Dag iedereen,
hier volgt mijn laatste blogbericht, vanuit België ditmaal.
Ik ben ondertussen al een hele poos thuis, en heb ook mijn herexamens (net) achter de rug, dus vond ik het tijd om deze blog, dit deel van mijn leven, af te sluiten...
Een heel kort bericht, want iedereen (of toch bijna iedereen) heeft me sinds mijn terugkomst al gezien, en dus al wel wat dingen gehoord.
Ik wil iedereen bedanken die er bij was op 19 juli, om me welkom te heten! Ik had wel gehoopt op een paar mensen om me te verwelkomen, maar dat jullie met zovelen waren, deed me toch deugd. Van 't verschieten stonden er toch traantjes in mijn ogen, terwijl ik absoluut blij was!
Aan diegenen die er niet bijwaren, da's geen ramp, en ik ben niet boos hoor :D
Toen ik 's avonds ('s nachts) in mijn bed lag, leek het alsof ik nooit vertrokken was, en de tijd gewoon stil gestaan had; alleen ben ik toch écht weg geweest, en heb ik écht bijna een jaar in Tokyo geleefd. Raar...
Voor de rest heb ik sinds mijn terugkeer gestudeerd. Bweik bweik, maar niets aan te doen. Er moesten nog wat dingen weggewerkt worden, die ik een jaar voor me uitgeschoven had.
Volgende week krijg ik de resultaten, dus tot dan zal het nog wat stressen worden.
Om deze blog af te sluiten, wil ik toch nog een paar mensen bedanken.
Aan alle brievenschrijvers: bedankt! Ik denk dat de meeste mensen wel weten dat ik kaartjes en briefjes énorm apprecieer (jaja, ik ben een fan van de post, dat is geen geheim :P), dus was het voor mij steeds prettig om enkele woorden van het thuisfront te lezen. Ik hoop dat ik jullie niet te lang op mijn antwoord heb laten wachten :)
Ook mijn ouders en zus wil ik toch bedanken omdat ze elke week 2 namiddag van hun vrije tijd aan mij gespendeerd hebben; ook de humo's en andere dingen die ik vroeg werden braaf opgestuurd, zodat ik toch geen enkel nieuwtje uit het thuisland zou missen.
Dat niet alleen, maar misschien heb ik hen ook wel meer gemist dan ik kan/wil/durf toegeven (allez, nee, echt waar! :D)...
Tot slot, last but definitely not least: Dimitri, dank je wel! Omdat je me zo snel bent komen bezoeken. Omdat je er altijd voor me was. Omdat je me vanaf het begin gesteund hebt. Omdat je je motodroom even uitgesteld hebt :). Omdat je nooit getwijfeld hebt. En, omdat je mij graag ziet, en ik jou!
Dit was het dan... het gewone leven gaat weer zijn gang...
ellen
donderdag 3 september 2009
donderdag 16 juli 2009
laatste bericht vanuit Japan
Hallo iedereen,
hier volgt mijn laatste blogbericht uit Japan.
Eerst een kort verslag over mijn reisje naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië.
Maandag 29/6
Om in KL te geraken moest ik eerst 7uur in het vliegtuig zitten. Een bijzonder aangename vlucht, omdat het vliegtuig maar half vol zat, en we constant te eten en te drinken kregen. Enige minpunt: constante turbulentie. De crew heeft geen warme dranken uitgedeeld, en op een bepaald moment viel een stewardess bijna; ze kon zich nog net vasthouden aan een paar zetels. Maar kom, ik heb ook veel geslapen, dus voor mij viel het allemaal wel mee.
Aangekomen in KL Airport moest ik in het centrum van KL zien te geraken. Heel simpel: 2 treinen nemen en ik zou heel dicht bij het hotel aankomen. 't Was inderdaad zeer simpel, alleen jammer dat ik onderweg een beeje lomp geweest ben en gevallen ben. Mijn knie volledig open, en schaafwonden op mijn been en voet. Mja, heb in een paar minuten een gans pakje papieren zakdoekjes op die wonde moeten leggen, 't bloed liep van mijn been. Nu, bijna 3 weken later, ziet het er al veel beter uit. Bijna alle korstjes zijn weg, maar heb wel nog wat littekens. Of die zullen verdwijnen, geen idee, afwachten geblazen.
Ok, terug naar KL :) Aangekomen in het station stonden Isabel en haar lief Eoin mij op te wachten. Snel gedoucht en dan iets gaan eten met een paar vrienden van Eoin.
De volgende dag (dinsdag 30/6) stond er een uitstap op het programma.
Met nog wat vrienden van Eoin die in KL waren voor de trouw van 2 van hun vrienden (een Ier en een Maleisische hindoe) zijn we naar een olifantenpark, “wilde” dieren park en een speciale grot geweest. 't Was allemaal heel leuk!!! :)
In het olifantenpark heb ik olifanten gevoederd, én... ook op 1 gezeten! Die kans heb ik niet gehad in Thailand, dus ben blij dat het er toch nog van gekomen is. Nadien naar een ander soort dierenpark. Allerhande beestjes gevoederd, maar vooral: een slang op mijn schouders gelegd. Was in 't geheel niet vies ofzo, 't was ook geen gigantisch beest, dus wa niet echt bang. Vervolgens nog een leuk ding gedaan: een beer geknuffeld! Het schattig dier werd weliswaar gevoederd om braaf te blijven, maar kom :)
Nadien naar de grot: Alvorens in die grot te geraken, moesten we een 272 treden tellende trap beklimmen. Man man man (meer zeg ik er niet over!:D )! Boven aangekomen waren er allerhande Hindoe-tempeltjes en -beelden. Aan de voet van de trap stond er ook een gi-gan-tisch Hindoe-beeld, belegd met bladgoud, indrukwekkend.
's Avonds zijn we naar een club geweest. Hoogst merkwaardige taferelen gezien. Volgens mij was het een verdoken bordeel, want amai, hoeveel hoertjes dat er daar aanwezig waren, amai. 't Is geen grapje deze keer, 't was echt enorm opvallend, maar niemand (en vooral de buitenlandse mannen-gemiddelde leeftijd 45-65j) leek zich er aan te storen.
Woensdag (1/7) een beetje uitgeslapen en dan een wandeling in KL gemaakt.
Eerste een tourtje door China Town, en dan door Little India en nog iets anders dat ik mij niet meer kan herinneren. Allemaal leuk om te zien, maar 't was zo warm, en mijn knie begon wat te zeuren, dat ik er toch niet optimaal van genoten heb.
We hebben op het plein gestaan met de langste vlaggenstok ter wereld (allez, ooit was hij toch de grootste, of 't nu nog steeds zo is weet ik niet zeker). 't Is echt een heel hoog ding.
's Avonds zijn we dan in een leuke buurt iets gaan eten; voor heel weinig geld heel goed gegeten (zoals alle dagen ervoor eigenlijk).
Donderdag (2/7) was het dan tijd voor de trouw van Michael en Raji.
Ik was de avond ervoor nog een paar schoenen (allez, 2 eigenlijk) en een kleed gaan kopen, zodat ik toch niet te veel uit de toon zou vallen. En ik was blij dat ik mijn nieuw gerief had, want 't was toch nogal een sjieke bedoening zelle.
Dus, eerst een dienst in de kerk (een katholieke Ier, vandaar), dan een klein buffet voor de aanwezigen.
's Avonds een hindoe-plechtigheid, met daarna een groot buffet.
Tussendoor zijn we naar het hotel van de vrienden van Eoin geweest, wat aan 't zwembad gelegen, moet kunnen...
De hindoe-plechtigheid was speciaal om te zien, vooral 't feit dat de mensen niet zwijgen of stilzitten. Iedereen loopt rond, nogal een chaos eigenlijk. Ondertussen zijn de priester (?) en zijn helper bezig met het uitvoeren van de trouw-plechtigheden.
Ik durfde op 't moment zelf niet te veel foto's te nemen, want tenslotte was ik daar toch maar iemand die ze niet kenden e. Heb ondertussen wat foto's te pakken gekregen van mensen die er toen bijwaren. Zowel Michael als Raji waren heel vriendelijk, en vonden het niet erg dat ik daar als “indringer” op hun bruiloft was. Nu ja, 't is niet dat ze mij konden buitenzwieren ofzo, maar ze leken toch oprecht vriendelijk.
Na het buffet was het feest ook echt afgelopen. Heel raar, geen gedans enzo. Heel anders dan bij ons. Ook geen alcohol... :(
We wilden nadien nog naar een club gaan, maar kregen niet snel genoeg een taxi te pakken, dus zijn we maar naar het hotel teruggekeerd. Nu ja, ik denk dat Isabela en Eoin dat niet erg vonden, die zien elkaar maar een paar keer per jaar, vandaar... :D
Vrijdag (3/7) op tijd opgestaan om een ticket te bemachtigen om de beroemde Petronas-Twin-Towers te gaan bezoeken. Zit ik daar 's morgens mooi te wachten, komt Eoin zeggen dat ze niet meegaan... De reden was pijn in zijn knie :P Nu ja, ik snap dat allemaal wel, geen probleem. Ben dus alleen naar de torens gegaan.
Daar bleek dat mijn ticket maar geldig was voor de late namiddag. Heb daar in de buurt nog wat rondgelopen, en ben dan teruggekeerd naar het hotel. Heb wat bijgeslapen, en dan rond de middag afgesproken met Isabela en Eoin. Dan zijn we iets gaan eten, en dan hebben we ons als kleine kinderen gedragen in het indoor-rollercoaster-pretpark. Leuk leuk leuk!! En allemaal indooooor! Nogal een duur-uitziend pretpark, dat ons amper 5 euro kostte; er was ook bijna geen volk; we vroegen ons af hoe dat rendabal kan zijn? Misschien is er in het weekend meer volk?!
Allez, dan was het tijd om naar de torens te gaan. Ook al wist ik dat het verkeer in KL nogal een ramp is, toch ben ik in een taxi gestapt. 't Kostte mij 45 min. Om bij de torens aan te komen, ook al had mij dat 's morgens maar 7 min. Gekost ofzo...
Nu ja, ik was nipt te laat, maar mocht nog bij de volgende groep aansluiten, gelukkig.
Eenmaal aangekomen op de 41ste verdieping moet ik zeggen dat ik niet geheel in de ban was van het uitzicht. Ik heb in Tokyo ook al eens zo hoog, of zelfs hoger, gestaan, dus ja. Plus, 't was nog volop licht, dus het magische effect van een grootstad met allerhande leuke lichtjes in de gebouwen was er niet. De torens zelf zijn eigenlijk 88 verdiepingen hoog (geloof ik), maar tot daar mochten we niet gaan.
Ben blij dat ik geweest ben, want 't is eigenlijk het beroemdste ding te vinden in KL.
's Avonds zijn we nog wat gaan feesten met de vrienden van Eoin, en dan was het tijd om afscheid te nemen, want wij vertrokken zaterdag alweer naar Tokyo.
Zaterdag (4/7) opnieuw een zeer aangename vlucht, vliegtuig half leeg, en goede bediening. Leuk leuk leuk!
Zondag (5/7) stond het 能力試験 (nouryoku-shiken, proficiency exam) op 't menu. Ik was heel moe, en had amper gestudeerd, maar heb er geen slecht gevoel over. Heb de antwoorden al even overlopen, en er is een slaagkans :)
Dinsdag (7/7) naar Nikko geweest met Simona (Litouwse) en Mitsu (Japanner). Omdat we gegaan zijn op een gewone weekdag was er bijna geen volk, en was 't dus zeer aangenaam om rond te lopen. We hebben alles vrij snel kunnen zien, en waren dus op een redelijk uur weer terug in Tokyo. En ja, om naar Nikko te kunnen gaan, zijn we niet naar de les gegaan :P
Vrijdag (10/7) was er de “Farewell-party” van Niji-no-Kai. Daar nog naartoe geweest, gegeten, gedronken, mensen zat zien worden. The usual :)
Ondertussen is de laatste week ingegaan, wat zeg ik... de laatste 3 dagen zijn ingegaan. Nog 3 keer slapen en ik sta weer in België.
Ik kijk er naar uit, maar er is toch een beetje een wrang gevoel aan verbonden ook: alle mensen waarmee ik hier een jaar (allez, 10,5maand) heb samengeleefd, zal ik waarschijnlijk nooit meer terugzien... Da's toch wel jammer (niet voor iedereen natuurlijk :D), maar we maken er het beste van.
Morgen (vrijdag 17/7) staat de “Farewell-Party” van Waseda University op 't programma, nadien is er nog een feestje ergens anders. Ook moet ik mijn bagage dan gaan indienen bij een service die mijn valies naar Narita zal brengen; ook mijn gsm zal ik moeten opsturen naar het bedrijf waar ik hem gehuurd heb voor een jaar. 't Zijn allemaal heel erg definitieve dingen he?!
Als ik mijn kamer nu bekijk lijkt het alsof ik net aangekomen ben, maar nee...
Zaterdag (18/7) zal ik proberen uit te slapen, nadien nog wat mensen zien; 's avons naar een vuurwerk-happening gaan, en dan tot 's morgen op skype zitten. Tot ik in de douche stap en mij klaarmaak om Japan achter te laten...
De final countdown is bijna over!
Ik zie jullie binnenkort...
Tot in België!!
ellen
hier volgt mijn laatste blogbericht uit Japan.
Eerst een kort verslag over mijn reisje naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië.
Maandag 29/6
Om in KL te geraken moest ik eerst 7uur in het vliegtuig zitten. Een bijzonder aangename vlucht, omdat het vliegtuig maar half vol zat, en we constant te eten en te drinken kregen. Enige minpunt: constante turbulentie. De crew heeft geen warme dranken uitgedeeld, en op een bepaald moment viel een stewardess bijna; ze kon zich nog net vasthouden aan een paar zetels. Maar kom, ik heb ook veel geslapen, dus voor mij viel het allemaal wel mee.
Aangekomen in KL Airport moest ik in het centrum van KL zien te geraken. Heel simpel: 2 treinen nemen en ik zou heel dicht bij het hotel aankomen. 't Was inderdaad zeer simpel, alleen jammer dat ik onderweg een beeje lomp geweest ben en gevallen ben. Mijn knie volledig open, en schaafwonden op mijn been en voet. Mja, heb in een paar minuten een gans pakje papieren zakdoekjes op die wonde moeten leggen, 't bloed liep van mijn been. Nu, bijna 3 weken later, ziet het er al veel beter uit. Bijna alle korstjes zijn weg, maar heb wel nog wat littekens. Of die zullen verdwijnen, geen idee, afwachten geblazen.
Ok, terug naar KL :) Aangekomen in het station stonden Isabel en haar lief Eoin mij op te wachten. Snel gedoucht en dan iets gaan eten met een paar vrienden van Eoin.
De volgende dag (dinsdag 30/6) stond er een uitstap op het programma.
Met nog wat vrienden van Eoin die in KL waren voor de trouw van 2 van hun vrienden (een Ier en een Maleisische hindoe) zijn we naar een olifantenpark, “wilde” dieren park en een speciale grot geweest. 't Was allemaal heel leuk!!! :)
In het olifantenpark heb ik olifanten gevoederd, én... ook op 1 gezeten! Die kans heb ik niet gehad in Thailand, dus ben blij dat het er toch nog van gekomen is. Nadien naar een ander soort dierenpark. Allerhande beestjes gevoederd, maar vooral: een slang op mijn schouders gelegd. Was in 't geheel niet vies ofzo, 't was ook geen gigantisch beest, dus wa niet echt bang. Vervolgens nog een leuk ding gedaan: een beer geknuffeld! Het schattig dier werd weliswaar gevoederd om braaf te blijven, maar kom :)
Nadien naar de grot: Alvorens in die grot te geraken, moesten we een 272 treden tellende trap beklimmen. Man man man (meer zeg ik er niet over!:D )! Boven aangekomen waren er allerhande Hindoe-tempeltjes en -beelden. Aan de voet van de trap stond er ook een gi-gan-tisch Hindoe-beeld, belegd met bladgoud, indrukwekkend.
's Avonds zijn we naar een club geweest. Hoogst merkwaardige taferelen gezien. Volgens mij was het een verdoken bordeel, want amai, hoeveel hoertjes dat er daar aanwezig waren, amai. 't Is geen grapje deze keer, 't was echt enorm opvallend, maar niemand (en vooral de buitenlandse mannen-gemiddelde leeftijd 45-65j) leek zich er aan te storen.
Woensdag (1/7) een beetje uitgeslapen en dan een wandeling in KL gemaakt.
Eerste een tourtje door China Town, en dan door Little India en nog iets anders dat ik mij niet meer kan herinneren. Allemaal leuk om te zien, maar 't was zo warm, en mijn knie begon wat te zeuren, dat ik er toch niet optimaal van genoten heb.
We hebben op het plein gestaan met de langste vlaggenstok ter wereld (allez, ooit was hij toch de grootste, of 't nu nog steeds zo is weet ik niet zeker). 't Is echt een heel hoog ding.
's Avonds zijn we dan in een leuke buurt iets gaan eten; voor heel weinig geld heel goed gegeten (zoals alle dagen ervoor eigenlijk).
Donderdag (2/7) was het dan tijd voor de trouw van Michael en Raji.
Ik was de avond ervoor nog een paar schoenen (allez, 2 eigenlijk) en een kleed gaan kopen, zodat ik toch niet te veel uit de toon zou vallen. En ik was blij dat ik mijn nieuw gerief had, want 't was toch nogal een sjieke bedoening zelle.
Dus, eerst een dienst in de kerk (een katholieke Ier, vandaar), dan een klein buffet voor de aanwezigen.
's Avonds een hindoe-plechtigheid, met daarna een groot buffet.
Tussendoor zijn we naar het hotel van de vrienden van Eoin geweest, wat aan 't zwembad gelegen, moet kunnen...
De hindoe-plechtigheid was speciaal om te zien, vooral 't feit dat de mensen niet zwijgen of stilzitten. Iedereen loopt rond, nogal een chaos eigenlijk. Ondertussen zijn de priester (?) en zijn helper bezig met het uitvoeren van de trouw-plechtigheden.
Ik durfde op 't moment zelf niet te veel foto's te nemen, want tenslotte was ik daar toch maar iemand die ze niet kenden e. Heb ondertussen wat foto's te pakken gekregen van mensen die er toen bijwaren. Zowel Michael als Raji waren heel vriendelijk, en vonden het niet erg dat ik daar als “indringer” op hun bruiloft was. Nu ja, 't is niet dat ze mij konden buitenzwieren ofzo, maar ze leken toch oprecht vriendelijk.
Na het buffet was het feest ook echt afgelopen. Heel raar, geen gedans enzo. Heel anders dan bij ons. Ook geen alcohol... :(
We wilden nadien nog naar een club gaan, maar kregen niet snel genoeg een taxi te pakken, dus zijn we maar naar het hotel teruggekeerd. Nu ja, ik denk dat Isabela en Eoin dat niet erg vonden, die zien elkaar maar een paar keer per jaar, vandaar... :D
Vrijdag (3/7) op tijd opgestaan om een ticket te bemachtigen om de beroemde Petronas-Twin-Towers te gaan bezoeken. Zit ik daar 's morgens mooi te wachten, komt Eoin zeggen dat ze niet meegaan... De reden was pijn in zijn knie :P Nu ja, ik snap dat allemaal wel, geen probleem. Ben dus alleen naar de torens gegaan.
Daar bleek dat mijn ticket maar geldig was voor de late namiddag. Heb daar in de buurt nog wat rondgelopen, en ben dan teruggekeerd naar het hotel. Heb wat bijgeslapen, en dan rond de middag afgesproken met Isabela en Eoin. Dan zijn we iets gaan eten, en dan hebben we ons als kleine kinderen gedragen in het indoor-rollercoaster-pretpark. Leuk leuk leuk!! En allemaal indooooor! Nogal een duur-uitziend pretpark, dat ons amper 5 euro kostte; er was ook bijna geen volk; we vroegen ons af hoe dat rendabal kan zijn? Misschien is er in het weekend meer volk?!
Allez, dan was het tijd om naar de torens te gaan. Ook al wist ik dat het verkeer in KL nogal een ramp is, toch ben ik in een taxi gestapt. 't Kostte mij 45 min. Om bij de torens aan te komen, ook al had mij dat 's morgens maar 7 min. Gekost ofzo...
Nu ja, ik was nipt te laat, maar mocht nog bij de volgende groep aansluiten, gelukkig.
Eenmaal aangekomen op de 41ste verdieping moet ik zeggen dat ik niet geheel in de ban was van het uitzicht. Ik heb in Tokyo ook al eens zo hoog, of zelfs hoger, gestaan, dus ja. Plus, 't was nog volop licht, dus het magische effect van een grootstad met allerhande leuke lichtjes in de gebouwen was er niet. De torens zelf zijn eigenlijk 88 verdiepingen hoog (geloof ik), maar tot daar mochten we niet gaan.
Ben blij dat ik geweest ben, want 't is eigenlijk het beroemdste ding te vinden in KL.
