laatste bericht vanuit Japan

Hallo iedereen,
hier volgt mijn laatste blogbericht uit Japan.

Eerst een kort verslag over mijn reisje naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië.

Maandag 29/6
Om in KL te geraken moest ik eerst 7uur in het vliegtuig zitten. Een bijzonder aangename vlucht, omdat het vliegtuig maar half vol zat, en we constant te eten en te drinken kregen. Enige minpunt: constante turbulentie. De crew heeft geen warme dranken uitgedeeld, en op een bepaald moment viel een stewardess bijna; ze kon zich nog net vasthouden aan een paar zetels. Maar kom, ik heb ook veel geslapen, dus voor mij viel het allemaal wel mee.
Aangekomen in KL Airport moest ik in het centrum van KL zien te geraken. Heel simpel: 2 treinen nemen en ik zou heel dicht bij het hotel aankomen. 't Was inderdaad zeer simpel, alleen jammer dat ik onderweg een beeje lomp geweest ben en gevallen ben. Mijn knie volledig open, en schaafwonden op mijn been en voet. Mja, heb in een paar minuten een gans pakje papieren zakdoekjes op die wonde moeten leggen, 't bloed liep van mijn been. Nu, bijna 3 weken later, ziet het er al veel beter uit. Bijna alle korstjes zijn weg, maar heb wel nog wat littekens. Of die zullen verdwijnen, geen idee, afwachten geblazen.
Ok, terug naar KL :) Aangekomen in het station stonden Isabel en haar lief Eoin mij op te wachten. Snel gedoucht en dan iets gaan eten met een paar vrienden van Eoin.

De volgende dag (dinsdag 30/6) stond er een uitstap op het programma.
Met nog wat vrienden van Eoin die in KL waren voor de trouw van 2 van hun vrienden (een Ier en een Maleisische hindoe) zijn we naar een olifantenpark, “wilde” dieren park en een speciale grot geweest. 't Was allemaal heel leuk!!! :)
In het olifantenpark heb ik olifanten gevoederd, én... ook op 1 gezeten! Die kans heb ik niet gehad in Thailand, dus ben blij dat het er toch nog van gekomen is. Nadien naar een ander soort dierenpark. Allerhande beestjes gevoederd, maar vooral: een slang op mijn schouders gelegd. Was in 't geheel niet vies ofzo, 't was ook geen gigantisch beest, dus wa niet echt bang. Vervolgens nog een leuk ding gedaan: een beer geknuffeld! Het schattig dier werd weliswaar gevoederd om braaf te blijven, maar kom :)
Nadien naar de grot: Alvorens in die grot te geraken, moesten we een 272 treden tellende trap beklimmen. Man man man (meer zeg ik er niet over!:D )! Boven aangekomen waren er allerhande Hindoe-tempeltjes en -beelden. Aan de voet van de trap stond er ook een gi-gan-tisch Hindoe-beeld, belegd met bladgoud, indrukwekkend.
's Avonds zijn we naar een club geweest. Hoogst merkwaardige taferelen gezien. Volgens mij was het een verdoken bordeel, want amai, hoeveel hoertjes dat er daar aanwezig waren, amai. 't Is geen grapje deze keer, 't was echt enorm opvallend, maar niemand (en vooral de buitenlandse mannen-gemiddelde leeftijd 45-65j) leek zich er aan te storen.

Woensdag (1/7) een beetje uitgeslapen en dan een wandeling in KL gemaakt.
Eerste een tourtje door China Town, en dan door Little India en nog iets anders dat ik mij niet meer kan herinneren. Allemaal leuk om te zien, maar 't was zo warm, en mijn knie begon wat te zeuren, dat ik er toch niet optimaal van genoten heb.
We hebben op het plein gestaan met de langste vlaggenstok ter wereld (allez, ooit was hij toch de grootste, of 't nu nog steeds zo is weet ik niet zeker). 't Is echt een heel hoog ding.
's Avonds zijn we dan in een leuke buurt iets gaan eten; voor heel weinig geld heel goed gegeten (zoals alle dagen ervoor eigenlijk).

Donderdag (2/7) was het dan tijd voor de trouw van Michael en Raji.
Ik was de avond ervoor nog een paar schoenen (allez, 2 eigenlijk) en een kleed gaan kopen, zodat ik toch niet te veel uit de toon zou vallen. En ik was blij dat ik mijn nieuw gerief had, want 't was toch nogal een sjieke bedoening zelle.
Dus, eerst een dienst in de kerk (een katholieke Ier, vandaar), dan een klein buffet voor de aanwezigen.
's Avonds een hindoe-plechtigheid, met daarna een groot buffet.
Tussendoor zijn we naar het hotel van de vrienden van Eoin geweest, wat aan 't zwembad gelegen, moet kunnen...
De hindoe-plechtigheid was speciaal om te zien, vooral 't feit dat de mensen niet zwijgen of stilzitten. Iedereen loopt rond, nogal een chaos eigenlijk. Ondertussen zijn de priester (?) en zijn helper bezig met het uitvoeren van de trouw-plechtigheden.
Ik durfde op 't moment zelf niet te veel foto's te nemen, want tenslotte was ik daar toch maar iemand die ze niet kenden e. Heb ondertussen wat foto's te pakken gekregen van mensen die er toen bijwaren. Zowel Michael als Raji waren heel vriendelijk, en vonden het niet erg dat ik daar als “indringer” op hun bruiloft was. Nu ja, 't is niet dat ze mij konden buitenzwieren ofzo, maar ze leken toch oprecht vriendelijk.
Na het buffet was het feest ook echt afgelopen. Heel raar, geen gedans enzo. Heel anders dan bij ons. Ook geen alcohol... :(
We wilden nadien nog naar een club gaan, maar kregen niet snel genoeg een taxi te pakken, dus zijn we maar naar het hotel teruggekeerd. Nu ja, ik denk dat Isabela en Eoin dat niet erg vonden, die zien elkaar maar een paar keer per jaar, vandaar... :D

