
Eindelijk is het zover: mijn eerste blog vanuit Japan.
Door wat problemen met internet op mijn kamer (ik heb een ID-nr. en een paswoord van Waseda University nodig) is dit bericht dus wat later dan verwacht op deze blog geraakt.
Omdat het nogal chaotisch zou worden als ik mijn gedachten hier gewoon zet, zal ik proberen een chronologisch overzicht te geven vanaf mijn vertrek uit België en verblijf in Japan tot nu toe.
Ik besef ook wel dat het waarschijnlijk soms wat chaotisch getypt is, maar ja, wat wil je... zoveel indrukken moeten verwerken is niet eenvoudig :)
Maandag 8 september: hét vertrek
Zoals verwacht was het geen aangename dag, of toch tenminste een dag waar een dubbel gevoel aan vast hing.
Ik denk dat iedereen die voor een lange periode vertrokken is naar het buitenland weet over welk gevoel ik het heb: de pijn om iedereen die je dierbaar is achter te moeten laten, maar aan de andere kant de spanning omdat er een heel nieuwe wereld zal opengaan. Zo was het ook bij mij, en het moment in de vertrekhal van Brussels Airport (ofwel: Zaventem J ) is dan ook een te gevoelig punt om constant aan terug te denken.
Vanuit Brussel vloog ik richting London Heathrow met een klein vliegtuig van British Airways, een zeer korte, maar ook bijzonder comfortabele vlucht. In amper 45 minuten stonden we aan de grond in het VK. De stress die ik had over het halen van mijn transfer richting Tokyo Narita was geheel onnodig. Gewoon een busje nemen naar de andere terminal, douane passeren, papieren in orde brengen en hupla, daar zat ik dan in de transitzone.
Er liepen gigantisch veel Japanners rond, en al meteen was het raak: een Japanse dame sprak me aan. Toen ik haar verzekerde dat ze ook in het Japans mocht praten riep ze er meteen enkele van haar reisgenoten bij. Een leuk gesprek over het hoe en waarom van mijn studies en verblijf in Japan was het gevolg. Meteen een goed begin van het tweede deel van de lange reis.
De vlucht naar Japan ging met een groot vliegtuig van Virgin Atlantic Airways, waar ik het geluk had dat ik helemaal alleen zat op een rij. Het vliegtuig was enorm lang en breed: als ik me goed herinner waren er een 70-tal rijen en was de zetelindeling 2-4-2. Ik had de luxe om helemaal alleen te zitten, en had dus plaats genoeg om al mijn spullen te deponeren en comfortabel de namiddag (Belgische tijd)/ nacht (Japanse tijd) in te gaan.
De stewards en stewardessen waren zeer vriendelijk en gedurende de hele vlucht heel behulpzaam. Om de zoveel tijd werd eten en drinken aangeboden, leuk.
Van slapen is niet zoveel in huis gekomen, door het grote aanbod films, tv-series en muziek. Dimitri zal blij zijn als hij weet dat Family Guy ook aangeboden wordt :).
Dinsdag 9 september: aankomst in Japan
(ondertussen is het natuurlijk al dinsdag geworden)
Dus, na een vlucht van om en bij de 12 uur (normaal 14 uur, maar de piloot kondigde al van bij vertrek aan dat we sneller in Tokyo zouden aankomen dan verwacht), zonder slaap, kwam ik aan in Japan. Ik moet zeggen, ’t was een speciaal gevoel toen ik uit het raampje van het vliegtuig keek en besefte dat het land waar we boven vlogen wel degelijk Japan was.
Na douaneformaliteiten en bagage-ophaling was het eindelijk zover: ik ontmoette iemand van Waseda University en werd onmiddellijk bij een paar mede 留学生 (ryūgakusei, buitenlandse student). Het toeval wou dat ze allemaal van Franse origine waren en dus enkel Frans spraken. Was me dat een rare eerste kennismaking met Japan. :)
Beetje bij beetje kwamen andere studenten aan, en na een dik uur wachten, en 10 extra studenten erbij, vertrokken we met de trein richting 新宿 (Shinjuku). Shinjuku is het gebied in Tokyo waar de universiteit zich bevindt. Maar, Shinjuku zelf is ook nog eens opgedeeld in verschillende gebieden, waarvan 西早稲田 (Nishi-Waseda) er één is. In dit kleiner gebied bevindt zich Waseda University.
In Shinjuku werden we opgewacht door Japanse studenten die ons zouden begeleiden naar onze dorm. Stuk voor stuk leuke mensen, die ons natuurlijk prezen omwille van onze goede kennis van het Japans… Iedereen die in al in Japan geweest is en ook maar een beetje Japans kan spreken, weet waar ik het over heb :). Na de uitgebreide kennismaking moesten we in Shinjuku overstappen op een andere trein richting 高田馬場(Takadanobaba), een plaats niet zo ver van onze dorm. Echter, omdat we zwaar geladen waren, een valies met bagage voor een jaar is niet te onderschatten, namen we nog een bus. Na een kwartiertje stappen (het leek eindeloos lang te duren in de verschrikkelijke hitte) kwamen we aan bij de dorm waar 中村さん (Nakamura-san), de conciërge, ons stond op te wachten. Al snel kregen we onze kamer toegewezen, en ik ben er best wel tevreden mee, ook al is ze vrij klein.
Omdat het inmiddels al rond 14u geworden was, namen de Japanse studenten ons mee naar een plaatselijke eettent: Saizeriya. Ondertussen weet ik hoe het uitgesproken wordt, maar op dat moment was het totaal onverstaanbaar, waarschijnlijk omwille van de vermoeidheid, warmte en onkunde van het Japans. Waar we ’s avonds gaan eten zijn kan ik me al niet meer herinneren; de jetlag heeft een deel van mijn geheugen aangetast.
Ja, ik ben ook het slachtoffer geworden van jetlag: tot 4u ’s morgens wakker liggen, omdat het nog bijlange geen slaaptijd is (in België is het dan 9u), of in het midden van de nacht opstaan, zich wassen en aankleden en dan beseffen dat het 1u ’s nachts is… Zulke dingen heb ik zeker en vast meegemaakt hier.
Woensdag 10 september: mijn verjaardag, vergeten…
Na een moeilijke nacht uit mijn bed gekropen en samen met een ganggenote (Claudia uit Londen) op zoek gegaan naar een bepaald gebouw in de Waseda University Campus. Het eerste probleem stelde zich dat we enkele gebouwen van de campus zagen, maar geen idee hadden hoe er te geraken. Een zeer vriendelijke Japanse dame zag dat we wat stonden te sukkelen en toonde ons hoe we op de campus konden geraken. Het volgende probleem was het vinden van dat bepaalde gebouw: gemakkelijker gezegd dan gedaan, want er zijn immens veel gebouwen, en we hadden geen plannetje. Ik denk dat ze zich wel wat voorzien hadden op onwetende nieuwe buitenlandse studenten, want overal stonden gidsen :).
Uiteindelijk net op tijd het gebouw en lokaal gevonden, en zo begon de eerste kennismaking met 早大 (Sōdai, de afkorting van 早稲田大学: Waseda Daigaku= Waseda University). Een hele dag volgde de ene presentatie de andere op. Verschrikkelijk vermoeiend om alles te aanhoren, en dingen in te vullen.
Diezelfde dag heb ik ook een 携帯電話 (keitaidenwa, ofwel een GSM) gehuurd. Omdat ik niet alles onmiddellijk begreep heb ik maar de hulp gevraagd van een paar Japanse meisjes. De behulpzaamheid druipt er gewoon vanaf. Ik vraag me af of dat bij ons ook zo zou zijn…
Toen ik het eindelijk allemaal wat snapte heb ik even naar huis gebeld, waar mama mij meteen een gelukkige verjaardag toewenste… Ik was het zowaar zelf vergeten! Can you imagine?!