's Avonds zijn we nog wat gaan feesten met de vrienden van Eoin, en dan was het tijd om afscheid te nemen, want wij vertrokken zaterdag alweer naar Tokyo.
Zaterdag (4/7) opnieuw een zeer aangename vlucht, vliegtuig half leeg, en goede bediening. Leuk leuk leuk!
Zondag (5/7) stond het 能力試験 (nouryoku-shiken, proficiency exam) op 't menu. Ik was heel moe, en had amper gestudeerd, maar heb er geen slecht gevoel over. Heb de antwoorden al even overlopen, en er is een slaagkans :)
Dinsdag (7/7) naar Nikko geweest met Simona (Litouwse) en Mitsu (Japanner). Omdat we gegaan zijn op een gewone weekdag was er bijna geen volk, en was 't dus zeer aangenaam om rond te lopen. We hebben alles vrij snel kunnen zien, en waren dus op een redelijk uur weer terug in Tokyo. En ja, om naar Nikko te kunnen gaan, zijn we niet naar de les gegaan :P
Vrijdag (10/7) was er de “Farewell-party” van Niji-no-Kai. Daar nog naartoe geweest, gegeten, gedronken, mensen zat zien worden. The usual :)
Ondertussen is de laatste week ingegaan, wat zeg ik... de laatste 3 dagen zijn ingegaan. Nog 3 keer slapen en ik sta weer in België.
Ik kijk er naar uit, maar er is toch een beetje een wrang gevoel aan verbonden ook: alle mensen waarmee ik hier een jaar (allez, 10,5maand) heb samengeleefd, zal ik waarschijnlijk nooit meer terugzien... Da's toch wel jammer (niet voor iedereen natuurlijk :D), maar we maken er het beste van.
Morgen (vrijdag 17/7) staat de “Farewell-Party” van Waseda University op 't programma, nadien is er nog een feestje ergens anders. Ook moet ik mijn bagage dan gaan indienen bij een service die mijn valies naar Narita zal brengen; ook mijn gsm zal ik moeten opsturen naar het bedrijf waar ik hem gehuurd heb voor een jaar. 't Zijn allemaal heel erg definitieve dingen he?!
Als ik mijn kamer nu bekijk lijkt het alsof ik net aangekomen ben, maar nee...
Zaterdag (18/7) zal ik proberen uit te slapen, nadien nog wat mensen zien; 's avons naar een vuurwerk-happening gaan, en dan tot 's morgen op skype zitten. Tot ik in de douche stap en mij klaarmaak om Japan achter te laten...
De final countdown is bijna over!
Ik zie jullie binnenkort...
Tot in België!!
ellen
zaterdag 27 juni 2009
nog maar even...
Hallo iedereen,
toch nog een kleine update vooraleer ik naar Maleisië vertrek.
toch nog een kleine update vooraleer ik naar Maleisië vertrek.
1. Kirin Cup: Japan vs. Belgium
Het resultaat kennen we allemaal: ons nationaal elftal bracht het er niet te goed vanaf en verloor met 4-0. Het moet gezegd: het Japanse team was pakken sterker, echt een geöliede machine.
Dus 31 mei 2009: met een 50-tal mensen in het hol van de leeuw= ongeveer 43000 Japanners die hun team enthousiast aanmoedigden.
't Maakte wel nogal indruk moet ik zeggen. Een geheel blauw stadion (blauw is immers het kleur van het nationale elftal hier), en dan zo'n minivakje rood... :) Het contrast... :)
Nu ja, we hebben ons goed ingezet, en goed gesupporterd, maar het mocht niet baten. Vanaf de eerste minuten lag België onder, en was het bijzonder gevaarlijk in de buurt van de goal. En dat is zo gebleven tot de 90ste minuut. Er valt niet veel meer over te zeggen, dan dat onze keeper (Stijnen) nog erger voorkomen heeft. Het had 10-0 kunnen zijn, mensen :(
Ok, de wedstrijd zelf was dus niet denderend, maar de sfeer errond wel, en dus zal je mij daar niet horen over klagen. Waar ik wel over wil klagen is de attitude van de spelers.
Nadat ons supportersvak hen een hele wedstrijd proberen aan te moedigen had, kwam er slechts 1 (één!) speler naar het supportersvak, en gaf zijn voetbalschoenen aan een paar jonge gastjes. De anderen namen niet eens de moeite om onze richting uit te wandelen, en zwaaiden van ver eens.
Ik moet wel zeggen dat op een gegeven moment tijdens de wedstrijd enkele jongens zich aan het opwarmen waren dicht bij ons vak, en die hebben toch wel eens gezwaaid; en toen de keepers het veld opkwamen voor de wedstrijd, hebben die ook wel eens hun armen in de lucht gestoken naar ons. Nee, ik was er eigenlijk niet echt over te spreken dat ze geen 50meter meer konden/ wilden stappen om een groet te brengen aan hun supporters. Was triestig, vooral omdat het Japanse team een “ereronde” deed in het stadion.
Ik snap best dat ze teleurgesteld waren, omdat de wedstrijd op niet veel trok, maar dat neemt niet weg dat wij er toch waren. Het is duidelijk, ik was teleurgesteld, maar als ik ooit nog eens de kans heb om in het buitenland de Rode Duivels te gaan aanmoedigen, zal ik het toch opnieuw doen. Je weet maar nooit dat er dan een vriendelijke glimlach te rapen valt...
2. Kabuki
13 juni was het nog eens tijd om een beetje cultuur op te snuiven. We konden voor 500 yen naar een Kabuki-voorstelling (歌舞伎) gaan kijken, wat veel goedkoper was dan de normale toegangsprijs (3200yen ofzo). De reden hiervoor was dat de voorstelling bedoeld was om studenten naar het theater te brengen. Er was eerst een introductie over hoe Kabuki in zijn werk gaat, en dan ook een uitleg over het stuk zelf.
't Was echt een leuke ervaring, en geestig om te volgen. We waren maar met enkele buitenlanders, en we zaten tussen een gigantische groep 12-15jarige Japanse schoolmeisjes; best grappig want ze waren nogal aan het staren naar onze blonde haren :)
We hadden zo'n “vertaalding” gehuurd, want het Japans gebruikt in de voorstelling was echt moeilijk verstaanbaar. Oud Japans en speciale vormen enzo, weet er ook het fijne niet van; maar zonder dat ding dat alles naar “hedendaags Japans” vertaalde had ik het niet gered :)
3.Waseda Global Festival (WGF)
Vrijdag 19 en zaterdag 20 juni was het hier Waseda International Festival, met op vrijdag Waseda Global Festival. Er was een schitterend optreden van 10 groepen die allerhande dansen geleerd hadden en die dan in het groot auditorium kwamen tonen.
Mooi mooi mooi! 't Was echt super georganiseerd (duh, Japan :P), maar ook de uitvoering was heel goed en mooi; ja, echt leuk!
Enige minpunt: ik was mijn kodak vergeten, dus geen foto's... Ik hoop nog enkele te pakken te krijgen via facebook ofzo, maar we zullen zien.
Zaterdag was er op de grootste campus van Waseda Univ. veel bedrijvigheid. Het tweede deel van WIF bestond uit allerhande kraampjes, waar je eten, kleren (jaja), en allerhande dingen kon kopen.
4.Schoolleven
Ondertussen staat het schoolleven hier ook niet stil natuurlijk. In de laatste rechte lijn naar de finish (jaja, 't wordt tijd dat ik nog eens naar de koers kan kijken e :D) slaan de leraren hier tilt, in georganiseerde vorm natuurlijk. Iedereen herkent het wel: toen de leraren in het middelbaar zagen dat ze geen tijd genoeg hadden om hun leerstof te kunnen zien in de les, werd er opeens meer huiswerk gegeven, en dingen minder uitgelegd enzo... Wel ja, zo is het hier niet. Neen, het feit dat we opeens meer huiswerk hebben en er allerhande stomme dingen bijkomen is allemaal mooi ingepland, staat mooi in het schema. Aja, natuurlijk, want wij, exchange students, hebben toch niets anders te doen dan te studeren en dingen voor te bereiden. Nietwaar? :)
Concreet: 3 speeches, 5 reports, elke dag test, pakken huiswerk~ in de laatste 3 weken. Ik besef ook wel dat dit niets vergeleken is met de examenperiode die nu (hopelijk voor de meeste) achter de rug is, maar ik voel me alsof ik terug in de tijd gegaan ben. “Je bent je huiswerk vergeten, dat is min zoveel punten” “je was er vorige les niet, was je ziek ofzo? Dat doet er eigenlijk niet toe, want 't is gewoon min zoveel punten”... Mja, ik zou moeten zeggen dat ik het ver gewoon ben, maar nu het einde écht in zicht is, kan ik er steeds minder goed mee omgaan.
Nu, een lichtpunt is wel: ik heb zowaar een schoon compliment gekregen van 1 van de leraren hier. Een week nadat ik mijn speech gegeven had, kreeg ik mijn resultaat. De meeste mensen die mij kennen weten wel dat ik het absoluut haat om voor een (grote) groep mensen te spreken. Net zoals altijd was ik deze keer ook zenuwachtig geweest enzo, maar na 2 minuten ofzo was de grootste stress wel weggeëbd. Maar dus, het compliment: de lerares vroeg wat ik in de toekomst wou gaan doen... Ja, geen idee, natuurlijk. En zij zei: “Ik vind dat je iets moet doen waarbij je vaak kan speechen en voor een grote groep moet spreken”. Ja, je kan je al voorstellen dat ik bijna van stoel viel, maar ze leek het te menen. Ze zei immers dat ik wist waar ik over aan het spreken was, en dat ik mijn blad-met notities- bijna niet bekeken had, veel oogcontact met het publiek maakte, en dat ik de onverwachte vragen op het einde van mijn speech zeer goed beantwoord had. Allez, Ellen was uitermate content natuurlijk. Ik zou hier misschien wat vertrouwen uit moeten putten voor mijn herexamens Japans die eraan komen in België... Wie weet lukt het mij dan wel eens om te slagen op de mondelinge proef?! :D
5.Valiezen en inhoud
Ja, ik ben/ was op zoek naar een nieuwe valies, om mijn gerief thuis te krijgen. Heb namelijk deze week ontdekt dat mijn oude valies toch niet meer zo stevig is als ze was toen ik naar hier kwam.
Ik dus op amazon een nieuwe valies gekocht, zelfde afmetingen als die die ik nu heb. Ze is een uurtje geleden aangekomen. Wat denk je, ze is natuurlijk veel kleiner :(
Nu ja, niets aan te doen; ik zal ze gebruiken om naar Maleisië te gaan...
Ik was wel bijzonder verwonderd dat ze hier al was, want ik had ze donderdag avond besteld, en nu (2 dagen later) is ze hier al... Flink zo!
Ik zal nog eens met mijn ouders overleggen of ik ze meeneem naar België of niet, 't zal waarschijnlijk afhangen van wat ik nog wil meenemen naar huis.
Eigenlijk heb ik al eens al mijn kleren die ik mee wil nemen naar huis in mijn valies gepropt, plus mijn duur kussen dat ik hier gekocht heb... In totaal zat ik aan 13 kg, en ik mag 23 kg meenemen naar huis. Wil dus zeggen dat ik redelijk wat van mijn boeken in mijn valies kan proppen, en dus niet extra moet betalen om het met de post naar huis te sturen.
Heb info gevraagd over de kostprijs van 1 extra kg bagage: meer dan 10000 yen... Dus best alles goed afwegen vooraleer ik hier vertrek.
Ik ben hier ook naar een bedrijf geweest dat valiezen naar de luchthaven brengt, ipv ze zelf te moeten meesleuren tot ginder. Kost minder dan 2000 yen, dus da's de moeite vind ik. Ik zal dus mijn valies de 17de al moeten afgeven, zodat ze er zeker de morgen van de 19de is :)
Enige probleem is nu nog: zal mijn oude valies het overleven, of niet? Plakband enzo zal de oplossing worden vrees ik...
6.Maleisië
Vrees niet, dit is het laatste stukje tekst :)
Dus, overmorgen vertrek ik naar Kuala Lumpur. Isabela is vandaag al vertrokken, en hangt denk ik nog even in de lucht.
Ik ben ondertussen bezig met mijn valies te maken, gisterenavond al mijn was gedaan. Vandaag ook nog een report geschreven, en allerhande huiswerk gedaan. Kwestie van met een gerust hart naar Maleisië te kunnen vertrekken.
Het plan is om ook naar Singapore te gaan, hopelijk lukt dat.
Het weer ziet er ginder niet te schitterend uit: heavy showers... elke dag... :(
Nu ja, ik zit niet in de les, da's ook al iets :)
Al zal ik toch enige les-lectuur moeten meenemen, aangezien er vanaf mijn terugkomst niets anders op het programma staat dan 期末テスト (kimatsu-tesuto, einde van het semester-testen)... Jammer maar helaas!
Wederom heb ik 2,5 bladzijden vol gepend (zonder pen...), ging dat ook maar zo vlot wanneer ik een report in het Japans moet schrijven...
Ik schrijf jullie nog minstens 1 keer voor ik terug naar België kom –beloofd!
ellen
oja, ondertussen is het hier ook verschrikkelijk warm geworden. Denk aan: elke dag rond de 30°C~jawel!
maandag 8 juni 2009
slapeloosheid
en wat doet een mens in -het midden van- de nacht?
U kan zich waarschijnlijk allerhande leuke dingen voorstellen, maar ik... ik lees mijn blog gewoon eens opnieuw en herinner me weer een heleboel leuke ervaringen, die mijn verblijf in Japan me geschonken heeft.
Vandaag (eigenlijk al gisteren) ben ik exact 9 maanden weg uit België. Het lijkt zo lang, maar eigenlijk is het toch in een mum van tijd (あっという間に, atto iuu ma ni) gepasseerd.
Ik bedacht mezelf vandaag ook dat ik ongeveer een jaar geleden bericht kreeg dat ik toegelaten was om een jaar te gaan studeren aan Waseda University, en hupsa, het "jaar" zit er bijna op.
Voor ik het weet ben ik oud en versleten, あっという間に・・・ :)
Jaja, de tijd vliegt, maar, de laatste loodjes wegen het zwaarst~
Nog 6 weken, en ik ben weer thuis!
-slaapwel-
U kan zich waarschijnlijk allerhande leuke dingen voorstellen, maar ik... ik lees mijn blog gewoon eens opnieuw en herinner me weer een heleboel leuke ervaringen, die mijn verblijf in Japan me geschonken heeft.
Vandaag (eigenlijk al gisteren) ben ik exact 9 maanden weg uit België. Het lijkt zo lang, maar eigenlijk is het toch in een mum van tijd (あっという間に, atto iuu ma ni) gepasseerd.
Ik bedacht mezelf vandaag ook dat ik ongeveer een jaar geleden bericht kreeg dat ik toegelaten was om een jaar te gaan studeren aan Waseda University, en hupsa, het "jaar" zit er bijna op.
Voor ik het weet ben ik oud en versleten, あっという間に・・・ :)
Jaja, de tijd vliegt, maar, de laatste loodjes wegen het zwaarst~
Nog 6 weken, en ik ben weer thuis!
-slaapwel-
vrijdag 5 juni 2009
Okinawa
En dan... is het tijd voor... een verslag over mijn reisje naar Okinawa (沖縄).
-mijn reisgenoten: Isabela (Brazilië), Simona (Litouwen), Claudia (Verenigd Koninkrijk), Zac (VS) en Ian (VS & Japan).
Aangezien het al meer dan een maand geleden is dat ik vertrokken ben richting Zuid-Japan, dacht ik bij mezelf dat het toch maar eens tijd werd om deze blog te updaten.
Eigenlijk moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik gewoon geen zin meer had om kanji te leren... :)
Ok, hier gaan we dan...
30 april:
Ik geloof dat de vlucht rond 12u was ofzo, dus zijn we op kot rond 10u vertrokken. 't Duurt een klein uurtje om tot Haneda-airport te geraken. 't Was mijn eerste “bezoek” aan Haneda-airport, en 't viel reuze mee. Snel ingecheckt, overal snel door, no problemos: ideaal.
Na 2,5uur vliegen kwamen we aan in Okinawa: Naha-Airport. Aangezien dat we enkel handbagage meehadden, konden we snel naar buiten: leuk leuk. Vooral als je beseft dat de zon schijnt, en het lekker warm is!
De monorail op, en dan op zoek naar het hostel waar we zouden verblijven (blijkt dat Dorien daar een kleine week eerder ook verbleven heeft). Viel allemaal reuze mee, en vooral, 't was goedkoop (1000 yen per nacht). Wat we nadien gedaan hebben schiet mij niet direct meer te binnen, maar ik vermoed dat we gewoon in 't stad wat rondgewandeld hebben. Ah, ik weet het weer :)
We hadden honger, en dus hadden we de mensen van 't hostel gevraagd waar we best naartoe konden gaan om iets te eten. Sturen die ons een kant op waar er echt niets, maar dan ook werkelijk niets, te vinden was. Ik geloof dat we meer naar de “industriezone” aan 't stappen waren, maar kom, uiteindelijk toch een Chinees restaurant gevonden.
1 mei:
Lang uitgeslapen, iets gaan eten, en dan op zoek naar het Tourist Information Center. Daar een paar kaarten van het hoofdeiland en enkele kleinere eilanden gekregen.
Daarna de monorail op, en naar het kasteel, Shuri-jou (首里城, Shuri-kasteel) genaamd. 't Was een mooi gebouw enzo, maar eigenlijk waren we wat te cheap om 800 yen te betalen, om effectief in het hoofdgebouw binnen te gaan... Arme studenten :) Toch wel even rondgewandeld op het kasteeldomein, en ook weer een mooi uitzicht over Nara gevonden. Natuurlijk enkele “groepsfoto's” genomen :)
Opnieuw waren we cheap en zijn we terug gewandeld naar een of ander park, waar er toch wel wat mooie dingen te zien waren. Natuurlijk, na een hele namiddag wandelen waren we allemaal vrij moe. Bij onze terugkomst in het hostel hebben we niet veel meer gedaan dan Uno gespeeld :) 't Was eerst nogal moeilijk, omdat er 4 van de 6 personen het spel niet kenden... Natuurlijk heb ik iedereen naar huis gespeeld :P (En niet enkel die eerste dag :P)
2 mei:
Toen we de vorige dag de kaarten van Okinawa “bestudeerd” hadden, hadden we besloten om met de fiets een tocht te maken. Wij dus op zoek naar fietsen :) Niet zo simpel, we hebben op 3 verschillende plaatsen een fiets moeten huren. Nu ja, wij op weg naar Navy Headquarters, met ondergrondse gangen. 't Was niet zo heel ver, maar mannekes toch... een Berg! Theoretisch nog niet eens een heuvel me dunk, maar amai, alle 6 hebben we liggen zwoeien, excuseer, pedaleren zwoegen :P
Toen we bovenkwamen had iedereen toch wel dezelfde uitdrukking op het gelaat: “nu even rusten, en ik wil niet spreken, laat staan foto's nemen” :D
Daarna wilden we nog naar een Mangrove gaan, dus wij daar naartoe. Uiteindelijk is er van bezoeken niet veel in huis gekomen, en hebben we gewoon in Nara en de plaatsjes daarrond rondgereden.
Ik moet zeggen dat het absoluut raar aanvoelde om weer op een fiets te zitten. Na 7 maanden geen fiets van dichtbij gezien te hebben (tenzij toen ik bijna omvergereden werd), liep het allemaal niet zo soepel. Gelukkige ging dat snel beter, maar alleszins: ik kijk uit om weer op mijn leuke, zelf geschilderde fiets te zitten :)
3 mei:
Er was een matsuri (祭, festival) in de buurt van de haven van Naha, en dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Botenraces, veel eetkraampjes en veel ambiance.
Daarna tijd om naar het strand te gaan, en een mooi kleurtje te krijgen.
We waren de eerste avond ook al op zoek gegaan naar het “enige strand in Naha”, en waren toen zwaar teleurgesteld: een kunstmatig aangelegd strand, dat uitkeek op een brug, en de haven.
Aangezien er geen ander strand in de buurt was, zijn we toch maar naar ginds getrokken.
Al bij al viel het goed mee, relatief rustig, aangenaam zand, maar vooral: veel zonneschijn :)
's Avonds zijn we opnieuw naar de plaats van het festivalletje getrokken, want er was een vuurwerk voorzien. We stonden op een brug, om een goed uitzicht te hebben, maar hadden ons toch wat miskeken op het aanvangsuur. Wij hadden gehoord dat het om 20u zou beginnen. We waren daar dus zeker al om 20 voor 8, kwestie van op tijd te zijn. Uiteindelijk hebben we een dik uur moeten wachten, want het begon rond kwart voor 9, om om 9u te eindigen. 't Was nog wel de moeite, maar toch wat koud op die brug hoor.
4 mei:
Heel vroeg opgestaan, want we moesten om 8u aan het grote busstation zijn om naar het noorden van het eiland te vertrekken. We waren de enige buitenlanders in de groep, maar zo erg was dat niet; allez voor mij toch niet, heb de hele rit op de bus geslapen :) We gingen naar een gigantisch groot aquarium (水族館、suizokukan), tot voor kort het grootste van de wereld. Nu nummer 2, ik geloof dat de nieuwe nr. 1 in Dubai ofzo ergens ligt.
