reis naar Thailand-2

deel 2, en ook meteen het laatste. 'k Heb mijn best gedaan :P

4 februari: Zoals beloofd stond er iemand op ons te wachten aan het station in Chiang Mai. Zeer gemakkelijk! We hebben in het hotel direct een uitstap besteld voor de volgende dag, zodat die dag toch ook schoon ingevuld werd. Na opfrissing enzo, zijn we een wandelingetje gaan maken in de buurt, aan de hand van een wandeltoer die Lonely Planet beschreef. Aan de eerste tempel die we tegen kwamen, stond er een gast die ons aanbood om ons voor 100 baht rond te rijden in de stad, en dan op ’t einde een paar winkels te bezoeken. Ik wist onmiddellijk dat dat niet goed zou uitdraaien, maar mijn medereizigers wilden die kans toch graag grijpen. Zo gezegd zo gedaan, inderdaad een paar mooie dingen gezien, die ver van het centrum zaten, maar toch ook naar een paar winkels meegesleurd. Duidelijk dat hij daar stempeltjes kreeg of iets in die aard om te kunnen gaan tanken. We hebben hem na 2 winkels duidelijk gemaakt dat we toch wel naar huis wilden terugkeren, en mja, met tegenzin heeft hij ons toch terug gevoerd. Wij dus opnieuw wandelen op die wandeltoer. Er was daar ook iets speciaals op te vinden: massagesalon in de vrouwengevangenis :P Jaja, we wilden dat uitproberen, aangezien het bijzonder goedkoop was. Jammer genoeg was ’t net gesloten toen we aankwamen. We zijn dan maar naar een ander massagesalon geweest, dat iets duurder was. ’t Was effenaf de moeite ze, amai!
’s Avonds zijn we dan naar de avondmarkt geweest, en daar heb ik zo’n (in mijn ogen) coole broek gekocht, die nogal veel alternatievelingen dragen. ’t Kruis van de broek hangt later dan mijn knieën denk ik, en ’t is zo’n heel los ding. Leuk leuk leuk :)

5 februari: Vroeg opgestaan, en uitgecheckt, want we vertrokken op een uitstap. Gelukkig konden we onze bagage in het hotel laten staan, fjoew! We zijn naar een natuurpark ten noorden van Chiang Mai gegaan. In ’t minibusje zaten maar 5 mensen: wij 3en, en dan nog een koppel Canadezen. Heel aangename mensen, we staan ook op hun foto’s en filmpjes :) Wat hebben we gezien: 3 watervallen, een traditioneel dorpje waar ze sjalen en consoorten maken, de 2 koninklijke pagodes (1 voor de koning, en 1 voor de koningin) en het hoogste punt van Thailand. ’t Was zeker zijn geld waard, want alleen is het veel te moeilijk om zulke dingen te organiseren. Onze buschauffeur was wel nogal van het roekeloze type: 160 km/u op een slalomweg op de helling van een berg :P Man man man :P
’s Avonds moesten we dan de trein terug nemen naar Bangkok, omdat we de volgende dag een vliegtuig naar Phuket moesten nemen. Jammer maar helaas waren er geen slaapplaatsen meer, en dus moesten we genoegen nemen met gewone zitplaatsen. Wederom in een te koude trein :( ’t Was niet echt aangenaam, en ik was dan ook redelijk gebroken tegen dat we ’s morgens aankwamen in Bangkok.

6 februari: We hebben onze koffers in het station gedropt (tegen betaling natuurlijk), en zijn dan weer het centrum ingetrokken, omdat we toch enkele uren moesten wachten vooraleer we naar de luchthaven konden. We hadden een ticketje gekocht om weer met de Airport Express naar de luchthaven te gaan, maar op het afgesproken uur bleek die niet te komen, en een half uur later ook niet. Beetje paniek, maar opeens stonden die mensen daar met een minibusje. We zijn daarmee vertrokken, en ook goed (en op tijd) aangekomen in de luchthaven. Maar ik moet toch toegeven dat ik er niet helemaal gerust op was. Had het gevoel alsof ze ons gewoon bedrogen hadden, maar ’t ticket had maar evenveel gekocht als voor de echte Airport Express. Nu ja, eind goed al goed.
Na amper een uurtje vliegen kwamen we al aan in Phuket International Airport. Daar stond een jongeman met een mooie wagen op ons te wachten. Hij zou ons immers naar het hotel in Naithon brengen. We hadden al gelezen dat Naithon heel erg rustig was, en amai, ze hadden niet overdreven. 5 hotelletjes, en 200 meter strand ofzo. Heel rustig, en daardoor ook wel wat duurder :( Nu ja, we kregen een gigantische kamer voorgeschoteld. Alleen jammer dat ’t toilet en de airco niet gingen :P We werden dus snel naar een ander gebouw overgebracht, waar alles wel goed werkte, jeuj! Die dag zijn we niet meer naar ’t strand gegaan, aangezien het al vrij donker werd. We hebben wel op het strand gegeten, zooo leuk!