Na nog enkele kleine dingen gekocht te hebben, kwestie van toiletpapier in huis te hebben enzo J, is bij mij het licht uitgegaan en vanaf dan ben ik zowat op automatische piloot richting kot gestapt. Ik denk dat ik rond 20u30 al in slaap lag.
Donderdag 11 september: nog presentaties en kennismakingen
Zeven jaar na 9/11, en ik had absoluut geen besef van tijd. Het besef van plaats was er wel, gelukkig.
Vandaag stonden allerlei regelgevingen omtrent het leven in onze 寮(ryō, dormitory) op het programma. Ik had mij aan van alles verwacht, dus het viel goed mee. Nadien was het de bedoeling dat we in groep, en met behulp van Japanse studenten allerhande papieren voor de Foreign Registraten Card en National Health Insurance zouden invullen. Een heleboel paperassen, die tot op de letter juist moesten zijn (lees: 1 dingetje fout en alles opnieuw invullen, want doorstrepen verboden!).
Het slapen ging al iets beter en dus waren we overdag ook iets kwieker. Gevolg: ’s avonds maakten we een uitstap richting 秋葉原 (Akihabara, de electronica-hemel bij uitstek). Ik moet zeggen, het was de moeite. Ik heb me niet laten gaan, dat is voor een volgende keer, want nu moet ik nog teveel andere dingen kopen (kwestie van hier volledig geïnstalleerd te geraken).
Vrijdag 12 september
Richting Shinjuku vandaag: de papieren die we donderdag ingevuld hadden moesten vandaag ingediend worden. Een hele onderneming: aangekomen om 12u ’s middags en pas om 19u weer kunnen vertrekken… Och ja, achteraf gezien is het maar peanuts, maar op dat moment is dat lange wachten en in het Japans overlopen van die papieren werkelijk hell.
Maar, het was wel het ideale moment om nog wat andere mensen te leren kennen: Julia uit Wit-Rusland, Leah uit Papoea-Nieuw-Guinea, Ken uit Australië, enzovoort…
Wat ik zeker nog moet vermelden is dat Shinjuku en Akihabara meer lijken om het Tokyo dat we kennen uit boekjes en tv-reportages. Ik had me verwacht aan een enorm drukke metropool, met enorme lichtreclames en verschrikkelijk hoge gebouwen…. Shinjuku en Akihabara komen aan dat beeld van Tokyo tegemoet, in tegenstelling tot Nishi-Waseda waar ik verblijf. Het is hier bijzonder rustig, en helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Nuja, zo rustig is het ook niet, maar in tegenstelling tot wat ik me voorgesteld had, is het zoals een gewone dag in Geraardsbergen of Ninove of Aalst: druk, maar niet overdreven. Onze dorm ligt een straat of 3 verder van de grote baan, en het is hier zowaar muisstil ’s nachts. Vreemd!
’s Avonds zijn we richting Takadanobaba gestapt. We hebben genoten van Happy Hour in een English Pub, Hub. De prijzen van de drank vielen zeer goed mee, zelfs buiten Happy Hour.
Zaterdag 13 september
Vandaag onze eerste vrije dag, dus lang uitslapen geblazen. Ik ben eindelijk in staat om ’s avonds wat langer op te blijven, en om dus ook een nacht door te slapen. Door slapen is nog niet echt het goede woord, want ’s nachts moet ik opstaan om de airco even aan te zetten, omwille van de hoge temperaturen in mijn kamer (29°C).
Samen met Claudia ben ik een stempel gaan kopen, zo’n typsich Japans ding, met mijn naam in gegraveerd. Die stempel hebben we nodig om een Japanse rekening te kunnen openen, dus zeker noodzakelijk. Het duurde even voor we de winkel gevonden hadden waar ze die stempels maken en verkopen, maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Op onze weg richting die winkel hebben we ook voor het eerst kennisgemaakt met de prijzen van het fruit. In 1 woord: duur. Een voorbeeld: voor een appel betaal je om en bij 1 euro.
Daartegenover staat natuurlijk wel de prijs van het eten. Je kan hier gemakkelijk gaan eten voor minder dan 1000 yen (komt overeen met ongeveer 6,25 euro). Daarvoor heb je dan een mooie maaltijd met veel rijst en vlees, vis, groenten, saus… De goedkoopste maaltijd die ik tot nu toe genuttigd heb kostte amper 380 yen (=2,3 euro). Je krijgt hier ook steeds water of koude thee bij je maaltijd aangeboden, dus meestal hoef je niets te betalen om iets te drinken, tenzij je natuurlijk frisdrank of alcohol wenst.
Zondag 14 september
Het is nog steeds weekend, en dus niets te doen voor school. Vandaag ben ik samen met Claudia richting 原宿 (Harajuku) gespoord. Harajuku staat bekend om zijn Cosplay-typetjes (Costume-play, Japanse jeugd verkleed in allerlei personages gaande van typische schoolmeisjes, over manga-personages, tot monsterachtigen), en vele kledingwinkels. Na een uur of twee in de overvolle winkelstraten en kledingwinkels (denk aan de Meir of Nieuwstraat in het midden van de solden, maar dan veel smaller en met meer volk) besloten we richting 明治神宮 (Meiji-jingu, Meiji-schrijn) te trekken. Dit schrijn bevindt zich op amper 200 meter van de drukke winkelstraten, maar daar is niets van te merken. Heel vreemd om dat te zien. Te midden van het drukke Tokyo ligt een groot bos, waar iedereen tot rust komt. Het Meiji-schrijn is gebouwd ter ere van keizer Meiji en keizerin Shōken, die de eerste keizers waren na een heel lange periode waarin de keizers van het voorfront verdrongen waren.
Het was echt een heel mooie wandeling te midden van de hoge bomen en 鳥居 (torii, de poorten van een Shintō-heiligdom; Shintō is de autochtone religie van Japan). Toen we het schrijn naderden was er net een huwelijk aan de gang. Ik vroeg me af of het niet onbeleefd was om hiervan foto’s te nemen, maar toen ik alle Japanse toeristen foto’s zag nemen, wist ik dat het best kon.
Bij het binnen- en buitengaan van het heiligdom moet je je handen en mond reinigen. Heel apart om dat te doen, en vooral als je ziet dat werkelijk iedereen het doet.
’s Avonds zijn we nog iets gaan eten, waarna ik vroeg mijn bed ben in gekropen.
Maandag 15 september
Vandaag is het “Eerbied voor de Ouderen-dag”, en dat betekent dat we nog een extra dag niksnut-tijd hebben. Er zijn heel wat extra feestdagen, en ze hebben allemaal verschillende betekenissen, niet zoals bij ons de meeste feestdagen een religieuze oorsprong hebben.
Samen met Claudia ben ik wat eten gaan kopen in een コンビニ (Combini, Convenience store), zodat we toch niet altijd ergens moeten gaan eten. Eerlijk is eerlijk, het zijn maar gewoon maaltijden die we kunnen opwarmen in de microgolf. :) Het is nu eenmaal nog wat te vroeg om al zelf te beginnen kopen, want we weten niet of we zelf potten en pannen moeten kopen, en waar we het best vlees/ vis en rijst kopen. Plus, uit eten gaan, of een kant-en-klaar gerecht kopen is goedkoop :).
Ik heb werkelijk niets te doen, en dus heb ik Claudia’s kanjiboek geleend, en wat kanji doorgenomen, want woensdag hebben we al onze Placement Test, die beslist in welk level we ingedeeld worden. Ook heb ik mijn Humo’s al uitgelezen… ik wacht dus vol ongeduld tot ik een pakketje krijg (hint hint! J)… Ja, en de eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat ik vandaag deze ganse blog geschreven heb (natuurlijk, tot wat er vandaag gebeurt).