't Is allemaal niet zo goed uit te leggen wat er te zien viel, maar 't was toch wel impressionant. Vooral die ene zaal met het aquarium waar er echt gi-gan-ti-sche vissen inzaten. Ook de zaal met het haaien-aquarium was de moeite.
Na het binnenbezoek zijn we naar de dolfijnenshow gaan kijken. 't Was al “eeuwen” geleden dat ik dat nog gezien had, dus dat was ook weer leuk!
Nadien nog wat foto's getrokken op het strand dat tot het domein behoorde, aah, precies Thailand! :)
Dan weer de bus op, richting Pineapple farm (ik blijf het ananas farm noemen, samen met Simona :) ). Dat viel nogal tegen: 't was nogal commercieel aangepakt, en niet zo echt interessant. Nu ja, we hebben wel wat dingen kunnen proeven, maar het voornamelijk doel van dit bezoek was toch om ons geld af te troggelen.
Hupsa, weer de bus op, naar Naha deze keer.
Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum van Naha, tot we weer richting hostel trokken. Daar hadden we in de voorbije dagen heel wat buitenlandse toeristen leren kennen, en hebben dus nogal wat afgebabbeld met mensen van over de hele wereld.
5 mei:
Eindelijk tijd om naar 1 van die mooie eilandjes te trekken. Weer op tijd vertrokken, en ditmaal met de ferry op weg naar onze bestemming, Tokashiki (渡嘉敷).
Na ongeveer een uurtje, kwamen we al aan in de heel kleine haven. Er stonden 2 minibusjes, en een paar wagens. Toen we dat zagen kregen we toch wat schrik... Hoe zouden we aan de andere kant van eiland geraken? Daar bevond zich immers het strand waar we naartoe wilden. Uiteindelijk bleek er geen probleem, en konden we gemakkelijk in 1 van die minibusjes plaatsnemen. Na 10-15 minuutjes kwamen we aan in het pittoreske dorpje. 5 café's/ restaurants, 5 hostels, 1 camping, een paar snorkelgerief-verhuurders, en een paar huizen. Maar dan: het strand... Fenomenaal! :)
Er valt niet veel meer over te zeggen, 't was gewoon heeeeeel mooi, en fantastisch, en schitterend enzo :)
We waren wederop cheap, en wouden de nacht op het strand doorbrengen. 'k Moet toegeven dat ik daar wat tegenop zag, want was bang dat het koud zou worden.
Uiteindelijk hebben we de avond (en nacht) doorgebracht in het gezelschap van 4 gasten van de Amerikaanse Marine. Ze waren gestationneerd op Okinawa, hadden vakantie (net zoals wij) en hadden dus besloten om naar dit kleine eiland te gaan.
't Was een leuke nacht, en hij is gepasseerd in no time -mede door de alcohol. :)
6 mei:
Ja, opeens was het woensdagmorgen, en tijd om naar het haventje te stappen. Ja, stappen... Ondanks een korte nacht, en toch een aanzienlijke hoeveelheid alcohol in het bloed, ging het wandelen zeer vlot. Samen met Ian kwam ik al aan na 50 minuutjes, de anderen kwamen aan na 1u10 minuten. 't Viel dus goed mee. We zijn dan iets gaan eten in een klein restaurantje dichtbij de haven, en toen kreeg ik mijn klop. Ik denk dat ik zelfs daar in slaap gevallen ben... Pijnlijk :)
Toen de ferry aankwam, hebben we ons direct een plaatsje gezocht, en zijn alle 6 in slaap gevallen, tot de boot aankwam in Naha.
Ik geloof dat we de rest van de dag niet zo veel gedaan hebben. Ik vermoed gegeten, wat rondgewandeld, en... koffers gemaakt :(
7 mei:
Tijd om weer naar “huis” te vertrekken.
Net zoals op de terugvlucht van Bangkok naar Tokyo, heb ik ook deze keer geslapen dat het een lieve lust was. Ik zat nog maar goed neer, of mijn ogen gingen al toe. En dus was de vlucht zeer snel gepasseerd.
Terug aangekomen in Tokyo zagen we de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk. Daar stonden we dan: short/ rok, sandalen, t-shirt of topje... Terwijl het lekker hard aan het regenen was. 't Moet een raar zich geweest zijn, bruingebrande buitenlanders in zomerse outfit, in een koud en nat Tokyo :)
Eenmaal aangekomen op mijn kot, besefte ik dat ik weer in de echte wereld stond: ik moest mijn was doen, en mijn gerief voor de volgende schooldag in mijn tas stoppen...
以上です(ijou desu, “the end”).
Tot zover dit blogbericht~
Ik hoop jullie binnenkort een verslagje te geven over de voetbalwedstrijd Japan-België op 31 mei ll. (Kirin Cup), die ik samen met Dorien en Kensuke ben gaan bekijken.
Tot binnenkort!
-het is immers maar een dikke 6 weken meer voor ik terug voet op Belgische bodem zet-
Oja, de varkensgriep:
veel gedoe over niks, en jammer genoeg geen vrijaf :(
Er was immers een bericht uitgevaardigd op de Waseda-website, dat wanneer er een geval van varkensgriep in Japan zou zijn, dat de lessen zouden geschorst worden voor een week (om te beginnen). Uiteindelijk is er niks van in huis gekomen... spijtig...
Nu ja, ik zal die week "congé" dan wel nemen binnenkort: ik vertrek namelijk op 29 juni naar Kuala Lumpur (Maleisië) en zal 4 juli weer in Japan zijn-- amper 2 weken voor ik naar huis vertrek :)
-mijn reisgenoten: Isabela (Brazilië), Simona (Litouwen), Claudia (Verenigd Koninkrijk), Zac (VS) en Ian (VS & Japan).
Aangezien het al meer dan een maand geleden is dat ik vertrokken ben richting Zuid-Japan, dacht ik bij mezelf dat het toch maar eens tijd werd om deze blog te updaten.
Eigenlijk moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik gewoon geen zin meer had om kanji te leren... :)
Ok, hier gaan we dan...
30 april:
Ik geloof dat de vlucht rond 12u was ofzo, dus zijn we op kot rond 10u vertrokken. 't Duurt een klein uurtje om tot Haneda-airport te geraken. 't Was mijn eerste “bezoek” aan Haneda-airport, en 't viel reuze mee. Snel ingecheckt, overal snel door, no problemos: ideaal.
Na 2,5uur vliegen kwamen we aan in Okinawa: Naha-Airport. Aangezien dat we enkel handbagage meehadden, konden we snel naar buiten: leuk leuk. Vooral als je beseft dat de zon schijnt, en het lekker warm is!
De monorail op, en dan op zoek naar het hostel waar we zouden verblijven (blijkt dat Dorien daar een kleine week eerder ook verbleven heeft). Viel allemaal reuze mee, en vooral, 't was goedkoop (1000 yen per nacht). Wat we nadien gedaan hebben schiet mij niet direct meer te binnen, maar ik vermoed dat we gewoon in 't stad wat rondgewandeld hebben. Ah, ik weet het weer :)
We hadden honger, en dus hadden we de mensen van 't hostel gevraagd waar we best naartoe konden gaan om iets te eten. Sturen die ons een kant op waar er echt niets, maar dan ook werkelijk niets, te vinden was. Ik geloof dat we meer naar de “industriezone” aan 't stappen waren, maar kom, uiteindelijk toch een Chinees restaurant gevonden.
1 mei:
Lang uitgeslapen, iets gaan eten, en dan op zoek naar het Tourist Information Center. Daar een paar kaarten van het hoofdeiland en enkele kleinere eilanden gekregen.
Daarna de monorail op, en naar het kasteel, Shuri-jou (首里城, Shuri-kasteel) genaamd. 't Was een mooi gebouw enzo, maar eigenlijk waren we wat te cheap om 800 yen te betalen, om effectief in het hoofdgebouw binnen te gaan... Arme studenten :) Toch wel even rondgewandeld op het kasteeldomein, en ook weer een mooi uitzicht over Nara gevonden. Natuurlijk enkele “groepsfoto's” genomen :)
Opnieuw waren we cheap en zijn we terug gewandeld naar een of ander park, waar er toch wel wat mooie dingen te zien waren. Natuurlijk, na een hele namiddag wandelen waren we allemaal vrij moe. Bij onze terugkomst in het hostel hebben we niet veel meer gedaan dan Uno gespeeld :) 't Was eerst nogal moeilijk, omdat er 4 van de 6 personen het spel niet kenden... Natuurlijk heb ik iedereen naar huis gespeeld :P (En niet enkel die eerste dag :P)
2 mei:
Toen we de vorige dag de kaarten van Okinawa “bestudeerd” hadden, hadden we besloten om met de fiets een tocht te maken. Wij dus op zoek naar fietsen :) Niet zo simpel, we hebben op 3 verschillende plaatsen een fiets moeten huren. Nu ja, wij op weg naar Navy Headquarters, met ondergrondse gangen. 't Was niet zo heel ver, maar mannekes toch... een Berg! Theoretisch nog niet eens een heuvel me dunk, maar amai, alle 6 hebben we liggen zwoeien, excuseer, pedaleren zwoegen :P
Toen we bovenkwamen had iedereen toch wel dezelfde uitdrukking op het gelaat: “nu even rusten, en ik wil niet spreken, laat staan foto's nemen” :D
Daarna wilden we nog naar een Mangrove gaan, dus wij daar naartoe. Uiteindelijk is er van bezoeken niet veel in huis gekomen, en hebben we gewoon in Nara en de plaatsjes daarrond rondgereden.
Ik moet zeggen dat het absoluut raar aanvoelde om weer op een fiets te zitten. Na 7 maanden geen fiets van dichtbij gezien te hebben (tenzij toen ik bijna omvergereden werd), liep het allemaal niet zo soepel. Gelukkige ging dat snel beter, maar alleszins: ik kijk uit om weer op mijn leuke, zelf geschilderde fiets te zitten :)
3 mei:
Er was een matsuri (祭, festival) in de buurt van de haven van Naha, en dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Botenraces, veel eetkraampjes en veel ambiance.
Daarna tijd om naar het strand te gaan, en een mooi kleurtje te krijgen.
We waren de eerste avond ook al op zoek gegaan naar het “enige strand in Naha”, en waren toen zwaar teleurgesteld: een kunstmatig aangelegd strand, dat uitkeek op een brug, en de haven.
Aangezien er geen ander strand in de buurt was, zijn we toch maar naar ginds getrokken.
Al bij al viel het goed mee, relatief rustig, aangenaam zand, maar vooral: veel zonneschijn :)
's Avonds zijn we opnieuw naar de plaats van het festivalletje getrokken, want er was een vuurwerk voorzien. We stonden op een brug, om een goed uitzicht te hebben, maar hadden ons toch wat miskeken op het aanvangsuur. Wij hadden gehoord dat het om 20u zou beginnen. We waren daar dus zeker al om 20 voor 8, kwestie van op tijd te zijn. Uiteindelijk hebben we een dik uur moeten wachten, want het begon rond kwart voor 9, om om 9u te eindigen. 't Was nog wel de moeite, maar toch wat koud op die brug hoor.
4 mei:
Heel vroeg opgestaan, want we moesten om 8u aan het grote busstation zijn om naar het noorden van het eiland te vertrekken. We waren de enige buitenlanders in de groep, maar zo erg was dat niet; allez voor mij toch niet, heb de hele rit op de bus geslapen :) We gingen naar een gigantisch groot aquarium (水族館、suizokukan), tot voor kort het grootste van de wereld. Nu nummer 2, ik geloof dat de nieuwe nr. 1 in Dubai ofzo ergens ligt.
't Is allemaal niet zo goed uit te leggen wat er te zien viel, maar 't was toch wel impressionant. Vooral die ene zaal met het aquarium waar er echt gi-gan-ti-sche vissen inzaten. Ook de zaal met het haaien-aquarium was de moeite.
Na het binnenbezoek zijn we naar de dolfijnenshow gaan kijken. 't Was al “eeuwen” geleden dat ik dat nog gezien had, dus dat was ook weer leuk!
Nadien nog wat foto's getrokken op het strand dat tot het domein behoorde, aah, precies Thailand! :)
Dan weer de bus op, richting Pineapple farm (ik blijf het ananas farm noemen, samen met Simona :) ). Dat viel nogal tegen: 't was nogal commercieel aangepakt, en niet zo echt interessant. Nu ja, we hebben wel wat dingen kunnen proeven, maar het voornamelijk doel van dit bezoek was toch om ons geld af te troggelen.
Hupsa, weer de bus op, naar Naha deze keer.
Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum van Naha, tot we weer richting hostel trokken. Daar hadden we in de voorbije dagen heel wat buitenlandse toeristen leren kennen, en hebben dus nogal wat afgebabbeld met mensen van over de hele wereld.
5 mei:
Eindelijk tijd om naar 1 van die mooie eilandjes te trekken. Weer op tijd vertrokken, en ditmaal met de ferry op weg naar onze bestemming, Tokashiki (渡嘉敷).
Na ongeveer een uurtje, kwamen we al aan in de heel kleine haven. Er stonden 2 minibusjes, en een paar wagens. Toen we dat zagen kregen we toch wat schrik... Hoe zouden we aan de andere kant van eiland geraken? Daar bevond zich immers het strand waar we naartoe wilden. Uiteindelijk bleek er geen probleem, en konden we gemakkelijk in 1 van die minibusjes plaatsnemen. Na 10-15 minuutjes kwamen we aan in het pittoreske dorpje. 5 café's/ restaurants, 5 hostels, 1 camping, een paar snorkelgerief-verhuurders, en een paar huizen. Maar dan: het strand... Fenomenaal! :)
Er valt niet veel meer over te zeggen, 't was gewoon heeeeeel mooi, en fantastisch, en schitterend enzo :)
We waren wederop cheap, en wouden de nacht op het strand doorbrengen. 'k Moet toegeven dat ik daar wat tegenop zag, want was bang dat het koud zou worden.
Uiteindelijk hebben we de avond (en nacht) doorgebracht in het gezelschap van 4 gasten van de Amerikaanse Marine. Ze waren gestationneerd op Okinawa, hadden vakantie (net zoals wij) en hadden dus besloten om naar dit kleine eiland te gaan.
't Was een leuke nacht, en hij is gepasseerd in no time -mede door de alcohol. :)
6 mei:
Ja, opeens was het woensdagmorgen, en tijd om naar het haventje te stappen. Ja, stappen... Ondanks een korte nacht, en toch een aanzienlijke hoeveelheid alcohol in het bloed, ging het wandelen zeer vlot. Samen met Ian kwam ik al aan na 50 minuutjes, de anderen kwamen aan na 1u10 minuten. 't Viel dus goed mee. We zijn dan iets gaan eten in een klein restaurantje dichtbij de haven, en toen kreeg ik mijn klop. Ik denk dat ik zelfs daar in slaap gevallen ben... Pijnlijk :)
Toen de ferry aankwam, hebben we ons direct een plaatsje gezocht, en zijn alle 6 in slaap gevallen, tot de boot aankwam in Naha.
Ik geloof dat we de rest van de dag niet zo veel gedaan hebben. Ik vermoed gegeten, wat rondgewandeld, en... koffers gemaakt :(
7 mei:
Tijd om weer naar “huis” te vertrekken.
Net zoals op de terugvlucht van Bangkok naar Tokyo, heb ik ook deze keer geslapen dat het een lieve lust was. Ik zat nog maar goed neer, of mijn ogen gingen al toe. En dus was de vlucht zeer snel gepasseerd.
Terug aangekomen in Tokyo zagen we de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk. Daar stonden we dan: short/ rok, sandalen, t-shirt of topje... Terwijl het lekker hard aan het regenen was. 't Moet een raar zich geweest zijn, bruingebrande buitenlanders in zomerse outfit, in een koud en nat Tokyo :)
Eenmaal aangekomen op mijn kot, besefte ik dat ik weer in de echte wereld stond: ik moest mijn was doen, en mijn gerief voor de volgende schooldag in mijn tas stoppen...
以上です(ijou desu, “the end”).
Tot zover dit blogbericht~
Ik hoop jullie binnenkort een verslagje te geven over de voetbalwedstrijd Japan-België op 31 mei ll. (Kirin Cup), die ik samen met Dorien en Kensuke ben gaan bekijken.
Tot binnenkort!
-het is immers maar een dikke 6 weken meer voor ik terug voet op Belgische bodem zet-
Oja, de varkensgriep:
veel gedoe over niks, en jammer genoeg geen vrijaf :(
Er was immers een bericht uitgevaardigd op de Waseda-website, dat wanneer er een geval van varkensgriep in Japan zou zijn, dat de lessen zouden geschorst worden voor een week (om te beginnen). Uiteindelijk is er niks van in huis gekomen... spijtig...
Nu ja, ik zal die week "congé" dan wel nemen binnenkort: ik vertrek namelijk op 29 juni naar Kuala Lumpur (Maleisië) en zal 4 juli weer in Japan zijn-- amper 2 weken voor ik naar huis vertrek :)
zaterdag 23 mei 2009
luiheid?
Oei oei oei, al meer dan een maand geleden dat ik nog een berichtje geplaatst heb op deze blog...
Ik zal er weer eens werk van moeten maken.
Jullie moeten immers nog een grote update krijgen over mijn reisje naar Okinawa, de varkensgriep in Japan, én mijn immers uiterst interessante lessen :)
Tot gauw!
Ik zal er weer eens werk van moeten maken.
Jullie moeten immers nog een grote update krijgen over mijn reisje naar Okinawa, de varkensgriep in Japan, én mijn immers uiterst interessante lessen :)
Tot gauw!
vrijdag 17 april 2009
de eerste schoolwe(e)k(en)
Dag lieve lezertjes allemaal,
Een klein overzichtje van de voorbije 2 weken.
't Schooljaar is weer begonnen dus is er minder tijd om te niksnutten (oooooh), en moet er ook weer huiswerk gemaakt worden (nog meer oooooh).
Vorige week was er opnieuw een Orientation Week, waarbij we in allerhande lessen een kijkje konden gaan nemen. Dat maakt de dingen niet altijd gemakkelijk, want er is een vrij groot aanbod waaruit je een keuze moet maken.
Al snel was duidelijk dat ik een paar minder zware vakken met veel-voorbereiding-vereist-vakken zou gaan combineren.
Schema is als volgt:
聴解７(luisteren): twee levels hoger dan vorig semester, kwestie van een “challenge” te vinden. Is ook een leuke 先生, dus da's goed meegenomen.
読解６(lezen): zwaarste level 6 klas, veel voorbereiding vereist. We zullen effectief delen uit (hedendaagse) Japanse literatuur lezen. Goed om kanji wat bij te schaven :P
口頭表現６(mondeling): zelfde sensei als luisteren. Op zich een minder interessante les, maar de andere opties waren nog slechter. Naar level 7 gaan was in 't geheel geen optie voor mij :P
文章表現６(schrijven): de makkelijkste les uit 't assortiment. Korte opstelletjes, en een zeer lieve sensei, kreeg vorig semester leesles van haar.
文型６(zinsstructuren): net zoals vorig semester heb ik zowel de A als B klas genomen, kwestie van een volledig overzicht te hebben. Zal vrij zwaar worden, aangezien er toch redelijk wat grammatica inzit die ik nog niet ken. Er is ook maar 1 test, helemaal op 't einde, wat de druk toch wel wat verhoogt.
標準６(standaard Japans): verplichte les, waarin we lezen, schrijven, spreken, allerhande dingen doen :) Uiterst goeie les, mijns inziens, alleen soms wat saai :(
漢字７ (kanji): deze keer level 7, en nog meer leerstof dan level 6 (60kanji en 300 woorden per week). Dit keer 80 kanji en 640 woorden te memoriseren.
使える言葉の増やし方(manier om bruikbare woordenschat te vergroten): heb nog niet echt een idee wat dit zal zijn, we zullen wel zien. Leraar is alleszins al zeer aangenaam, en 't kan nooit kwaad om de woordenschat wat uit te breiden he.
新聞を読む (krant lezen): Ik hoop dat dit net zoals vorig semester een zeer leerzame les zal zijn. Goed om de woordenschat te vergroten, maar ook om wat meer inzicht te krijgen in teksten/ artikels.
映像で学ぶ日本語 (Japans leren door beelden): Ongeveer 15 min. een fragment van een of ander programma/film bekijken, interpreteren, bespreken. Is eigenlijk een extra mondelinge les, maar met wat minder stress. Leuk dus.
Voor de rest... De sakura zijn allemaal uitgebloeid :( Geen mooie roze taferelen meer in de straat, maar kom.
Vorige week was het schitterend weer, een Belgische zomerdag zou ik het noemen. Laatste dagen wat wisselvallig, maar nog steeds t-shirt weer. Bijzonder leuk, alleen jammer dat nu net de lessen begonnen zijn :P
Binnen 2 weken is het hier Golden Week, een week gevuld met allerhande feestdagen, en dan ga ik met een paar mensen naar Okinawa (misschien had ik dat in een vorig bericht al verteld?). Iets om naar uit te kijken dus!
