Dag iedereen,
hier volgt mijn laatste blogbericht, vanuit België ditmaal.
Ik ben ondertussen al een hele poos thuis, en heb ook mijn herexamens (net) achter de rug, dus vond ik het tijd om deze blog, dit deel van mijn leven, af te sluiten...
Een heel kort bericht, want iedereen (of toch bijna iedereen) heeft me sinds mijn terugkomst al gezien, en dus al wel wat dingen gehoord.
Ik wil iedereen bedanken die er bij was op 19 juli, om me welkom te heten! Ik had wel gehoopt op een paar mensen om me te verwelkomen, maar dat jullie met zovelen waren, deed me toch deugd. Van 't verschieten stonden er toch traantjes in mijn ogen, terwijl ik absoluut blij was!
Aan diegenen die er niet bijwaren, da's geen ramp, en ik ben niet boos hoor :D
Toen ik 's avonds ('s nachts) in mijn bed lag, leek het alsof ik nooit vertrokken was, en de tijd gewoon stil gestaan had; alleen ben ik toch écht weg geweest, en heb ik écht bijna een jaar in Tokyo geleefd. Raar...
Voor de rest heb ik sinds mijn terugkeer gestudeerd. Bweik bweik, maar niets aan te doen. Er moesten nog wat dingen weggewerkt worden, die ik een jaar voor me uitgeschoven had.
Volgende week krijg ik de resultaten, dus tot dan zal het nog wat stressen worden.
Om deze blog af te sluiten, wil ik toch nog een paar mensen bedanken.
Aan alle brievenschrijvers: bedankt! Ik denk dat de meeste mensen wel weten dat ik kaartjes en briefjes énorm apprecieer (jaja, ik ben een fan van de post, dat is geen geheim :P), dus was het voor mij steeds prettig om enkele woorden van het thuisfront te lezen. Ik hoop dat ik jullie niet te lang op mijn antwoord heb laten wachten :)
Ook mijn ouders en zus wil ik toch bedanken omdat ze elke week 2 namiddag van hun vrije tijd aan mij gespendeerd hebben; ook de humo's en andere dingen die ik vroeg werden braaf opgestuurd, zodat ik toch geen enkel nieuwtje uit het thuisland zou missen.
Dat niet alleen, maar misschien heb ik hen ook wel meer gemist dan ik kan/wil/durf toegeven (allez, nee, echt waar! :D)...
Tot slot, last but definitely not least: Dimitri, dank je wel! Omdat je me zo snel bent komen bezoeken. Omdat je er altijd voor me was. Omdat je me vanaf het begin gesteund hebt. Omdat je je motodroom even uitgesteld hebt :). Omdat je nooit getwijfeld hebt. En, omdat je mij graag ziet, en ik jou!
Dit was het dan... het gewone leven gaat weer zijn gang...
ellen
donderdag 3 september 2009
donderdag 16 juli 2009
laatste bericht vanuit Japan
Hallo iedereen,
hier volgt mijn laatste blogbericht uit Japan.
Eerst een kort verslag over mijn reisje naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië.
Maandag 29/6
Om in KL te geraken moest ik eerst 7uur in het vliegtuig zitten. Een bijzonder aangename vlucht, omdat het vliegtuig maar half vol zat, en we constant te eten en te drinken kregen. Enige minpunt: constante turbulentie. De crew heeft geen warme dranken uitgedeeld, en op een bepaald moment viel een stewardess bijna; ze kon zich nog net vasthouden aan een paar zetels. Maar kom, ik heb ook veel geslapen, dus voor mij viel het allemaal wel mee.
Aangekomen in KL Airport moest ik in het centrum van KL zien te geraken. Heel simpel: 2 treinen nemen en ik zou heel dicht bij het hotel aankomen. 't Was inderdaad zeer simpel, alleen jammer dat ik onderweg een beeje lomp geweest ben en gevallen ben. Mijn knie volledig open, en schaafwonden op mijn been en voet. Mja, heb in een paar minuten een gans pakje papieren zakdoekjes op die wonde moeten leggen, 't bloed liep van mijn been. Nu, bijna 3 weken later, ziet het er al veel beter uit. Bijna alle korstjes zijn weg, maar heb wel nog wat littekens. Of die zullen verdwijnen, geen idee, afwachten geblazen.
Ok, terug naar KL :) Aangekomen in het station stonden Isabel en haar lief Eoin mij op te wachten. Snel gedoucht en dan iets gaan eten met een paar vrienden van Eoin.
De volgende dag (dinsdag 30/6) stond er een uitstap op het programma.
Met nog wat vrienden van Eoin die in KL waren voor de trouw van 2 van hun vrienden (een Ier en een Maleisische hindoe) zijn we naar een olifantenpark, “wilde” dieren park en een speciale grot geweest. 't Was allemaal heel leuk!!! :)
In het olifantenpark heb ik olifanten gevoederd, én... ook op 1 gezeten! Die kans heb ik niet gehad in Thailand, dus ben blij dat het er toch nog van gekomen is. Nadien naar een ander soort dierenpark. Allerhande beestjes gevoederd, maar vooral: een slang op mijn schouders gelegd. Was in 't geheel niet vies ofzo, 't was ook geen gigantisch beest, dus wa niet echt bang. Vervolgens nog een leuk ding gedaan: een beer geknuffeld! Het schattig dier werd weliswaar gevoederd om braaf te blijven, maar kom :)
Nadien naar de grot: Alvorens in die grot te geraken, moesten we een 272 treden tellende trap beklimmen. Man man man (meer zeg ik er niet over!:D )! Boven aangekomen waren er allerhande Hindoe-tempeltjes en -beelden. Aan de voet van de trap stond er ook een gi-gan-tisch Hindoe-beeld, belegd met bladgoud, indrukwekkend.
's Avonds zijn we naar een club geweest. Hoogst merkwaardige taferelen gezien. Volgens mij was het een verdoken bordeel, want amai, hoeveel hoertjes dat er daar aanwezig waren, amai. 't Is geen grapje deze keer, 't was echt enorm opvallend, maar niemand (en vooral de buitenlandse mannen-gemiddelde leeftijd 45-65j) leek zich er aan te storen.
Woensdag (1/7) een beetje uitgeslapen en dan een wandeling in KL gemaakt.
Eerste een tourtje door China Town, en dan door Little India en nog iets anders dat ik mij niet meer kan herinneren. Allemaal leuk om te zien, maar 't was zo warm, en mijn knie begon wat te zeuren, dat ik er toch niet optimaal van genoten heb.
We hebben op het plein gestaan met de langste vlaggenstok ter wereld (allez, ooit was hij toch de grootste, of 't nu nog steeds zo is weet ik niet zeker). 't Is echt een heel hoog ding.
's Avonds zijn we dan in een leuke buurt iets gaan eten; voor heel weinig geld heel goed gegeten (zoals alle dagen ervoor eigenlijk).
Donderdag (2/7) was het dan tijd voor de trouw van Michael en Raji.
Ik was de avond ervoor nog een paar schoenen (allez, 2 eigenlijk) en een kleed gaan kopen, zodat ik toch niet te veel uit de toon zou vallen. En ik was blij dat ik mijn nieuw gerief had, want 't was toch nogal een sjieke bedoening zelle.
Dus, eerst een dienst in de kerk (een katholieke Ier, vandaar), dan een klein buffet voor de aanwezigen.
's Avonds een hindoe-plechtigheid, met daarna een groot buffet.
Tussendoor zijn we naar het hotel van de vrienden van Eoin geweest, wat aan 't zwembad gelegen, moet kunnen...
De hindoe-plechtigheid was speciaal om te zien, vooral 't feit dat de mensen niet zwijgen of stilzitten. Iedereen loopt rond, nogal een chaos eigenlijk. Ondertussen zijn de priester (?) en zijn helper bezig met het uitvoeren van de trouw-plechtigheden.
Ik durfde op 't moment zelf niet te veel foto's te nemen, want tenslotte was ik daar toch maar iemand die ze niet kenden e. Heb ondertussen wat foto's te pakken gekregen van mensen die er toen bijwaren. Zowel Michael als Raji waren heel vriendelijk, en vonden het niet erg dat ik daar als “indringer” op hun bruiloft was. Nu ja, 't is niet dat ze mij konden buitenzwieren ofzo, maar ze leken toch oprecht vriendelijk.