’s Avonds is er ook weer een nieuwe lichting buitenlandse studenten aangekomen; blijkbaar niemand meer voor het Intensive Japanese-programma.
Dinsdag 16 september
Een saaie dag, en dit door de rare gewoonte van Japanners om constant alles voor te lezen. Vandaag was het weer een Orietation-dag, deze keer ivm het Intensive Japanese Language Program. We kregen, net zoals bij de vorige kennismakingen, een zak vol met boeken, en ipv eens snel door te nemen wat in die zak zat, begon de spreker van dienst zowaar één van de boeken helemaal luidop voor te lezen. Ware het nog dat dat boek in ’t Japans geschreven was, neenee, hij las gewoon de Engelse vertaling voor… Japanners en hun rare kuren toch J
We hebben ook onze studentenpas in ontvangst mogen nemen én kregen een paswoord en ID van Waseda University, maar… dat ID en paswoord kunnen we pas gebruiken vanaf 21 september, omdat “dan het echte schooljaar begint” en “we nog geen echte Waseda studenten zijn nu”…
Er zat dus niets anders op dan ’s avonds weer naar een internetcafé te gaan, en mails door te nemen. En ik had geluk: Dimitri was online, jeej! Toch eindelijk eens live kunnen babbelen, al was het gewoon via de chat van Gmail.
Na het getetter nog snel iets eetbaar gekocht, en vol spanning gewacht op een telefoontje van Dimitri (jaja, ik heb telefoon in mijn kamer, enkel om binnen het gebouw te bellen, en telefoontjes te ontvangen; zelf kan ik niet naar “buiten” bellen).
Oh, het belangrijkste vergeet ik bijna: ik heb zowaar gestudeerd voor de Placement test. Nu ja, gestudeerd, eigenlijk gewoon wat kanji doorgenomen en hier en daar een constructie herhaald.
Woensdag 17 september: Placement test
Na een ietwat woelige nacht, en met een lichaam dat nog in slaap-modus zat, richting placement test gelopen/ gewandeld/ geslenterd. ’t Is toch belangrijk om een goeie test af te leggen, maar da’s niet steeds simpel (heb ik nu ondervonden).
Het was een nogal wisselvallige test, met dingen die ik ab-so-luut zeker wist, dingen waar ik nog nooit van gehoord had, en dingen die ik moest kennen, maar waarbij mijn gatenkaas-geheugen mij in de steek liet.
Toen iedereen verlost was van die 7 akelige vellen papier, begon de horror pas echt: opeens stond er op het grote bord vooraan in de aula dat enkel studenten van het 別科 (Bekka, special course)-programma (is dus eigenlijk gewoon het Intensive Japananese Language Program (IJLP)) nog wat langer moesten blijven, omdat die een 作文 (sakubun, opstel) moesten schrijven… In amper 20 minuten, jawel!
Wel ja, zo gezegd zo gedaan, en voila, het zat erop. Nu is het alleen nog afwachten hoe het met de resultaten gesteld zal zijn.
Ik geef eerlijk toe dat ik niet verwacht dat ik in de hoogste regionen van dit programma terecht zal komen, maar wel dat ik gewoon middelmaat zal zijn. In Leuven ben ik immers ook absoluut geen primus, dus zal dat hier ook niet het geval zijn. In gelijk welk level ik ook beland, het zal sowieso een verrijking van mijn kennis (van het Japans) zijn.
Donderdag 18 september
Weer een luilekkerdag, wegens geen enkele oriëntatie. Laat opgestaan en op het gemakje de was gedaan. Jaja, Ellen heeft zowaar de was gedaan. J Ik heb wel even hulp moeten vragen aan de conciërge, Nakamura-san, omdat de wasmachine en de droogkast in de verste verte niet leken op die die we thuis hebben (niet dat ik thuis ooit de was al gedaan heb, maar toch). Het was eigenlijk vrij simpel, en daar was ik wel blij om.
’s Avonds ben ik samen met Claudia naar een お茶会 (ochakai, theeceremonie-party) gegaan. Er was nog 1 ander buitenlands meisje aanwezig, maar de rest waren allemaal Japanners. ’t Was weer een ideaal moment om het Japans wat te oefenen J. De ochakai was niet de heel traditionele, maar de bedoeling is dat we binnen een maand wel een traditionele doen, en dus was deze ontmoeting een inleiding tot. We hebben de geschiedenis van de theeceremonie doorgenomen, samen thee gemaakt, en het drinken van de thee geoefend. Volgende keer zullen er echte tatami liggen, en zullen we weer wat verder gaan op de Weg van de Thee (茶道, sadō).
Vrijdag 19 september: Testresultaten!
Na een ietwat akelige droom (zware buis!), met een bang hartje naar de mededeling van de testresultaten gegaan. Alhoewel het niet echt veel uitmaakt waar ik beland, toch had ik graag een goed resultaat behaald, zoals eerder vermeld vond ik de middenmoot goed genoeg (mijn hoop was gevestigd op minimum level 4 van 8 halen, liefst level 5 ~8 is hoogste).
Toen Claudia, die werkelijk fantastisch goed Japans kan spreken, haar level toonde, sloeg de schrik me om het hart! Zij had level 5 behaald, en ik dacht echt dat het voor mij een ware ramp ging worden. Tot mijn grote vreugde was dit echter niet het geval: ik zit ook in groep 5! Jeuj jeuj! Ok, het kan altijd beter, en misschien had ik ook effectief iets hoger moeten zitten, maar als ik zie dat enkel Koreanen (die tijdens hun schoolcarrière Japans als 2de taal leren) in level 6 en 7 zitten, ja, dan ben ik uiterst tevreden. Ok, ik zou liegen, er zitten een Wit-Russische en een Spanjaard in level 7, maar niemand heeft level 8 gehaald. Ik vind dus dat ik het uiterst behoorlijk gedaan heb.
Direct na de bekendmaking van de levels werden we per level ingedeeld, om wat extra uitleg te krijgen over welke vakken we kunnen volgen. Toen dat gedaan was, ben ik direct in dat boekje (met alle vakken, hun uitleg, beoordelingscriteria, …) beginnen bladeren en heb ik een schema opgesteld.
We moeten 13 vakken (=13 credits) volgen, en daarvan zijn er 3 reeds in onze plaats gekozen. In lagere levels zijn dat er 5, in levels 7 en 8 nul. Die 3 zijn eigenlijk een soort van leesoefeningen, waar we grammatica zullen leren, maar ook opstellen zullen moeten schrijven en daar dan een soort van spreekbeurt over moeten geven. Een beetje van alles dus.
De andere vakken waar we verplicht 1 uit moeten kiezen: luisteren, lezen, mondeling, schrijven, grammatica, kanji (de karakters van Chinese oorsprong) en uitspraak. Er zijn van elk van deze vakken verschillende delen, dus er is werkelijk een zeer grote keuze aan vakken aangezien de inhoud en docent meestal verschilt. De rest van de credits moeten aangevuld worden met “thema’s”. Die bevatten zowat van alles, van het lezen van de Japanse krant, tot via Japanse tv-drama’s Japans leren.
’s Avonds nog iets gaan drinken in de English Pub “Hub”, en daar eigenlijk enkel Japans gebabbeld. We hadden tof gezelschap, en hebben nu al afgesproken dat we elkaar volgende week vrijdag ginder weer zullen treffen!