7 februari: We zijn rijkelijk laat opgestaan, gaan ontbijten en dan naar het strand. Mannekes toch, Naithon komt echt wel heel erg in de buurt van het paradijs. Mooi blauw water, proper strand, rustig… aah, ik wil terug!
Oja, voor ik het vergeet: dit was effectief een gedeelte van Thailand dat verwoest werd door de tsunami in december 2004. Toen we naar het hotel reden zagen we dat alles eigenlijk in aanbouw is, en dat er toch nog schade op te merken is. En opeens dacht ik bij mezelf: iedereen die ouder is dan 4,5 jaar heeft de tsunami hier overleefd; die hebben die gruwel van die gigantische golf meegemaakt… Een mens wordt er toch stilletjes van. Hetzelfde gevoel heb ik eigenlijk de volledige week gehad, want we zijn die week gans de tijd in “tsunami-danger”-gebied geweest.

8 februari: Deze keer richting Krabi, weer op het vasteland van Thailand, want Phuket is een eiland :) ’t Was nogal een bedoening om daar te geraken: wij bevonden ons in het noordelijk deel van het eiland, en hebben een taxi genomen naar de luchthaven, die nog noordelijker ligt. Van daar hebben we een bus genomen naar het uiterste zuiden van het eiland, naar Phuket-town, want daar was een groot busstation. En van daar zijn we weer helemaal naar het noorden gereden, en dan het vasteland op naar Krabi. ’t Was nu eenmaal de goedkoopste manier om er te geraken, en ’t is niet dat we geen tijd hadden e :P
Aangekomen in het busstation in Krabi hebben we een tuk-tuk naar het hostel genomen, en diezelfde avond nog een uitstap voor de volgende dag geboekt. Krabi zelf is ook heel klein, en er zou een tsunami-memorial-monument moeten staan. Inderdaad “zou moeten staan”, want we hebben er 2 avonden naar gezocht, en het was onvindbaar! :P

9 februari: ’s morgens vroeg werden we opgehaald om aan onze uitstap te beginnen: een boottocht naar de Phi Phi eilanden :) Het is heel moeilijk uit te leggen hoe mooi het ginder was. Op facebook zijn foto’s te vinden, en die zeggen veel meer dan woorden.
Wel heb ik er voor het eerst in bijna 12 jaar in de zee gezwommen (allez, gepeddeld :P ). De meeste mensen weten wel dat ik absoluut niet tegen zout water kan, omdat mijn huid dan een zeer branderig gevoel krijgt. Maar ik wou het toch eens proberen, en voila, het was draaglijk, aangezien ik geen pijn had. Ellen blij natuurlijk :)
De “gids” op de boot had opeens ook extra aandacht voor mij, ik denk dat het aan mijn “schoon ogen” lag, die wat lager dan mijn echte ogen liggen :P Man man man! ’t Was te grappig, maar op ’t einde toch ook een beetje ambetant, mja :)
De Phi Phi-eilanden komen ook misschien wel nog dichter in de buurt van “het Paradijs”, neem het van mij aan!

10 februari: ’s morgens met een minibusje naar Patong Beach (op Phuket-eiland), maar dat was toch ook niet al te koosjer, mijn gedacht. We hebben 3 keer moeten overstappen, en dan stopten ze opeens aan de kant van de weg bij een “reisbureautje” om ons een hotel aan te smeren, man man, nog een chance dat wij alles al hadden geboekt. Ach ja, we zijn toch goed aangekomen, da’s het voornaamste.
In Patong zelf was het drukkend warm, anders dan in Bangkok of Chiang Mai. Maar was het goede weer niet één van de redenen waarom we naar Thailand gekomen waren? :)
Ons hostelletje lag in het midden van de uitgaansbuurt, en dat wisten we snel, toen alle cafés en bars hun muziek loeihard opendraaiden. Nog een geluk dat in Patong (misschien in gans Thailand) de regel geldt dat alle bars toe moeten om 2u ’s nachts.
’s Avonds zijn we iets gaan drinken in de Aussie Bar, omdat dat ons het enige niet vrouwen-overload-café leek. Waar we echter op uitkeken was een straatje gevuld met bars waar schaars geklede vrouwen elke man die passeert proberen te lokken… Ieder diertje zijn pleziertje :)