Tot de volgende!
Een klein overzichtje van de voorbije 2 weken.
't Schooljaar is weer begonnen dus is er minder tijd om te niksnutten (oooooh), en moet er ook weer huiswerk gemaakt worden (nog meer oooooh).
Vorige week was er opnieuw een Orientation Week, waarbij we in allerhande lessen een kijkje konden gaan nemen. Dat maakt de dingen niet altijd gemakkelijk, want er is een vrij groot aanbod waaruit je een keuze moet maken.
Al snel was duidelijk dat ik een paar minder zware vakken met veel-voorbereiding-vereist-vakken zou gaan combineren.
Schema is als volgt:
聴解７(luisteren): twee levels hoger dan vorig semester, kwestie van een “challenge” te vinden. Is ook een leuke 先生, dus da's goed meegenomen.
読解６(lezen): zwaarste level 6 klas, veel voorbereiding vereist. We zullen effectief delen uit (hedendaagse) Japanse literatuur lezen. Goed om kanji wat bij te schaven :P
口頭表現６(mondeling): zelfde sensei als luisteren. Op zich een minder interessante les, maar de andere opties waren nog slechter. Naar level 7 gaan was in 't geheel geen optie voor mij :P
文章表現６(schrijven): de makkelijkste les uit 't assortiment. Korte opstelletjes, en een zeer lieve sensei, kreeg vorig semester leesles van haar.
文型６(zinsstructuren): net zoals vorig semester heb ik zowel de A als B klas genomen, kwestie van een volledig overzicht te hebben. Zal vrij zwaar worden, aangezien er toch redelijk wat grammatica inzit die ik nog niet ken. Er is ook maar 1 test, helemaal op 't einde, wat de druk toch wel wat verhoogt.
標準６(standaard Japans): verplichte les, waarin we lezen, schrijven, spreken, allerhande dingen doen :) Uiterst goeie les, mijns inziens, alleen soms wat saai :(
漢字７ (kanji): deze keer level 7, en nog meer leerstof dan level 6 (60kanji en 300 woorden per week). Dit keer 80 kanji en 640 woorden te memoriseren.
使える言葉の増やし方(manier om bruikbare woordenschat te vergroten): heb nog niet echt een idee wat dit zal zijn, we zullen wel zien. Leraar is alleszins al zeer aangenaam, en 't kan nooit kwaad om de woordenschat wat uit te breiden he.
新聞を読む (krant lezen): Ik hoop dat dit net zoals vorig semester een zeer leerzame les zal zijn. Goed om de woordenschat te vergroten, maar ook om wat meer inzicht te krijgen in teksten/ artikels.
映像で学ぶ日本語 (Japans leren door beelden): Ongeveer 15 min. een fragment van een of ander programma/film bekijken, interpreteren, bespreken. Is eigenlijk een extra mondelinge les, maar met wat minder stress. Leuk dus.
Voor de rest... De sakura zijn allemaal uitgebloeid :( Geen mooie roze taferelen meer in de straat, maar kom.
Vorige week was het schitterend weer, een Belgische zomerdag zou ik het noemen. Laatste dagen wat wisselvallig, maar nog steeds t-shirt weer. Bijzonder leuk, alleen jammer dat nu net de lessen begonnen zijn :P
Binnen 2 weken is het hier Golden Week, een week gevuld met allerhande feestdagen, en dan ga ik met een paar mensen naar Okinawa (misschien had ik dat in een vorig bericht al verteld?). Iets om naar uit te kijken dus!
Tot de volgende!
woensdag 1 april 2009
update
Hallo iedereen,
't is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets van mij laten horen heb, was eerlijk gezegd de blog wat uit het oog verloren, sorry!
Korte samenvatting van de voorbije maand:
Op 21 februari zijn mijn ouders en zus naar Japan gekomen voor een bezoek van een kleine twee weken. In Narita Airport heb ik direct hun 3 Japan Rail Pass-en in orde gebracht zodat we snel naar Hiroshima konden vertrekken. Toch een treinreis van een 3,5uur met een overstap. Ginder hebben we niet zo veel meer gedaan eigenlijk, onze spullen afgezet in het hotel, en nog iets gaan eten en wat rondwandelen en dan gaan slapen, want de volgende dag zouden we het hele Memorial Park gaan bezoeken.
22 feb: Koffers gemaakt, en die gaan afzetten aan de balie van 't hotel, en dan hop met de beentjes, naar het Memorial Park. Het belangrijkste gedeelte daar was het grote museum over de atoombom. Indrukwekkend toch wel. Het park op zich was niet zo groot als we ons voorgesteld hadden, en dus waren we daar vrij snel door eigenlijk. We zijn dan maar wat in het stadje zelf gaan rondwandelen, en hebben ook het kasteel van Hiroshima (広島- Hiroshima-jou) bezocht. Allemaal goed en wel, ware het niet dat het ergens rond de middag hard begon te regenen, en het eigenlijk voor een hele week niet meer gestopt is... Er is niet veel leuks aan "ronddrasjen" in de regen hoor, plus, het uitzicht en de bezienswaardigheden verliezen toch wel iets van hun schoonheid, me dunkt.
's Avonds met de Shinkansen richting Kyoto, het tweede gedeelte van onze reis.
Daar aangekomen, volledig uitgeregend op weg naar het hostel, waar we een kleine week zouden gaan verblijven. 't Is niet dat de afstand naar het hostel zo ver van 't station was, maar na een vermoeiende dag, plus een vliegreis in de benen (ik niet natuurlijk :) ), plus bakken water die uit de hemel vallen, en een pikdonkere stad... Mja, dan gaat dat allemaal niet zo vlot meer he! Eind goed al goed, aangekomen, en direct neergeploft op ons "bed". Allez, een matras op de grond; ja, 't was een moderne Japanse-stijl-kamer (和式-washiki), dus niet een gewone ruime kamer met een gewoon bed enzo :) Nenee, dit moesten ze ook eens meemaken!
23 feb: De volgende dag hebben we goed uitgeslapen, en zijn we naar het Fushimi-Inari-schrijn gegaan; deze plek is vooral bekend omdat er een soort van gangenpad op een heuvel gemaakt is met duizenden rode/ oranje torii's. Leuk, alleen jammer van de bergop :P
Daarna nog wat verder met de trein naar Uji, voor de Byoudou-in (平等院) met zijn Fenix-Hal (鳳凰堂- houou-dou). De eigenlijke Byoudou-in staat er niet meer, en de aandacht gaat dan ook vooral naar de Fenix-hal. Een heel mooi gebouw in de vorm van een fenix die zijn vleugels uitspreidt. Op het dak staan 2 bronzen fenixen. Voor het gebouw is er een vijver, die het hele gebouw weerspiegelt. In de Hal zelf staat een gigantische boeddha, die je van aan de overkant van de vijver "in de ogen kan kijken", door een gat dat in het gebouw gemaakt is. Eigenlijk hadden we niet naar Uji hoeven te gaan om de Fenix-Hal in al zijn glorie te zien, want.. hij staat ook afgebeeld op het 10 yen muntstuk :)
24 feb: De volgende dag, nog steeds regen, jaja... stond er een kanjer van formaat op het programma. Ditmaal in Kyoto zelf; we moesten wel een tijdje op de bus zitten, maar in de bus is het droog, en buiten niet, dus dat was wel goed meegenomen! :)
Onze eerste stop: de Kinkaku-ji (金閣寺-Gouden tempel). Mooi, glanzend, schitterend! Ik was bijzonder aangenaam verrast, en ik zou deze tempel graag nog eens terug zien als de zon schijnt, en het gehele natuurtafereel mooi tot zijn recht komt. Natuurlijk, ik vrees dat ik dan geen 10 minuten zou kunnen poseren voor een mooie foto, waar ik -alleen!!!-opsta. Mijn papa vertelde me dat, toen hij hier 17,5 jaar geleden ook was, hij toen enkel in de rapte een foto kon nemen, en dat de mensen in drommen stonden aan te schuiven om te kunnen poseren voor dit mooie gebouw. Hadden we toch weer even chance, in de gietende regen...
Volgende stop: Ryouan-ji (竜安寺- Ryouan-tempel), die een mooie zentuin bevat. Nu, op zich vind ik dat niet zo interessant, maar 't was wel leuk om eens te zien hoe daar effectief mensen helemaal geconcentreerd zitten naar te kijken, en zitten na te denken over de dingen des levens (?). Plus, 't was binnen :P Allez, de tuin zelf niet, maar vanwaar je kon kijken wel :)
Laatste stop: Ninna-ji (仁和寺- Ninna-tempel). Niet zo heel veel te zien, naar mijn mening, maar dat kan ook zijn omdat we de moed allemaal wat verloren waren in dit barslechte weer.
25 feb: Eerste stop: Tou-ji (東寺-Oostelijke tempel). Deze is vooral bekend omdat in de tuin van de tempel de grootste pagode van Japan staat. Ze brandde 5 keer af, maar staat er nu toch al een goeie 300 jaar. Op 't moment dat we daar binnengingen, was er een gids bezig met uitleg (in 't Japans ofcourse), en we hebben alles meegevolgd, en heb dan nadien zo veel mogelijk voor m, p en L proberen te vertalen. 't Was wel leuk om te beseffen dat ik het meeste goed begreep, en dat ik mijn familie die uitleg kon overdoen, wat sneller en minder thorough, natuurlijk :)
Twee andere belangrijke gebouwen op dit tempelgebouw waren de Koudou (講堂- Lecture Hall) en Kondou (金堂-Main Hall). Beiden bevatten heel mooie (boeddhistische) beelden.
Tweede stop: Kiyomizu-dera (清水寺-Reine water-tempel). Deze had ik vorige keer met Dimitri ook al bezocht, vond hem toen al zo mooi, en daarom wou ik hem ook aan mijn ouders en zus tonen. Ik denk dat zij hem ook wel heel mooi vonden.
Bij het verlaten van dat tempelcomplex kwamen we ook een Maiko (舞妓) tegen, 't was de eerste die ik zag! Heel tof, en natuurlijk ook veel foto's genomen!
Derde stop: Nijou-jou (二条城- Nijou-kasteel). Hier was ik ook al eens geweest met Dimitri, en vond dit wel een interessant ding om ook met m, p en L te gaan bezoeken. Bovendien konden we hier ook binnengaan in het oude woongedeelte van de shougun (将軍). Ik had dat al gezien, dus voor mij was dat niet zo belangrijk, maar voor mijn "volgelingen" wel natuurlijk :)
26 feb: tijd voor een uitstapje naar Nara. Een klein uurtje van Kyoto en dus goed doenbaar, zeker omdat enkel ik een ticketje moest kopen :)
Nara zelf was veel kleiner dan ik gedacht had... Belangrijkste plaats die we wilden zien (of tenminste ik toch) was de Toudai-ji (東大寺-grote oostelijke tempel). Zeer bekend omdat hij een gigantische boeddha huisvest. Vooraleer je op het domein komt, moet je door de Nandai-mon (南大門-grote zuidelijke poort), waar zich 2 gigantische Niou (仁王-wachters) bevinden. Ik had vorig jaar deze 2 grote beelden bestudeerd tijdens de les Oost-Aziatische Kunst, maar 't was toch de moeite om ze in 't echt te zien. Precies of ze konden elk moment tot leven komen. Mijn mama vond ze vooral "vies, en angstaanjagend". :) Deze tempel heeft ook een hoge plaats gekregen op mijn "tempellijst". Hij heeft een grote indruk achtergelaten.
Ook waren we in Nara op zoek gegaan naar de 興福寺(Koufuku-tempel). Raar maar waar, hij was nergens te bespeuren. Volgens een of ander bericht zijn ze bezig met een restauratie/ heropbouw ervan. Mja, toch raar dat een tempel opeens helemaal verdwijnt...
We hebben op onze weg doorheen het grote park wel nog veel kleine dingen gezien, maar ik herinner me er niet alles meer van. Wel grappig waren de herten die daar wild ronliepen. Heel lief, op 't eerste gezicht tenminste :P Ik wou heel lief doen, en aaide een beestje, tot die opeens de helft van mijn kaart opat... Mja, gelukkig was enkel het deel verdwenen dat ik niet nodig had. Grappig, en gelukkig was ik niet de enige die zo'n probleem had, nog wel wat andere mensen werden "aangevallen" door de herten, die op zoek waren naar eten!
's Avonds zijn we sushi gaan eten, en hoewel mijn zus en mama er een beetje weigerachtig tegenover stonden, waren ze blij verrast! Er werd toen al direct beslist om in Tokyo zeker nog eens te gaan eten...
27 feb: De laatste dag van de Japan Rail Pass, en dus tijd om naar Tokyo te gaan/ terug te keren. In de voormiddag nog wat souvenirs gekocht, en dan iets na de middag de sneltrein op richting Tokyo. Het hotel was zeer aangenaam, en de kamers absoluut niet klein. Ik verbleef niet in het hotel, omdat ik toch al mijn kamer in de dorm betaal, en ging elke dag op en af :) Ook niet zo'n probleem, want zoooo vroeg moest ik daar niet zijn.
28 feb tot 3 mrt: Wat we allemaal weer gedaan hebben kan ik me niet meer volledig herinneren. Belangrijkste dingen: Tokyo Tower, Odaiba (Tokyo Bay), daguitstap naar Kamakura (eigenlijk exact dezelfde die ik met Dimitri gemaakt heb), Harajuku (met winkeltocht en Meiji-jingu bezoek), Shinjuku, enzovoort :)
4 mrt: 's ochtends vroeg vertrokken, met een beetje angst... want: de avond voor vertrek was het immers licht beginnen sneeuwen in Tokyo, ajaj! De volgende morgen was er niets meer van te merken. Ik was wel die avond ook in het hotel blijven overnachten, en dat was wel goed, anders zou ik nooit op tijd uit mijn bed geraakt zijn! Plus, in de hotelkamer was een bad... Aah, 't was al van toen Dimitri hier was (begin jan.) geleden dat ik nog eens in een bad gezeten had, leuk leuk!
Uiteindelijk waren we ruimschoots op tijd in de luchthaven, en moet toch eerlijk toegeven dat mijn buik maar wat mottig deed. Neenee, ellen zou zeker niet wenen, ellen zou toch niet triestig zijn omdat haar ouders en zus naar huis gingen, neenee, zo is ellen niet :) Mja, de werkelijkheid bewijst het tegendeel! Toen ze met hun drieën richting douane-gedeelte gingen schoten de ogen even vol, maar ja, da's ook niet abnormaal zeker? Vanaf dat moment was het weer "Ellen alleen in Japan, tussen de miljoenen Japanners" :)
Wat heb ik sindsdien gedaan?
- naar pretpark geweest: 富士急ハイランド (Fuji-Q-highland), met 3 rollercoasters die een Guinness World Record op hun palmares staan hebben.
- studeren: Jaja, studeren in de vakantie, wie had dat gedacht. Ik ben me aan 't voorbereiden op het 日本語能力試験 (Japanese Proficiency Exam/ Test), en dus moet ik studeren, want die test is toch wel vrij zwaar. Ik ga voor het 2de hoogste level: 二級 (nikyuu); we zullen zien wat het wordt... De test is wel pas in juli :P
- lesgeven: Ik geef Nederlandse les aan een Japanse professor die ik via Sam (vriend in België, mede-japanoloog) heb leren kennen. Hij is gespecialiseerd in de Belgische politiek (mwoeha!) en wil nu dus ook het Nederlands machtig worden. 't Is niet zo simpel, maar we bijten door... Ik zal hem binnenkort ook helpen met vertalen -of tenminste proberen uitleggen- van Nederlandse politieke teksten, van o. a. Leterme...
- J-drama's bekijken: Ik geef het toe, ik ben een beetje verslaafd geworden! :) 't Is leuk tijdverdrijf, en goed om de luistervaardigheid te testen!
- reizen plannen: Ik ga eind april op reis naar Okinawa, met 5 andere mensen van de univ hier. -tijdens de Golden Week-Aah, leuk, naar het paradijselijke Okinawa, waar het lekker warm zal zijn dan! Jeuj! Plus, misschien ga ik nog naar Taiwan. Heb uitnodiging gekregen om bij iemand te verblijven, en die zou mij daar wat rondleiden... Aanlokkelijk, ware het niet dat er geen vakantie meer is, en ik dus niet naar de lessen zou kunnen gaan. Ik ben er nog wat over aan 't nadenken, ook omdat Dimitri niet zo graag heeft dat ik alleen ga... Moet dus nog iemand vinden die én geld heeft én bereid is om een paar dagen niet naar school te gaan, én om met mij op reis te gaan :) We zullen zien...
Ondertussen is de lente stillekesaan van kracht hier. De kersenbloesems (桜-sakura) staan in bloei, en het nieuwe semester begint maandag. Gedaan met niksnutten dus, en hop met de beentjes (en hersenen)!
See you later alligator, good bye crocodile...
:D
't is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets van mij laten horen heb, was eerlijk gezegd de blog wat uit het oog verloren, sorry!
Korte samenvatting van de voorbije maand:
Op 21 februari zijn mijn ouders en zus naar Japan gekomen voor een bezoek van een kleine twee weken. In Narita Airport heb ik direct hun 3 Japan Rail Pass-en in orde gebracht zodat we snel naar Hiroshima konden vertrekken. Toch een treinreis van een 3,5uur met een overstap. Ginder hebben we niet zo veel meer gedaan eigenlijk, onze spullen afgezet in het hotel, en nog iets gaan eten en wat rondwandelen en dan gaan slapen, want de volgende dag zouden we het hele Memorial Park gaan bezoeken.
22 feb: Koffers gemaakt, en die gaan afzetten aan de balie van 't hotel, en dan hop met de beentjes, naar het Memorial Park. Het belangrijkste gedeelte daar was het grote museum over de atoombom. Indrukwekkend toch wel. Het park op zich was niet zo groot als we ons voorgesteld hadden, en dus waren we daar vrij snel door eigenlijk. We zijn dan maar wat in het stadje zelf gaan rondwandelen, en hebben ook het kasteel van Hiroshima (広島- Hiroshima-jou) bezocht. Allemaal goed en wel, ware het niet dat het ergens rond de middag hard begon te regenen, en het eigenlijk voor een hele week niet meer gestopt is... Er is niet veel leuks aan "ronddrasjen" in de regen hoor, plus, het uitzicht en de bezienswaardigheden verliezen toch wel iets van hun schoonheid, me dunkt.
's Avonds met de Shinkansen richting Kyoto, het tweede gedeelte van onze reis.
Daar aangekomen, volledig uitgeregend op weg naar het hostel, waar we een kleine week zouden gaan verblijven. 't Is niet dat de afstand naar het hostel zo ver van 't station was, maar na een vermoeiende dag, plus een vliegreis in de benen (ik niet natuurlijk :) ), plus bakken water die uit de hemel vallen, en een pikdonkere stad... Mja, dan gaat dat allemaal niet zo vlot meer he! Eind goed al goed, aangekomen, en direct neergeploft op ons "bed". Allez, een matras op de grond; ja, 't was een moderne Japanse-stijl-kamer (和式-washiki), dus niet een gewone ruime kamer met een gewoon bed enzo :) Nenee, dit moesten ze ook eens meemaken!
23 feb: De volgende dag hebben we goed uitgeslapen, en zijn we naar het Fushimi-Inari-schrijn gegaan; deze plek is vooral bekend omdat er een soort van gangenpad op een heuvel gemaakt is met duizenden rode/ oranje torii's. Leuk, alleen jammer van de bergop :P
Daarna nog wat verder met de trein naar Uji, voor de Byoudou-in (平等院) met zijn Fenix-Hal (鳳凰堂- houou-dou). De eigenlijke Byoudou-in staat er niet meer, en de aandacht gaat dan ook vooral naar de Fenix-hal. Een heel mooi gebouw in de vorm van een fenix die zijn vleugels uitspreidt. Op het dak staan 2 bronzen fenixen. Voor het gebouw is er een vijver, die het hele gebouw weerspiegelt. In de Hal zelf staat een gigantische boeddha, die je van aan de overkant van de vijver "in de ogen kan kijken", door een gat dat in het gebouw gemaakt is. Eigenlijk hadden we niet naar Uji hoeven te gaan om de Fenix-Hal in al zijn glorie te zien, want.. hij staat ook afgebeeld op het 10 yen muntstuk :)
24 feb: De volgende dag, nog steeds regen, jaja... stond er een kanjer van formaat op het programma. Ditmaal in Kyoto zelf; we moesten wel een tijdje op de bus zitten, maar in de bus is het droog, en buiten niet, dus dat was wel goed meegenomen! :)
Onze eerste stop: de Kinkaku-ji (金閣寺-Gouden tempel). Mooi, glanzend, schitterend! Ik was bijzonder aangenaam verrast, en ik zou deze tempel graag nog eens terug zien als de zon schijnt, en het gehele natuurtafereel mooi tot zijn recht komt. Natuurlijk, ik vrees dat ik dan geen 10 minuten zou kunnen poseren voor een mooie foto, waar ik -alleen!!!-opsta. Mijn papa vertelde me dat, toen hij hier 17,5 jaar geleden ook was, hij toen enkel in de rapte een foto kon nemen, en dat de mensen in drommen stonden aan te schuiven om te kunnen poseren voor dit mooie gebouw. Hadden we toch weer even chance, in de gietende regen...