Zaterdag 20 september: Tokyo Tour
In ons welkomstpakket zat een ietwat raar papiertje met allerhande grappige foto’s van bezienswaardigheden op afgedrukt: dit waren dé redenen om naar Tokyo te komen! Aangezien we zulke dingen toch echt niet mochten missen, vertrokken we omstreeks 10u naar de ontmoetingsplaats. Daar konden we kiezen naar welke plaats in Tokyo we wilden gaan. Ik koos voor (東京タワー(Tokyo Tower) en 月島 (Tsukishima, letterlijk: maaneiland). Eerst ging de metrorit richting Tsukishima, een ietwat pittoresk dorpje in Tokyo dat bekend is voor zijn もんじゃ(monja). Dat is een gerecht waarbij vanalle groenten, samen met vlees of vis of kaas, of wat je maar wil, op een bakplaat gemixt worden (manueel, met twee hakkers) dmv de toevoeging van een waterachtig iets. Dat moet dan wat sudderen en zo krijg je een iets steviger massa om op te eten. Die moet je dan rechtstreeks van de bakplaat “schrapen” en opeten. In 1 woord: lekker. Ik zal er zeker nog eens naartoe gaan om het ook nog eens helemaal zelf te doen, deze keer hadden de Japanners het getoond. Niet dat we zelf niet mochten proberen, maar bij de pogingen van sommigen vloog het kot bijna in brand, dus er werd toch maar op veilig gespeeld door de “kenners” het te laten klaarmaken.
Daarna opnieuw met de metro, ditmaal richting Tokyo Tower. Ik had absoluut geen idee wat ik me bij deze fameuze “toren” moest voorstellen, maar toen ik hem zag was het even schrikken: het is gewoon de Eiffeltoren, in rood en wit. En, hij is ook al redelijk oud, gebouwd in 1958, net als het Atomium.
We zijn met de hele groep boven gegaan, want daar had je een enorm overzicht over Tokyo. Er waren plannetjes met beschrijvingen van de gebouwen die je zag voorzien, maar omdat ik die gebouwen eigenlijk niet echt kende, en nog nergens anders in Tokyo geweest was, vond ik het niet echt heel speciaal. Wat me opviel was het groot aantal schrijnachtige plaatsen en begraafplaatsen dat we konden zien.
Het was ondertussen reeds 17u geworden, dus trokken we terug richting Nishi Waseda, waar de vrijwilligers nog een 飲み会(nomikai, drinkpartij) gingen doen. Ik ben echter samen met Claudia teruggekeerd naar de dorm, om er onze eerste echt zelfgemaakte maaltijd te bereiden. Het werd een mengeling van gehakt, met kool, tomaat, tomatensaus en rijst. Het klinkt misschien bijzonder raar, maar het was eigenlijk heel lekker. We waren dus bijzonder content dat het niet mislukt was, en weten nu dat we toch al iets kunnen ineen flansen.
Ik ben al rond 22u gaan slapen, maar schoot rond 24u wakker omdat mijn pc nog steeds muziek aan het afspelen was… Oeps! Nadien schoot ik rond 4u nog eens wakker, omdat ik helemaal dooreengeschud werd, en er enorm veel lawaai was: ik vermoed dat dit mijn eerste aardbeving was! Heel raar, duurde maximum een minuut ofzo, heb het niet getimed, maar was toch even van mijn melk omdat het zo plots en hevig was.
Zondag 21 september: eindelijk internet?!
Dit is de dag dat ik eindelijk hoop om alles wat ik reeds geschreven heb op internet te kunnen zetten. Volgens onze papieren moet vandaag de dag zijn dat we ons kunnen inloggen met een Waseda-id, en dit vanaf 10am. Zo gezegd zo gedaan, inloggen lukt nog net, maar een andere site openen is zowaar onmogelijk! EDIT: nu lukt het dus wel (vandaar deze blog-update) :)
Wat ik zeker niet mag vergeten te melden:
Zoals jullie kunnen lezen gaat alles goed met me. Ik raak stilletjes aan gewend aan dit nieuwe land. Vrienden maken gaat ook geleidelijk aan, en zal waarschijnlijk nog sneller gaan wanneer we les hebben. Japans praten lukt ook redelijk, al vinden Japanners dat mijn Japans とても上手 (totemo jōzu= héél goed) is, ze zijn gewoon véél te vriendelijk :P.
En last but not least: proficiat honnepon met je “afgestudeerd-zijn”!!! Op naar de dagelijkse sleur van werken ~vanaf morgen al...
Eindelijk is het zover: mijn eerste blog vanuit Japan.
Door wat problemen met internet op mijn kamer (ik heb een ID-nr. en een paswoord van Waseda University nodig) is dit bericht dus wat later dan verwacht op deze blog geraakt.
Omdat het nogal chaotisch zou worden als ik mijn gedachten hier gewoon zet, zal ik proberen een chronologisch overzicht te geven vanaf mijn vertrek uit België en verblijf in Japan tot nu toe.
Ik besef ook wel dat het waarschijnlijk soms wat chaotisch getypt is, maar ja, wat wil je... zoveel indrukken moeten verwerken is niet eenvoudig :)
Maandag 8 september: hét vertrek
Zoals verwacht was het geen aangename dag, of toch tenminste een dag waar een dubbel gevoel aan vast hing.
Ik denk dat iedereen die voor een lange periode vertrokken is naar het buitenland weet over welk gevoel ik het heb: de pijn om iedereen die je dierbaar is achter te moeten laten, maar aan de andere kant de spanning omdat er een heel nieuwe wereld zal opengaan. Zo was het ook bij mij, en het moment in de vertrekhal van Brussels Airport (ofwel: Zaventem J ) is dan ook een te gevoelig punt om constant aan terug te denken.
Vanuit Brussel vloog ik richting London Heathrow met een klein vliegtuig van British Airways, een zeer korte, maar ook bijzonder comfortabele vlucht. In amper 45 minuten stonden we aan de grond in het VK. De stress die ik had over het halen van mijn transfer richting Tokyo Narita was geheel onnodig. Gewoon een busje nemen naar de andere terminal, douane passeren, papieren in orde brengen en hupla, daar zat ik dan in de transitzone.
Er liepen gigantisch veel Japanners rond, en al meteen was het raak: een Japanse dame sprak me aan. Toen ik haar verzekerde dat ze ook in het Japans mocht praten riep ze er meteen enkele van haar reisgenoten bij. Een leuk gesprek over het hoe en waarom van mijn studies en verblijf in Japan was het gevolg. Meteen een goed begin van het tweede deel van de lange reis.
De vlucht naar Japan ging met een groot vliegtuig van Virgin Atlantic Airways, waar ik het geluk had dat ik helemaal alleen zat op een rij. Het vliegtuig was enorm lang en breed: als ik me goed herinner waren er een 70-tal rijen en was de zetelindeling 2-4-2. Ik had de luxe om helemaal alleen te zitten, en had dus plaats genoeg om al mijn spullen te deponeren en comfortabel de namiddag (Belgische tijd)/ nacht (Japanse tijd) in te gaan.
De stewards en stewardessen waren zeer vriendelijk en gedurende de hele vlucht heel behulpzaam. Om de zoveel tijd werd eten en drinken aangeboden, leuk.
Van slapen is niet zoveel in huis gekomen, door het grote aanbod films, tv-series en muziek. Dimitri zal blij zijn als hij weet dat Family Guy ook aangeboden wordt :).
Dinsdag 9 september: aankomst in Japan
(ondertussen is het natuurlijk al dinsdag geworden)
Dus, na een vlucht van om en bij de 12 uur (normaal 14 uur, maar de piloot kondigde al van bij vertrek aan dat we sneller in Tokyo zouden aankomen dan verwacht), zonder slaap, kwam ik aan in Japan. Ik moet zeggen, ’t was een speciaal gevoel toen ik uit het raampje van het vliegtuig keek en besefte dat het land waar we boven vlogen wel degelijk Japan was.
