nog maar even...

Hallo iedereen,

toch nog een kleine update vooraleer ik naar Maleisië vertrek.

1. Kirin Cup: Japan vs. Belgium

Het resultaat kennen we allemaal: ons nationaal elftal bracht het er niet te goed vanaf en verloor met 4-0. Het moet gezegd: het Japanse team was pakken sterker, echt een geöliede machine.
Dus 31 mei 2009: met een 50-tal mensen in het hol van de leeuw= ongeveer 43000 Japanners die hun team enthousiast aanmoedigden.
't Maakte wel nogal indruk moet ik zeggen. Een geheel blauw stadion (blauw is immers het kleur van het nationale elftal hier), en dan zo'n minivakje rood... :) Het contrast... :)
Nu ja, we hebben ons goed ingezet, en goed gesupporterd, maar het mocht niet baten. Vanaf de eerste minuten lag België onder, en was het bijzonder gevaarlijk in de buurt van de goal. En dat is zo gebleven tot de 90ste minuut. Er valt niet veel meer over te zeggen, dan dat onze keeper (Stijnen) nog erger voorkomen heeft. Het had 10-0 kunnen zijn, mensen :(

Ok, de wedstrijd zelf was dus niet denderend, maar de sfeer errond wel, en dus zal je mij daar niet horen over klagen. Waar ik wel over wil klagen is de attitude van de spelers.
Nadat ons supportersvak hen een hele wedstrijd proberen aan te moedigen had, kwam er slechts 1 (één!) speler naar het supportersvak, en gaf zijn voetbalschoenen aan een paar jonge gastjes. De anderen namen niet eens de moeite om onze richting uit te wandelen, en zwaaiden van ver eens.
Ik moet wel zeggen dat op een gegeven moment tijdens de wedstrijd enkele jongens zich aan het opwarmen waren dicht bij ons vak, en die hebben toch wel eens gezwaaid; en toen de keepers het veld opkwamen voor de wedstrijd, hebben die ook wel eens hun armen in de lucht gestoken naar ons. Nee, ik was er eigenlijk niet echt over te spreken dat ze geen 50meter meer konden/ wilden stappen om een groet te brengen aan hun supporters. Was triestig, vooral omdat het Japanse team een “ereronde” deed in het stadion.
Ik snap best dat ze teleurgesteld waren, omdat de wedstrijd op niet veel trok, maar dat neemt niet weg dat wij er toch waren. Het is duidelijk, ik was teleurgesteld, maar als ik ooit nog eens de kans heb om in het buitenland de Rode Duivels te gaan aanmoedigen, zal ik het toch opnieuw doen. Je weet maar nooit dat er dan een vriendelijke glimlach te rapen valt...


2. Kabuki

13 juni was het nog eens tijd om een beetje cultuur op te snuiven. We konden voor 500 yen naar een Kabuki-voorstelling (歌舞伎) gaan kijken, wat veel goedkoper was dan de normale toegangsprijs (3200yen ofzo). De reden hiervoor was dat de voorstelling bedoeld was om studenten naar het theater te brengen. Er was eerst een introductie over hoe Kabuki in zijn werk gaat, en dan ook een uitleg over het stuk zelf.
't Was echt een leuke ervaring, en geestig om te volgen. We waren maar met enkele buitenlanders, en we zaten tussen een gigantische groep 12-15jarige Japanse schoolmeisjes; best grappig want ze waren nogal aan het staren naar onze blonde haren :)
We hadden zo'n “vertaalding” gehuurd, want het Japans gebruikt in de voorstelling was echt moeilijk verstaanbaar. Oud Japans en speciale vormen enzo, weet er ook het fijne niet van; maar zonder dat ding dat alles naar “hedendaags Japans” vertaalde had ik het niet gered :)

3.Waseda Global Festival (WGF)

Vrijdag 19 en zaterdag 20 juni was het hier Waseda International Festival, met op vrijdag Waseda Global Festival. Er was een schitterend optreden van 10 groepen die allerhande dansen geleerd hadden en die dan in het groot auditorium kwamen tonen.
Mooi mooi mooi! 't Was echt super georganiseerd (duh, Japan :P), maar ook de uitvoering was heel goed en mooi; ja, echt leuk!
Enige minpunt: ik was mijn kodak vergeten, dus geen foto's... Ik hoop nog enkele te pakken te krijgen via facebook ofzo, maar we zullen zien.
Zaterdag was er op de grootste campus van Waseda Univ. veel bedrijvigheid. Het tweede deel van WIF bestond uit allerhande kraampjes, waar je eten, kleren (jaja), en allerhande dingen kon kopen.


