Okinawa

En dan... is het tijd voor... een verslag over mijn reisje naar Okinawa (沖縄).
-mijn reisgenoten: Isabela (Brazilië), Simona (Litouwen), Claudia (Verenigd Koninkrijk), Zac (VS) en Ian (VS & Japan).

Aangezien het al meer dan een maand geleden is dat ik vertrokken ben richting Zuid-Japan, dacht ik bij mezelf dat het toch maar eens tijd werd om deze blog te updaten.
Eigenlijk moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik gewoon geen zin meer had om kanji te leren... :)


Ok, hier gaan we dan...

30 april:
Ik geloof dat de vlucht rond 12u was ofzo, dus zijn we op kot rond 10u vertrokken. 't Duurt een klein uurtje om tot Haneda-airport te geraken. 't Was mijn eerste “bezoek” aan Haneda-airport, en 't viel reuze mee. Snel ingecheckt, overal snel door, no problemos: ideaal.
Na 2,5uur vliegen kwamen we aan in Okinawa: Naha-Airport. Aangezien dat we enkel handbagage meehadden, konden we snel naar buiten: leuk leuk. Vooral als je beseft dat de zon schijnt, en het lekker warm is!
De monorail op, en dan op zoek naar het hostel waar we zouden verblijven (blijkt dat Dorien daar een kleine week eerder ook verbleven heeft). Viel allemaal reuze mee, en vooral, 't was goedkoop (1000 yen per nacht). Wat we nadien gedaan hebben schiet mij niet direct meer te binnen, maar ik vermoed dat we gewoon in 't stad wat rondgewandeld hebben. Ah, ik weet het weer :)
We hadden honger, en dus hadden we de mensen van 't hostel gevraagd waar we best naartoe konden gaan om iets te eten. Sturen die ons een kant op waar er echt niets, maar dan ook werkelijk niets, te vinden was. Ik geloof dat we meer naar de “industriezone” aan 't stappen waren, maar kom, uiteindelijk toch een Chinees restaurant gevonden.

1 mei:
Lang uitgeslapen, iets gaan eten, en dan op zoek naar het Tourist Information Center. Daar een paar kaarten van het hoofdeiland en enkele kleinere eilanden gekregen.
Daarna de monorail op, en naar het kasteel, Shuri-jou (首里城, Shuri-kasteel) genaamd. 't Was een mooi gebouw enzo, maar eigenlijk waren we wat te cheap om 800 yen te betalen, om effectief in het hoofdgebouw binnen te gaan... Arme studenten :) Toch wel even rondgewandeld op het kasteeldomein, en ook weer een mooi uitzicht over Nara gevonden. Natuurlijk enkele “groepsfoto's” genomen :)
Opnieuw waren we cheap en zijn we terug gewandeld naar een of ander park, waar er toch wel wat mooie dingen te zien waren. Natuurlijk, na een hele namiddag wandelen waren we allemaal vrij moe. Bij onze terugkomst in het hostel hebben we niet veel meer gedaan dan Uno gespeeld :) 't Was eerst nogal moeilijk, omdat er 4 van de 6 personen het spel niet kenden... Natuurlijk heb ik iedereen naar huis gespeeld :P (En niet enkel die eerste dag :P)

2 mei:
Toen we de vorige dag de kaarten van Okinawa “bestudeerd” hadden, hadden we besloten om met de fiets een tocht te maken. Wij dus op zoek naar fietsen :) Niet zo simpel, we hebben op 3 verschillende plaatsen een fiets moeten huren. Nu ja, wij op weg naar Navy Headquarters, met ondergrondse gangen. 't Was niet zo heel ver, maar mannekes toch... een Berg! Theoretisch nog niet eens een heuvel me dunk, maar amai, alle 6 hebben we liggen zwoeien, excuseer, pedaleren zwoegen :P
Toen we bovenkwamen had iedereen toch wel dezelfde uitdrukking op het gelaat: “nu even rusten, en ik wil niet spreken, laat staan foto's nemen” :D
Daarna wilden we nog naar een Mangrove gaan, dus wij daar naartoe. Uiteindelijk is er van bezoeken niet veel in huis gekomen, en hebben we gewoon in Nara en de plaatsjes daarrond rondgereden.
Ik moet zeggen dat het absoluut raar aanvoelde om weer op een fiets te zitten. Na 7 maanden geen fiets van dichtbij gezien te hebben (tenzij toen ik bijna omvergereden werd), liep het allemaal niet zo soepel. Gelukkige ging dat snel beter, maar alleszins: ik kijk uit om weer op mijn leuke, zelf geschilderde fiets te zitten :)