Volgende stop: Ryouan-ji (竜安寺- Ryouan-tempel), die een mooie zentuin bevat. Nu, op zich vind ik dat niet zo interessant, maar 't was wel leuk om eens te zien hoe daar effectief mensen helemaal geconcentreerd zitten naar te kijken, en zitten na te denken over de dingen des levens (?). Plus, 't was binnen :P Allez, de tuin zelf niet, maar vanwaar je kon kijken wel :)
Laatste stop: Ninna-ji (仁和寺- Ninna-tempel). Niet zo heel veel te zien, naar mijn mening, maar dat kan ook zijn omdat we de moed allemaal wat verloren waren in dit barslechte weer.
25 feb: Eerste stop: Tou-ji (東寺-Oostelijke tempel). Deze is vooral bekend omdat in de tuin van de tempel de grootste pagode van Japan staat. Ze brandde 5 keer af, maar staat er nu toch al een goeie 300 jaar. Op 't moment dat we daar binnengingen, was er een gids bezig met uitleg (in 't Japans ofcourse), en we hebben alles meegevolgd, en heb dan nadien zo veel mogelijk voor m, p en L proberen te vertalen. 't Was wel leuk om te beseffen dat ik het meeste goed begreep, en dat ik mijn familie die uitleg kon overdoen, wat sneller en minder thorough, natuurlijk :)
Twee andere belangrijke gebouwen op dit tempelgebouw waren de Koudou (講堂- Lecture Hall) en Kondou (金堂-Main Hall). Beiden bevatten heel mooie (boeddhistische) beelden.
Tweede stop: Kiyomizu-dera (清水寺-Reine water-tempel). Deze had ik vorige keer met Dimitri ook al bezocht, vond hem toen al zo mooi, en daarom wou ik hem ook aan mijn ouders en zus tonen. Ik denk dat zij hem ook wel heel mooi vonden.
Bij het verlaten van dat tempelcomplex kwamen we ook een Maiko (舞妓) tegen, 't was de eerste die ik zag! Heel tof, en natuurlijk ook veel foto's genomen!
Derde stop: Nijou-jou (二条城- Nijou-kasteel). Hier was ik ook al eens geweest met Dimitri, en vond dit wel een interessant ding om ook met m, p en L te gaan bezoeken. Bovendien konden we hier ook binnengaan in het oude woongedeelte van de shougun (将軍). Ik had dat al gezien, dus voor mij was dat niet zo belangrijk, maar voor mijn "volgelingen" wel natuurlijk :)
26 feb: tijd voor een uitstapje naar Nara. Een klein uurtje van Kyoto en dus goed doenbaar, zeker omdat enkel ik een ticketje moest kopen :)
Nara zelf was veel kleiner dan ik gedacht had... Belangrijkste plaats die we wilden zien (of tenminste ik toch) was de Toudai-ji (東大寺-grote oostelijke tempel). Zeer bekend omdat hij een gigantische boeddha huisvest. Vooraleer je op het domein komt, moet je door de Nandai-mon (南大門-grote zuidelijke poort), waar zich 2 gigantische Niou (仁王-wachters) bevinden. Ik had vorig jaar deze 2 grote beelden bestudeerd tijdens de les Oost-Aziatische Kunst, maar 't was toch de moeite om ze in 't echt te zien. Precies of ze konden elk moment tot leven komen. Mijn mama vond ze vooral "vies, en angstaanjagend". :) Deze tempel heeft ook een hoge plaats gekregen op mijn "tempellijst". Hij heeft een grote indruk achtergelaten.
Ook waren we in Nara op zoek gegaan naar de 興福寺(Koufuku-tempel). Raar maar waar, hij was nergens te bespeuren. Volgens een of ander bericht zijn ze bezig met een restauratie/ heropbouw ervan. Mja, toch raar dat een tempel opeens helemaal verdwijnt...
We hebben op onze weg doorheen het grote park wel nog veel kleine dingen gezien, maar ik herinner me er niet alles meer van. Wel grappig waren de herten die daar wild ronliepen. Heel lief, op 't eerste gezicht tenminste :P Ik wou heel lief doen, en aaide een beestje, tot die opeens de helft van mijn kaart opat... Mja, gelukkig was enkel het deel verdwenen dat ik niet nodig had. Grappig, en gelukkig was ik niet de enige die zo'n probleem had, nog wel wat andere mensen werden "aangevallen" door de herten, die op zoek waren naar eten!
's Avonds zijn we sushi gaan eten, en hoewel mijn zus en mama er een beetje weigerachtig tegenover stonden, waren ze blij verrast! Er werd toen al direct beslist om in Tokyo zeker nog eens te gaan eten...
27 feb: De laatste dag van de Japan Rail Pass, en dus tijd om naar Tokyo te gaan/ terug te keren. In de voormiddag nog wat souvenirs gekocht, en dan iets na de middag de sneltrein op richting Tokyo. Het hotel was zeer aangenaam, en de kamers absoluut niet klein. Ik verbleef niet in het hotel, omdat ik toch al mijn kamer in de dorm betaal, en ging elke dag op en af :) Ook niet zo'n probleem, want zoooo vroeg moest ik daar niet zijn.
28 feb tot 3 mrt: Wat we allemaal weer gedaan hebben kan ik me niet meer volledig herinneren. Belangrijkste dingen: Tokyo Tower, Odaiba (Tokyo Bay), daguitstap naar Kamakura (eigenlijk exact dezelfde die ik met Dimitri gemaakt heb), Harajuku (met winkeltocht en Meiji-jingu bezoek), Shinjuku, enzovoort :)
4 mrt: 's ochtends vroeg vertrokken, met een beetje angst... want: de avond voor vertrek was het immers licht beginnen sneeuwen in Tokyo, ajaj! De volgende morgen was er niets meer van te merken. Ik was wel die avond ook in het hotel blijven overnachten, en dat was wel goed, anders zou ik nooit op tijd uit mijn bed geraakt zijn! Plus, in de hotelkamer was een bad... Aah, 't was al van toen Dimitri hier was (begin jan.) geleden dat ik nog eens in een bad gezeten had, leuk leuk!
Uiteindelijk waren we ruimschoots op tijd in de luchthaven, en moet toch eerlijk toegeven dat mijn buik maar wat mottig deed. Neenee, ellen zou zeker niet wenen, ellen zou toch niet triestig zijn omdat haar ouders en zus naar huis gingen, neenee, zo is ellen niet :) Mja, de werkelijkheid bewijst het tegendeel! Toen ze met hun drieën richting douane-gedeelte gingen schoten de ogen even vol, maar ja, da's ook niet abnormaal zeker? Vanaf dat moment was het weer "Ellen alleen in Japan, tussen de miljoenen Japanners" :)
Wat heb ik sindsdien gedaan?
- naar pretpark geweest: 富士急ハイランド (Fuji-Q-highland), met 3 rollercoasters die een Guinness World Record op hun palmares staan hebben.
- studeren: Jaja, studeren in de vakantie, wie had dat gedacht. Ik ben me aan 't voorbereiden op het 日本語能力試験 (Japanese Proficiency Exam/ Test), en dus moet ik studeren, want die test is toch wel vrij zwaar. Ik ga voor het 2de hoogste level: 二級 (nikyuu); we zullen zien wat het wordt... De test is wel pas in juli :P
- lesgeven: Ik geef Nederlandse les aan een Japanse professor die ik via Sam (vriend in België, mede-japanoloog) heb leren kennen. Hij is gespecialiseerd in de Belgische politiek (mwoeha!) en wil nu dus ook het Nederlands machtig worden. 't Is niet zo simpel, maar we bijten door... Ik zal hem binnenkort ook helpen met vertalen -of tenminste proberen uitleggen- van Nederlandse politieke teksten, van o. a. Leterme...
- J-drama's bekijken: Ik geef het toe, ik ben een beetje verslaafd geworden! :) 't Is leuk tijdverdrijf, en goed om de luistervaardigheid te testen!
- reizen plannen: Ik ga eind april op reis naar Okinawa, met 5 andere mensen van de univ hier. -tijdens de Golden Week-Aah, leuk, naar het paradijselijke Okinawa, waar het lekker warm zal zijn dan! Jeuj! Plus, misschien ga ik nog naar Taiwan. Heb uitnodiging gekregen om bij iemand te verblijven, en die zou mij daar wat rondleiden... Aanlokkelijk, ware het niet dat er geen vakantie meer is, en ik dus niet naar de lessen zou kunnen gaan. Ik ben er nog wat over aan 't nadenken, ook omdat Dimitri niet zo graag heeft dat ik alleen ga... Moet dus nog iemand vinden die én geld heeft én bereid is om een paar dagen niet naar school te gaan, én om met mij op reis te gaan :) We zullen zien...
Ondertussen is de lente stillekesaan van kracht hier. De kersenbloesems (桜-sakura) staan in bloei, en het nieuwe semester begint maandag. Gedaan met niksnutten dus, en hop met de beentjes (en hersenen)!
See you later alligator, good bye crocodile...
:D
donderdag 19 maart 2009
uit het oog verloren
uit het oog, maar niet uit het hart... deze blog en de lezers ervan :P
Nee, eigenlijk wel even vergeten dat ik dit ding hier moet updaten.
Vandaag heb ik er niet echt veel zin meer in, maar zal mij daar de komende dagen eens aanzetten, zodat jullie weer wat leesvoer hebben :)
Tot binnenkort!
ellen-die verschrikt toekijkt hoe het nieuwe semester dichterbij sluipt... AAAAAArgh!
Nee, eigenlijk wel even vergeten dat ik dit ding hier moet updaten.
Vandaag heb ik er niet echt veel zin meer in, maar zal mij daar de komende dagen eens aanzetten, zodat jullie weer wat leesvoer hebben :)
Tot binnenkort!
ellen-die verschrikt toekijkt hoe het nieuwe semester dichterbij sluipt... AAAAAArgh!
donderdag 19 februari 2009
reis naar Thailand-2
deel 2, en ook meteen het laatste. 'k Heb mijn best gedaan :P
4 februari: Zoals beloofd stond er iemand op ons te wachten aan het station in Chiang Mai. Zeer gemakkelijk! We hebben in het hotel direct een uitstap besteld voor de volgende dag, zodat die dag toch ook schoon ingevuld werd. Na opfrissing enzo, zijn we een wandelingetje gaan maken in de buurt, aan de hand van een wandeltoer die Lonely Planet beschreef. Aan de eerste tempel die we tegen kwamen, stond er een gast die ons aanbood om ons voor 100 baht rond te rijden in de stad, en dan op ’t einde een paar winkels te bezoeken. Ik wist onmiddellijk dat dat niet goed zou uitdraaien, maar mijn medereizigers wilden die kans toch graag grijpen. Zo gezegd zo gedaan, inderdaad een paar mooie dingen gezien, die ver van het centrum zaten, maar toch ook naar een paar winkels meegesleurd. Duidelijk dat hij daar stempeltjes kreeg of iets in die aard om te kunnen gaan tanken. We hebben hem na 2 winkels duidelijk gemaakt dat we toch wel naar huis wilden terugkeren, en mja, met tegenzin heeft hij ons toch terug gevoerd. Wij dus opnieuw wandelen op die wandeltoer. Er was daar ook iets speciaals op te vinden: massagesalon in de vrouwengevangenis :P Jaja, we wilden dat uitproberen, aangezien het bijzonder goedkoop was. Jammer genoeg was ’t net gesloten toen we aankwamen. We zijn dan maar naar een ander massagesalon geweest, dat iets duurder was. ’t Was effenaf de moeite ze, amai!
’s Avonds zijn we dan naar de avondmarkt geweest, en daar heb ik zo’n (in mijn ogen) coole broek gekocht, die nogal veel alternatievelingen dragen. ’t Kruis van de broek hangt later dan mijn knieën denk ik, en ’t is zo’n heel los ding. Leuk leuk leuk :)
5 februari: Vroeg opgestaan, en uitgecheckt, want we vertrokken op een uitstap. Gelukkig konden we onze bagage in het hotel laten staan, fjoew! We zijn naar een natuurpark ten noorden van Chiang Mai gegaan. In ’t minibusje zaten maar 5 mensen: wij 3en, en dan nog een koppel Canadezen. Heel aangename mensen, we staan ook op hun foto’s en filmpjes :) Wat hebben we gezien: 3 watervallen, een traditioneel dorpje waar ze sjalen en consoorten maken, de 2 koninklijke pagodes (1 voor de koning, en 1 voor de koningin) en het hoogste punt van Thailand. ’t Was zeker zijn geld waard, want alleen is het veel te moeilijk om zulke dingen te organiseren. Onze buschauffeur was wel nogal van het roekeloze type: 160 km/u op een slalomweg op de helling van een berg :P Man man man :P
’s Avonds moesten we dan de trein terug nemen naar Bangkok, omdat we de volgende dag een vliegtuig naar Phuket moesten nemen. Jammer maar helaas waren er geen slaapplaatsen meer, en dus moesten we genoegen nemen met gewone zitplaatsen. Wederom in een te koude trein :( ’t Was niet echt aangenaam, en ik was dan ook redelijk gebroken tegen dat we ’s morgens aankwamen in Bangkok.
6 februari: We hebben onze koffers in het station gedropt (tegen betaling natuurlijk), en zijn dan weer het centrum ingetrokken, omdat we toch enkele uren moesten wachten vooraleer we naar de luchthaven konden. We hadden een ticketje gekocht om weer met de Airport Express naar de luchthaven te gaan, maar op het afgesproken uur bleek die niet te komen, en een half uur later ook niet. Beetje paniek, maar opeens stonden die mensen daar met een minibusje. We zijn daarmee vertrokken, en ook goed (en op tijd) aangekomen in de luchthaven. Maar ik moet toch toegeven dat ik er niet helemaal gerust op was. Had het gevoel alsof ze ons gewoon bedrogen hadden, maar ’t ticket had maar evenveel gekocht als voor de echte Airport Express. Nu ja, eind goed al goed.
Na amper een uurtje vliegen kwamen we al aan in Phuket International Airport. Daar stond een jongeman met een mooie wagen op ons te wachten. Hij zou ons immers naar het hotel in Naithon brengen. We hadden al gelezen dat Naithon heel erg rustig was, en amai, ze hadden niet overdreven. 5 hotelletjes, en 200 meter strand ofzo. Heel rustig, en daardoor ook wel wat duurder :( Nu ja, we kregen een gigantische kamer voorgeschoteld. Alleen jammer dat ’t toilet en de airco niet gingen :P We werden dus snel naar een ander gebouw overgebracht, waar alles wel goed werkte, jeuj! Die dag zijn we niet meer naar ’t strand gegaan, aangezien het al vrij donker werd. We hebben wel op het strand gegeten, zooo leuk!
7 februari: We zijn rijkelijk laat opgestaan, gaan ontbijten en dan naar het strand. Mannekes toch, Naithon komt echt wel heel erg in de buurt van het paradijs. Mooi blauw water, proper strand, rustig… aah, ik wil terug!
Oja, voor ik het vergeet: dit was effectief een gedeelte van Thailand dat verwoest werd door de tsunami in december 2004. Toen we naar het hotel reden zagen we dat alles eigenlijk in aanbouw is, en dat er toch nog schade op te merken is. En opeens dacht ik bij mezelf: iedereen die ouder is dan 4,5 jaar heeft de tsunami hier overleefd; die hebben die gruwel van die gigantische golf meegemaakt… Een mens wordt er toch stilletjes van. Hetzelfde gevoel heb ik eigenlijk de volledige week gehad, want we zijn die week gans de tijd in “tsunami-danger”-gebied geweest.
8 februari: Deze keer richting Krabi, weer op het vasteland van Thailand, want Phuket is een eiland :) ’t Was nogal een bedoening om daar te geraken: wij bevonden ons in het noordelijk deel van het eiland, en hebben een taxi genomen naar de luchthaven, die nog noordelijker ligt. Van daar hebben we een bus genomen naar het uiterste zuiden van het eiland, naar Phuket-town, want daar was een groot busstation. En van daar zijn we weer helemaal naar het noorden gereden, en dan het vasteland op naar Krabi. ’t Was nu eenmaal de goedkoopste manier om er te geraken, en ’t is niet dat we geen tijd hadden e :P
Aangekomen in het busstation in Krabi hebben we een tuk-tuk naar het hostel genomen, en diezelfde avond nog een uitstap voor de volgende dag geboekt. Krabi zelf is ook heel klein, en er zou een tsunami-memorial-monument moeten staan. Inderdaad “zou moeten staan”, want we hebben er 2 avonden naar gezocht, en het was onvindbaar! :P
9 februari: ’s morgens vroeg werden we opgehaald om aan onze uitstap te beginnen: een boottocht naar de Phi Phi eilanden :) Het is heel moeilijk uit te leggen hoe mooi het ginder was. Op facebook zijn foto’s te vinden, en die zeggen veel meer dan woorden.
Wel heb ik er voor het eerst in bijna 12 jaar in de zee gezwommen (allez, gepeddeld :P ). De meeste mensen weten wel dat ik absoluut niet tegen zout water kan, omdat mijn huid dan een zeer branderig gevoel krijgt. Maar ik wou het toch eens proberen, en voila, het was draaglijk, aangezien ik geen pijn had. Ellen blij natuurlijk :)
De “gids” op de boot had opeens ook extra aandacht voor mij, ik denk dat het aan mijn “schoon ogen” lag, die wat lager dan mijn echte ogen liggen :P Man man man! ’t Was te grappig, maar op ’t einde toch ook een beetje ambetant, mja :)
De Phi Phi-eilanden komen ook misschien wel nog dichter in de buurt van “het Paradijs”, neem het van mij aan!
10 februari: ’s morgens met een minibusje naar Patong Beach (op Phuket-eiland), maar dat was toch ook niet al te koosjer, mijn gedacht. We hebben 3 keer moeten overstappen, en dan stopten ze opeens aan de kant van de weg bij een “reisbureautje” om ons een hotel aan te smeren, man man, nog een chance dat wij alles al hadden geboekt. Ach ja, we zijn toch goed aangekomen, da’s het voornaamste.
In Patong zelf was het drukkend warm, anders dan in Bangkok of Chiang Mai. Maar was het goede weer niet één van de redenen waarom we naar Thailand gekomen waren? :)
Ons hostelletje lag in het midden van de uitgaansbuurt, en dat wisten we snel, toen alle cafés en bars hun muziek loeihard opendraaiden. Nog een geluk dat in Patong (misschien in gans Thailand) de regel geldt dat alle bars toe moeten om 2u ’s nachts.
’s Avonds zijn we iets gaan drinken in de Aussie Bar, omdat dat ons het enige niet vrouwen-overload-café leek. Waar we echter op uitkeken was een straatje gevuld met bars waar schaars geklede vrouwen elke man die passeert proberen te lokken… Ieder diertje zijn pleziertje :)
11 februari: Laat opstaan, namiddag aan het strand, ’s avonds iets gaan drinken. :D Omschrijft de hele dag :P
We zijn wel ’s avonds naar een “discotheek” geweest, waar ze aan het filmen waren voor MTV. Misschien kom ik ooit wel eens op MTV :P
12 februari: zie 11 februari :P Behalve dan het naar de discotheek gaan :P
Wel een bedenking: ik wist dat Thailand bekend stond voor zijn dames van plezier, maar dat het echt zo erg was, wist ik niet. Je zag ze ’s avonds allemaal in “vol ornaat” rondlopen, op zoek naar een vriendje… De volgende ochtend zagen we dan veel jongedames uit een hotel komen, nog in de zelfde luchtige outfit als de avond ervoor. Sommige gingen ook gaan ontbijten met hun vriend voor de nacht; de man betaalde het ontbijt, keek haar liefdevol aan, ze namen afscheid, en liepen elk de andere kant van de straat op. Nee, niet echt mijn ding, maar kom, nogmaals: ieder diertje zijn pleziertje…
13 februari: Deze keer niet te laat opgestaan, want onze laatste dag in Thailand was aangebroken. Bij het wakker worden hoorden we iets heel raars, en pas toen we de deur naar het terras openstaken zagen we het… REGEN! Ik werd ver zot, want dat betekende dat ik mijn regencape toch zou moeten gebruiken. ’t Was wel zo’n typische stortbui, zoals we die bij ons ook kennen, als het heel lang heel warm geweest is. Ik denk dat het hoop en al 2 uur geduurd heeft, maar we waren toch bezorgd. We hebben gedurende die 2 uren lang ontbeten, maar dat wou wel zeggen dat we eerst door de regen naar een cafeetje moesten. De regencape heeft het goed volgehouden :P
Toen de regen stopte, was het in no time weer warm, vooral doef. We hebben de bus genomen naar Phuket-town, omdat van daar uit een bus naar de luchthaven zou vertrekken. Maar aangezien onze vlucht maar om 23u was, moesten we dus redelijk wat tijd ginder spenderen. En natuurlijk, Phuket-town is een doods stadje… We hebben rondgewandeld, en gegeten, rondgewandeld en een ijsje gegeten, en dan gewoon ons ergens neergezet om de tijd te laten passeren. Niet echt aangenaam, maar kom.