Vrijdag (3/7) op tijd opgestaan om een ticket te bemachtigen om de beroemde Petronas-Twin-Towers te gaan bezoeken. Zit ik daar 's morgens mooi te wachten, komt Eoin zeggen dat ze niet meegaan... De reden was pijn in zijn knie :P Nu ja, ik snap dat allemaal wel, geen probleem. Ben dus alleen naar de torens gegaan.
Daar bleek dat mijn ticket maar geldig was voor de late namiddag. Heb daar in de buurt nog wat rondgelopen, en ben dan teruggekeerd naar het hotel. Heb wat bijgeslapen, en dan rond de middag afgesproken met Isabela en Eoin. Dan zijn we iets gaan eten, en dan hebben we ons als kleine kinderen gedragen in het indoor-rollercoaster-pretpark. Leuk leuk leuk!! En allemaal indooooor! Nogal een duur-uitziend pretpark, dat ons amper 5 euro kostte; er was ook bijna geen volk; we vroegen ons af hoe dat rendabal kan zijn? Misschien is er in het weekend meer volk?!
Allez, dan was het tijd om naar de torens te gaan. Ook al wist ik dat het verkeer in KL nogal een ramp is, toch ben ik in een taxi gestapt. 't Kostte mij 45 min. Om bij de torens aan te komen, ook al had mij dat 's morgens maar 7 min. Gekost ofzo...
Nu ja, ik was nipt te laat, maar mocht nog bij de volgende groep aansluiten, gelukkig.
Eenmaal aangekomen op de 41ste verdieping moet ik zeggen dat ik niet geheel in de ban was van het uitzicht. Ik heb in Tokyo ook al eens zo hoog, of zelfs hoger, gestaan, dus ja. Plus, 't was nog volop licht, dus het magische effect van een grootstad met allerhande leuke lichtjes in de gebouwen was er niet. De torens zelf zijn eigenlijk 88 verdiepingen hoog (geloof ik), maar tot daar mochten we niet gaan.
Ben blij dat ik geweest ben, want 't is eigenlijk het beroemdste ding te vinden in KL.
's Avonds zijn we nog wat gaan feesten met de vrienden van Eoin, en dan was het tijd om afscheid te nemen, want wij vertrokken zaterdag alweer naar Tokyo.

Zaterdag (4/7) opnieuw een zeer aangename vlucht, vliegtuig half leeg, en goede bediening. Leuk leuk leuk!

Zondag (5/7) stond het 能力試験 (nouryoku-shiken, proficiency exam) op 't menu. Ik was heel moe, en had amper gestudeerd, maar heb er geen slecht gevoel over. Heb de antwoorden al even overlopen, en er is een slaagkans :)

Dinsdag (7/7) naar Nikko geweest met Simona (Litouwse) en Mitsu (Japanner). Omdat we gegaan zijn op een gewone weekdag was er bijna geen volk, en was 't dus zeer aangenaam om rond te lopen. We hebben alles vrij snel kunnen zien, en waren dus op een redelijk uur weer terug in Tokyo. En ja, om naar Nikko te kunnen gaan, zijn we niet naar de les gegaan :P

Vrijdag (10/7) was er de “Farewell-party” van Niji-no-Kai. Daar nog naartoe geweest, gegeten, gedronken, mensen zat zien worden. The usual :)
Ondertussen is de laatste week ingegaan, wat zeg ik... de laatste 3 dagen zijn ingegaan. Nog 3 keer slapen en ik sta weer in België.
Ik kijk er naar uit, maar er is toch een beetje een wrang gevoel aan verbonden ook: alle mensen waarmee ik hier een jaar (allez, 10,5maand) heb samengeleefd, zal ik waarschijnlijk nooit meer terugzien... Da's toch wel jammer (niet voor iedereen natuurlijk :D), maar we maken er het beste van.

Morgen (vrijdag 17/7) staat de “Farewell-Party” van Waseda University op 't programma, nadien is er nog een feestje ergens anders. Ook moet ik mijn bagage dan gaan indienen bij een service die mijn valies naar Narita zal brengen; ook mijn gsm zal ik moeten opsturen naar het bedrijf waar ik hem gehuurd heb voor een jaar. 't Zijn allemaal heel erg definitieve dingen he?!
Als ik mijn kamer nu bekijk lijkt het alsof ik net aangekomen ben, maar nee...

Zaterdag (18/7) zal ik proberen uit te slapen, nadien nog wat mensen zien; 's avons naar een vuurwerk-happening gaan, en dan tot 's morgen op skype zitten. Tot ik in de douche stap en mij klaarmaak om Japan achter te laten...

De final countdown is bijna over!


Ik zie jullie binnenkort...
Tot in België!!

ellen