Na het buffet was het feest ook echt afgelopen. Heel raar, geen gedans enzo. Heel anders dan bij ons. Ook geen alcohol... :(
We wilden nadien nog naar een club gaan, maar kregen niet snel genoeg een taxi te pakken, dus zijn we maar naar het hotel teruggekeerd. Nu ja, ik denk dat Isabela en Eoin dat niet erg vonden, die zien elkaar maar een paar keer per jaar, vandaar... :D
Vrijdag (3/7) op tijd opgestaan om een ticket te bemachtigen om de beroemde Petronas-Twin-Towers te gaan bezoeken. Zit ik daar 's morgens mooi te wachten, komt Eoin zeggen dat ze niet meegaan... De reden was pijn in zijn knie :P Nu ja, ik snap dat allemaal wel, geen probleem. Ben dus alleen naar de torens gegaan.
Daar bleek dat mijn ticket maar geldig was voor de late namiddag. Heb daar in de buurt nog wat rondgelopen, en ben dan teruggekeerd naar het hotel. Heb wat bijgeslapen, en dan rond de middag afgesproken met Isabela en Eoin. Dan zijn we iets gaan eten, en dan hebben we ons als kleine kinderen gedragen in het indoor-rollercoaster-pretpark. Leuk leuk leuk!! En allemaal indooooor! Nogal een duur-uitziend pretpark, dat ons amper 5 euro kostte; er was ook bijna geen volk; we vroegen ons af hoe dat rendabal kan zijn? Misschien is er in het weekend meer volk?!
Allez, dan was het tijd om naar de torens te gaan. Ook al wist ik dat het verkeer in KL nogal een ramp is, toch ben ik in een taxi gestapt. 't Kostte mij 45 min. Om bij de torens aan te komen, ook al had mij dat 's morgens maar 7 min. Gekost ofzo...
Nu ja, ik was nipt te laat, maar mocht nog bij de volgende groep aansluiten, gelukkig.
Eenmaal aangekomen op de 41ste verdieping moet ik zeggen dat ik niet geheel in de ban was van het uitzicht. Ik heb in Tokyo ook al eens zo hoog, of zelfs hoger, gestaan, dus ja. Plus, 't was nog volop licht, dus het magische effect van een grootstad met allerhande leuke lichtjes in de gebouwen was er niet. De torens zelf zijn eigenlijk 88 verdiepingen hoog (geloof ik), maar tot daar mochten we niet gaan.
Ben blij dat ik geweest ben, want 't is eigenlijk het beroemdste ding te vinden in KL.
's Avonds zijn we nog wat gaan feesten met de vrienden van Eoin, en dan was het tijd om afscheid te nemen, want wij vertrokken zaterdag alweer naar Tokyo.
Zaterdag (4/7) opnieuw een zeer aangename vlucht, vliegtuig half leeg, en goede bediening. Leuk leuk leuk!
Zondag (5/7) stond het 能力試験 (nouryoku-shiken, proficiency exam) op 't menu. Ik was heel moe, en had amper gestudeerd, maar heb er geen slecht gevoel over. Heb de antwoorden al even overlopen, en er is een slaagkans :)
Dinsdag (7/7) naar Nikko geweest met Simona (Litouwse) en Mitsu (Japanner). Omdat we gegaan zijn op een gewone weekdag was er bijna geen volk, en was 't dus zeer aangenaam om rond te lopen. We hebben alles vrij snel kunnen zien, en waren dus op een redelijk uur weer terug in Tokyo. En ja, om naar Nikko te kunnen gaan, zijn we niet naar de les gegaan :P
Vrijdag (10/7) was er de “Farewell-party” van Niji-no-Kai. Daar nog naartoe geweest, gegeten, gedronken, mensen zat zien worden. The usual :)
Ondertussen is de laatste week ingegaan, wat zeg ik... de laatste 3 dagen zijn ingegaan. Nog 3 keer slapen en ik sta weer in België.
Ik kijk er naar uit, maar er is toch een beetje een wrang gevoel aan verbonden ook: alle mensen waarmee ik hier een jaar (allez, 10,5maand) heb samengeleefd, zal ik waarschijnlijk nooit meer terugzien... Da's toch wel jammer (niet voor iedereen natuurlijk :D), maar we maken er het beste van.
Morgen (vrijdag 17/7) staat de “Farewell-Party” van Waseda University op 't programma, nadien is er nog een feestje ergens anders. Ook moet ik mijn bagage dan gaan indienen bij een service die mijn valies naar Narita zal brengen; ook mijn gsm zal ik moeten opsturen naar het bedrijf waar ik hem gehuurd heb voor een jaar. 't Zijn allemaal heel erg definitieve dingen he?!
Als ik mijn kamer nu bekijk lijkt het alsof ik net aangekomen ben, maar nee...
Zaterdag (18/7) zal ik proberen uit te slapen, nadien nog wat mensen zien; 's avons naar een vuurwerk-happening gaan, en dan tot 's morgen op skype zitten. Tot ik in de douche stap en mij klaarmaak om Japan achter te laten...
De final countdown is bijna over!
Ik zie jullie binnenkort...
Tot in België!!
ellen
hier volgt mijn laatste blogbericht uit Japan.
Eerst een kort verslag over mijn reisje naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië.
Maandag 29/6
Om in KL te geraken moest ik eerst 7uur in het vliegtuig zitten. Een bijzonder aangename vlucht, omdat het vliegtuig maar half vol zat, en we constant te eten en te drinken kregen. Enige minpunt: constante turbulentie. De crew heeft geen warme dranken uitgedeeld, en op een bepaald moment viel een stewardess bijna; ze kon zich nog net vasthouden aan een paar zetels. Maar kom, ik heb ook veel geslapen, dus voor mij viel het allemaal wel mee.
Aangekomen in KL Airport moest ik in het centrum van KL zien te geraken. Heel simpel: 2 treinen nemen en ik zou heel dicht bij het hotel aankomen. 't Was inderdaad zeer simpel, alleen jammer dat ik onderweg een beeje lomp geweest ben en gevallen ben. Mijn knie volledig open, en schaafwonden op mijn been en voet. Mja, heb in een paar minuten een gans pakje papieren zakdoekjes op die wonde moeten leggen, 't bloed liep van mijn been. Nu, bijna 3 weken later, ziet het er al veel beter uit. Bijna alle korstjes zijn weg, maar heb wel nog wat littekens. Of die zullen verdwijnen, geen idee, afwachten geblazen.
Ok, terug naar KL :) Aangekomen in het station stonden Isabel en haar lief Eoin mij op te wachten. Snel gedoucht en dan iets gaan eten met een paar vrienden van Eoin.
De volgende dag (dinsdag 30/6) stond er een uitstap op het programma.
Met nog wat vrienden van Eoin die in KL waren voor de trouw van 2 van hun vrienden (een Ier en een Maleisische hindoe) zijn we naar een olifantenpark, “wilde” dieren park en een speciale grot geweest. 't Was allemaal heel leuk!!! :)
In het olifantenpark heb ik olifanten gevoederd, én... ook op 1 gezeten! Die kans heb ik niet gehad in Thailand, dus ben blij dat het er toch nog van gekomen is. Nadien naar een ander soort dierenpark. Allerhande beestjes gevoederd, maar vooral: een slang op mijn schouders gelegd. Was in 't geheel niet vies ofzo, 't was ook geen gigantisch beest, dus wa niet echt bang. Vervolgens nog een leuk ding gedaan: een beer geknuffeld! Het schattig dier werd weliswaar gevoederd om braaf te blijven, maar kom :)
Nadien naar de grot: Alvorens in die grot te geraken, moesten we een 272 treden tellende trap beklimmen. Man man man (meer zeg ik er niet over!:D )! Boven aangekomen waren er allerhande Hindoe-tempeltjes en -beelden. Aan de voet van de trap stond er ook een gi-gan-tisch Hindoe-beeld, belegd met bladgoud, indrukwekkend.
's Avonds zijn we naar een club geweest. Hoogst merkwaardige taferelen gezien. Volgens mij was het een verdoken bordeel, want amai, hoeveel hoertjes dat er daar aanwezig waren, amai. 't Is geen grapje deze keer, 't was echt enorm opvallend, maar niemand (en vooral de buitenlandse mannen-gemiddelde leeftijd 45-65j) leek zich er aan te storen.
Woensdag (1/7) een beetje uitgeslapen en dan een wandeling in KL gemaakt.
Eerste een tourtje door China Town, en dan door Little India en nog iets anders dat ik mij niet meer kan herinneren. Allemaal leuk om te zien, maar 't was zo warm, en mijn knie begon wat te zeuren, dat ik er toch niet optimaal van genoten heb.