In de luchthaven van Phuket stond ons weer hetzelfde te wachten. De laatste bus naar de luchthaven kwam immers al aan om 19u30. Gegeten, rondgewandeld, gegeten, gewandeld, gezeten…
14 februari: Valentijn in de luchthaven :P om 12u ’s nachts aangekomen, ipv een half uur later :P Onze vlucht naar Tokyo was maar om 8u20. Wil dus zeggen dat we een ganse nacht in de luchthaven gespendeerd hebben. Ik heb geen oog dichtgedaan, en heb rondgewandeld, en gelezen, en gegeten en rondgewandeld. Same story all over again :P
Eindelijk de vlieger op, ik denk dat ik onmiddellijk in slaap gevallen ben. Maar natuurlijk hebben de mensen van de vlieger mij constant wakker gemaakt, want er was eten of drinken, of weet ik veel wat… Nu ja, het moet gezegd: Thai Airways is een uiterst goede reispartner :) Zeer comfortabel!
Aangekomen in Narita moesten we weer douane en al die onnozelheid doorlopen, en dan nog eens anderhalf uur de trein op vooraleer we weer in onze “geliefde dorm” zouden aankomen.
Ik moet zeggen dat ik niet bijster enthousiast was toen ik mijn kamertje opnieuw aanschouwde. :(
Aan iedereen die overweegt om naar Thailand te gaan: doen! Aan iedereen die het niet overweegt: overweeg het, en ga!
Ik zal alleszins terug gaan, ’t was de mooiste reis die ik tot nu toe al gemaakt heb. Ze zou nog mooier geweest zijn moest Dimitri samen met mij gegaan zijn. Hint hint… We gaan samen, ooit :)
Zaterdag (overmorgen) komen mijn ouders en zus naar Japan. Dat betekent dus dat ik dan ook weer even "buiten strijd" zal zijn. Ik zal achteraf wel weer een update geven :)
Groetjes!
4 februari: Zoals beloofd stond er iemand op ons te wachten aan het station in Chiang Mai. Zeer gemakkelijk! We hebben in het hotel direct een uitstap besteld voor de volgende dag, zodat die dag toch ook schoon ingevuld werd. Na opfrissing enzo, zijn we een wandelingetje gaan maken in de buurt, aan de hand van een wandeltoer die Lonely Planet beschreef. Aan de eerste tempel die we tegen kwamen, stond er een gast die ons aanbood om ons voor 100 baht rond te rijden in de stad, en dan op ’t einde een paar winkels te bezoeken. Ik wist onmiddellijk dat dat niet goed zou uitdraaien, maar mijn medereizigers wilden die kans toch graag grijpen. Zo gezegd zo gedaan, inderdaad een paar mooie dingen gezien, die ver van het centrum zaten, maar toch ook naar een paar winkels meegesleurd. Duidelijk dat hij daar stempeltjes kreeg of iets in die aard om te kunnen gaan tanken. We hebben hem na 2 winkels duidelijk gemaakt dat we toch wel naar huis wilden terugkeren, en mja, met tegenzin heeft hij ons toch terug gevoerd. Wij dus opnieuw wandelen op die wandeltoer. Er was daar ook iets speciaals op te vinden: massagesalon in de vrouwengevangenis :P Jaja, we wilden dat uitproberen, aangezien het bijzonder goedkoop was. Jammer genoeg was ’t net gesloten toen we aankwamen. We zijn dan maar naar een ander massagesalon geweest, dat iets duurder was. ’t Was effenaf de moeite ze, amai!
’s Avonds zijn we dan naar de avondmarkt geweest, en daar heb ik zo’n (in mijn ogen) coole broek gekocht, die nogal veel alternatievelingen dragen. ’t Kruis van de broek hangt later dan mijn knieën denk ik, en ’t is zo’n heel los ding. Leuk leuk leuk :)
5 februari: Vroeg opgestaan, en uitgecheckt, want we vertrokken op een uitstap. Gelukkig konden we onze bagage in het hotel laten staan, fjoew! We zijn naar een natuurpark ten noorden van Chiang Mai gegaan. In ’t minibusje zaten maar 5 mensen: wij 3en, en dan nog een koppel Canadezen. Heel aangename mensen, we staan ook op hun foto’s en filmpjes :) Wat hebben we gezien: 3 watervallen, een traditioneel dorpje waar ze sjalen en consoorten maken, de 2 koninklijke pagodes (1 voor de koning, en 1 voor de koningin) en het hoogste punt van Thailand. ’t Was zeker zijn geld waard, want alleen is het veel te moeilijk om zulke dingen te organiseren. Onze buschauffeur was wel nogal van het roekeloze type: 160 km/u op een slalomweg op de helling van een berg :P Man man man :P
’s Avonds moesten we dan de trein terug nemen naar Bangkok, omdat we de volgende dag een vliegtuig naar Phuket moesten nemen. Jammer maar helaas waren er geen slaapplaatsen meer, en dus moesten we genoegen nemen met gewone zitplaatsen. Wederom in een te koude trein :( ’t Was niet echt aangenaam, en ik was dan ook redelijk gebroken tegen dat we ’s morgens aankwamen in Bangkok.
6 februari: We hebben onze koffers in het station gedropt (tegen betaling natuurlijk), en zijn dan weer het centrum ingetrokken, omdat we toch enkele uren moesten wachten vooraleer we naar de luchthaven konden. We hadden een ticketje gekocht om weer met de Airport Express naar de luchthaven te gaan, maar op het afgesproken uur bleek die niet te komen, en een half uur later ook niet. Beetje paniek, maar opeens stonden die mensen daar met een minibusje. We zijn daarmee vertrokken, en ook goed (en op tijd) aangekomen in de luchthaven. Maar ik moet toch toegeven dat ik er niet helemaal gerust op was. Had het gevoel alsof ze ons gewoon bedrogen hadden, maar ’t ticket had maar evenveel gekocht als voor de echte Airport Express. Nu ja, eind goed al goed.
Na amper een uurtje vliegen kwamen we al aan in Phuket International Airport. Daar stond een jongeman met een mooie wagen op ons te wachten. Hij zou ons immers naar het hotel in Naithon brengen. We hadden al gelezen dat Naithon heel erg rustig was, en amai, ze hadden niet overdreven. 5 hotelletjes, en 200 meter strand ofzo. Heel rustig, en daardoor ook wel wat duurder :( Nu ja, we kregen een gigantische kamer voorgeschoteld. Alleen jammer dat ’t toilet en de airco niet gingen :P We werden dus snel naar een ander gebouw overgebracht, waar alles wel goed werkte, jeuj! Die dag zijn we niet meer naar ’t strand gegaan, aangezien het al vrij donker werd. We hebben wel op het strand gegeten, zooo leuk!
7 februari: We zijn rijkelijk laat opgestaan, gaan ontbijten en dan naar het strand. Mannekes toch, Naithon komt echt wel heel erg in de buurt van het paradijs. Mooi blauw water, proper strand, rustig… aah, ik wil terug!
Oja, voor ik het vergeet: dit was effectief een gedeelte van Thailand dat verwoest werd door de tsunami in december 2004. Toen we naar het hotel reden zagen we dat alles eigenlijk in aanbouw is, en dat er toch nog schade op te merken is. En opeens dacht ik bij mezelf: iedereen die ouder is dan 4,5 jaar heeft de tsunami hier overleefd; die hebben die gruwel van die gigantische golf meegemaakt… Een mens wordt er toch stilletjes van. Hetzelfde gevoel heb ik eigenlijk de volledige week gehad, want we zijn die week gans de tijd in “tsunami-danger”-gebied geweest.
8 februari: Deze keer richting Krabi, weer op het vasteland van Thailand, want Phuket is een eiland :) ’t Was nogal een bedoening om daar te geraken: wij bevonden ons in het noordelijk deel van het eiland, en hebben een taxi genomen naar de luchthaven, die nog noordelijker ligt. Van daar hebben we een bus genomen naar het uiterste zuiden van het eiland, naar Phuket-town, want daar was een groot busstation. En van daar zijn we weer helemaal naar het noorden gereden, en dan het vasteland op naar Krabi. ’t Was nu eenmaal de goedkoopste manier om er te geraken, en ’t is niet dat we geen tijd hadden e :P
Aangekomen in het busstation in Krabi hebben we een tuk-tuk naar het hostel genomen, en diezelfde avond nog een uitstap voor de volgende dag geboekt. Krabi zelf is ook heel klein, en er zou een tsunami-memorial-monument moeten staan. Inderdaad “zou moeten staan”, want we hebben er 2 avonden naar gezocht, en het was onvindbaar! :P
9 februari: ’s morgens vroeg werden we opgehaald om aan onze uitstap te beginnen: een boottocht naar de Phi Phi eilanden :) Het is heel moeilijk uit te leggen hoe mooi het ginder was. Op facebook zijn foto’s te vinden, en die zeggen veel meer dan woorden.
Wel heb ik er voor het eerst in bijna 12 jaar in de zee gezwommen (allez, gepeddeld :P ). De meeste mensen weten wel dat ik absoluut niet tegen zout water kan, omdat mijn huid dan een zeer branderig gevoel krijgt. Maar ik wou het toch eens proberen, en voila, het was draaglijk, aangezien ik geen pijn had. Ellen blij natuurlijk :)
De “gids” op de boot had opeens ook extra aandacht voor mij, ik denk dat het aan mijn “schoon ogen” lag, die wat lager dan mijn echte ogen liggen :P Man man man! ’t Was te grappig, maar op ’t einde toch ook een beetje ambetant, mja :)
De Phi Phi-eilanden komen ook misschien wel nog dichter in de buurt van “het Paradijs”, neem het van mij aan!
10 februari: ’s morgens met een minibusje naar Patong Beach (op Phuket-eiland), maar dat was toch ook niet al te koosjer, mijn gedacht. We hebben 3 keer moeten overstappen, en dan stopten ze opeens aan de kant van de weg bij een “reisbureautje” om ons een hotel aan te smeren, man man, nog een chance dat wij alles al hadden geboekt. Ach ja, we zijn toch goed aangekomen, da’s het voornaamste.
In Patong zelf was het drukkend warm, anders dan in Bangkok of Chiang Mai. Maar was het goede weer niet één van de redenen waarom we naar Thailand gekomen waren? :)
Ons hostelletje lag in het midden van de uitgaansbuurt, en dat wisten we snel, toen alle cafés en bars hun muziek loeihard opendraaiden. Nog een geluk dat in Patong (misschien in gans Thailand) de regel geldt dat alle bars toe moeten om 2u ’s nachts.
’s Avonds zijn we iets gaan drinken in de Aussie Bar, omdat dat ons het enige niet vrouwen-overload-café leek. Waar we echter op uitkeken was een straatje gevuld met bars waar schaars geklede vrouwen elke man die passeert proberen te lokken… Ieder diertje zijn pleziertje :)
11 februari: Laat opstaan, namiddag aan het strand, ’s avonds iets gaan drinken. :D Omschrijft de hele dag :P
We zijn wel ’s avonds naar een “discotheek” geweest, waar ze aan het filmen waren voor MTV. Misschien kom ik ooit wel eens op MTV :P
12 februari: zie 11 februari :P Behalve dan het naar de discotheek gaan :P
Wel een bedenking: ik wist dat Thailand bekend stond voor zijn dames van plezier, maar dat het echt zo erg was, wist ik niet. Je zag ze ’s avonds allemaal in “vol ornaat” rondlopen, op zoek naar een vriendje… De volgende ochtend zagen we dan veel jongedames uit een hotel komen, nog in de zelfde luchtige outfit als de avond ervoor. Sommige gingen ook gaan ontbijten met hun vriend voor de nacht; de man betaalde het ontbijt, keek haar liefdevol aan, ze namen afscheid, en liepen elk de andere kant van de straat op. Nee, niet echt mijn ding, maar kom, nogmaals: ieder diertje zijn pleziertje…
13 februari: Deze keer niet te laat opgestaan, want onze laatste dag in Thailand was aangebroken. Bij het wakker worden hoorden we iets heel raars, en pas toen we de deur naar het terras openstaken zagen we het… REGEN! Ik werd ver zot, want dat betekende dat ik mijn regencape toch zou moeten gebruiken. ’t Was wel zo’n typische stortbui, zoals we die bij ons ook kennen, als het heel lang heel warm geweest is. Ik denk dat het hoop en al 2 uur geduurd heeft, maar we waren toch bezorgd. We hebben gedurende die 2 uren lang ontbeten, maar dat wou wel zeggen dat we eerst door de regen naar een cafeetje moesten. De regencape heeft het goed volgehouden :P
Toen de regen stopte, was het in no time weer warm, vooral doef. We hebben de bus genomen naar Phuket-town, omdat van daar uit een bus naar de luchthaven zou vertrekken. Maar aangezien onze vlucht maar om 23u was, moesten we dus redelijk wat tijd ginder spenderen. En natuurlijk, Phuket-town is een doods stadje… We hebben rondgewandeld, en gegeten, rondgewandeld en een ijsje gegeten, en dan gewoon ons ergens neergezet om de tijd te laten passeren. Niet echt aangenaam, maar kom.
In de luchthaven van Phuket stond ons weer hetzelfde te wachten. De laatste bus naar de luchthaven kwam immers al aan om 19u30. Gegeten, rondgewandeld, gegeten, gewandeld, gezeten…
14 februari: Valentijn in de luchthaven :P om 12u ’s nachts aangekomen, ipv een half uur later :P Onze vlucht naar Tokyo was maar om 8u20. Wil dus zeggen dat we een ganse nacht in de luchthaven gespendeerd hebben. Ik heb geen oog dichtgedaan, en heb rondgewandeld, en gelezen, en gegeten en rondgewandeld. Same story all over again :P
Eindelijk de vlieger op, ik denk dat ik onmiddellijk in slaap gevallen ben. Maar natuurlijk hebben de mensen van de vlieger mij constant wakker gemaakt, want er was eten of drinken, of weet ik veel wat… Nu ja, het moet gezegd: Thai Airways is een uiterst goede reispartner :) Zeer comfortabel!
Aangekomen in Narita moesten we weer douane en al die onnozelheid doorlopen, en dan nog eens anderhalf uur de trein op vooraleer we weer in onze “geliefde dorm” zouden aankomen.
Ik moet zeggen dat ik niet bijster enthousiast was toen ik mijn kamertje opnieuw aanschouwde. :(
Aan iedereen die overweegt om naar Thailand te gaan: doen! Aan iedereen die het niet overweegt: overweeg het, en ga!
Ik zal alleszins terug gaan, ’t was de mooiste reis die ik tot nu toe al gemaakt heb. Ze zou nog mooier geweest zijn moest Dimitri samen met mij gegaan zijn. Hint hint… We gaan samen, ooit :)
Zaterdag (overmorgen) komen mijn ouders en zus naar Japan. Dat betekent dus dat ik dan ook weer even "buiten strijd" zal zijn. Ik zal achteraf wel weer een update geven :)
Groetjes!
woensdag 18 februari 2009
reis naar Thailand-1
Hallo iedereen,
Hier ben ik weer met een berichtje uit Japan.
Aangezien ik mijn dagen hier slijt met filmpjes bekijken op internet, en muziek beluisteren, wordt het maar eens tijd dat ik jullie een update geef over de gebeurtenissen in Thailand. Inderdaad, enkel de gebeurtenissen in Thailand, aangezien we niet in Cambodja geraakt zijn. Ik had reeds geschreven over het visumprobleem dat zich kon voordoen bij Simona, uit Litouwen. En inderdaad, toen we aankwamen in Bangkok bleek al snel dat we het land niet zouden kunnen verlaten; ze had immers een “single-entry permit” gekregen, waardoor zij het land niet meer zou in kunnen binnen de periode waarin die permit geldig was.
29-30 januari: Eigenlijk was ik niet van plan om te gaan slapen, aangezien we rond 5u ’s morgens naar het station moesten vertrekken. H ad ’s nachts nog wat met Dimitri gebabbeld op skype, maar uiteindelijk sloeg de vermoeidheid heel erg toe, en ben ik toch maar een uurtje gaan slapen, alvorens een douche te nemen die mij wakker moest maken en houden voor de rest van de dag :) Rond 4u ontbeten, en jaja, om 5u waren we al op de baan. Zac (Amerikaan) was er toch niet helemaal gerust op, en had ons toch liever met een jongen zien vertrekken, dan 3 meisjes helemaal alleen. Want “wat als ze jullie daar kidnappen en we jullie nooit meer terugzien” :P Alsof een jongen dat zou kunnen verhelpen :P Mooi op tijd aangekomen in de luchthaven heb ik mijn geld gewisseld voor Amerikaanse dollars, die ik nadien in Thailand gewisseld heb naar Thaise baht. De vlucht verliep zeer rustig en aangenaam. Ik denk dat we 5 uur gevlogen hebben, maar door het uurverschil is het allemaal wat troebel.
Aangekomen in Bangkok moest Simona zoals eerder gezegd een visum aanvragen, en dus hebben we daar wat tijd verspeeld :) Nadien was het enkel aanschuiven aan de douane, en na een fotootje te laten genomen hebben, bevonden we ons officieel en legaal in Thailand. We hebben ons toch even omgekleed/ opgefrist in de toiletten, want de hitte sloeg meteen hard toe. Een ticketje later, zaten we op de Airport Express naar het centrum van Bangkok. Net zoals in Japan (Tokyo, Narita) ligt de luchthaven van Bangkok ongeveer een uur buiten Bangkok zelf.
Aangekomen in Bangkok vlogen allerhande verkopers, “gidsen” en “mensen van de informatiedienst” op ons af. Nog een chance dat ik een kaartje bij had waarop goed uitgelegd stond waar ons hostel zich bevond. Na amper 10 minuutjes wandelen in de verzengende hitte kwamen we aan in het hostel. Een mooie kamer stond daar op ons te wachten. Echt een heel mooi en proper hostel om te verblijven, ik kan het iedereen aanraden die ooit naar Bangkok gaat, plus, ’t was goedkoop :)
We hebben ons eerst wat opgefrist, opnieuw ja, en wat informatie aan de eigenares van het hostel gevraagd, en zijn dan naar de “Night Market” in Lumpini getrokken. Onmiddellijk veel te zien, en natuurlijk ook veel gerief dat het kopen waard was, maar we hebben ons toch ingehouden :) Daar ook goedkoop gegeten, denk aan 50 baht voor een maaltijd= 1,12 euro ongeveer. We zijn eigenlijk vrij vroeg weer teruggekeerd en hebben onze plannen voor de volgende dag overlopen. Al snel beseften we dat we nog een extra dag zouden nodig hebben om de stad te kunnen verkennen. We hadden immers aanvankelijk maar voor 2 nachten geboekt, gelukkig konden we nog 1 nacht langer blijven. Dat zorgde meteen al voor minder stress.