4.Schoolleven

Ondertussen staat het schoolleven hier ook niet stil natuurlijk. In de laatste rechte lijn naar de finish (jaja, 't wordt tijd dat ik nog eens naar de koers kan kijken e :D) slaan de leraren hier tilt, in georganiseerde vorm natuurlijk. Iedereen herkent het wel: toen de leraren in het middelbaar zagen dat ze geen tijd genoeg hadden om hun leerstof te kunnen zien in de les, werd er opeens meer huiswerk gegeven, en dingen minder uitgelegd enzo... Wel ja, zo is het hier niet. Neen, het feit dat we opeens meer huiswerk hebben en er allerhande stomme dingen bijkomen is allemaal mooi ingepland, staat mooi in het schema. Aja, natuurlijk, want wij, exchange students, hebben toch niets anders te doen dan te studeren en dingen voor te bereiden. Nietwaar? :)
Concreet: 3 speeches, 5 reports, elke dag test, pakken huiswerk~ in de laatste 3 weken. Ik besef ook wel dat dit niets vergeleken is met de examenperiode die nu (hopelijk voor de meeste) achter de rug is, maar ik voel me alsof ik terug in de tijd gegaan ben. “Je bent je huiswerk vergeten, dat is min zoveel punten” “je was er vorige les niet, was je ziek ofzo? Dat doet er eigenlijk niet toe, want 't is gewoon min zoveel punten”... Mja, ik zou moeten zeggen dat ik het ver gewoon ben, maar nu het einde écht in zicht is, kan ik er steeds minder goed mee omgaan.
Nu, een lichtpunt is wel: ik heb zowaar een schoon compliment gekregen van 1 van de leraren hier. Een week nadat ik mijn speech gegeven had, kreeg ik mijn resultaat. De meeste mensen die mij kennen weten wel dat ik het absoluut haat om voor een (grote) groep mensen te spreken. Net zoals altijd was ik deze keer ook zenuwachtig geweest enzo, maar na 2 minuten ofzo was de grootste stress wel weggeëbd. Maar dus, het compliment: de lerares vroeg wat ik in de toekomst wou gaan doen... Ja, geen idee, natuurlijk. En zij zei: “Ik vind dat je iets moet doen waarbij je vaak kan speechen en voor een grote groep moet spreken”. Ja, je kan je al voorstellen dat ik bijna van stoel viel, maar ze leek het te menen. Ze zei immers dat ik wist waar ik over aan het spreken was, en dat ik mijn blad-met notities- bijna niet bekeken had, veel oogcontact met het publiek maakte, en dat ik de onverwachte vragen op het einde van mijn speech zeer goed beantwoord had. Allez, Ellen was uitermate content natuurlijk. Ik zou hier misschien wat vertrouwen uit moeten putten voor mijn herexamens Japans die eraan komen in België... Wie weet lukt het mij dan wel eens om te slagen op de mondelinge proef?! :D


5.Valiezen en inhoud

Ja, ik ben/ was op zoek naar een nieuwe valies, om mijn gerief thuis te krijgen. Heb namelijk deze week ontdekt dat mijn oude valies toch niet meer zo stevig is als ze was toen ik naar hier kwam.
Ik dus op amazon een nieuwe valies gekocht, zelfde afmetingen als die die ik nu heb. Ze is een uurtje geleden aangekomen. Wat denk je, ze is natuurlijk veel kleiner :(
Nu ja, niets aan te doen; ik zal ze gebruiken om naar Maleisië te gaan...
Ik was wel bijzonder verwonderd dat ze hier al was, want ik had ze donderdag avond besteld, en nu (2 dagen later) is ze hier al... Flink zo!
Ik zal nog eens met mijn ouders overleggen of ik ze meeneem naar België of niet, 't zal waarschijnlijk afhangen van wat ik nog wil meenemen naar huis.
Eigenlijk heb ik al eens al mijn kleren die ik mee wil nemen naar huis in mijn valies gepropt, plus mijn duur kussen dat ik hier gekocht heb... In totaal zat ik aan 13 kg, en ik mag 23 kg meenemen naar huis. Wil dus zeggen dat ik redelijk wat van mijn boeken in mijn valies kan proppen, en dus niet extra moet betalen om het met de post naar huis te sturen.
Heb info gevraagd over de kostprijs van 1 extra kg bagage: meer dan 10000 yen... Dus best alles goed afwegen vooraleer ik hier vertrek.
Ik ben hier ook naar een bedrijf geweest dat valiezen naar de luchthaven brengt, ipv ze zelf te moeten meesleuren tot ginder. Kost minder dan 2000 yen, dus da's de moeite vind ik. Ik zal dus mijn valies de 17de al moeten afgeven, zodat ze er zeker de morgen van de 19de is :)
Enige probleem is nu nog: zal mijn oude valies het overleven, of niet? Plakband enzo zal de oplossing worden vrees ik...


6.Maleisië

Vrees niet, dit is het laatste stukje tekst :)

Dus, overmorgen vertrek ik naar Kuala Lumpur. Isabela is vandaag al vertrokken, en hangt denk ik nog even in de lucht.
Ik ben ondertussen bezig met mijn valies te maken, gisterenavond al mijn was gedaan. Vandaag ook nog een report geschreven, en allerhande huiswerk gedaan. Kwestie van met een gerust hart naar Maleisië te kunnen vertrekken.
Het plan is om ook naar Singapore te gaan, hopelijk lukt dat.
Het weer ziet er ginder niet te schitterend uit: heavy showers... elke dag... :(
Nu ja, ik zit niet in de les, da's ook al iets :)
Al zal ik toch enige les-lectuur moeten meenemen, aangezien er vanaf mijn terugkomst niets anders op het programma staat dan 期末テスト (kimatsu-tesuto, einde van het semester-testen)... Jammer maar helaas!


Wederom heb ik 2,5 bladzijden vol gepend (zonder pen...), ging dat ook maar zo vlot wanneer ik een report in het Japans moet schrijven...

Ik schrijf jullie nog minstens 1 keer voor ik terug naar België kom –beloofd!

ellen

oja, ondertussen is het hier ook verschrikkelijk warm geworden. Denk aan: elke dag rond de 30°C~jawel!