3 mei:
Er was een matsuri (祭, festival) in de buurt van de haven van Naha, en dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Botenraces, veel eetkraampjes en veel ambiance.
Daarna tijd om naar het strand te gaan, en een mooi kleurtje te krijgen.
We waren de eerste avond ook al op zoek gegaan naar het “enige strand in Naha”, en waren toen zwaar teleurgesteld: een kunstmatig aangelegd strand, dat uitkeek op een brug, en de haven.
Aangezien er geen ander strand in de buurt was, zijn we toch maar naar ginds getrokken.
Al bij al viel het goed mee, relatief rustig, aangenaam zand, maar vooral: veel zonneschijn :)
's Avonds zijn we opnieuw naar de plaats van het festivalletje getrokken, want er was een vuurwerk voorzien. We stonden op een brug, om een goed uitzicht te hebben, maar hadden ons toch wat miskeken op het aanvangsuur. Wij hadden gehoord dat het om 20u zou beginnen. We waren daar dus zeker al om 20 voor 8, kwestie van op tijd te zijn. Uiteindelijk hebben we een dik uur moeten wachten, want het begon rond kwart voor 9, om om 9u te eindigen. 't Was nog wel de moeite, maar toch wat koud op die brug hoor.

4 mei:
Heel vroeg opgestaan, want we moesten om 8u aan het grote busstation zijn om naar het noorden van het eiland te vertrekken. We waren de enige buitenlanders in de groep, maar zo erg was dat niet; allez voor mij toch niet, heb de hele rit op de bus geslapen :) We gingen naar een gigantisch groot aquarium (水族館、suizokukan), tot voor kort het grootste van de wereld. Nu nummer 2, ik geloof dat de nieuwe nr. 1 in Dubai ofzo ergens ligt.
't Is allemaal niet zo goed uit te leggen wat er te zien viel, maar 't was toch wel impressionant. Vooral die ene zaal met het aquarium waar er echt gi-gan-ti-sche vissen inzaten. Ook de zaal met het haaien-aquarium was de moeite.
Na het binnenbezoek zijn we naar de dolfijnenshow gaan kijken. 't Was al “eeuwen” geleden dat ik dat nog gezien had, dus dat was ook weer leuk!
Nadien nog wat foto's getrokken op het strand dat tot het domein behoorde, aah, precies Thailand! :)
Dan weer de bus op, richting Pineapple farm (ik blijf het ananas farm noemen, samen met Simona :) ). Dat viel nogal tegen: 't was nogal commercieel aangepakt, en niet zo echt interessant. Nu ja, we hebben wel wat dingen kunnen proeven, maar het voornamelijk doel van dit bezoek was toch om ons geld af te troggelen.
Hupsa, weer de bus op, naar Naha deze keer.
Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum van Naha, tot we weer richting hostel trokken. Daar hadden we in de voorbije dagen heel wat buitenlandse toeristen leren kennen, en hebben dus nogal wat afgebabbeld met mensen van over de hele wereld.