We hebben op het plein gestaan met de langste vlaggenstok ter wereld (allez, ooit was hij toch de grootste, of 't nu nog steeds zo is weet ik niet zeker). 't Is echt een heel hoog ding.
's Avonds zijn we dan in een leuke buurt iets gaan eten; voor heel weinig geld heel goed gegeten (zoals alle dagen ervoor eigenlijk).
Donderdag (2/7) was het dan tijd voor de trouw van Michael en Raji.
Ik was de avond ervoor nog een paar schoenen (allez, 2 eigenlijk) en een kleed gaan kopen, zodat ik toch niet te veel uit de toon zou vallen. En ik was blij dat ik mijn nieuw gerief had, want 't was toch nogal een sjieke bedoening zelle.
Dus, eerst een dienst in de kerk (een katholieke Ier, vandaar), dan een klein buffet voor de aanwezigen.
's Avonds een hindoe-plechtigheid, met daarna een groot buffet.
Tussendoor zijn we naar het hotel van de vrienden van Eoin geweest, wat aan 't zwembad gelegen, moet kunnen...
De hindoe-plechtigheid was speciaal om te zien, vooral 't feit dat de mensen niet zwijgen of stilzitten. Iedereen loopt rond, nogal een chaos eigenlijk. Ondertussen zijn de priester (?) en zijn helper bezig met het uitvoeren van de trouw-plechtigheden.
Ik durfde op 't moment zelf niet te veel foto's te nemen, want tenslotte was ik daar toch maar iemand die ze niet kenden e. Heb ondertussen wat foto's te pakken gekregen van mensen die er toen bijwaren. Zowel Michael als Raji waren heel vriendelijk, en vonden het niet erg dat ik daar als “indringer” op hun bruiloft was. Nu ja, 't is niet dat ze mij konden buitenzwieren ofzo, maar ze leken toch oprecht vriendelijk.
Na het buffet was het feest ook echt afgelopen. Heel raar, geen gedans enzo. Heel anders dan bij ons. Ook geen alcohol... :(
We wilden nadien nog naar een club gaan, maar kregen niet snel genoeg een taxi te pakken, dus zijn we maar naar het hotel teruggekeerd. Nu ja, ik denk dat Isabela en Eoin dat niet erg vonden, die zien elkaar maar een paar keer per jaar, vandaar... :D
Vrijdag (3/7) op tijd opgestaan om een ticket te bemachtigen om de beroemde Petronas-Twin-Towers te gaan bezoeken. Zit ik daar 's morgens mooi te wachten, komt Eoin zeggen dat ze niet meegaan... De reden was pijn in zijn knie :P Nu ja, ik snap dat allemaal wel, geen probleem. Ben dus alleen naar de torens gegaan.
Daar bleek dat mijn ticket maar geldig was voor de late namiddag. Heb daar in de buurt nog wat rondgelopen, en ben dan teruggekeerd naar het hotel. Heb wat bijgeslapen, en dan rond de middag afgesproken met Isabela en Eoin. Dan zijn we iets gaan eten, en dan hebben we ons als kleine kinderen gedragen in het indoor-rollercoaster-pretpark. Leuk leuk leuk!! En allemaal indooooor! Nogal een duur-uitziend pretpark, dat ons amper 5 euro kostte; er was ook bijna geen volk; we vroegen ons af hoe dat rendabal kan zijn? Misschien is er in het weekend meer volk?!
Allez, dan was het tijd om naar de torens te gaan. Ook al wist ik dat het verkeer in KL nogal een ramp is, toch ben ik in een taxi gestapt. 't Kostte mij 45 min. Om bij de torens aan te komen, ook al had mij dat 's morgens maar 7 min. Gekost ofzo...
Nu ja, ik was nipt te laat, maar mocht nog bij de volgende groep aansluiten, gelukkig.
Eenmaal aangekomen op de 41ste verdieping moet ik zeggen dat ik niet geheel in de ban was van het uitzicht. Ik heb in Tokyo ook al eens zo hoog, of zelfs hoger, gestaan, dus ja. Plus, 't was nog volop licht, dus het magische effect van een grootstad met allerhande leuke lichtjes in de gebouwen was er niet. De torens zelf zijn eigenlijk 88 verdiepingen hoog (geloof ik), maar tot daar mochten we niet gaan.
Ben blij dat ik geweest ben, want 't is eigenlijk het beroemdste ding te vinden in KL.
's Avonds zijn we nog wat gaan feesten met de vrienden van Eoin, en dan was het tijd om afscheid te nemen, want wij vertrokken zaterdag alweer naar Tokyo.
Zaterdag (4/7) opnieuw een zeer aangename vlucht, vliegtuig half leeg, en goede bediening. Leuk leuk leuk!
Zondag (5/7) stond het 能力試験 (nouryoku-shiken, proficiency exam) op 't menu. Ik was heel moe, en had amper gestudeerd, maar heb er geen slecht gevoel over. Heb de antwoorden al even overlopen, en er is een slaagkans :)
Dinsdag (7/7) naar Nikko geweest met Simona (Litouwse) en Mitsu (Japanner). Omdat we gegaan zijn op een gewone weekdag was er bijna geen volk, en was 't dus zeer aangenaam om rond te lopen. We hebben alles vrij snel kunnen zien, en waren dus op een redelijk uur weer terug in Tokyo. En ja, om naar Nikko te kunnen gaan, zijn we niet naar de les gegaan :P
Vrijdag (10/7) was er de “Farewell-party” van Niji-no-Kai. Daar nog naartoe geweest, gegeten, gedronken, mensen zat zien worden. The usual :)
Ondertussen is de laatste week ingegaan, wat zeg ik... de laatste 3 dagen zijn ingegaan. Nog 3 keer slapen en ik sta weer in België.
Ik kijk er naar uit, maar er is toch een beetje een wrang gevoel aan verbonden ook: alle mensen waarmee ik hier een jaar (allez, 10,5maand) heb samengeleefd, zal ik waarschijnlijk nooit meer terugzien... Da's toch wel jammer (niet voor iedereen natuurlijk :D), maar we maken er het beste van.
Morgen (vrijdag 17/7) staat de “Farewell-Party” van Waseda University op 't programma, nadien is er nog een feestje ergens anders. Ook moet ik mijn bagage dan gaan indienen bij een service die mijn valies naar Narita zal brengen; ook mijn gsm zal ik moeten opsturen naar het bedrijf waar ik hem gehuurd heb voor een jaar. 't Zijn allemaal heel erg definitieve dingen he?!
Als ik mijn kamer nu bekijk lijkt het alsof ik net aangekomen ben, maar nee...
Zaterdag (18/7) zal ik proberen uit te slapen, nadien nog wat mensen zien; 's avons naar een vuurwerk-happening gaan, en dan tot 's morgen op skype zitten. Tot ik in de douche stap en mij klaarmaak om Japan achter te laten...
De final countdown is bijna over!
Ik zie jullie binnenkort...
Tot in België!!
ellen
zaterdag 27 juni 2009
nog maar even...
Hallo iedereen,
toch nog een kleine update vooraleer ik naar Maleisië vertrek.
toch nog een kleine update vooraleer ik naar Maleisië vertrek.
1. Kirin Cup: Japan vs. Belgium
Het resultaat kennen we allemaal: ons nationaal elftal bracht het er niet te goed vanaf en verloor met 4-0. Het moet gezegd: het Japanse team was pakken sterker, echt een geöliede machine.
Dus 31 mei 2009: met een 50-tal mensen in het hol van de leeuw= ongeveer 43000 Japanners die hun team enthousiast aanmoedigden.
't Maakte wel nogal indruk moet ik zeggen. Een geheel blauw stadion (blauw is immers het kleur van het nationale elftal hier), en dan zo'n minivakje rood... :) Het contrast... :)
Nu ja, we hebben ons goed ingezet, en goed gesupporterd, maar het mocht niet baten. Vanaf de eerste minuten lag België onder, en was het bijzonder gevaarlijk in de buurt van de goal. En dat is zo gebleven tot de 90ste minuut. Er valt niet veel meer over te zeggen, dan dat onze keeper (Stijnen) nog erger voorkomen heeft. Het had 10-0 kunnen zijn, mensen :(
Ok, de wedstrijd zelf was dus niet denderend, maar de sfeer errond wel, en dus zal je mij daar niet horen over klagen. Waar ik wel over wil klagen is de attitude van de spelers.