Na douaneformaliteiten en bagage-ophaling was het eindelijk zover: ik ontmoette iemand van Waseda University en werd onmiddellijk bij een paar mede 留学生 (ryūgakusei, buitenlandse student). Het toeval wou dat ze allemaal van Franse origine waren en dus enkel Frans spraken. Was me dat een rare eerste kennismaking met Japan. :)
Beetje bij beetje kwamen andere studenten aan, en na een dik uur wachten, en 10 extra studenten erbij, vertrokken we met de trein richting 新宿 (Shinjuku). Shinjuku is het gebied in Tokyo waar de universiteit zich bevindt. Maar, Shinjuku zelf is ook nog eens opgedeeld in verschillende gebieden, waarvan 西早稲田 (Nishi-Waseda) er één is. In dit kleiner gebied bevindt zich Waseda University.
In Shinjuku werden we opgewacht door Japanse studenten die ons zouden begeleiden naar onze dorm. Stuk voor stuk leuke mensen, die ons natuurlijk prezen omwille van onze goede kennis van het Japans… Iedereen die in al in Japan geweest is en ook maar een beetje Japans kan spreken, weet waar ik het over heb :). Na de uitgebreide kennismaking moesten we in Shinjuku overstappen op een andere trein richting 高田馬場(Takadanobaba), een plaats niet zo ver van onze dorm. Echter, omdat we zwaar geladen waren, een valies met bagage voor een jaar is niet te onderschatten, namen we nog een bus. Na een kwartiertje stappen (het leek eindeloos lang te duren in de verschrikkelijke hitte) kwamen we aan bij de dorm waar 中村さん (Nakamura-san), de conciërge, ons stond op te wachten. Al snel kregen we onze kamer toegewezen, en ik ben er best wel tevreden mee, ook al is ze vrij klein.
Omdat het inmiddels al rond 14u geworden was, namen de Japanse studenten ons mee naar een plaatselijke eettent: Saizeriya. Ondertussen weet ik hoe het uitgesproken wordt, maar op dat moment was het totaal onverstaanbaar, waarschijnlijk omwille van de vermoeidheid, warmte en onkunde van het Japans. Waar we ’s avonds gaan eten zijn kan ik me al niet meer herinneren; de jetlag heeft een deel van mijn geheugen aangetast.
Ja, ik ben ook het slachtoffer geworden van jetlag: tot 4u ’s morgens wakker liggen, omdat het nog bijlange geen slaaptijd is (in België is het dan 9u), of in het midden van de nacht opstaan, zich wassen en aankleden en dan beseffen dat het 1u ’s nachts is… Zulke dingen heb ik zeker en vast meegemaakt hier.
Woensdag 10 september: mijn verjaardag, vergeten…
Na een moeilijke nacht uit mijn bed gekropen en samen met een ganggenote (Claudia uit Londen) op zoek gegaan naar een bepaald gebouw in de Waseda University Campus. Het eerste probleem stelde zich dat we enkele gebouwen van de campus zagen, maar geen idee hadden hoe er te geraken. Een zeer vriendelijke Japanse dame zag dat we wat stonden te sukkelen en toonde ons hoe we op de campus konden geraken. Het volgende probleem was het vinden van dat bepaalde gebouw: gemakkelijker gezegd dan gedaan, want er zijn immens veel gebouwen, en we hadden geen plannetje. Ik denk dat ze zich wel wat voorzien hadden op onwetende nieuwe buitenlandse studenten, want overal stonden gidsen :).
Uiteindelijk net op tijd het gebouw en lokaal gevonden, en zo begon de eerste kennismaking met 早大 (Sōdai, de afkorting van 早稲田大学: Waseda Daigaku= Waseda University). Een hele dag volgde de ene presentatie de andere op. Verschrikkelijk vermoeiend om alles te aanhoren, en dingen in te vullen.
Diezelfde dag heb ik ook een 携帯電話 (keitaidenwa, ofwel een GSM) gehuurd. Omdat ik niet alles onmiddellijk begreep heb ik maar de hulp gevraagd van een paar Japanse meisjes. De behulpzaamheid druipt er gewoon vanaf. Ik vraag me af of dat bij ons ook zo zou zijn…
Toen ik het eindelijk allemaal wat snapte heb ik even naar huis gebeld, waar mama mij meteen een gelukkige verjaardag toewenste… Ik was het zowaar zelf vergeten! Can you imagine?!
Na nog enkele kleine dingen gekocht te hebben, kwestie van toiletpapier in huis te hebben enzo J, is bij mij het licht uitgegaan en vanaf dan ben ik zowat op automatische piloot richting kot gestapt. Ik denk dat ik rond 20u30 al in slaap lag.
Donderdag 11 september: nog presentaties en kennismakingen
Zeven jaar na 9/11, en ik had absoluut geen besef van tijd. Het besef van plaats was er wel, gelukkig.
Vandaag stonden allerlei regelgevingen omtrent het leven in onze 寮(ryō, dormitory) op het programma. Ik had mij aan van alles verwacht, dus het viel goed mee. Nadien was het de bedoeling dat we in groep, en met behulp van Japanse studenten allerhande papieren voor de Foreign Registraten Card en National Health Insurance zouden invullen. Een heleboel paperassen, die tot op de letter juist moesten zijn (lees: 1 dingetje fout en alles opnieuw invullen, want doorstrepen verboden!).
Het slapen ging al iets beter en dus waren we overdag ook iets kwieker. Gevolg: ’s avonds maakten we een uitstap richting 秋葉原 (Akihabara, de electronica-hemel bij uitstek). Ik moet zeggen, het was de moeite. Ik heb me niet laten gaan, dat is voor een volgende keer, want nu moet ik nog teveel andere dingen kopen (kwestie van hier volledig geïnstalleerd te geraken).
Vrijdag 12 september
Richting Shinjuku vandaag: de papieren die we donderdag ingevuld hadden moesten vandaag ingediend worden. Een hele onderneming: aangekomen om 12u ’s middags en pas om 19u weer kunnen vertrekken… Och ja, achteraf gezien is het maar peanuts, maar op dat moment is dat lange wachten en in het Japans overlopen van die papieren werkelijk hell.
Maar, het was wel het ideale moment om nog wat andere mensen te leren kennen: Julia uit Wit-Rusland, Leah uit Papoea-Nieuw-Guinea, Ken uit Australië, enzovoort…
Wat ik zeker nog moet vermelden is dat Shinjuku en Akihabara meer lijken om het Tokyo dat we kennen uit boekjes en tv-reportages. Ik had me verwacht aan een enorm drukke metropool, met enorme lichtreclames en verschrikkelijk hoge gebouwen…. Shinjuku en Akihabara komen aan dat beeld van Tokyo tegemoet, in tegenstelling tot Nishi-Waseda waar ik verblijf. Het is hier bijzonder rustig, en helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Nuja, zo rustig is het ook niet, maar in tegenstelling tot wat ik me voorgesteld had, is het zoals een gewone dag in Geraardsbergen of Ninove of Aalst: druk, maar niet overdreven. Onze dorm ligt een straat of 3 verder van de grote baan, en het is hier zowaar muisstil ’s nachts. Vreemd!
’s Avonds zijn we richting Takadanobaba gestapt. We hebben genoten van Happy Hour in een English Pub, Hub. De prijzen van de drank vielen zeer goed mee, zelfs buiten Happy Hour.
Zaterdag 13 september
Vandaag onze eerste vrije dag, dus lang uitslapen geblazen. Ik ben eindelijk in staat om ’s avonds wat langer op te blijven, en om dus ook een nacht door te slapen. Door slapen is nog niet echt het goede woord, want ’s nachts moet ik opstaan om de airco even aan te zetten, omwille van de hoge temperaturen in mijn kamer (29°C).