5 mei:
Eindelijk tijd om naar 1 van die mooie eilandjes te trekken. Weer op tijd vertrokken, en ditmaal met de ferry op weg naar onze bestemming, Tokashiki (渡嘉敷).
Na ongeveer een uurtje, kwamen we al aan in de heel kleine haven. Er stonden 2 minibusjes, en een paar wagens. Toen we dat zagen kregen we toch wat schrik... Hoe zouden we aan de andere kant van eiland geraken? Daar bevond zich immers het strand waar we naartoe wilden. Uiteindelijk bleek er geen probleem, en konden we gemakkelijk in 1 van die minibusjes plaatsnemen. Na 10-15 minuutjes kwamen we aan in het pittoreske dorpje. 5 café's/ restaurants, 5 hostels, 1 camping, een paar snorkelgerief-verhuurders, en een paar huizen. Maar dan: het strand... Fenomenaal! :)
Er valt niet veel meer over te zeggen, 't was gewoon heeeeeel mooi, en fantastisch, en schitterend enzo :)
We waren wederop cheap, en wouden de nacht op het strand doorbrengen. 'k Moet toegeven dat ik daar wat tegenop zag, want was bang dat het koud zou worden.
Uiteindelijk hebben we de avond (en nacht) doorgebracht in het gezelschap van 4 gasten van de Amerikaanse Marine. Ze waren gestationneerd op Okinawa, hadden vakantie (net zoals wij) en hadden dus besloten om naar dit kleine eiland te gaan.
't Was een leuke nacht, en hij is gepasseerd in no time -mede door de alcohol. :)

6 mei:
Ja, opeens was het woensdagmorgen, en tijd om naar het haventje te stappen. Ja, stappen... Ondanks een korte nacht, en toch een aanzienlijke hoeveelheid alcohol in het bloed, ging het wandelen zeer vlot. Samen met Ian kwam ik al aan na 50 minuutjes, de anderen kwamen aan na 1u10 minuten. 't Viel dus goed mee. We zijn dan iets gaan eten in een klein restaurantje dichtbij de haven, en toen kreeg ik mijn klop. Ik denk dat ik zelfs daar in slaap gevallen ben... Pijnlijk :)
Toen de ferry aankwam, hebben we ons direct een plaatsje gezocht, en zijn alle 6 in slaap gevallen, tot de boot aankwam in Naha.
Ik geloof dat we de rest van de dag niet zo veel gedaan hebben. Ik vermoed gegeten, wat rondgewandeld, en... koffers gemaakt :(

7 mei:
Tijd om weer naar “huis” te vertrekken.
Net zoals op de terugvlucht van Bangkok naar Tokyo, heb ik ook deze keer geslapen dat het een lieve lust was. Ik zat nog maar goed neer, of mijn ogen gingen al toe. En dus was de vlucht zeer snel gepasseerd.
Terug aangekomen in Tokyo zagen we de bui al hangen, letterlijk en figuurlijk. Daar stonden we dan: short/ rok, sandalen, t-shirt of topje... Terwijl het lekker hard aan het regenen was. 't Moet een raar zich geweest zijn, bruingebrande buitenlanders in zomerse outfit, in een koud en nat Tokyo :)
Eenmaal aangekomen op mijn kot, besefte ik dat ik weer in de echte wereld stond: ik moest mijn was doen, en mijn gerief voor de volgende schooldag in mijn tas stoppen...

以上です(ijou desu, “the end”).

Tot zover dit blogbericht~
Ik hoop jullie binnenkort een verslagje te geven over de voetbalwedstrijd Japan-België op 31 mei ll. (Kirin Cup), die ik samen met Dorien en Kensuke ben gaan bekijken.

Tot binnenkort!
-het is immers maar een dikke 6 weken meer voor ik terug voet op Belgische bodem zet-


Oja, de varkensgriep:
veel gedoe over niks, en jammer genoeg geen vrijaf :(
Er was immers een bericht uitgevaardigd op de Waseda-website, dat wanneer er een geval van varkensgriep in Japan zou zijn, dat de lessen zouden geschorst worden voor een week (om te beginnen). Uiteindelijk is er niks van in huis gekomen... spijtig...
Nu ja, ik zal die week "congé" dan wel nemen binnenkort: ik vertrek namelijk op 29 juni naar Kuala Lumpur (Maleisië) en zal 4 juli weer in Japan zijn-- amper 2 weken voor ik naar huis vertrek :)