Nadat ons supportersvak hen een hele wedstrijd proberen aan te moedigen had, kwam er slechts 1 (één!) speler naar het supportersvak, en gaf zijn voetbalschoenen aan een paar jonge gastjes. De anderen namen niet eens de moeite om onze richting uit te wandelen, en zwaaiden van ver eens.
Ik moet wel zeggen dat op een gegeven moment tijdens de wedstrijd enkele jongens zich aan het opwarmen waren dicht bij ons vak, en die hebben toch wel eens gezwaaid; en toen de keepers het veld opkwamen voor de wedstrijd, hebben die ook wel eens hun armen in de lucht gestoken naar ons. Nee, ik was er eigenlijk niet echt over te spreken dat ze geen 50meter meer konden/ wilden stappen om een groet te brengen aan hun supporters. Was triestig, vooral omdat het Japanse team een “ereronde” deed in het stadion.
Ik snap best dat ze teleurgesteld waren, omdat de wedstrijd op niet veel trok, maar dat neemt niet weg dat wij er toch waren. Het is duidelijk, ik was teleurgesteld, maar als ik ooit nog eens de kans heb om in het buitenland de Rode Duivels te gaan aanmoedigen, zal ik het toch opnieuw doen. Je weet maar nooit dat er dan een vriendelijke glimlach te rapen valt...
2. Kabuki
13 juni was het nog eens tijd om een beetje cultuur op te snuiven. We konden voor 500 yen naar een Kabuki-voorstelling (歌舞伎) gaan kijken, wat veel goedkoper was dan de normale toegangsprijs (3200yen ofzo). De reden hiervoor was dat de voorstelling bedoeld was om studenten naar het theater te brengen. Er was eerst een introductie over hoe Kabuki in zijn werk gaat, en dan ook een uitleg over het stuk zelf.
't Was echt een leuke ervaring, en geestig om te volgen. We waren maar met enkele buitenlanders, en we zaten tussen een gigantische groep 12-15jarige Japanse schoolmeisjes; best grappig want ze waren nogal aan het staren naar onze blonde haren :)
We hadden zo'n “vertaalding” gehuurd, want het Japans gebruikt in de voorstelling was echt moeilijk verstaanbaar. Oud Japans en speciale vormen enzo, weet er ook het fijne niet van; maar zonder dat ding dat alles naar “hedendaags Japans” vertaalde had ik het niet gered :)
3.Waseda Global Festival (WGF)
Vrijdag 19 en zaterdag 20 juni was het hier Waseda International Festival, met op vrijdag Waseda Global Festival. Er was een schitterend optreden van 10 groepen die allerhande dansen geleerd hadden en die dan in het groot auditorium kwamen tonen.
Mooi mooi mooi! 't Was echt super georganiseerd (duh, Japan :P), maar ook de uitvoering was heel goed en mooi; ja, echt leuk!
Enige minpunt: ik was mijn kodak vergeten, dus geen foto's... Ik hoop nog enkele te pakken te krijgen via facebook ofzo, maar we zullen zien.
Zaterdag was er op de grootste campus van Waseda Univ. veel bedrijvigheid. Het tweede deel van WIF bestond uit allerhande kraampjes, waar je eten, kleren (jaja), en allerhande dingen kon kopen.
4.Schoolleven
Ondertussen staat het schoolleven hier ook niet stil natuurlijk. In de laatste rechte lijn naar de finish (jaja, 't wordt tijd dat ik nog eens naar de koers kan kijken e :D) slaan de leraren hier tilt, in georganiseerde vorm natuurlijk. Iedereen herkent het wel: toen de leraren in het middelbaar zagen dat ze geen tijd genoeg hadden om hun leerstof te kunnen zien in de les, werd er opeens meer huiswerk gegeven, en dingen minder uitgelegd enzo... Wel ja, zo is het hier niet. Neen, het feit dat we opeens meer huiswerk hebben en er allerhande stomme dingen bijkomen is allemaal mooi ingepland, staat mooi in het schema. Aja, natuurlijk, want wij, exchange students, hebben toch niets anders te doen dan te studeren en dingen voor te bereiden. Nietwaar? :)
Concreet: 3 speeches, 5 reports, elke dag test, pakken huiswerk~ in de laatste 3 weken. Ik besef ook wel dat dit niets vergeleken is met de examenperiode die nu (hopelijk voor de meeste) achter de rug is, maar ik voel me alsof ik terug in de tijd gegaan ben. “Je bent je huiswerk vergeten, dat is min zoveel punten” “je was er vorige les niet, was je ziek ofzo? Dat doet er eigenlijk niet toe, want 't is gewoon min zoveel punten”... Mja, ik zou moeten zeggen dat ik het ver gewoon ben, maar nu het einde écht in zicht is, kan ik er steeds minder goed mee omgaan.
Nu, een lichtpunt is wel: ik heb zowaar een schoon compliment gekregen van 1 van de leraren hier. Een week nadat ik mijn speech gegeven had, kreeg ik mijn resultaat. De meeste mensen die mij kennen weten wel dat ik het absoluut haat om voor een (grote) groep mensen te spreken. Net zoals altijd was ik deze keer ook zenuwachtig geweest enzo, maar na 2 minuten ofzo was de grootste stress wel weggeëbd. Maar dus, het compliment: de lerares vroeg wat ik in de toekomst wou gaan doen... Ja, geen idee, natuurlijk. En zij zei: “Ik vind dat je iets moet doen waarbij je vaak kan speechen en voor een grote groep moet spreken”. Ja, je kan je al voorstellen dat ik bijna van stoel viel, maar ze leek het te menen. Ze zei immers dat ik wist waar ik over aan het spreken was, en dat ik mijn blad-met notities- bijna niet bekeken had, veel oogcontact met het publiek maakte, en dat ik de onverwachte vragen op het einde van mijn speech zeer goed beantwoord had. Allez, Ellen was uitermate content natuurlijk. Ik zou hier misschien wat vertrouwen uit moeten putten voor mijn herexamens Japans die eraan komen in België... Wie weet lukt het mij dan wel eens om te slagen op de mondelinge proef?! :D
5.Valiezen en inhoud
Ja, ik ben/ was op zoek naar een nieuwe valies, om mijn gerief thuis te krijgen. Heb namelijk deze week ontdekt dat mijn oude valies toch niet meer zo stevig is als ze was toen ik naar hier kwam.
Ik dus op amazon een nieuwe valies gekocht, zelfde afmetingen als die die ik nu heb. Ze is een uurtje geleden aangekomen. Wat denk je, ze is natuurlijk veel kleiner :(
Nu ja, niets aan te doen; ik zal ze gebruiken om naar Maleisië te gaan...
Ik was wel bijzonder verwonderd dat ze hier al was, want ik had ze donderdag avond besteld, en nu (2 dagen later) is ze hier al... Flink zo!
Ik zal nog eens met mijn ouders overleggen of ik ze meeneem naar België of niet, 't zal waarschijnlijk afhangen van wat ik nog wil meenemen naar huis.
Eigenlijk heb ik al eens al mijn kleren die ik mee wil nemen naar huis in mijn valies gepropt, plus mijn duur kussen dat ik hier gekocht heb... In totaal zat ik aan 13 kg, en ik mag 23 kg meenemen naar huis. Wil dus zeggen dat ik redelijk wat van mijn boeken in mijn valies kan proppen, en dus niet extra moet betalen om het met de post naar huis te sturen.
Heb info gevraagd over de kostprijs van 1 extra kg bagage: meer dan 10000 yen... Dus best alles goed afwegen vooraleer ik hier vertrek.
Ik ben hier ook naar een bedrijf geweest dat valiezen naar de luchthaven brengt, ipv ze zelf te moeten meesleuren tot ginder. Kost minder dan 2000 yen, dus da's de moeite vind ik. Ik zal dus mijn valies de 17de al moeten afgeven, zodat ze er zeker de morgen van de 19de is :)
Enige probleem is nu nog: zal mijn oude valies het overleven, of niet? Plakband enzo zal de oplossing worden vrees ik...
6.Maleisië
Vrees niet, dit is het laatste stukje tekst :)
Dus, overmorgen vertrek ik naar Kuala Lumpur. Isabela is vandaag al vertrokken, en hangt denk ik nog even in de lucht.
Ik ben ondertussen bezig met mijn valies te maken, gisterenavond al mijn was gedaan. Vandaag ook nog een report geschreven, en allerhande huiswerk gedaan. Kwestie van met een gerust hart naar Maleisië te kunnen vertrekken.
Het plan is om ook naar Singapore te gaan, hopelijk lukt dat.