Samen met Claudia ben ik een stempel gaan kopen, zo’n typsich Japans ding, met mijn naam in gegraveerd. Die stempel hebben we nodig om een Japanse rekening te kunnen openen, dus zeker noodzakelijk. Het duurde even voor we de winkel gevonden hadden waar ze die stempels maken en verkopen, maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Op onze weg richting die winkel hebben we ook voor het eerst kennisgemaakt met de prijzen van het fruit. In 1 woord: duur. Een voorbeeld: voor een appel betaal je om en bij 1 euro.
Daartegenover staat natuurlijk wel de prijs van het eten. Je kan hier gemakkelijk gaan eten voor minder dan 1000 yen (komt overeen met ongeveer 6,25 euro). Daarvoor heb je dan een mooie maaltijd met veel rijst en vlees, vis, groenten, saus… De goedkoopste maaltijd die ik tot nu toe genuttigd heb kostte amper 380 yen (=2,3 euro). Je krijgt hier ook steeds water of koude thee bij je maaltijd aangeboden, dus meestal hoef je niets te betalen om iets te drinken, tenzij je natuurlijk frisdrank of alcohol wenst.
Zondag 14 september
Het is nog steeds weekend, en dus niets te doen voor school. Vandaag ben ik samen met Claudia richting 原宿 (Harajuku) gespoord. Harajuku staat bekend om zijn Cosplay-typetjes (Costume-play, Japanse jeugd verkleed in allerlei personages gaande van typische schoolmeisjes, over manga-personages, tot monsterachtigen), en vele kledingwinkels. Na een uur of twee in de overvolle winkelstraten en kledingwinkels (denk aan de Meir of Nieuwstraat in het midden van de solden, maar dan veel smaller en met meer volk) besloten we richting 明治神宮 (Meiji-jingu, Meiji-schrijn) te trekken. Dit schrijn bevindt zich op amper 200 meter van de drukke winkelstraten, maar daar is niets van te merken. Heel vreemd om dat te zien. Te midden van het drukke Tokyo ligt een groot bos, waar iedereen tot rust komt. Het Meiji-schrijn is gebouwd ter ere van keizer Meiji en keizerin Shōken, die de eerste keizers waren na een heel lange periode waarin de keizers van het voorfront verdrongen waren.
Het was echt een heel mooie wandeling te midden van de hoge bomen en 鳥居 (torii, de poorten van een Shintō-heiligdom; Shintō is de autochtone religie van Japan). Toen we het schrijn naderden was er net een huwelijk aan de gang. Ik vroeg me af of het niet onbeleefd was om hiervan foto’s te nemen, maar toen ik alle Japanse toeristen foto’s zag nemen, wist ik dat het best kon.
Bij het binnen- en buitengaan van het heiligdom moet je je handen en mond reinigen. Heel apart om dat te doen, en vooral als je ziet dat werkelijk iedereen het doet.
’s Avonds zijn we nog iets gaan eten, waarna ik vroeg mijn bed ben in gekropen.
Maandag 15 september
Vandaag is het “Eerbied voor de Ouderen-dag”, en dat betekent dat we nog een extra dag niksnut-tijd hebben. Er zijn heel wat extra feestdagen, en ze hebben allemaal verschillende betekenissen, niet zoals bij ons de meeste feestdagen een religieuze oorsprong hebben.
Samen met Claudia ben ik wat eten gaan kopen in een コンビニ (Combini, Convenience store), zodat we toch niet altijd ergens moeten gaan eten. Eerlijk is eerlijk, het zijn maar gewoon maaltijden die we kunnen opwarmen in de microgolf. :) Het is nu eenmaal nog wat te vroeg om al zelf te beginnen kopen, want we weten niet of we zelf potten en pannen moeten kopen, en waar we het best vlees/ vis en rijst kopen. Plus, uit eten gaan, of een kant-en-klaar gerecht kopen is goedkoop :).
Ik heb werkelijk niets te doen, en dus heb ik Claudia’s kanjiboek geleend, en wat kanji doorgenomen, want woensdag hebben we al onze Placement Test, die beslist in welk level we ingedeeld worden. Ook heb ik mijn Humo’s al uitgelezen… ik wacht dus vol ongeduld tot ik een pakketje krijg (hint hint! J)… Ja, en de eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat ik vandaag deze ganse blog geschreven heb (natuurlijk, tot wat er vandaag gebeurt).
’s Avonds is er ook weer een nieuwe lichting buitenlandse studenten aangekomen; blijkbaar niemand meer voor het Intensive Japanese-programma.
Dinsdag 16 september
Een saaie dag, en dit door de rare gewoonte van Japanners om constant alles voor te lezen. Vandaag was het weer een Orietation-dag, deze keer ivm het Intensive Japanese Language Program. We kregen, net zoals bij de vorige kennismakingen, een zak vol met boeken, en ipv eens snel door te nemen wat in die zak zat, begon de spreker van dienst zowaar één van de boeken helemaal luidop voor te lezen. Ware het nog dat dat boek in ’t Japans geschreven was, neenee, hij las gewoon de Engelse vertaling voor… Japanners en hun rare kuren toch J
We hebben ook onze studentenpas in ontvangst mogen nemen én kregen een paswoord en ID van Waseda University, maar… dat ID en paswoord kunnen we pas gebruiken vanaf 21 september, omdat “dan het echte schooljaar begint” en “we nog geen echte Waseda studenten zijn nu”…
Er zat dus niets anders op dan ’s avonds weer naar een internetcafé te gaan, en mails door te nemen. En ik had geluk: Dimitri was online, jeej! Toch eindelijk eens live kunnen babbelen, al was het gewoon via de chat van Gmail.
Na het getetter nog snel iets eetbaar gekocht, en vol spanning gewacht op een telefoontje van Dimitri (jaja, ik heb telefoon in mijn kamer, enkel om binnen het gebouw te bellen, en telefoontjes te ontvangen; zelf kan ik niet naar “buiten” bellen).
Oh, het belangrijkste vergeet ik bijna: ik heb zowaar gestudeerd voor de Placement test. Nu ja, gestudeerd, eigenlijk gewoon wat kanji doorgenomen en hier en daar een constructie herhaald.
Woensdag 17 september: Placement test
Na een ietwat woelige nacht, en met een lichaam dat nog in slaap-modus zat, richting placement test gelopen/ gewandeld/ geslenterd. ’t Is toch belangrijk om een goeie test af te leggen, maar da’s niet steeds simpel (heb ik nu ondervonden).
Het was een nogal wisselvallige test, met dingen die ik ab-so-luut zeker wist, dingen waar ik nog nooit van gehoord had, en dingen die ik moest kennen, maar waarbij mijn gatenkaas-geheugen mij in de steek liet.
Toen iedereen verlost was van die 7 akelige vellen papier, begon de horror pas echt: opeens stond er op het grote bord vooraan in de aula dat enkel studenten van het 別科 (Bekka, special course)-programma (is dus eigenlijk gewoon het Intensive Japananese Language Program (IJLP)) nog wat langer moesten blijven, omdat die een 作文 (sakubun, opstel) moesten schrijven… In amper 20 minuten, jawel!
Wel ja, zo gezegd zo gedaan, en voila, het zat erop. Nu is het alleen nog afwachten hoe het met de resultaten gesteld zal zijn.
Ik geef eerlijk toe dat ik niet verwacht dat ik in de hoogste regionen van dit programma terecht zal komen, maar wel dat ik gewoon middelmaat zal zijn. In Leuven ben ik immers ook absoluut geen primus, dus zal dat hier ook niet het geval zijn. In gelijk welk level ik ook beland, het zal sowieso een verrijking van mijn kennis (van het Japans) zijn.
