laatste blogbericht

Dag iedereen,

hier volgt mijn laatste blogbericht, vanuit België ditmaal.

Ik ben ondertussen al een hele poos thuis, en heb ook mijn herexamens (net) achter de rug, dus vond ik het tijd om deze blog, dit deel van mijn leven, af te sluiten...

Een heel kort bericht, want iedereen (of toch bijna iedereen) heeft me sinds mijn terugkomst al gezien, en dus al wel wat dingen gehoord.

Ik wil iedereen bedanken die er bij was op 19 juli, om me welkom te heten! Ik had wel gehoopt op een paar mensen om me te verwelkomen, maar dat jullie met zovelen waren, deed me toch deugd. Van 't verschieten stonden er toch traantjes in mijn ogen, terwijl ik absoluut blij was!
Aan diegenen die er niet bijwaren, da's geen ramp, en ik ben niet boos hoor :D

Toen ik 's avonds ('s nachts) in mijn bed lag, leek het alsof ik nooit vertrokken was, en de tijd gewoon stil gestaan had; alleen ben ik toch écht weg geweest, en heb ik écht bijna een jaar in Tokyo geleefd. Raar...

Voor de rest heb ik sinds mijn terugkeer gestudeerd. Bweik bweik, maar niets aan te doen. Er moesten nog wat dingen weggewerkt worden, die ik een jaar voor me uitgeschoven had.
Volgende week krijg ik de resultaten, dus tot dan zal het nog wat stressen worden.


Om deze blog af te sluiten, wil ik toch nog een paar mensen bedanken.

Aan alle brievenschrijvers: bedankt! Ik denk dat de meeste mensen wel weten dat ik kaartjes en briefjes énorm apprecieer (jaja, ik ben een fan van de post, dat is geen geheim :P), dus was het voor mij steeds prettig om enkele woorden van het thuisfront te lezen. Ik hoop dat ik jullie niet te lang op mijn antwoord heb laten wachten :)

Ook mijn ouders en zus wil ik toch bedanken omdat ze elke week 2 namiddag van hun vrije tijd aan mij gespendeerd hebben; ook de humo's en andere dingen die ik vroeg werden braaf opgestuurd, zodat ik toch geen enkel nieuwtje uit het thuisland zou missen.
Dat niet alleen, maar misschien heb ik hen ook wel meer gemist dan ik kan/wil/durf toegeven (allez, nee, echt waar! :D)...

Tot slot, last but definitely not least: Dimitri, dank je wel! Omdat je me zo snel bent komen bezoeken. Omdat je er altijd voor me was. Omdat je me vanaf het begin gesteund hebt. Omdat je je motodroom even uitgesteld hebt :). Omdat je nooit getwijfeld hebt. En, omdat je mij graag ziet, en ik jou!



Dit was het dan... het gewone leven gaat weer zijn gang...

ellen