Het weer ziet er ginder niet te schitterend uit: heavy showers... elke dag... :(
Nu ja, ik zit niet in de les, da's ook al iets :)
Al zal ik toch enige les-lectuur moeten meenemen, aangezien er vanaf mijn terugkomst niets anders op het programma staat dan 期末テスト (kimatsu-tesuto, einde van het semester-testen)... Jammer maar helaas!
Wederom heb ik 2,5 bladzijden vol gepend (zonder pen...), ging dat ook maar zo vlot wanneer ik een report in het Japans moet schrijven...
Ik schrijf jullie nog minstens 1 keer voor ik terug naar België kom –beloofd!
ellen
oja, ondertussen is het hier ook verschrikkelijk warm geworden. Denk aan: elke dag rond de 30°C~jawel!
maandag 8 juni 2009
slapeloosheid
en wat doet een mens in -het midden van- de nacht?
U kan zich waarschijnlijk allerhande leuke dingen voorstellen, maar ik... ik lees mijn blog gewoon eens opnieuw en herinner me weer een heleboel leuke ervaringen, die mijn verblijf in Japan me geschonken heeft.
Vandaag (eigenlijk al gisteren) ben ik exact 9 maanden weg uit België. Het lijkt zo lang, maar eigenlijk is het toch in een mum van tijd (あっという間に, atto iuu ma ni) gepasseerd.
Ik bedacht mezelf vandaag ook dat ik ongeveer een jaar geleden bericht kreeg dat ik toegelaten was om een jaar te gaan studeren aan Waseda University, en hupsa, het "jaar" zit er bijna op.
Voor ik het weet ben ik oud en versleten, あっという間に・・・ :)
Jaja, de tijd vliegt, maar, de laatste loodjes wegen het zwaarst~
Nog 6 weken, en ik ben weer thuis!
-slaapwel-
U kan zich waarschijnlijk allerhande leuke dingen voorstellen, maar ik... ik lees mijn blog gewoon eens opnieuw en herinner me weer een heleboel leuke ervaringen, die mijn verblijf in Japan me geschonken heeft.
Vandaag (eigenlijk al gisteren) ben ik exact 9 maanden weg uit België. Het lijkt zo lang, maar eigenlijk is het toch in een mum van tijd (あっという間に, atto iuu ma ni) gepasseerd.
Ik bedacht mezelf vandaag ook dat ik ongeveer een jaar geleden bericht kreeg dat ik toegelaten was om een jaar te gaan studeren aan Waseda University, en hupsa, het "jaar" zit er bijna op.
Voor ik het weet ben ik oud en versleten, あっという間に・・・ :)
Jaja, de tijd vliegt, maar, de laatste loodjes wegen het zwaarst~
Nog 6 weken, en ik ben weer thuis!
-slaapwel-
vrijdag 5 juni 2009
Okinawa
En dan... is het tijd voor... een verslag over mijn reisje naar Okinawa (沖縄).
-mijn reisgenoten: Isabela (Brazilië), Simona (Litouwen), Claudia (Verenigd Koninkrijk), Zac (VS) en Ian (VS & Japan).
Aangezien het al meer dan een maand geleden is dat ik vertrokken ben richting Zuid-Japan, dacht ik bij mezelf dat het toch maar eens tijd werd om deze blog te updaten.
Eigenlijk moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik gewoon geen zin meer had om kanji te leren... :)
Ok, hier gaan we dan...
30 april:
Ik geloof dat de vlucht rond 12u was ofzo, dus zijn we op kot rond 10u vertrokken. 't Duurt een klein uurtje om tot Haneda-airport te geraken. 't Was mijn eerste “bezoek” aan Haneda-airport, en 't viel reuze mee. Snel ingecheckt, overal snel door, no problemos: ideaal.
Na 2,5uur vliegen kwamen we aan in Okinawa: Naha-Airport. Aangezien dat we enkel handbagage meehadden, konden we snel naar buiten: leuk leuk. Vooral als je beseft dat de zon schijnt, en het lekker warm is!
De monorail op, en dan op zoek naar het hostel waar we zouden verblijven (blijkt dat Dorien daar een kleine week eerder ook verbleven heeft). Viel allemaal reuze mee, en vooral, 't was goedkoop (1000 yen per nacht). Wat we nadien gedaan hebben schiet mij niet direct meer te binnen, maar ik vermoed dat we gewoon in 't stad wat rondgewandeld hebben. Ah, ik weet het weer :)
We hadden honger, en dus hadden we de mensen van 't hostel gevraagd waar we best naartoe konden gaan om iets te eten. Sturen die ons een kant op waar er echt niets, maar dan ook werkelijk niets, te vinden was. Ik geloof dat we meer naar de “industriezone” aan 't stappen waren, maar kom, uiteindelijk toch een Chinees restaurant gevonden.
1 mei:
Lang uitgeslapen, iets gaan eten, en dan op zoek naar het Tourist Information Center. Daar een paar kaarten van het hoofdeiland en enkele kleinere eilanden gekregen.
Daarna de monorail op, en naar het kasteel, Shuri-jou (首里城, Shuri-kasteel) genaamd. 't Was een mooi gebouw enzo, maar eigenlijk waren we wat te cheap om 800 yen te betalen, om effectief in het hoofdgebouw binnen te gaan... Arme studenten :) Toch wel even rondgewandeld op het kasteeldomein, en ook weer een mooi uitzicht over Nara gevonden. Natuurlijk enkele “groepsfoto's” genomen :)
Opnieuw waren we cheap en zijn we terug gewandeld naar een of ander park, waar er toch wel wat mooie dingen te zien waren. Natuurlijk, na een hele namiddag wandelen waren we allemaal vrij moe. Bij onze terugkomst in het hostel hebben we niet veel meer gedaan dan Uno gespeeld :) 't Was eerst nogal moeilijk, omdat er 4 van de 6 personen het spel niet kenden... Natuurlijk heb ik iedereen naar huis gespeeld :P (En niet enkel die eerste dag :P)
2 mei:
Toen we de vorige dag de kaarten van Okinawa “bestudeerd” hadden, hadden we besloten om met de fiets een tocht te maken. Wij dus op zoek naar fietsen :) Niet zo simpel, we hebben op 3 verschillende plaatsen een fiets moeten huren. Nu ja, wij op weg naar Navy Headquarters, met ondergrondse gangen. 't Was niet zo heel ver, maar mannekes toch... een Berg! Theoretisch nog niet eens een heuvel me dunk, maar amai, alle 6 hebben we liggen zwoeien, excuseer, pedaleren zwoegen :P
Toen we bovenkwamen had iedereen toch wel dezelfde uitdrukking op het gelaat: “nu even rusten, en ik wil niet spreken, laat staan foto's nemen” :D
Daarna wilden we nog naar een Mangrove gaan, dus wij daar naartoe. Uiteindelijk is er van bezoeken niet veel in huis gekomen, en hebben we gewoon in Nara en de plaatsjes daarrond rondgereden.
Ik moet zeggen dat het absoluut raar aanvoelde om weer op een fiets te zitten. Na 7 maanden geen fiets van dichtbij gezien te hebben (tenzij toen ik bijna omvergereden werd), liep het allemaal niet zo soepel. Gelukkige ging dat snel beter, maar alleszins: ik kijk uit om weer op mijn leuke, zelf geschilderde fiets te zitten :)
3 mei:
Er was een matsuri (祭, festival) in de buurt van de haven van Naha, en dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Botenraces, veel eetkraampjes en veel ambiance.
Daarna tijd om naar het strand te gaan, en een mooi kleurtje te krijgen.
We waren de eerste avond ook al op zoek gegaan naar het “enige strand in Naha”, en waren toen zwaar teleurgesteld: een kunstmatig aangelegd strand, dat uitkeek op een brug, en de haven.
Aangezien er geen ander strand in de buurt was, zijn we toch maar naar ginds getrokken.
Al bij al viel het goed mee, relatief rustig, aangenaam zand, maar vooral: veel zonneschijn :)
's Avonds zijn we opnieuw naar de plaats van het festivalletje getrokken, want er was een vuurwerk voorzien. We stonden op een brug, om een goed uitzicht te hebben, maar hadden ons toch wat miskeken op het aanvangsuur. Wij hadden gehoord dat het om 20u zou beginnen. We waren daar dus zeker al om 20 voor 8, kwestie van op tijd te zijn. Uiteindelijk hebben we een dik uur moeten wachten, want het begon rond kwart voor 9, om om 9u te eindigen. 't Was nog wel de moeite, maar toch wat koud op die brug hoor.