Donderdag 18 september
Weer een luilekkerdag, wegens geen enkele oriëntatie. Laat opgestaan en op het gemakje de was gedaan. Jaja, Ellen heeft zowaar de was gedaan. J Ik heb wel even hulp moeten vragen aan de conciërge, Nakamura-san, omdat de wasmachine en de droogkast in de verste verte niet leken op die die we thuis hebben (niet dat ik thuis ooit de was al gedaan heb, maar toch). Het was eigenlijk vrij simpel, en daar was ik wel blij om.
’s Avonds ben ik samen met Claudia naar een お茶会 (ochakai, theeceremonie-party) gegaan. Er was nog 1 ander buitenlands meisje aanwezig, maar de rest waren allemaal Japanners. ’t Was weer een ideaal moment om het Japans wat te oefenen J. De ochakai was niet de heel traditionele, maar de bedoeling is dat we binnen een maand wel een traditionele doen, en dus was deze ontmoeting een inleiding tot. We hebben de geschiedenis van de theeceremonie doorgenomen, samen thee gemaakt, en het drinken van de thee geoefend. Volgende keer zullen er echte tatami liggen, en zullen we weer wat verder gaan op de Weg van de Thee (茶道, sadō).
Vrijdag 19 september: Testresultaten!
Na een ietwat akelige droom (zware buis!), met een bang hartje naar de mededeling van de testresultaten gegaan. Alhoewel het niet echt veel uitmaakt waar ik beland, toch had ik graag een goed resultaat behaald, zoals eerder vermeld vond ik de middenmoot goed genoeg (mijn hoop was gevestigd op minimum level 4 van 8 halen, liefst level 5 ~8 is hoogste).
Toen Claudia, die werkelijk fantastisch goed Japans kan spreken, haar level toonde, sloeg de schrik me om het hart! Zij had level 5 behaald, en ik dacht echt dat het voor mij een ware ramp ging worden. Tot mijn grote vreugde was dit echter niet het geval: ik zit ook in groep 5! Jeuj jeuj! Ok, het kan altijd beter, en misschien had ik ook effectief iets hoger moeten zitten, maar als ik zie dat enkel Koreanen (die tijdens hun schoolcarrière Japans als 2de taal leren) in level 6 en 7 zitten, ja, dan ben ik uiterst tevreden. Ok, ik zou liegen, er zitten een Wit-Russische en een Spanjaard in level 7, maar niemand heeft level 8 gehaald. Ik vind dus dat ik het uiterst behoorlijk gedaan heb.
Direct na de bekendmaking van de levels werden we per level ingedeeld, om wat extra uitleg te krijgen over welke vakken we kunnen volgen. Toen dat gedaan was, ben ik direct in dat boekje (met alle vakken, hun uitleg, beoordelingscriteria, …) beginnen bladeren en heb ik een schema opgesteld.
We moeten 13 vakken (=13 credits) volgen, en daarvan zijn er 3 reeds in onze plaats gekozen. In lagere levels zijn dat er 5, in levels 7 en 8 nul. Die 3 zijn eigenlijk een soort van leesoefeningen, waar we grammatica zullen leren, maar ook opstellen zullen moeten schrijven en daar dan een soort van spreekbeurt over moeten geven. Een beetje van alles dus.
De andere vakken waar we verplicht 1 uit moeten kiezen: luisteren, lezen, mondeling, schrijven, grammatica, kanji (de karakters van Chinese oorsprong) en uitspraak. Er zijn van elk van deze vakken verschillende delen, dus er is werkelijk een zeer grote keuze aan vakken aangezien de inhoud en docent meestal verschilt. De rest van de credits moeten aangevuld worden met “thema’s”. Die bevatten zowat van alles, van het lezen van de Japanse krant, tot via Japanse tv-drama’s Japans leren.
’s Avonds nog iets gaan drinken in de English Pub “Hub”, en daar eigenlijk enkel Japans gebabbeld. We hadden tof gezelschap, en hebben nu al afgesproken dat we elkaar volgende week vrijdag ginder weer zullen treffen!
Zaterdag 20 september: Tokyo Tour
In ons welkomstpakket zat een ietwat raar papiertje met allerhande grappige foto’s van bezienswaardigheden op afgedrukt: dit waren dé redenen om naar Tokyo te komen! Aangezien we zulke dingen toch echt niet mochten missen, vertrokken we omstreeks 10u naar de ontmoetingsplaats. Daar konden we kiezen naar welke plaats in Tokyo we wilden gaan. Ik koos voor (東京タワー(Tokyo Tower) en 月島 (Tsukishima, letterlijk: maaneiland). Eerst ging de metrorit richting Tsukishima, een ietwat pittoresk dorpje in Tokyo dat bekend is voor zijn もんじゃ(monja). Dat is een gerecht waarbij vanalle groenten, samen met vlees of vis of kaas, of wat je maar wil, op een bakplaat gemixt worden (manueel, met twee hakkers) dmv de toevoeging van een waterachtig iets. Dat moet dan wat sudderen en zo krijg je een iets steviger massa om op te eten. Die moet je dan rechtstreeks van de bakplaat “schrapen” en opeten. In 1 woord: lekker. Ik zal er zeker nog eens naartoe gaan om het ook nog eens helemaal zelf te doen, deze keer hadden de Japanners het getoond. Niet dat we zelf niet mochten proberen, maar bij de pogingen van sommigen vloog het kot bijna in brand, dus er werd toch maar op veilig gespeeld door de “kenners” het te laten klaarmaken.
Daarna opnieuw met de metro, ditmaal richting Tokyo Tower. Ik had absoluut geen idee wat ik me bij deze fameuze “toren” moest voorstellen, maar toen ik hem zag was het even schrikken: het is gewoon de Eiffeltoren, in rood en wit. En, hij is ook al redelijk oud, gebouwd in 1958, net als het Atomium.
We zijn met de hele groep boven gegaan, want daar had je een enorm overzicht over Tokyo. Er waren plannetjes met beschrijvingen van de gebouwen die je zag voorzien, maar omdat ik die gebouwen eigenlijk niet echt kende, en nog nergens anders in Tokyo geweest was, vond ik het niet echt heel speciaal. Wat me opviel was het groot aantal schrijnachtige plaatsen en begraafplaatsen dat we konden zien.
Het was ondertussen reeds 17u geworden, dus trokken we terug richting Nishi Waseda, waar de vrijwilligers nog een 飲み会(nomikai, drinkpartij) gingen doen. Ik ben echter samen met Claudia teruggekeerd naar de dorm, om er onze eerste echt zelfgemaakte maaltijd te bereiden. Het werd een mengeling van gehakt, met kool, tomaat, tomatensaus en rijst. Het klinkt misschien bijzonder raar, maar het was eigenlijk heel lekker. We waren dus bijzonder content dat het niet mislukt was, en weten nu dat we toch al iets kunnen ineen flansen.
Ik ben al rond 22u gaan slapen, maar schoot rond 24u wakker omdat mijn pc nog steeds muziek aan het afspelen was… Oeps! Nadien schoot ik rond 4u nog eens wakker, omdat ik helemaal dooreengeschud werd, en er enorm veel lawaai was: ik vermoed dat dit mijn eerste aardbeving was! Heel raar, duurde maximum een minuut ofzo, heb het niet getimed, maar was toch even van mijn melk omdat het zo plots en hevig was.
Zondag 21 september: eindelijk internet?!