31 januari: We hadden wat raad gevraagd aan de eigenares van het hostel, en zouden dus naar het oude stadsgedeelte van Bangkok gaan, om daar de mooie tempels en het paleis te bezoeken. Zij raadde ons aan om een bus te nemen, aangezien die maar 10 baht zou kosten. Na 30 min. wachten bleek die bus toch niet te komen, dus begonnen we te wandelen. Dat bleek ook tegen te vallen, aangezien er nogal veel straatjes waren die niet op de kaart stonden, en we ons niet meer konden oriënteren. Onderweg ook een paar “vriendelijke, oprecht geïnteresseerde mensen” tegen gekomen. Die we steeds vriendelijk afgescheept hebben :) Ik moet zeggen, ik had voordien vanalles gelezen over de scams in Thailand, en veel van de mensen die we tegenkwamen deden exact wat er geschreven stond in die tekstjes. Gevolg: ik werd redelijk paranoïde, want alles leek wel een “scam”. Nu ja, ik denk toch dat we veel vermeden hebben door paranoïde te reageren, eerlijk gezegd. Dus dus, terug naar de zoektocht naar de tempels. Toch maar een tuk tuk genomen, die ons mooi op de plaats afgezet heeft waar we wouden zijn. Achteraf bekeken hebben we wel redelijk overbetaald, maar kom… We waren al blij dat we daar waren, en ’t is niet dat ’t zoveel geld was :POver de tempels zelf kan ik niet zo veel zeggen, behalve dat ze gigantisch goed onderhouden zijn, en er veel (blad)goud te vinden is. De foto’s zeggen meer dan wat ik kan uitleggen…
Nadien zijn we naar het paleis geweest. Dat kostte redelijk veel om binnen te mogen (500 baht), en iedereen moet ook deftig gekleed zijn: geen minirokjes, topjes, sandalen enzo. Gelukkig had ik een T-shirt bij en kon ik die boven mijn topje aandoen. Sandalen werden toch toegelaten, gelukkig :) Het paleis zelf leek wel een paradijs, met onmetelijke rijkdommen… Goud, goud en nog eens goud, overal! Bijna waren we niet naar het paleis gegaan, omdat opnieuw van die “mensen met goedbedoelde raad” ons zeiden dat het paleis gesloten was omwille van een boeddhistische feestdag. In de dingen die ik gelezen had stond overal geschreven dat er geen boeddhistische feestdag bestaat :P Die mensen kunnen maar proberen, en waarschijnlijk trappen er ook mensen in, die zij dan een rondleiding –tegen betaling natuurlijk- kunnen geven. De prijs van zo’n rondleiding is niet echt hoog, maar meestal nemen ze je mee naar winkels waar zij commissies krijgen op het aantal klanten dat zij meebrengen. ’s Avonds zijn we in de buurt van het paleis op een traditionele markt gaan eten, wederom goedkoop en lekker. :) We hebben die avond nog een heel grote wandeling gemaakt, en hebben in een plaatselijke boekenhandel de “Lonely Planet Guide voor Thailand” gekocht. Kwestie van wat meer informatie ter hand te hebben. :)
1 februari: lang geslapen, want de hitte maakt een mens nog meer moe dan bij normaal weer. Op ons gemak gegeten en een wandeling van de Lonely Planet gemaakt. We zijn gaan rondwandelen in China Town, niet bijzonder interessant, aangezien er alleen maar Chinese karakters en Chinees eten te bespeuren valt :P We zijn op tijd terug gekeerd naar het hostel en hebben een vlucht geboekt naar Phuket, voor het einde van die week. Ook reservaties gemaakt voor hostel in Ayutthaya. Bijzonder leuk dat je zulke reservatie amper 1 of 2 dagen op voorhand kan maken. ’s Avonds zijn we met de Skytrain naar Siam, het meer moderne gedeelte van de stad, gegaan. Daar hebben we ook voor het eerst kennis gemaakt met “new-halfs”: mannen in vrouwen outfit. Ik wist wel dat Thailand er voor bekend stond, maar dat het allemaal zo vrij was, wist ik niet. Nu ja, die mensen doen ook maar hun gedacht he :)
2 februari: ’s morgens de trein naar Ayutthaya genomen. Ayutthaya is ongeveer 2 uur ten noorden van Bangkok, en om daar te geraken hebben we een 3de klasse-trein gebruikt. Eigenlijk niet zo erg, gewoon heel veel volk in een trein zonder airco, waar de ruiten openstaan. Om de 2 seconden passeert er ook iemand die eten en/of drinken verkoopt. Je moet geen honger lijden op de trein, want ’t kost ochot 20 baht.
Aangekomen in Ayutthaya station moesten we op zoek naar een overzetbootje, aangezien de stad eigenlijk volledig omringd is door een rivier. Moet zeggen dat ik mij niet geheel veilig voelde op het bootje, maar ’t duurde gelukkig maar 2 minuten ofzo. Deze keer weer op zoek naar ons hostel, en ’t verliep wat moeilijker dan gedacht. ’t Was natuurlijk weer heel warm, en gepakt en gezakt is het toch niet geheel aangenaam om rond te tsjokken. Hostel gevonden, wederom een zeer aangename verblijfplaats met bijhorende vijver en terras. De eigenares was ook een heel lief, tof madammetje. Zij bood ons een tuk-tuk-tour aan, voor heel weinig geld. En, ’t was de moeite. We hebben heel wat mooie dingen gezien, die we anders nooit konden zien, aangezien ze buiten de stad/ aan de andere kant van de rivier lagen. We hebben ook een stop gemaakt bij een olifanten-boerderij. Schattig schattig :) De olifanten zagen er goed uit, was content dat te zien, want vaak worden die beesten toch maar uitgebuit. Ik zag dat er ook redelijk wat buitenlandse verzorgers daar werkten, is toch altijd iets meer koosjer, denk ik. De laatste stop was de avondmarkt, waar we zoals steeds goedkoop gegeten hebben, en onze eerste Thaise pint gedronken hebben. Ze smaakte ferm! :D
3 februari: ’s Morgens hebben we rustig ontbeten en ons hotel voor Chiang Mai vastgelegd. De eigenares van het hostel wou voor ons bellen, in ’t Thais gaat ’t altijd wat vlotter. Echter, het eerste hostel dat ze belde, haakte onmiddellijk in, waarop zij een “no good no good” uitbracht :P Lijkt niet zo grappig, maar voor ons is het gedurende gans de reis grappig gebleven :) Het volgende hotel dat ze belde bood onmiddellijk aan ons op te halen aan het station, wat zij bijzonder goed vond. ’t Was gratis, en ze kreeg een goede service, vond ze. Er kwamen vaak mensen naar haar hostel die vroegen of zij hostels kende in Chiang Mai, en die kende ze niet aangezien ze altijd bij haar neef daar verbleef. Ze heeft het adres en telefoonnummer dus opgeschreven, en zou dat hotel vanaf nu doorgeven aan toekomstige klanten.
Na ongeveer een uur op de trein kwamen we aan in Lop Buri, weer een stadje met veel ruïnes. Heel veel mooie gebouwen, of tenminste de overblijfselen ervan, die heel erg op Angkor Wat in Cambodja lijken. Vandaar onze interesse ook :) Aangezien we niet naar Angkor Wat zelf konden gaan, hebben we alle “imitaties” opgezocht :P Lop Buri zelf is een miniem stadje, waar apen vrij rondlopen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik 500 apen gezien heb! Vanuit Lop Buri gingen we de slaaptrein op naar Chiang Mai, een reis van 12 uren. Aangekomen in ’t station bleek al snel dat de trein 1 uur vertraging had, niet dat we daar van schrokken :P Want toen we de trein naar Lop Buri wilden nemen ’s middags, had die ook al 2 uur vertraging :P De treinreis zelf verliep bijzonder comfortabel. ’t Bed was goed, en ik heb goed geslapen… ware het niet dat de airco veel te koud stond. Mannekes toch, iedereen liep daar rond in een dikke broek en dikke trui, omdat het zo koud was. Ik snap wel dat ze ’t fris willen houden, omdat ’t buiten zo warm is, maar toch; ’t was er een beetje over.
Ok, hier stopt mijn eerste verslagje, want heb al 3 bladzijden geschreven nu. Ja, ik typ eerst in Word, want als internet crasht, dan ben ik al mijn tekst kwijt… vandaar!
Ik probeer het volledige reisverslag voor zaterdag online te krijgen, aangezien dan mijn ouders en zus in Japan aankomen.
Tot later!
Hier ben ik weer met een berichtje uit Japan.
Aangezien ik mijn dagen hier slijt met filmpjes bekijken op internet, en muziek beluisteren, wordt het maar eens tijd dat ik jullie een update geef over de gebeurtenissen in Thailand. Inderdaad, enkel de gebeurtenissen in Thailand, aangezien we niet in Cambodja geraakt zijn. Ik had reeds geschreven over het visumprobleem dat zich kon voordoen bij Simona, uit Litouwen. En inderdaad, toen we aankwamen in Bangkok bleek al snel dat we het land niet zouden kunnen verlaten; ze had immers een “single-entry permit” gekregen, waardoor zij het land niet meer zou in kunnen binnen de periode waarin die permit geldig was.
29-30 januari: Eigenlijk was ik niet van plan om te gaan slapen, aangezien we rond 5u ’s morgens naar het station moesten vertrekken. H ad ’s nachts nog wat met Dimitri gebabbeld op skype, maar uiteindelijk sloeg de vermoeidheid heel erg toe, en ben ik toch maar een uurtje gaan slapen, alvorens een douche te nemen die mij wakker moest maken en houden voor de rest van de dag :) Rond 4u ontbeten, en jaja, om 5u waren we al op de baan. Zac (Amerikaan) was er toch niet helemaal gerust op, en had ons toch liever met een jongen zien vertrekken, dan 3 meisjes helemaal alleen. Want “wat als ze jullie daar kidnappen en we jullie nooit meer terugzien” :P Alsof een jongen dat zou kunnen verhelpen :P Mooi op tijd aangekomen in de luchthaven heb ik mijn geld gewisseld voor Amerikaanse dollars, die ik nadien in Thailand gewisseld heb naar Thaise baht. De vlucht verliep zeer rustig en aangenaam. Ik denk dat we 5 uur gevlogen hebben, maar door het uurverschil is het allemaal wat troebel.
Aangekomen in Bangkok moest Simona zoals eerder gezegd een visum aanvragen, en dus hebben we daar wat tijd verspeeld :) Nadien was het enkel aanschuiven aan de douane, en na een fotootje te laten genomen hebben, bevonden we ons officieel en legaal in Thailand. We hebben ons toch even omgekleed/ opgefrist in de toiletten, want de hitte sloeg meteen hard toe. Een ticketje later, zaten we op de Airport Express naar het centrum van Bangkok. Net zoals in Japan (Tokyo, Narita) ligt de luchthaven van Bangkok ongeveer een uur buiten Bangkok zelf.
Aangekomen in Bangkok vlogen allerhande verkopers, “gidsen” en “mensen van de informatiedienst” op ons af. Nog een chance dat ik een kaartje bij had waarop goed uitgelegd stond waar ons hostel zich bevond. Na amper 10 minuutjes wandelen in de verzengende hitte kwamen we aan in het hostel. Een mooie kamer stond daar op ons te wachten. Echt een heel mooi en proper hostel om te verblijven, ik kan het iedereen aanraden die ooit naar Bangkok gaat, plus, ’t was goedkoop :)
We hebben ons eerst wat opgefrist, opnieuw ja, en wat informatie aan de eigenares van het hostel gevraagd, en zijn dan naar de “Night Market” in Lumpini getrokken. Onmiddellijk veel te zien, en natuurlijk ook veel gerief dat het kopen waard was, maar we hebben ons toch ingehouden :) Daar ook goedkoop gegeten, denk aan 50 baht voor een maaltijd= 1,12 euro ongeveer. We zijn eigenlijk vrij vroeg weer teruggekeerd en hebben onze plannen voor de volgende dag overlopen. Al snel beseften we dat we nog een extra dag zouden nodig hebben om de stad te kunnen verkennen. We hadden immers aanvankelijk maar voor 2 nachten geboekt, gelukkig konden we nog 1 nacht langer blijven. Dat zorgde meteen al voor minder stress.
31 januari: We hadden wat raad gevraagd aan de eigenares van het hostel, en zouden dus naar het oude stadsgedeelte van Bangkok gaan, om daar de mooie tempels en het paleis te bezoeken. Zij raadde ons aan om een bus te nemen, aangezien die maar 10 baht zou kosten. Na 30 min. wachten bleek die bus toch niet te komen, dus begonnen we te wandelen. Dat bleek ook tegen te vallen, aangezien er nogal veel straatjes waren die niet op de kaart stonden, en we ons niet meer konden oriënteren. Onderweg ook een paar “vriendelijke, oprecht geïnteresseerde mensen” tegen gekomen. Die we steeds vriendelijk afgescheept hebben :) Ik moet zeggen, ik had voordien vanalles gelezen over de scams in Thailand, en veel van de mensen die we tegenkwamen deden exact wat er geschreven stond in die tekstjes. Gevolg: ik werd redelijk paranoïde, want alles leek wel een “scam”. Nu ja, ik denk toch dat we veel vermeden hebben door paranoïde te reageren, eerlijk gezegd. Dus dus, terug naar de zoektocht naar de tempels. Toch maar een tuk tuk genomen, die ons mooi op de plaats afgezet heeft waar we wouden zijn. Achteraf bekeken hebben we wel redelijk overbetaald, maar kom… We waren al blij dat we daar waren, en ’t is niet dat ’t zoveel geld was :POver de tempels zelf kan ik niet zo veel zeggen, behalve dat ze gigantisch goed onderhouden zijn, en er veel (blad)goud te vinden is. De foto’s zeggen meer dan wat ik kan uitleggen…
Nadien zijn we naar het paleis geweest. Dat kostte redelijk veel om binnen te mogen (500 baht), en iedereen moet ook deftig gekleed zijn: geen minirokjes, topjes, sandalen enzo. Gelukkig had ik een T-shirt bij en kon ik die boven mijn topje aandoen. Sandalen werden toch toegelaten, gelukkig :) Het paleis zelf leek wel een paradijs, met onmetelijke rijkdommen… Goud, goud en nog eens goud, overal! Bijna waren we niet naar het paleis gegaan, omdat opnieuw van die “mensen met goedbedoelde raad” ons zeiden dat het paleis gesloten was omwille van een boeddhistische feestdag. In de dingen die ik gelezen had stond overal geschreven dat er geen boeddhistische feestdag bestaat :P Die mensen kunnen maar proberen, en waarschijnlijk trappen er ook mensen in, die zij dan een rondleiding –tegen betaling natuurlijk- kunnen geven. De prijs van zo’n rondleiding is niet echt hoog, maar meestal nemen ze je mee naar winkels waar zij commissies krijgen op het aantal klanten dat zij meebrengen. ’s Avonds zijn we in de buurt van het paleis op een traditionele markt gaan eten, wederom goedkoop en lekker. :) We hebben die avond nog een heel grote wandeling gemaakt, en hebben in een plaatselijke boekenhandel de “Lonely Planet Guide voor Thailand” gekocht. Kwestie van wat meer informatie ter hand te hebben. :)
1 februari: lang geslapen, want de hitte maakt een mens nog meer moe dan bij normaal weer. Op ons gemak gegeten en een wandeling van de Lonely Planet gemaakt. We zijn gaan rondwandelen in China Town, niet bijzonder interessant, aangezien er alleen maar Chinese karakters en Chinees eten te bespeuren valt :P We zijn op tijd terug gekeerd naar het hostel en hebben een vlucht geboekt naar Phuket, voor het einde van die week. Ook reservaties gemaakt voor hostel in Ayutthaya. Bijzonder leuk dat je zulke reservatie amper 1 of 2 dagen op voorhand kan maken. ’s Avonds zijn we met de Skytrain naar Siam, het meer moderne gedeelte van de stad, gegaan. Daar hebben we ook voor het eerst kennis gemaakt met “new-halfs”: mannen in vrouwen outfit. Ik wist wel dat Thailand er voor bekend stond, maar dat het allemaal zo vrij was, wist ik niet. Nu ja, die mensen doen ook maar hun gedacht he :)
2 februari: ’s morgens de trein naar Ayutthaya genomen. Ayutthaya is ongeveer 2 uur ten noorden van Bangkok, en om daar te geraken hebben we een 3de klasse-trein gebruikt. Eigenlijk niet zo erg, gewoon heel veel volk in een trein zonder airco, waar de ruiten openstaan. Om de 2 seconden passeert er ook iemand die eten en/of drinken verkoopt. Je moet geen honger lijden op de trein, want ’t kost ochot 20 baht.
Aangekomen in Ayutthaya station moesten we op zoek naar een overzetbootje, aangezien de stad eigenlijk volledig omringd is door een rivier. Moet zeggen dat ik mij niet geheel veilig voelde op het bootje, maar ’t duurde gelukkig maar 2 minuten ofzo. Deze keer weer op zoek naar ons hostel, en ’t verliep wat moeilijker dan gedacht. ’t Was natuurlijk weer heel warm, en gepakt en gezakt is het toch niet geheel aangenaam om rond te tsjokken. Hostel gevonden, wederom een zeer aangename verblijfplaats met bijhorende vijver en terras. De eigenares was ook een heel lief, tof madammetje. Zij bood ons een tuk-tuk-tour aan, voor heel weinig geld. En, ’t was de moeite. We hebben heel wat mooie dingen gezien, die we anders nooit konden zien, aangezien ze buiten de stad/ aan de andere kant van de rivier lagen. We hebben ook een stop gemaakt bij een olifanten-boerderij. Schattig schattig :) De olifanten zagen er goed uit, was content dat te zien, want vaak worden die beesten toch maar uitgebuit. Ik zag dat er ook redelijk wat buitenlandse verzorgers daar werkten, is toch altijd iets meer koosjer, denk ik. De laatste stop was de avondmarkt, waar we zoals steeds goedkoop gegeten hebben, en onze eerste Thaise pint gedronken hebben. Ze smaakte ferm! :D
3 februari: ’s Morgens hebben we rustig ontbeten en ons hotel voor Chiang Mai vastgelegd. De eigenares van het hostel wou voor ons bellen, in ’t Thais gaat ’t altijd wat vlotter. Echter, het eerste hostel dat ze belde, haakte onmiddellijk in, waarop zij een “no good no good” uitbracht :P Lijkt niet zo grappig, maar voor ons is het gedurende gans de reis grappig gebleven :) Het volgende hotel dat ze belde bood onmiddellijk aan ons op te halen aan het station, wat zij bijzonder goed vond. ’t Was gratis, en ze kreeg een goede service, vond ze. Er kwamen vaak mensen naar haar hostel die vroegen of zij hostels kende in Chiang Mai, en die kende ze niet aangezien ze altijd bij haar neef daar verbleef. Ze heeft het adres en telefoonnummer dus opgeschreven, en zou dat hotel vanaf nu doorgeven aan toekomstige klanten.
Na ongeveer een uur op de trein kwamen we aan in Lop Buri, weer een stadje met veel ruïnes. Heel veel mooie gebouwen, of tenminste de overblijfselen ervan, die heel erg op Angkor Wat in Cambodja lijken. Vandaar onze interesse ook :) Aangezien we niet naar Angkor Wat zelf konden gaan, hebben we alle “imitaties” opgezocht :P Lop Buri zelf is een miniem stadje, waar apen vrij rondlopen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik 500 apen gezien heb! Vanuit Lop Buri gingen we de slaaptrein op naar Chiang Mai, een reis van 12 uren. Aangekomen in ’t station bleek al snel dat de trein 1 uur vertraging had, niet dat we daar van schrokken :P Want toen we de trein naar Lop Buri wilden nemen ’s middags, had die ook al 2 uur vertraging :P De treinreis zelf verliep bijzonder comfortabel. ’t Bed was goed, en ik heb goed geslapen… ware het niet dat de airco veel te koud stond. Mannekes toch, iedereen liep daar rond in een dikke broek en dikke trui, omdat het zo koud was. Ik snap wel dat ze ’t fris willen houden, omdat ’t buiten zo warm is, maar toch; ’t was er een beetje over.
Ok, hier stopt mijn eerste verslagje, want heb al 3 bladzijden geschreven nu. Ja, ik typ eerst in Word, want als internet crasht, dan ben ik al mijn tekst kwijt… vandaar!
Ik probeer het volledige reisverslag voor zaterdag online te krijgen, aangezien dan mijn ouders en zus in Japan aankomen.
Tot later!
donderdag 12 februari 2009
bijna terug in Japan
Hallo iedereen,
ik was de blog even uit het oog verloren, en hupla, mijn vakantie in Thailand zit er al bijna op.
Dat betekent dus dat ik jullie binnenkort vanuit Japan zal updaten over mijn wel en wee in dit toch wel bijzondere land.
Momenteel verblijven we in Patong, op het eiland Phuket- u allen bekend door de tsunami die hier gepasseerd is in 2004. Morgen zullen we naar Phuket-town gaan, en daar onze laatste dag spenderen, alvorens op de vlieger richting Bangkok te stappen. Het zal een vrij lange dag worden, aangezien de vlieger in Phuket maar om 23u vertrekt, en we rond half 1 's nachts aankomen in Bangkok. Dat op zich valt heel goed mee, maar het ambetante punt is dat we om 8u het vliegtuig opmoeten richting Tokyo, en we dus eigenlijk de nacht moeten doorbrengen in de luchthaven in Bangkok. Mja, er is niet veel aan te doen, en we zullen proberen er het beste van te maken.
Ik bericht jullie in de loop van de volgende week over een vakantie die voor herhaling vatbaar is :)
groetjes!
ik was de blog even uit het oog verloren, en hupla, mijn vakantie in Thailand zit er al bijna op.
Dat betekent dus dat ik jullie binnenkort vanuit Japan zal updaten over mijn wel en wee in dit toch wel bijzondere land.
Momenteel verblijven we in Patong, op het eiland Phuket- u allen bekend door de tsunami die hier gepasseerd is in 2004. Morgen zullen we naar Phuket-town gaan, en daar onze laatste dag spenderen, alvorens op de vlieger richting Bangkok te stappen. Het zal een vrij lange dag worden, aangezien de vlieger in Phuket maar om 23u vertrekt, en we rond half 1 's nachts aankomen in Bangkok. Dat op zich valt heel goed mee, maar het ambetante punt is dat we om 8u het vliegtuig opmoeten richting Tokyo, en we dus eigenlijk de nacht moeten doorbrengen in de luchthaven in Bangkok. Mja, er is niet veel aan te doen, en we zullen proberen er het beste van te maken.
Ik bericht jullie in de loop van de volgende week over een vakantie die voor herhaling vatbaar is :)
groetjes!
vrijdag 30 januari 2009
ellen in Thailand
hallo hallo
ik ben goed en wel aangekomen in Thailand!
Eerste indrukken: warm, vuil, druk :)
vanaf morgen begint de echte zoektocht in het 'land van de glimlach', ik probeer af en toe iets te laten weten!
tot later...
ik ben goed en wel aangekomen in Thailand!