4 mei:
Heel vroeg opgestaan, want we moesten om 8u aan het grote busstation zijn om naar het noorden van het eiland te vertrekken. We waren de enige buitenlanders in de groep, maar zo erg was dat niet; allez voor mij toch niet, heb de hele rit op de bus geslapen :) We gingen naar een gigantisch groot aquarium (水族館、suizokukan), tot voor kort het grootste van de wereld. Nu nummer 2, ik geloof dat de nieuwe nr. 1 in Dubai ofzo ergens ligt.
't Is allemaal niet zo goed uit te leggen wat er te zien viel, maar 't was toch wel impressionant. Vooral die ene zaal met het aquarium waar er echt gi-gan-ti-sche vissen inzaten. Ook de zaal met het haaien-aquarium was de moeite.
Na het binnenbezoek zijn we naar de dolfijnenshow gaan kijken. 't Was al “eeuwen” geleden dat ik dat nog gezien had, dus dat was ook weer leuk!
Nadien nog wat foto's getrokken op het strand dat tot het domein behoorde, aah, precies Thailand! :)
Dan weer de bus op, richting Pineapple farm (ik blijf het ananas farm noemen, samen met Simona :) ). Dat viel nogal tegen: 't was nogal commercieel aangepakt, en niet zo echt interessant. Nu ja, we hebben wel wat dingen kunnen proeven, maar het voornamelijk doel van dit bezoek was toch om ons geld af te troggelen.
Hupsa, weer de bus op, naar Naha deze keer.
Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum van Naha, tot we weer richting hostel trokken. Daar hadden we in de voorbije dagen heel wat buitenlandse toeristen leren kennen, en hebben dus nogal wat afgebabbeld met mensen van over de hele wereld.
5 mei:
Eindelijk tijd om naar 1 van die mooie eilandjes te trekken. Weer op tijd vertrokken, en ditmaal met de ferry op weg naar onze bestemming, Tokashiki (渡嘉敷).
Na ongeveer een uurtje, kwamen we al aan in de heel kleine haven. Er stonden 2 minibusjes, en een paar wagens. Toen we dat zagen kregen we toch wat schrik... Hoe zouden we aan de andere kant van eiland geraken? Daar bevond zich immers het strand waar we naartoe wilden. Uiteindelijk bleek er geen probleem, en konden we gemakkelijk in 1 van die minibusjes plaatsnemen. Na 10-15 minuutjes kwamen we aan in het pittoreske dorpje. 5 café's/ restaurants, 5 hostels, 1 camping, een paar snorkelgerief-verhuurders, en een paar huizen. Maar dan: het strand... Fenomenaal! :)
Er valt niet veel meer over te zeggen, 't was gewoon heeeeeel mooi, en fantastisch, en schitterend enzo :)
We waren wederop cheap, en wouden de nacht op het strand doorbrengen. 'k Moet toegeven dat ik daar wat tegenop zag, want was bang dat het koud zou worden.
Uiteindelijk hebben we de avond (en nacht) doorgebracht in het gezelschap van 4 gasten van de Amerikaanse Marine. Ze waren gestationneerd op Okinawa, hadden vakantie (net zoals wij) en hadden dus besloten om naar dit kleine eiland te gaan.
't Was een leuke nacht, en hij is gepasseerd in no time -mede door de alcohol. :)
6 mei:
Ja, opeens was het woensdagmorgen, en tijd om naar het haventje te stappen. Ja, stappen... Ondanks een korte nacht, en toch een aanzienlijke hoeveelheid alcohol in het bloed, ging het wandelen zeer vlot. Samen met Ian kwam ik al aan na 50 minuutjes, de anderen kwamen aan na 1u10 minuten. 't Viel dus goed mee. We zijn dan iets gaan eten in een klein restaurantje dichtbij de haven, en toen kreeg ik mijn klop. Ik denk dat ik zelfs daar in slaap gevallen ben... Pijnlijk :)
Toen de ferry aankwam, hebben we ons direct een plaatsje gezocht, en zijn alle 6 in slaap gevallen, tot de boot aankwam in Naha.
Ik geloof dat we de rest van de dag niet zo veel gedaan hebben. Ik vermoed gegeten, wat rondgewandeld, en... koffers gemaakt :(
7 mei:
Tijd om weer naar “huis” te vertrekken.
Net zoals op de terugvlucht van Bangkok naar Tokyo, heb ik ook deze keer geslapen dat het een lieve lust was. Ik zat nog maar goed neer, of mijn ogen gingen al toe. En dus was de vlucht zeer snel gepasseerd.
Terug aangekomen in Tokyo zagen we de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk. Daar stonden we dan: short/ rok, sandalen, t-shirt of topje... Terwijl het lekker hard aan het regenen was. 't Moet een raar zich geweest zijn, bruingebrande buitenlanders in zomerse outfit, in een koud en nat Tokyo :)
Eenmaal aangekomen op mijn kot, besefte ik dat ik weer in de echte wereld stond: ik moest mijn was doen, en mijn gerief voor de volgende schooldag in mijn tas stoppen...
以上です(ijou desu, “the end”).
Tot zover dit blogbericht~
Ik hoop jullie binnenkort een verslagje te geven over de voetbalwedstrijd Japan-België op 31 mei ll. (Kirin Cup), die ik samen met Dorien en Kensuke ben gaan bekijken.
Tot binnenkort!
-het is immers maar een dikke 6 weken meer voor ik terug voet op Belgische bodem zet-
Oja, de varkensgriep:
veel gedoe over niks, en jammer genoeg geen vrijaf :(
Er was immers een bericht uitgevaardigd op de Waseda-website, dat wanneer er een geval van varkensgriep in Japan zou zijn, dat de lessen zouden geschorst worden voor een week (om te beginnen). Uiteindelijk is er niks van in huis gekomen... spijtig...
Nu ja, ik zal die week "congé" dan wel nemen binnenkort: ik vertrek namelijk op 29 juni naar Kuala Lumpur (Maleisië) en zal 4 juli weer in Japan zijn-- amper 2 weken voor ik naar huis vertrek :)
-mijn reisgenoten: Isabela (Brazilië), Simona (Litouwen), Claudia (Verenigd Koninkrijk), Zac (VS) en Ian (VS & Japan).
Aangezien het al meer dan een maand geleden is dat ik vertrokken ben richting Zuid-Japan, dacht ik bij mezelf dat het toch maar eens tijd werd om deze blog te updaten.
Eigenlijk moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik gewoon geen zin meer had om kanji te leren... :)
Ok, hier gaan we dan...
30 april:
Ik geloof dat de vlucht rond 12u was ofzo, dus zijn we op kot rond 10u vertrokken. 't Duurt een klein uurtje om tot Haneda-airport te geraken. 't Was mijn eerste “bezoek” aan Haneda-airport, en 't viel reuze mee. Snel ingecheckt, overal snel door, no problemos: ideaal.
Na 2,5uur vliegen kwamen we aan in Okinawa: Naha-Airport. Aangezien dat we enkel handbagage meehadden, konden we snel naar buiten: leuk leuk. Vooral als je beseft dat de zon schijnt, en het lekker warm is!
De monorail op, en dan op zoek naar het hostel waar we zouden verblijven (blijkt dat Dorien daar een kleine week eerder ook verbleven heeft). Viel allemaal reuze mee, en vooral, 't was goedkoop (1000 yen per nacht). Wat we nadien gedaan hebben schiet mij niet direct meer te binnen, maar ik vermoed dat we gewoon in 't stad wat rondgewandeld hebben. Ah, ik weet het weer :)
We hadden honger, en dus hadden we de mensen van 't hostel gevraagd waar we best naartoe konden gaan om iets te eten. Sturen die ons een kant op waar er echt niets, maar dan ook werkelijk niets, te vinden was. Ik geloof dat we meer naar de “industriezone” aan 't stappen waren, maar kom, uiteindelijk toch een Chinees restaurant gevonden.
1 mei:
Lang uitgeslapen, iets gaan eten, en dan op zoek naar het Tourist Information Center. Daar een paar kaarten van het hoofdeiland en enkele kleinere eilanden gekregen.