Dit is de dag dat ik eindelijk hoop om alles wat ik reeds geschreven heb op internet te kunnen zetten. Volgens onze papieren moet vandaag de dag zijn dat we ons kunnen inloggen met een Waseda-id, en dit vanaf 10am. Zo gezegd zo gedaan, inloggen lukt nog net, maar een andere site openen is zowaar onmogelijk! EDIT: nu lukt het dus wel (vandaar deze blog-update) :)
Wat ik zeker niet mag vergeten te melden:
Zoals jullie kunnen lezen gaat alles goed met me. Ik raak stilletjes aan gewend aan dit nieuwe land. Vrienden maken gaat ook geleidelijk aan, en zal waarschijnlijk nog sneller gaan wanneer we les hebben. Japans praten lukt ook redelijk, al vinden Japanners dat mijn Japans とても上手 (totemo jōzu= héél goed) is, ze zijn gewoon véél te vriendelijk :P.
En last but not least: proficiat honnepon met je “afgestudeerd-zijn”!!! Op naar de dagelijkse sleur van werken ~vanaf morgen al...
zaterdag 6 september 2008
the day after
Hey allemaal,
eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die op mijn verjaardags-/afscheidsfeestje was!!!
Het was een leuke avond, en ondanks de vermoeidheid en stress heb ik er toch goed van genoten!
Ik zal hieronder een paar fotootjes plaatsen, zodat er hier toch wat sfeer aangebracht wordt :)
Het publiek (geprobeerd om zo volledig mogelijk weer te geven):
De verjaardagstaart en -snijder (eerlijk is eerlijk, ik heb alleen gegeten en gekeken, mama heeft gesneden):
jaja, ik heb ook wat gegeten en gedronken (én weet duidelijk nog niets af van de lay-out van dit gedoe):
Afsluitend: Bijna 21... in Japan
Oja, dit wil ik de mensen niet ontzeggen: heiligschennis dmv Hello Kitty!
Hoe zo een onschuldig speelgoedding toch anders kan gebruikt worden...
Tot blogs... in Japan!
eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die op mijn verjaardags-/afscheidsfeestje was!!!
Het was een leuke avond, en ondanks de vermoeidheid en stress heb ik er toch goed van genoten!
Ik zal hieronder een paar fotootjes plaatsen, zodat er hier toch wat sfeer aangebracht wordt :)
Het publiek (geprobeerd om zo volledig mogelijk weer te geven):
De verjaardagstaart en -snijder (eerlijk is eerlijk, ik heb alleen gegeten en gekeken, mama heeft gesneden): jaja, ik heb ook wat gegeten en gedronken (én weet duidelijk nog niets af van de lay-out van dit gedoe):Afsluitend: Bijna 21... in Japan
Oja, dit wil ik de mensen niet ontzeggen: heiligschennis dmv Hello Kitty!Hoe zo een onschuldig speelgoedding toch anders kan gebruikt worden...Tot blogs... in Japan!
donderdag 4 september 2008
het vertrek komt steeds dichterbij!
Jaja, het is gelukt: ik heb mijn visum in mijn bezit! Dit betekent dat ik echt kan vertrekken :)
Vandaag en morgen worden drukke dagen: ik moet mijn afscheids-/verjaardagsfeestje nog wat in goede banen leiden. Lees: versieringen maken, laatste prullen in orde brengen, zaal schikken, zorgen dat er genoeg eten en drinken is...
En daarbovenop moet ik ook zorgen dat mijn koffer zo goed als in orde geraakt. Heb de koffer vandaag nog eens heropgevuld, en het zal allemaal wel lukken: momenteel 20 kg, dus... nog 3 kg extra inproppen!!!
De stress komt nu toch steeds harder opzetten en mijn dromen zijn gevuld met Japanse taferelen. Of toch tenminste wat ik denk dat Japanse taferelen zijn, want ik heb nog niets van Japan in real life meegemaakt!
Wat betreft mijn blogberichten: ik denk dat het volgende bericht er een uit Japan zal zijn, dus nog even geduld (ja, ook voor mij), en dan begint het echte avontuur!
Groetjes!
Vandaag en morgen worden drukke dagen: ik moet mijn afscheids-/verjaardagsfeestje nog wat in goede banen leiden. Lees: versieringen maken, laatste prullen in orde brengen, zaal schikken, zorgen dat er genoeg eten en drinken is...
En daarbovenop moet ik ook zorgen dat mijn koffer zo goed als in orde geraakt. Heb de koffer vandaag nog eens heropgevuld, en het zal allemaal wel lukken: momenteel 20 kg, dus... nog 3 kg extra inproppen!!!De stress komt nu toch steeds harder opzetten en mijn dromen zijn gevuld met Japanse taferelen. Of toch tenminste wat ik denk dat Japanse taferelen zijn, want ik heb nog niets van Japan in real life meegemaakt!
Wat betreft mijn blogberichten: ik denk dat het volgende bericht er een uit Japan zal zijn, dus nog even geduld (ja, ook voor mij), en dan begint het echte avontuur!
Groetjes!
zaterdag 30 augustus 2008
en ook een tweede keer!
Haideliehoho!
Het begint al niet te goed, bijna een maand geleden dat ik nog een berichtje geschreven heb...
Och ja, zolang ik dat maar niet doe als ik ginder ver ver ver verblijf, is dat geen probleem he?!
Heb ondertussen info gekregen over mijn kot, adres zal ik zo snel mogelijk invullen in het "adres-gedeelte".
Gisteren ook aanvraag voor visum gedaan, daar mag ik woensdagnamiddag om, net op tijd dus!
Er moet nog zoveel in orde gebracht worden, vooral praktische dingen als: kledij in koffer krijgen, wat neem ik wel mee en wat niet, heb ik genoeg gerief om daar een jaar te overleven, ... De vragen die iedereen die ook een jaar in het buitenland doorgebracht heeft zich toen waarschijnlijk ook gesteld heeft!
Het komt allemaal in orde, alleen zal het voorafgegaan worden door StreSSSS!!
Tot blogs!
Het begint al niet te goed, bijna een maand geleden dat ik nog een berichtje geschreven heb...
Och ja, zolang ik dat maar niet doe als ik ginder ver ver ver verblijf, is dat geen probleem he?!
Heb ondertussen info gekregen over mijn kot, adres zal ik zo snel mogelijk invullen in het "adres-gedeelte".
Gisteren ook aanvraag voor visum gedaan, daar mag ik woensdagnamiddag om, net op tijd dus!
Er moet nog zoveel in orde gebracht worden, vooral praktische dingen als: kledij in koffer krijgen, wat neem ik wel mee en wat niet, heb ik genoeg gerief om daar een jaar te overleven, ... De vragen die iedereen die ook een jaar in het buitenland doorgebracht heeft zich toen waarschijnlijk ook gesteld heeft!
Het komt allemaal in orde, alleen zal het voorafgegaan worden door StreSSSS!!
Tot blogs!
zondag 3 augustus 2008
voor alles een eerste keer
Hallo iedereen,
zoals de titel van dit blogbericht al laat doorschijnen... mijn eerste poging tot bloggen is aangebroken!
De bedoeling van deze blog is om jullie op de hoogte te houden van mijn wel en wee in Japan, meer bepaald in Tokyo, tijdens mijn verblijf ginder vanaf 9 september e.k.
Nu ga ik eerst nog wat van de vakantie genieten, dus... tot het volgende bericht!
Ellen
zoals de titel van dit blogbericht al laat doorschijnen... mijn eerste poging tot bloggen is aangebroken!
De bedoeling van deze blog is om jullie op de hoogte te houden van mijn wel en wee in Japan, meer bepaald in Tokyo, tijdens mijn verblijf ginder vanaf 9 september e.k.
Nu ga ik eerst nog wat van de vakantie genieten, dus... tot het volgende bericht!
Ellen
Abonneren op:
Posts (Atom)