11 februari: Laat opstaan, namiddag aan het strand, ’s avonds iets gaan drinken. :D Omschrijft de hele dag :P
We zijn wel ’s avonds naar een “discotheek” geweest, waar ze aan het filmen waren voor MTV. Misschien kom ik ooit wel eens op MTV :P

12 februari: zie 11 februari :P Behalve dan het naar de discotheek gaan :P
Wel een bedenking: ik wist dat Thailand bekend stond voor zijn dames van plezier, maar dat het echt zo erg was, wist ik niet. Je zag ze ’s avonds allemaal in “vol ornaat” rondlopen, op zoek naar een vriendje… De volgende ochtend zagen we dan veel jongedames uit een hotel komen, nog in de zelfde luchtige outfit als de avond ervoor. Sommige gingen ook gaan ontbijten met hun vriend voor de nacht; de man betaalde het ontbijt, keek haar liefdevol aan, ze namen afscheid, en liepen elk de andere kant van de straat op. Nee, niet echt mijn ding, maar kom, nogmaals: ieder diertje zijn pleziertje…

13 februari: Deze keer niet te laat opgestaan, want onze laatste dag in Thailand was aangebroken. Bij het wakker worden hoorden we iets heel raars, en pas toen we de deur naar het terras openstaken zagen we het… REGEN! Ik werd ver zot, want dat betekende dat ik mijn regencape toch zou moeten gebruiken. ’t Was wel zo’n typische stortbui, zoals we die bij ons ook kennen, als het heel lang heel warm geweest is. Ik denk dat het hoop en al 2 uur geduurd heeft, maar we waren toch bezorgd. We hebben gedurende die 2 uren lang ontbeten, maar dat wou wel zeggen dat we eerst door de regen naar een cafeetje moesten. De regencape heeft het goed volgehouden :P
Toen de regen stopte, was het in no time weer warm, vooral doef. We hebben de bus genomen naar Phuket-town, omdat van daar uit een bus naar de luchthaven zou vertrekken. Maar aangezien onze vlucht maar om 23u was, moesten we dus redelijk wat tijd ginder spenderen. En natuurlijk, Phuket-town is een doods stadje… We hebben rondgewandeld, en gegeten, rondgewandeld en een ijsje gegeten, en dan gewoon ons ergens neergezet om de tijd te laten passeren. Niet echt aangenaam, maar kom.
In de luchthaven van Phuket stond ons weer hetzelfde te wachten. De laatste bus naar de luchthaven kwam immers al aan om 19u30. Gegeten, rondgewandeld, gegeten, gewandeld, gezeten…

14 februari: Valentijn in de luchthaven :P om 12u ’s nachts aangekomen, ipv een half uur later :P Onze vlucht naar Tokyo was maar om 8u20. Wil dus zeggen dat we een ganse nacht in de luchthaven gespendeerd hebben. Ik heb geen oog dichtgedaan, en heb rondgewandeld, en gelezen, en gegeten en rondgewandeld. Same story all over again :P
Eindelijk de vlieger op, ik denk dat ik onmiddellijk in slaap gevallen ben. Maar natuurlijk hebben de mensen van de vlieger mij constant wakker gemaakt, want er was eten of drinken, of weet ik veel wat… Nu ja, het moet gezegd: Thai Airways is een uiterst goede reispartner :) Zeer comfortabel!
Aangekomen in Narita moesten we weer douane en al die onnozelheid doorlopen, en dan nog eens anderhalf uur de trein op vooraleer we weer in onze “geliefde dorm” zouden aankomen.
Ik moet zeggen dat ik niet bijster enthousiast was toen ik mijn kamertje opnieuw aanschouwde. :(

Aan iedereen die overweegt om naar Thailand te gaan: doen! Aan iedereen die het niet overweegt: overweeg het, en ga!
Ik zal alleszins terug gaan, ’t was de mooiste reis die ik tot nu toe al gemaakt heb. Ze zou nog mooier geweest zijn moest Dimitri samen met mij gegaan zijn. Hint hint… We gaan samen, ooit :)

Zaterdag (overmorgen) komen mijn ouders en zus naar Japan. Dat betekent dus dat ik dan ook weer even "buiten strijd" zal zijn. Ik zal achteraf wel weer een update geven :)

Groetjes!