Daarna de monorail op, en naar het kasteel, Shuri-jou (首里城, Shuri-kasteel) genaamd. 't Was een mooi gebouw enzo, maar eigenlijk waren we wat te cheap om 800 yen te betalen, om effectief in het hoofdgebouw binnen te gaan... Arme studenten :) Toch wel even rondgewandeld op het kasteeldomein, en ook weer een mooi uitzicht over Nara gevonden. Natuurlijk enkele “groepsfoto's” genomen :)
Opnieuw waren we cheap en zijn we terug gewandeld naar een of ander park, waar er toch wel wat mooie dingen te zien waren. Natuurlijk, na een hele namiddag wandelen waren we allemaal vrij moe. Bij onze terugkomst in het hostel hebben we niet veel meer gedaan dan Uno gespeeld :) 't Was eerst nogal moeilijk, omdat er 4 van de 6 personen het spel niet kenden... Natuurlijk heb ik iedereen naar huis gespeeld :P (En niet enkel die eerste dag :P)
2 mei:
Toen we de vorige dag de kaarten van Okinawa “bestudeerd” hadden, hadden we besloten om met de fiets een tocht te maken. Wij dus op zoek naar fietsen :) Niet zo simpel, we hebben op 3 verschillende plaatsen een fiets moeten huren. Nu ja, wij op weg naar Navy Headquarters, met ondergrondse gangen. 't Was niet zo heel ver, maar mannekes toch... een Berg! Theoretisch nog niet eens een heuvel me dunk, maar amai, alle 6 hebben we liggen zwoeien, excuseer, pedaleren zwoegen :P
Toen we bovenkwamen had iedereen toch wel dezelfde uitdrukking op het gelaat: “nu even rusten, en ik wil niet spreken, laat staan foto's nemen” :D
Daarna wilden we nog naar een Mangrove gaan, dus wij daar naartoe. Uiteindelijk is er van bezoeken niet veel in huis gekomen, en hebben we gewoon in Nara en de plaatsjes daarrond rondgereden.
Ik moet zeggen dat het absoluut raar aanvoelde om weer op een fiets te zitten. Na 7 maanden geen fiets van dichtbij gezien te hebben (tenzij toen ik bijna omvergereden werd), liep het allemaal niet zo soepel. Gelukkige ging dat snel beter, maar alleszins: ik kijk uit om weer op mijn leuke, zelf geschilderde fiets te zitten :)
3 mei:
Er was een matsuri (祭, festival) in de buurt van de haven van Naha, en dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Botenraces, veel eetkraampjes en veel ambiance.
Daarna tijd om naar het strand te gaan, en een mooi kleurtje te krijgen.
We waren de eerste avond ook al op zoek gegaan naar het “enige strand in Naha”, en waren toen zwaar teleurgesteld: een kunstmatig aangelegd strand, dat uitkeek op een brug, en de haven.
Aangezien er geen ander strand in de buurt was, zijn we toch maar naar ginds getrokken.
Al bij al viel het goed mee, relatief rustig, aangenaam zand, maar vooral: veel zonneschijn :)
's Avonds zijn we opnieuw naar de plaats van het festivalletje getrokken, want er was een vuurwerk voorzien. We stonden op een brug, om een goed uitzicht te hebben, maar hadden ons toch wat miskeken op het aanvangsuur. Wij hadden gehoord dat het om 20u zou beginnen. We waren daar dus zeker al om 20 voor 8, kwestie van op tijd te zijn. Uiteindelijk hebben we een dik uur moeten wachten, want het begon rond kwart voor 9, om om 9u te eindigen. 't Was nog wel de moeite, maar toch wat koud op die brug hoor.
4 mei:
Heel vroeg opgestaan, want we moesten om 8u aan het grote busstation zijn om naar het noorden van het eiland te vertrekken. We waren de enige buitenlanders in de groep, maar zo erg was dat niet; allez voor mij toch niet, heb de hele rit op de bus geslapen :) We gingen naar een gigantisch groot aquarium (水族館、suizokukan), tot voor kort het grootste van de wereld. Nu nummer 2, ik geloof dat de nieuwe nr. 1 in Dubai ofzo ergens ligt.
't Is allemaal niet zo goed uit te leggen wat er te zien viel, maar 't was toch wel impressionant. Vooral die ene zaal met het aquarium waar er echt gi-gan-ti-sche vissen inzaten. Ook de zaal met het haaien-aquarium was de moeite.
Na het binnenbezoek zijn we naar de dolfijnenshow gaan kijken. 't Was al “eeuwen” geleden dat ik dat nog gezien had, dus dat was ook weer leuk!
Nadien nog wat foto's getrokken op het strand dat tot het domein behoorde, aah, precies Thailand! :)
Dan weer de bus op, richting Pineapple farm (ik blijf het ananas farm noemen, samen met Simona :) ). Dat viel nogal tegen: 't was nogal commercieel aangepakt, en niet zo echt interessant. Nu ja, we hebben wel wat dingen kunnen proeven, maar het voornamelijk doel van dit bezoek was toch om ons geld af te troggelen.
Hupsa, weer de bus op, naar Naha deze keer.
Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum van Naha, tot we weer richting hostel trokken. Daar hadden we in de voorbije dagen heel wat buitenlandse toeristen leren kennen, en hebben dus nogal wat afgebabbeld met mensen van over de hele wereld.
5 mei:
Eindelijk tijd om naar 1 van die mooie eilandjes te trekken. Weer op tijd vertrokken, en ditmaal met de ferry op weg naar onze bestemming, Tokashiki (渡嘉敷).
Na ongeveer een uurtje, kwamen we al aan in de heel kleine haven. Er stonden 2 minibusjes, en een paar wagens. Toen we dat zagen kregen we toch wat schrik... Hoe zouden we aan de andere kant van eiland geraken? Daar bevond zich immers het strand waar we naartoe wilden. Uiteindelijk bleek er geen probleem, en konden we gemakkelijk in 1 van die minibusjes plaatsnemen. Na 10-15 minuutjes kwamen we aan in het pittoreske dorpje. 5 café's/ restaurants, 5 hostels, 1 camping, een paar snorkelgerief-verhuurders, en een paar huizen. Maar dan: het strand... Fenomenaal! :)
Er valt niet veel meer over te zeggen, 't was gewoon heeeeeel mooi, en fantastisch, en schitterend enzo :)
We waren wederop cheap, en wouden de nacht op het strand doorbrengen. 'k Moet toegeven dat ik daar wat tegenop zag, want was bang dat het koud zou worden.
Uiteindelijk hebben we de avond (en nacht) doorgebracht in het gezelschap van 4 gasten van de Amerikaanse Marine. Ze waren gestationneerd op Okinawa, hadden vakantie (net zoals wij) en hadden dus besloten om naar dit kleine eiland te gaan.
't Was een leuke nacht, en hij is gepasseerd in no time -mede door de alcohol. :)
6 mei:
Ja, opeens was het woensdagmorgen, en tijd om naar het haventje te stappen. Ja, stappen... Ondanks een korte nacht, en toch een aanzienlijke hoeveelheid alcohol in het bloed, ging het wandelen zeer vlot. Samen met Ian kwam ik al aan na 50 minuutjes, de anderen kwamen aan na 1u10 minuten. 't Viel dus goed mee. We zijn dan iets gaan eten in een klein restaurantje dichtbij de haven, en toen kreeg ik mijn klop. Ik denk dat ik zelfs daar in slaap gevallen ben... Pijnlijk :)
Toen de ferry aankwam, hebben we ons direct een plaatsje gezocht, en zijn alle 6 in slaap gevallen, tot de boot aankwam in Naha.
Ik geloof dat we de rest van de dag niet zo veel gedaan hebben. Ik vermoed gegeten, wat rondgewandeld, en... koffers gemaakt :(
7 mei:
Tijd om weer naar “huis” te vertrekken.
Net zoals op de terugvlucht van Bangkok naar Tokyo, heb ik ook deze keer geslapen dat het een lieve lust was. Ik zat nog maar goed neer, of mijn ogen gingen al toe. En dus was de vlucht zeer snel gepasseerd.
Terug aangekomen in Tokyo zagen we de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk. Daar stonden we dan: short/ rok, sandalen, t-shirt of topje... Terwijl het lekker hard aan het regenen was. 't Moet een raar zich geweest zijn, bruingebrande buitenlanders in zomerse outfit, in een koud en nat Tokyo :)
Eenmaal aangekomen op mijn kot, besefte ik dat ik weer in de echte wereld stond: ik moest mijn was doen, en mijn gerief voor de volgende schooldag in mijn tas stoppen...
以上です(ijou desu, “the end”).
Tot zover dit blogbericht~
Ik hoop jullie binnenkort een verslagje te geven over de voetbalwedstrijd Japan-België op 31 mei ll. (Kirin Cup), die ik samen met Dorien en Kensuke ben gaan bekijken.