Eerste indrukken: warm, vuil, druk :)
vanaf morgen begint de echte zoektocht in het 'land van de glimlach', ik probeer af en toe iets te laten weten!
tot later...
zondag 25 januari 2009
1ste semester: over-and-out
Dag iedereen,
Hier ben ik weer met wat nieuws uit het verre Tokyo.
Zoals in het vorig bericht reeds gezegd, was het deze week bijna over-and-out met de lessen. Een paar huistaakjes, testjes en het schrijven van een report, plus bijhorende spreekbeurt kwamen deze week aan de beurt. Moet zeggen dat het een zeer relaxe week was, op het saaie af. Maar ja, ik heb 3 maand (ongeveer) goed moeten doorwerken, dus mocht dat nu ook wel eens zo zijn vind ik :)
Woensdag in de “mondelinge les” 口頭表現 (kōtōhyōgen) hebben we niet veel meer uitgespookt dan een taartje eten en thee drinken. Dat taartje was lékker lékker! En, ’t zag er gigantisch duur uit! Maar kom :)
Donderdag in de “schrijfles” 文章表現 (bunshōhyōgen) moest ik een verslag indienen, over een enquête die ik afgenomen had van 15 buitenlandse studenten en Japanse studenten, en daarover moest ik dan een korte spreekbeurt houden. Al bij al vrij vlot gegaan, was content. Omdat het ook hier de laatste les was –en we deze sensei 先生niet meer in een andere les zullen tegenkomen- had ze allerhande –wederom duur-uitziende – taartjes gekocht en 2 grote pizza’s besteld. Op de pizza’s stond de prijs: 6000yen… Reken maar uit! Daarbovenop nog allerhande snoepjes en drankjes.
Vrijdag was het ook de laatste “intensive Japanese les”, en ook hier was er voor eten gezorgd. Deze was het sushi, en allerhande andere rijst-dingen :) Heel lekker moet ik zeggen.
Achteraf heb ik me toch afgevraagd of de docenten dit zelf moeten betalen of niet? Ik vermoed van wel, want sommige docenten hebben geen versnaperingetje aangeboden. Kom ja, ’t is wel bijzonder aangenaam…
Deze maandag ben ik naar het Immigration Bureau geweest om een re-entry permit aan te vragen, voor wanneer ik terug kom uit Thailand. Was op een 10 min. geklaard, dus dat was wel goed. Het heen-en-terug-traject kostte ons namelijk 2u30min…
Dus… de reis naar Thailand ligt vast ja! Vorige week zondag zijn we ons vliegtuigticket gaan boeken, en voilà, we zijn bijna klaar om te vertrekken.
Inderdaad, bijna, want er moet nog een hotel geboekt worden om bij aankomst te kunnen overnachten. En ik moet ook nog gaan informeren in de bank hoe het zit met de omwisseling van yen in de luchthaven ban Bangkok. Misschien maar beter om hier al US Dollars aan te vragen, maar ’t zou kunnen dat ik daarvoor een beetje te laat ben. Mja, dat zijn zorgen voor morgen :)
Korte vluchtgegevens: vertrek is 30 januari (jaja, vrijdag!!! :D) om 9u45 in Tokyo, Narita aankomst in Thailand Bangkok om 14u45. We keren terug naar Japan op zaterdag 14 februari (phoe, Valentijn :P), vertrekken in Bangkok om 08u20 en zullen weer voet aan grond zetten in Narita om 16u00.
In Thailand is het wel 2 uur vroeger dan hier= 6uur later dan in België. Dat betekent ook dat we eigenlijk 7 uur vliegen. Bah, vrij ver; maar kom. Wat zou ik anders moeten doen tijdens die 2 maanden vakantie :P
Nog een klein probleem is dat één van mijn metgezellen uit Litouwen komt, en Thailand niet binnenkan zonder visum-aanvraag. Claudia en ik, als UK’er en Belg, kunnen zonder problemen het land in, wij hebben geen visum nodig. Simona moet in de luchthaven van Bangkok een toeristenvisum aanvragen, omdat ze –en ik herhaal letterlijk-“een arme Oost-Europeaan is”. Ze moet er zelf wel een beetje om lachen, nog een chance. ’t Zou normaal ook geen probleem mogen zijn, aangezien haar toch al wel een paar ‘arme Oost-Europeanen’ zijn voorgegaan :P
’t Zou dan natuurlijk wel kunnen dat zij het land niet mag verlaten, en dat we dus niet naar Cambodja kunnen gaan, maar dat zien we dan wel. ’t Zou wel jammer zijn, omdat we graag toch een dag of 5 in Cambodja zouden spenderen aan het bezoeken van Angkor Wat (http://en.wikipedia.org/wiki/Angkor_Wat -danku Wikipedia) en Phnom Phen, met zijn Killing Fields.
Tot en met vrijdag zal het hier wel een beetje spannend zijn:
Maandag laatste 2 lessen, bestaande uit een spreekbeurt en een test. ’s Avonds staat er een gratis feestje van de universiteit op het programma. Jeuj, we moeten geen avondeten kopen/ maken :P
Dinsdag staat er karaoke op het programma (de eerste waar ik mij aan zal wagen), en indien dat niet doorgaat zal er wel een ander feestje zijn.
Woensdag is er nog niets gepland, maar daar kan snel verandering in komen :P
Donderdag is er blijkbaar weer een feestje, maar ik ga mij daar niet aan wagen, aangezien we...
Vrijdag om 5u moeten vertrekken richting station, zodat we aan een mooie reis kunnen beginnen, zonder onze vlucht te missen :)
Ik probeer jullie nog een kort berichtje te laten vooraleer ik vertrek. Hopelijk kan ik ook kleine updates doen vanuit Thailand en Cambodja.
Groetjes van een over-enthousiaste en zenuwachtige ellen, die snel op reis wil vertrekken! :)
Hier ben ik weer met wat nieuws uit het verre Tokyo.
Zoals in het vorig bericht reeds gezegd, was het deze week bijna over-and-out met de lessen. Een paar huistaakjes, testjes en het schrijven van een report, plus bijhorende spreekbeurt kwamen deze week aan de beurt. Moet zeggen dat het een zeer relaxe week was, op het saaie af. Maar ja, ik heb 3 maand (ongeveer) goed moeten doorwerken, dus mocht dat nu ook wel eens zo zijn vind ik :)
Woensdag in de “mondelinge les” 口頭表現 (kōtōhyōgen) hebben we niet veel meer uitgespookt dan een taartje eten en thee drinken. Dat taartje was lékker lékker! En, ’t zag er gigantisch duur uit! Maar kom :)
Donderdag in de “schrijfles” 文章表現 (bunshōhyōgen) moest ik een verslag indienen, over een enquête die ik afgenomen had van 15 buitenlandse studenten en Japanse studenten, en daarover moest ik dan een korte spreekbeurt houden. Al bij al vrij vlot gegaan, was content. Omdat het ook hier de laatste les was –en we deze sensei 先生niet meer in een andere les zullen tegenkomen- had ze allerhande –wederom duur-uitziende – taartjes gekocht en 2 grote pizza’s besteld. Op de pizza’s stond de prijs: 6000yen… Reken maar uit! Daarbovenop nog allerhande snoepjes en drankjes.
Vrijdag was het ook de laatste “intensive Japanese les”, en ook hier was er voor eten gezorgd. Deze was het sushi, en allerhande andere rijst-dingen :) Heel lekker moet ik zeggen.
Achteraf heb ik me toch afgevraagd of de docenten dit zelf moeten betalen of niet? Ik vermoed van wel, want sommige docenten hebben geen versnaperingetje aangeboden. Kom ja, ’t is wel bijzonder aangenaam…
Deze maandag ben ik naar het Immigration Bureau geweest om een re-entry permit aan te vragen, voor wanneer ik terug kom uit Thailand. Was op een 10 min. geklaard, dus dat was wel goed. Het heen-en-terug-traject kostte ons namelijk 2u30min…
Dus… de reis naar Thailand ligt vast ja! Vorige week zondag zijn we ons vliegtuigticket gaan boeken, en voilà, we zijn bijna klaar om te vertrekken.
Inderdaad, bijna, want er moet nog een hotel geboekt worden om bij aankomst te kunnen overnachten. En ik moet ook nog gaan informeren in de bank hoe het zit met de omwisseling van yen in de luchthaven ban Bangkok. Misschien maar beter om hier al US Dollars aan te vragen, maar ’t zou kunnen dat ik daarvoor een beetje te laat ben. Mja, dat zijn zorgen voor morgen :)
Korte vluchtgegevens: vertrek is 30 januari (jaja, vrijdag!!! :D) om 9u45 in Tokyo, Narita aankomst in Thailand Bangkok om 14u45. We keren terug naar Japan op zaterdag 14 februari (phoe, Valentijn :P), vertrekken in Bangkok om 08u20 en zullen weer voet aan grond zetten in Narita om 16u00.
In Thailand is het wel 2 uur vroeger dan hier= 6uur later dan in België. Dat betekent ook dat we eigenlijk 7 uur vliegen. Bah, vrij ver; maar kom. Wat zou ik anders moeten doen tijdens die 2 maanden vakantie :P
Nog een klein probleem is dat één van mijn metgezellen uit Litouwen komt, en Thailand niet binnenkan zonder visum-aanvraag. Claudia en ik, als UK’er en Belg, kunnen zonder problemen het land in, wij hebben geen visum nodig. Simona moet in de luchthaven van Bangkok een toeristenvisum aanvragen, omdat ze –en ik herhaal letterlijk-“een arme Oost-Europeaan is”. Ze moet er zelf wel een beetje om lachen, nog een chance. ’t Zou normaal ook geen probleem mogen zijn, aangezien haar toch al wel een paar ‘arme Oost-Europeanen’ zijn voorgegaan :P
’t Zou dan natuurlijk wel kunnen dat zij het land niet mag verlaten, en dat we dus niet naar Cambodja kunnen gaan, maar dat zien we dan wel. ’t Zou wel jammer zijn, omdat we graag toch een dag of 5 in Cambodja zouden spenderen aan het bezoeken van Angkor Wat (http://en.wikipedia.org/wiki/Angkor_Wat -danku Wikipedia) en Phnom Phen, met zijn Killing Fields.
Tot en met vrijdag zal het hier wel een beetje spannend zijn:
Maandag laatste 2 lessen, bestaande uit een spreekbeurt en een test. ’s Avonds staat er een gratis feestje van de universiteit op het programma. Jeuj, we moeten geen avondeten kopen/ maken :P
Dinsdag staat er karaoke op het programma (de eerste waar ik mij aan zal wagen), en indien dat niet doorgaat zal er wel een ander feestje zijn.
Woensdag is er nog niets gepland, maar daar kan snel verandering in komen :P
Donderdag is er blijkbaar weer een feestje, maar ik ga mij daar niet aan wagen, aangezien we...
Vrijdag om 5u moeten vertrekken richting station, zodat we aan een mooie reis kunnen beginnen, zonder onze vlucht te missen :)
Ik probeer jullie nog een kort berichtje te laten vooraleer ik vertrek. Hopelijk kan ik ook kleine updates doen vanuit Thailand en Cambodja.
Groetjes van een over-enthousiaste en zenuwachtige ellen, die snel op reis wil vertrekken! :)
zondag 18 januari 2009
update, in de mate van het mogelijke
Hallo iedereen,
hier is het "langverwachte" bericht, eindelijk!
't Is eigenlijk moeilijk om ergens te beginnen, aangezien er al zoveel tijd verstreken is.
Ik denk dat ik misschien moet beginnen bij de periode dat Dimitri hier bij me was.19 december: Nog een herhalingstest te doen, op veel punten, dus tegen mijn zin toch naar de les te gaan. Kon daardoor niet naar de luchthaven gaan om Dimitri op te halen, en heb hem dus aan zijn lot moeten overlaten tot in 新宿(Shinjuku). Ik was daar niet content mee, maar hij heeft dat zeer flink gedaan. :) Uiteindelijk was hij al voor mij in 't station, ook al woon ik er op 10 min van. 't Is nogal moeilijk om uit te leggen hoe blij ik was toen ik hem daar zag staan, met zijn grote valies, en in dit vreemde land.
De eerste dag onze tijd wat verdaan en ingecheckt in het hotel.
Pff, 't is eigenlijk al moeilijk om alles nog op te schrijven. Ik herinner mij niet alles meer om 't nog grondig op te schrijven.
Kort: we zijn naar allerhande plaatsen in Tokyo geweest, naar Kyoto 京都 (mooi, en als mijn ouders komen ga ik voor 3 dagen, jeuj), naar Kamakura 鎌倉 (met mooi weer in de voormiddag), naar Hakone 箱根(met slecht weer, en te duur vervoer)...
Van oud naar nieuw hebben we meegemaakt in een tempel, maar 't was voor mij nogal een teleurstelling. Geen vuurwerk, alleen ballonnen. Mja, niets aan te doen. Nadien 5 uur gaan drinken, en tegen 6u30 ofzo in ons bed.
Volgende dag naar Odaiba geweest, waar Dimitri zo blij was als een klein kind toen hij een Ducati-winkel zag. :) Schattig!
Ook nog een boottocht op de Sumidaga-rivier 隅田川 gedaan, terwijl het heeeeeel mooi weer was. Heel leuke dag!
Uiteindelijk op 7 januari afscheid moeten nemen, en zoals in 1 van de vorige blogs reeds geschreven, 't viel mij zwaar. Maar nu zijn we bijna 2 weken verder, en er zijn weer nieuwe dingen om naar uit te kijken, dus 't gemis is er nog steeds, maar ik ben er weeral aan gewend geraakt... Of toch in de mate van het mogelijke.
Ik moet wel zeggen dat die -bijna- drie weken samen mij heel veel deugd gedaan hebben, en ik dat het een van de betere periodes -misschien/ waarschijnlijk wel de beste- waren hier in Japan! Bedankt schattebout :)
Nadien toch een dag of 2 slecht gezind geweest, en verdrietig. Maar opeens was er weer les, dus heb ik mij daar maar in gesmeten.
Allerhande testen kleuren mijn dag weer :D
10 dagen na nieuwjaar hebben we nog een "nieuwjaarsfeestje" gehouden. Leuk, met veel alcohol en ambiance, op z'n Japans dus.
Nu, nog 6 dagen les, ja, want opeens heb ik gehoord dat we 26jan ook nog les hebben... Waar halen ze het, op maandag nog les geven, en dinsdag begint de "grote vakantie" dan... We zullen het maar steken op het "Japans zijn" zeker?! :)
Maar dus... na die paar dagen afzien, komen er heel leuke dagen... o.a. een reis naar Thailand en Cambodja. Die ga ik normaal straks gaan boeken, dus ik hou jullie nog op de hoogte.
Deze blog bevat niet te veel info, maar mijn hersenen kunnen niet alles meer onthouden. Mijn excuses! :)
Tot de volgende; en dat zal waarschijnlijk volgend weekend zijn!
Groetjes,
ellen
hier is het "langverwachte" bericht, eindelijk!
't Is eigenlijk moeilijk om ergens te beginnen, aangezien er al zoveel tijd verstreken is.
Ik denk dat ik misschien moet beginnen bij de periode dat Dimitri hier bij me was.19 december: Nog een herhalingstest te doen, op veel punten, dus tegen mijn zin toch naar de les te gaan. Kon daardoor niet naar de luchthaven gaan om Dimitri op te halen, en heb hem dus aan zijn lot moeten overlaten tot in 新宿(Shinjuku). Ik was daar niet content mee, maar hij heeft dat zeer flink gedaan. :) Uiteindelijk was hij al voor mij in 't station, ook al woon ik er op 10 min van. 't Is nogal moeilijk om uit te leggen hoe blij ik was toen ik hem daar zag staan, met zijn grote valies, en in dit vreemde land.
De eerste dag onze tijd wat verdaan en ingecheckt in het hotel.
Pff, 't is eigenlijk al moeilijk om alles nog op te schrijven. Ik herinner mij niet alles meer om 't nog grondig op te schrijven.
Kort: we zijn naar allerhande plaatsen in Tokyo geweest, naar Kyoto 京都 (mooi, en als mijn ouders komen ga ik voor 3 dagen, jeuj), naar Kamakura 鎌倉 (met mooi weer in de voormiddag), naar Hakone 箱根(met slecht weer, en te duur vervoer)...
Van oud naar nieuw hebben we meegemaakt in een tempel, maar 't was voor mij nogal een teleurstelling. Geen vuurwerk, alleen ballonnen. Mja, niets aan te doen. Nadien 5 uur gaan drinken, en tegen 6u30 ofzo in ons bed.
Volgende dag naar Odaiba geweest, waar Dimitri zo blij was als een klein kind toen hij een Ducati-winkel zag. :) Schattig!
Ook nog een boottocht op de Sumidaga-rivier 隅田川 gedaan, terwijl het heeeeeel mooi weer was. Heel leuke dag!
Uiteindelijk op 7 januari afscheid moeten nemen, en zoals in 1 van de vorige blogs reeds geschreven, 't viel mij zwaar. Maar nu zijn we bijna 2 weken verder, en er zijn weer nieuwe dingen om naar uit te kijken, dus 't gemis is er nog steeds, maar ik ben er weeral aan gewend geraakt... Of toch in de mate van het mogelijke.
Ik moet wel zeggen dat die -bijna- drie weken samen mij heel veel deugd gedaan hebben, en ik dat het een van de betere periodes -misschien/ waarschijnlijk wel de beste- waren hier in Japan! Bedankt schattebout :)
Nadien toch een dag of 2 slecht gezind geweest, en verdrietig. Maar opeens was er weer les, dus heb ik mij daar maar in gesmeten.
Allerhande testen kleuren mijn dag weer :D
10 dagen na nieuwjaar hebben we nog een "nieuwjaarsfeestje" gehouden. Leuk, met veel alcohol en ambiance, op z'n Japans dus.
Nu, nog 6 dagen les, ja, want opeens heb ik gehoord dat we 26jan ook nog les hebben... Waar halen ze het, op maandag nog les geven, en dinsdag begint de "grote vakantie" dan... We zullen het maar steken op het "Japans zijn" zeker?! :)
Maar dus... na die paar dagen afzien, komen er heel leuke dagen... o.a. een reis naar Thailand en Cambodja. Die ga ik normaal straks gaan boeken, dus ik hou jullie nog op de hoogte.
Deze blog bevat niet te veel info, maar mijn hersenen kunnen niet alles meer onthouden. Mijn excuses! :)
Tot de volgende; en dat zal waarschijnlijk volgend weekend zijn!
Groetjes,
ellen
donderdag 15 januari 2009
terug onder de levenden
Hallo iedereen,
gewoon even een kort berichtje om te laten weten dat ik nog steeds leef. :)
Ik hoop dit weekend een blogberichtje te kunnen schrijven, met wat info over de laatste maand.
Maar, aangezien hier de laatste schoolweek bijna ingaat, is het extra druk, dus ik kan niets beloven!
Groetjes,
ellen
gewoon even een kort berichtje om te laten weten dat ik nog steeds leef. :)
Ik hoop dit weekend een blogberichtje te kunnen schrijven, met wat info over de laatste maand.
Maar, aangezien hier de laatste schoolweek bijna ingaat, is het extra druk, dus ik kan niets beloven!
Groetjes,
ellen
woensdag 7 januari 2009
bijna een maand
Ja, 't is nu bijna een maand geleden dat ik nog een berichtje geschreven heb...
Niet flink van mij, maar kom :)
Ik had een mooi excuus, zijnde mijn schattebout die hier op bezoek was, om mij niet te hoeven bezig houden met internet-gedoe.
Jammer maar helaas heeft mijn geliefde mij vanmiddag verlaten, om weder te keren naar het uiterst koude België. Ik moet toegeven dat mijn hoofd niet meteen naar het schrijven van een blog staat, aangezien 't afscheid me zo mogelijk nog zwaarder viel dan in september.
Daarbovenop heb ik nog 11 dagen les (morgen en overmorgen, plus 2 weken min 12 januari=feestdag), die toch nog enige inspanning vergen, en waar ik me nu dus volop ga op storten.
Ik beloof jullie een update, als het zonnetje in mij en de glimlach op mijn gezicht teruggekeerd zijn...
Groetjes,
e
Niet flink van mij, maar kom :)
Ik had een mooi excuus, zijnde mijn schattebout die hier op bezoek was, om mij niet te hoeven bezig houden met internet-gedoe.
Jammer maar helaas heeft mijn geliefde mij vanmiddag verlaten, om weder te keren naar het uiterst koude België. Ik moet toegeven dat mijn hoofd niet meteen naar het schrijven van een blog staat, aangezien 't afscheid me zo mogelijk nog zwaarder viel dan in september.
Daarbovenop heb ik nog 11 dagen les (morgen en overmorgen, plus 2 weken min 12 januari=feestdag), die toch nog enige inspanning vergen, en waar ik me nu dus volop ga op storten.
Ik beloof jullie een update, als het zonnetje in mij en de glimlach op mijn gezicht teruggekeerd zijn...
Groetjes,
e
Abonneren op:
Posts (Atom)