Tot binnenkort!
-het is immers maar een dikke 6 weken meer voor ik terug voet op Belgische bodem zet-
Oja, de varkensgriep:
veel gedoe over niks, en jammer genoeg geen vrijaf :(
Er was immers een bericht uitgevaardigd op de Waseda-website, dat wanneer er een geval van varkensgriep in Japan zou zijn, dat de lessen zouden geschorst worden voor een week (om te beginnen). Uiteindelijk is er niks van in huis gekomen... spijtig...
Nu ja, ik zal die week "congé" dan wel nemen binnenkort: ik vertrek namelijk op 29 juni naar Kuala Lumpur (Maleisië) en zal 4 juli weer in Japan zijn-- amper 2 weken voor ik naar huis vertrek :)
zaterdag 23 mei 2009
luiheid?
Oei oei oei, al meer dan een maand geleden dat ik nog een berichtje geplaatst heb op deze blog...
Ik zal er weer eens werk van moeten maken.
Jullie moeten immers nog een grote update krijgen over mijn reisje naar Okinawa, de varkensgriep in Japan, én mijn immers uiterst interessante lessen :)
Tot gauw!
Ik zal er weer eens werk van moeten maken.
Jullie moeten immers nog een grote update krijgen over mijn reisje naar Okinawa, de varkensgriep in Japan, én mijn immers uiterst interessante lessen :)
Tot gauw!
vrijdag 17 april 2009
de eerste schoolwe(e)k(en)
Dag lieve lezertjes allemaal,
Een klein overzichtje van de voorbije 2 weken.
't Schooljaar is weer begonnen dus is er minder tijd om te niksnutten (oooooh), en moet er ook weer huiswerk gemaakt worden (nog meer oooooh).
Vorige week was er opnieuw een Orientation Week, waarbij we in allerhande lessen een kijkje konden gaan nemen. Dat maakt de dingen niet altijd gemakkelijk, want er is een vrij groot aanbod waaruit je een keuze moet maken.
Al snel was duidelijk dat ik een paar minder zware vakken met veel-voorbereiding-vereist-vakken zou gaan combineren.
Schema is als volgt:
聴解７(luisteren): twee levels hoger dan vorig semester, kwestie van een “challenge” te vinden. Is ook een leuke 先生, dus da's goed meegenomen.
読解６(lezen): zwaarste level 6 klas, veel voorbereiding vereist. We zullen effectief delen uit (hedendaagse) Japanse literatuur lezen. Goed om kanji wat bij te schaven :P
口頭表現６(mondeling): zelfde sensei als luisteren. Op zich een minder interessante les, maar de andere opties waren nog slechter. Naar level 7 gaan was in 't geheel geen optie voor mij :P
文章表現６(schrijven): de makkelijkste les uit 't assortiment. Korte opstelletjes, en een zeer lieve sensei, kreeg vorig semester leesles van haar.
文型６(zinsstructuren): net zoals vorig semester heb ik zowel de A als B klas genomen, kwestie van een volledig overzicht te hebben. Zal vrij zwaar worden, aangezien er toch redelijk wat grammatica inzit die ik nog niet ken. Er is ook maar 1 test, helemaal op 't einde, wat de druk toch wel wat verhoogt.
標準６(standaard Japans): verplichte les, waarin we lezen, schrijven, spreken, allerhande dingen doen :) Uiterst goeie les, mijns inziens, alleen soms wat saai :(
漢字７ (kanji): deze keer level 7, en nog meer leerstof dan level 6 (60kanji en 300 woorden per week). Dit keer 80 kanji en 640 woorden te memoriseren.
使える言葉の増やし方(manier om bruikbare woordenschat te vergroten): heb nog niet echt een idee wat dit zal zijn, we zullen wel zien. Leraar is alleszins al zeer aangenaam, en 't kan nooit kwaad om de woordenschat wat uit te breiden he.
新聞を読む (krant lezen): Ik hoop dat dit net zoals vorig semester een zeer leerzame les zal zijn. Goed om de woordenschat te vergroten, maar ook om wat meer inzicht te krijgen in teksten/ artikels.
映像で学ぶ日本語 (Japans leren door beelden): Ongeveer 15 min. een fragment van een of ander programma/film bekijken, interpreteren, bespreken. Is eigenlijk een extra mondelinge les, maar met wat minder stress. Leuk dus.
Voor de rest... De sakura zijn allemaal uitgebloeid :( Geen mooie roze taferelen meer in de straat, maar kom.
Vorige week was het schitterend weer, een Belgische zomerdag zou ik het noemen. Laatste dagen wat wisselvallig, maar nog steeds t-shirt weer. Bijzonder leuk, alleen jammer dat nu net de lessen begonnen zijn :P
Binnen 2 weken is het hier Golden Week, een week gevuld met allerhande feestdagen, en dan ga ik met een paar mensen naar Okinawa (misschien had ik dat in een vorig bericht al verteld?). Iets om naar uit te kijken dus!
Tot de volgende!
Een klein overzichtje van de voorbije 2 weken.
't Schooljaar is weer begonnen dus is er minder tijd om te niksnutten (oooooh), en moet er ook weer huiswerk gemaakt worden (nog meer oooooh).
Vorige week was er opnieuw een Orientation Week, waarbij we in allerhande lessen een kijkje konden gaan nemen. Dat maakt de dingen niet altijd gemakkelijk, want er is een vrij groot aanbod waaruit je een keuze moet maken.
Al snel was duidelijk dat ik een paar minder zware vakken met veel-voorbereiding-vereist-vakken zou gaan combineren.
Schema is als volgt:
聴解７(luisteren): twee levels hoger dan vorig semester, kwestie van een “challenge” te vinden. Is ook een leuke 先生, dus da's goed meegenomen.
読解６(lezen): zwaarste level 6 klas, veel voorbereiding vereist. We zullen effectief delen uit (hedendaagse) Japanse literatuur lezen. Goed om kanji wat bij te schaven :P
口頭表現６(mondeling): zelfde sensei als luisteren. Op zich een minder interessante les, maar de andere opties waren nog slechter. Naar level 7 gaan was in 't geheel geen optie voor mij :P
文章表現６(schrijven): de makkelijkste les uit 't assortiment. Korte opstelletjes, en een zeer lieve sensei, kreeg vorig semester leesles van haar.
文型６(zinsstructuren): net zoals vorig semester heb ik zowel de A als B klas genomen, kwestie van een volledig overzicht te hebben. Zal vrij zwaar worden, aangezien er toch redelijk wat grammatica inzit die ik nog niet ken. Er is ook maar 1 test, helemaal op 't einde, wat de druk toch wel wat verhoogt.
標準６(standaard Japans): verplichte les, waarin we lezen, schrijven, spreken, allerhande dingen doen :) Uiterst goeie les, mijns inziens, alleen soms wat saai :(
漢字７ (kanji): deze keer level 7, en nog meer leerstof dan level 6 (60kanji en 300 woorden per week). Dit keer 80 kanji en 640 woorden te memoriseren.
使える言葉の増やし方(manier om bruikbare woordenschat te vergroten): heb nog niet echt een idee wat dit zal zijn, we zullen wel zien. Leraar is alleszins al zeer aangenaam, en 't kan nooit kwaad om de woordenschat wat uit te breiden he.
新聞を読む (krant lezen): Ik hoop dat dit net zoals vorig semester een zeer leerzame les zal zijn. Goed om de woordenschat te vergroten, maar ook om wat meer inzicht te krijgen in teksten/ artikels.
映像で学ぶ日本語 (Japans leren door beelden): Ongeveer 15 min. een fragment van een of ander programma/film bekijken, interpreteren, bespreken. Is eigenlijk een extra mondelinge les, maar met wat minder stress. Leuk dus.
Voor de rest... De sakura zijn allemaal uitgebloeid :( Geen mooie roze taferelen meer in de straat, maar kom.
Vorige week was het schitterend weer, een Belgische zomerdag zou ik het noemen. Laatste dagen wat wisselvallig, maar nog steeds t-shirt weer. Bijzonder leuk, alleen jammer dat nu net de lessen begonnen zijn :P
Binnen 2 weken is het hier Golden Week, een week gevuld met allerhande feestdagen, en dan ga ik met een paar mensen naar Okinawa (misschien had ik dat in een vorig bericht al verteld?). Iets om naar uit te kijken dus!
Tot de volgende!
Abonneren op:
Posts (Atom)
